My little ones [Birthtopic]

Zuchtend sleepte ze zich voort, ze had er veel van verwacht maar dit was toch nog net even wat anders dan er alleen naar kijken. Haar amberen ogen gingen naar de Nursery, zijzelf was daar geboren en haar kittens die eigenlijk elk moment konden komen ook.
Otterflight was nog altijd de Nursery niet in gegaan omdat ze nog geen gevoel had gehad dat het nodig was, daarnaast was ze tot een week terug nog uit jagen gegaan nu echter werd ze in de gaten gehouden door andere katten van de Clan omdat ze Kittens verwachtte. Het had haar pisnijdig gemaakt dat ze het Camp niet meer uit mocht, ze was geen gevangene en zou dus ook het camp uit willen. Ze mocht enkel niet immers beweerde iedere kat dat het voor haar veiligheid was. Snuivend en kwaad had ze de katten dan aangekeken en de snorharen van de kat in kwestie afgebeten als het aan haar lag. Nu echter voelde ze beweging in haar buik, meer dan eerst en vreemd genoeg voelde ze een kramp door haar maag schieten. What the Mousedung? dacht ze en staarde naar haar buik. Ze ging rustig zitten op een stukje mos voor de Warrior den en begon haar buik rustig te likken. Misschien dat de monsters in haar buik dan zouden kalmeren.
Zoekend gingen haar ogen het camp rond, het grootste deel van de Clan was gaan jagen ze kwamen steeds vaker terug met prooi wat een goed teken was. Newleaf kwam eraan. Ze zuchtte nog een keer en stond op om het waterige zonnetje in te lopen. Haar vacht glom terwijl ze over het stuk grond in het midden van het camp liep. Haar oren vielen iets naar achter toen ze een schim meende te zien maar de rust was alles wat er heerste op dit moment. Zonder te twijfelen snelde ze door de westelijke tunnel naar buiten de vrijheid tegemoet. Opgelucht haalde de kattin adem de geur van vrijheid opsnuivend, dit was iets dat katten haar hadden geprobeerd af te nemen. Ze verwachtte niet dat ze Crossroad in het Camp zou treffen maar misschien ergens in de bossen. Snel liep ze weg zover haar dikke buik het toeliet in de richting die ze al een poos niet gegaan was. De Pinewoods lagen voor haar en ze snoof de dennengeur op die haar tegemoet kwam. Hoe kon een kat een andere kat dit nu ontzeggen vroeg ze zichzelf af.
Haar witte poten kneedden over de dennennaalden en ze schraapte er een paar naar zich toe. Waar was Crossroad? Was hij wel hier? Ze rook hem echter niet dus besloot ze dat het wel niet zo moest zijn dat hij hier was. Weer voelde ze een scherpe steek in haar buik en ze kromp ineen. Wat gebeurde er? Nog een scherpe steek en toen nog een. Zacht gromde ze en keek naar haar dikke buik. Deden de kittens dit? Het kon haast niet anders dan dat de kittens het waren. Ze gaf een paar likken over haar buik en wachtte even af. Het was even stil en toen schoot er weer een kramp door haar buik heen. Met een zachte kreun liet ze zich tegen de wortels van een Den ineen zakken. Haar amberen ogen waren gevuld met pijn die door haar lichaam heen ging. Was dit het moment dat de kittens zouden komen? Was dit het? Weer een scherpe steek waarna ze hijgend haar bek opende. Het beste kon ze zich er aan overgeven had ze van een andere Queen gehoord die dat in vertrouwen had verteld. Met veel moeite kwam ze weer overeind en zocht naar een spleet tussen de Dennenwortels. Uiteindelijk vond ze er een waarna ze daar wegkroop. Haar kittens zouden niet geboren worden in een koud open veld, hier warm en beschut tegen de wind zouden ze geboren worden. Ze liet haar kop tegen de aarden wand rustten en voelde dat de steken sneller achter elkaar begonnen te komen en gromde iets harder. Ze wilde dit alleen doen, niet met allemaal Clankatten op haar rug. Ze haalde diep adem en begon aan haar eerste perswee. Al vrij snel voelde ze dat de steken scherper en scherper werden totdat ze haast niet meer te houden waren voor de kattin. Toen als bij het opkomen van de zon viel de pijn ineens weg. Vermoeid hief ze haar kop en zag dat er een klein tabby katertje achter haar lag. De pijn die ze in haar buik had gevoeld was even verdoofd. Ze boog zich naar achter en pakte de natte kitten en beet de navelstreng door. Met stevige likken begon ze de kitten schoon te wassen totdat ze een zachte ademaling hoorde. Gerustgesteld legde ze haar kop over het lichaam van het jong. De eerste geuren die ze allemaal zouden ruiken waren dennen en haar geur. Zacht snorde ze terwijl ze keek naar haar eigen eerste kitten. ”Your name will be Viperkit because you are that smooth” murmelde ze zacht. Hij was er zo snel uitgekomen als een adder en achteraf had ze een adder zien gaan door het gras dat ze had gepasseerd. Haar tong bleef het jong wassen toen er een nieuwe steek door haar buik ging. Het was onvermijdelijk dat er meer kittens zouden komen en ze besloot het advies van de Queen weer te volgen. Ze liet haar kop weer tegen de aarde rustten en begon weer met persen. Deze kitten nam er echter wel de tijd voor. Na een kwartier voelde ze nog altijd scherpe steken. Wilde deze kitten er niet uit? Ze gaf nog eens een extra harde pers poging en toen kwam de kitten er eindelijk uit. Haar ademhaling was verzwaard en haar amberen ogen waren nog maar half open. Haar instinct nam het over toen ze zich omdraaide, de navelstreng doorbeet en de kitten naast Viperkit legde. Met stevige halen van haar tong waste ze ook deze kitten schoon. Dit was een tortie kitten zag ze nog net in het zonlicht dat binnenviel door de dennenwortels. Ze liet haar blik op de kitten rustten en meende kort de ogen van Crossroad te zien. Ze besloot dat ze deze kitten aan hem zou opdragen. ”Your name will be Driftkit, cause you have blue eyes like your dad” miauwde ze en gaf beide kittens nog een lik. Voor ze er erg in had voelde ze weer steken. Het ging nu wat gemakkelijker nu ze haar eerste twee kittens op de wereld had gezet. De steken volgden elkaar snel op en daar lagen toen opeens twee kittens achter haar. Een zwarte kitten en een lapjes poesje dat later was gekomen. Dat wist ze zeker omdat de zwarte kitten al iets droger was. Ze trok beide kittens naar zich toe en beet van beide nogmaals de navelstreng door. Ook deze twee kregen een grondige wasbeurt waarna ze hen beide een naam gaf “Your name will be Blackkit” murmelde ze zacht tegen de zwarte kitten ”And your name will be Hiddenkit. Hiddenkit because you were the last kit hiding inside my belly. And you, Blackkit because you are black as the night” miauwde ze met een laatste krachtsinspanning. Ze was helemaal kapot maar het zat erop. Haar kittens waren alle vier gezond en wel ter wereld gekomen. Met een lange diepe zucht liet ze zich onderuit zakken en sloot vermoeid haar ogen. Ze kon niet meer, ze bleef zich bewust van haar omgeving maar nam even een moment rust.
Toen ze eenmaal wat bijgekomen was legde ze haar kittens bij haar buik terwijl ze vertederd keek naar de kleine hulpeloze lijfjes. Over zes manen zouden ze gaan trainen. Nu sloot ze haar ogen en viel half in slaap.

Al een aantal moons zat het jonge katertje in de buik van zijn moeder. Wat begon als een klein ding dat eigenlijk nog niets was. Zo groeide dat kleine ding uit tot een miniatuur katertje. Dat miniatuur veranderde al snel, uiteindelijk was hij meer dan een miniatuur katertje en was hij echt een kitten. Zijn moeder zal het gevoeld hebben, kracht was al snel te vinden in zijn ledematen, die gebruikte hij ook graag. Een linkse, een rechtse, zo ging het door. Rond kruipen in de buik van zijn moeder. De ruimte omdat te blijven doen bleef jammer genoeg niet voor altijd zo. Het werd op ten duur echt te krap. Ja, nu werd het hem echt te veel. De kitten begon te bewegen in zijn moeders buik, naast dat hij begon te bewegen merkte hij ook een zuigkracht op waarin hij terecht kwam. Hij kreeg het gevoel alsof hij fijn geknepen werd en zo weg gedrukt werd.
Met een plof kwam Viperkit soepel uit de buik van zijn moeder op de harde, koude ondergrond. Hij werd verrast door de kou, maar slaakte nog geen kreetjes. Dit gebeurde pas toen zijn moeder hem droog begon te likken, harde, fijne likken over zijn gladde, tengere lichaam heen. Hij slaakte piepjes en begon zijn weg te vinden naar de buik van zijn moeder, zijn weg naar het bron van voedsel, iets wat puur uit instinct gebeurde. ”Your name will be Viperkit because you are that smooth.”

Dit was het dan, de eerste stap richting leven. En dat terwijl hij net begon te wennen aan de stilte. Maar het kon niet anders. Het ging allemaal vanzelf. De warmte waar hij zich binnen had ingenesteld, werd als maar kouder en kouder. En hij begon steeds meer bewustzijn te krijgen. Hij hoorde her en der stemmetjes. Maar ook die vervaagden weer. En heel langzaam. Kwam hij eruit. En erachteraan zijn laatste ledematen. Waar hij, nog wel even aan moest wennen.
Hij zou niet de eerste zijn geweest. De kit wist al dat er twee voor hem waren. Die waarschijnlijk ook zijn broertjes of zusjes zouden zijn. En ze werden een voor een, verzorgd en schoongelikt. De kit voelde er zich iets meer veilig. Nu hij ook wist dat hij deze koude wereld aan moest gaan. En zou ronddwalen bekend als Driftkit

Een koude leaf-bare windvlaag streek door haar vacht. Met een wezenloze blik staarde de deputy voor zich uit. Ze is dood... dacht ze bedroefd. Niet langer meer onder de levende... en we hebben het nooit goed kunnen maken, vervolgde haar droevige gedachten in haar hoofd. Een zucht rolde over haar lippen terwijl ze zich vermande. Ik moet me sterk houden, ik ben de deputy van Shadowclan en mijn clangenoten moeten op me kunnen rekenen! Ze haalde diep adem en stond op. Ze hief haar kop en ging op haar gebruikelijke plaats staan om de patrouilles te organiseren. Na dat gedaan te hebben kwam een oudere warrior op haar afgelopen. De warrior vertelde haar dat Otterflight niet in de nursery was. Innerghost zuchtte. Waarom konden queens zo eigenwijs zijn?
Op een snelle pas verliet Innerghost het kamp opzoek naar haar vriendin. Ja, Otterflight was een goede vriendin van haar, enkel niet altijd een even tactische warrior. Soms moest Innerghost als deputy zijnde dan ook even optreden. Al snel vond ze de geurspoor van de nieuwe Queen, hoogzwanger. "Otterflight!" Riep ze, toen ze merkte dat de geur van de calico poes sterker werd.

De zoete geur vulde de Den helemaal terwijl de Queen dieper wegzakte in slaap. Haar kittens kropen naast haar heen en weer maar ze wist zeker dat ze niet zouden wijken van haar zijde. Haar staart krulde zich om het viertal heen. Drie katertjes en een poesje. Ze glimlachte onwillekeurig, ze had het alleen gedaan en helemaal zelf. Ze slaakte een zucht en zakte net iets verder toen er buiten een stem galmde. Ze fronstte en hief haar kop en keek met een groggy blik tussen de wortels door. Daar zag ze de ShadowClan Deputy staan. Met moeite stond de verse Queen op en stak haar kop even tussen de wortels door en keek Innerghost aan. "I'm here" miauwde ze waarna ze weer terug in de Den verdween. De wortels hielden de wind goed tegen en buiten voelde het nog niet zo warm, ookal was het New-Leaf. Innerghost zou haar ongetwijfeld een preek geven dat ze niet in de Nursery was gebleven maar de Queen had het niet kunnen laten om weg te glippen uit het Camp. De Nursery was op dat moment verstikkend, de laatste plek waar ze haar kittens wilde krijgen was daar. Hier in de Pinewoods was ze eigenlijk op zoek gegaan naar Crossroad maar haar partner had ze nog niet gevonden. Haar oren zakten iets bij deze gedachte maar haar vriendin was er in elk geval wel.

Innerghost keek zoekend om zich heen. Haar blik leeg door het verlies van haar enige tweelingzus. Voor Innerghost moeder was geworden, was Fallentear haar enige familie geweest. En zij was nu weg. "I'm here," klonk er plots vanuit een gat in de grond bij een boom. Een goed bedekte plek om kittens te krijgen, bedacht ze zich. "Otterflight! Is alles goed gegaan?" Vroeg ze, zich opnieuw vermannend en haar toon bezorgd. Nog meer verlies zou ze niet aankunnen. Ze kwam dichter naar de calico poes toe en stak haar neus uit om te reuken of alles in orde was. Ze hoorde het vage gepiep van kittens, waaruit ze opmaakte dat het oké moest zijn. Tenminste, ze rook geen rare geuren, al was ze dan geen medicine cat. Wel was Innerghost zelf Queen geweest en wist ze zeker genoeg.

OOC: Het is nog steeds leaf-bare, zoals je ziet bij Season.

Innerghost klonk direct bezorgd. Ze snapte maar al te goed dat de poes bezorgd was omdat zijzelf het Camp verlaten had, zomaar zonder reden. Ze glimlachte naar Innerghost die de beschutte plek betrad. "They are fine. All four" murmelde ze en gaf Hiddenkit een liefkozende lik over haar kop. Haar amberen ogen lichtte op op een manier waarop ze eerder nog niet hadden opgelicht. De kattin was trots op haar kroost. "Are you okay Innerghost? You look... I don't know... Confused?" murmelde ze. Haar amberen ogen uitte bezorgdheid terwijl ze de Deputy aankeek. Een van haar kittens piepte zacht waarop ze de kitten ook een lik gaf over diens kop. Haar amberen ogen gingen weer terug naar de Deputy met een vraag in haar ogen.

OOC; Voor dit topic is het al New-Leaf zegmaar x)

Viperkit was inussen al wat meer gewend aan zijn omgeving. Hij sabbelde gulzig aan de tepel van zijn moeder, terwijl hij instinctief met zijn pootjes in haar buik kneedde. Deze vloeistof proefde goed, kalmeerde hem en gaf hem een warm gevoel. Zo zat hij daar, tot hij moe werd en langzaam stopte met sabbelen en zo in slaap viel.