[Chivepaw]

Verbazingwekkend was het wel, hoe zo'n grote kater zich zo klein kon oprollen. Het moest simpelweg wel doordat er behoorlijk weinig ruimte was in de apprentice den. Hij sliep hier nu al een paar moons in een nest dat eigenlijk te klein voor hem was. Hoe lang het zou duren voordat dat hem teveel werd was ook maar de vraag. De tabby kater voelde dat er weer eens iemand over hem heen viel. "Sorry," langzaam opende hij een van zijn zeegroene ogen om een jonge apprentice te zien staan. Rustig stond Chivepaw op waardoor hij al redelijk snel een eind boven de kattin uitkwam. Met lichtelijk fijngeknepen ogen keek hij haar recht in haar ogen aan. Gewoon, om te zien hoe ze op hem zou reageren. Dankzij zijn Bloodclan vader en zijn moeder die hem en zijn zusje wilde vermoorden waren vele bang voor hem. Dat waren degene die zijn verhaal wisten, nieuwsgierig was hij dus wel of die rode tabby het ook wist.

De kater keek haar aan en boorde zijn groene ogen in haar gouden, en de jonge apprentice wipte wat ongemakkelijk van de ene poot op de andere. Hij stond op, maar verbrak het oogcontact niet. Zo bleven ze een tijdje staan, totdat een slapende apprentice tegen haar been aanstootte en ze viel naar voren, recht op de kater en hun neusjes raakten elkaar aan. Vrijwel meteen stond Foxpaw weer op en beschaamd keek ze naar beneden, de andere Shadowclanner aan. "E-euhm.." Miauwde ze, niet goed wetend wat ze moest zeggen en ze zwiepte ongemakkelijk met haar staart.

Het was duidelijk te zien dat de jonge apprentice zich niet helemaal gemakkelijk voelde nu hij haar zo recht aankeek. Een slapende apprentice stootte tegen een van de kattin's poten aan. Hierdoor viel ze om vol tegen Chivepaw aan. Hun neuzen raakte elkaar terwijl de tabby half tegen hem aan hing. De kater toonde totaal geen emotie en leek niet eens te schrikken. Op het moment was hij meer bezig met de 'slapende' apprentice die een grijns op zijn kop had gekregen. "E-euhm.." Mompelde de kattin ongemakkelijk nadat ze weer was opgestaan. Chivepaw keek naar de apprentice die inmiddels stil schudde van het lachen. Onverwachts zette hij zijn poot op de keel van de apprentice. "You think that's funny, if you try that again I'm gonna show you something funny," siste hij met zijn kop dicht bij de kop van de andere kater. Zij stem klonk zwaar en wat duister, dat had hij van zijn vader geërfd. Net als zijn gigantische postuur. Met een duw trok Chivepaw zijn poot terug en keek nog even strak in de ogen van de kater die inmiddels waren geopend. Hierna wendde hij zich weer tot de kattin zonder verder iets te zeggen.

De slapende apprentice was dus geen slapende apprentice geweest. Hij was wakker en had haar expres tegen de ander aangeduwd. Pissig draaide ze zich om naar de stukgaande Shadowclanner, maar voordat ze ook maar iets kon doen zette de kater zijn poot op de keel van de ander. Geschrokken luisterde Fox naar wat er gezegd werd, en kon niet geloven dat hij zo erg kon bedreigen. De ander was natuurlijk meteen stil, en wat afwachtend keek de poes naar de kater waar ze zojuist nog op gelegen had. "Dus.. Ik ben Foxpaw," stelde ze zich onhandig voor en ze knipperde met haar gouden ogen.

Tot zijn grote verbazing begon de kattin nu wel tegen hem te praten. Echter liet hij niet merken dat hij verbaast was, ook door zijn verleden had hij geleerd hoe hij zijn gevoelens moest onderdrukken. "Dus.. Ik ben Foxpaw," stelde de rode tabby zich voor. Toepasselijk, ze had een rode vacht als een vos. Waar zijn naam vandaan kwam was dan ook weer een totaal raadsel voor iedereen. "Chivepaw."

"Hoe oud ben je? Ik ben vijf en een halve moon, maar ik ben al wel apprentice." Vertelde de kattin, op zich was dat knap, zo vroeg apprentice zijn. Maar je kon het nooit echt met een reden zijn, meestal was het gewoon dat het beter uit kwam op dat moment. "7 moons, en ga nu jagen," zei hij kort af waarna hij langs de kattin de apprentices den uit liep. Eenmaal de den uit rekte de gigantische kater zich langzaam uit. Hij voelde de koude lucht zijn longen in stromen en de sneeuw onder zijn poten smelten. Leafbare, een rot seizoen. Apprentices werden geacht om sneller alles te leren zodat ze konden helpen met jagen.

OOC: Ze kunnen beter buiten de den praten, meer ruimte

"7 moons, en ga nu jagen," verward staarde ze de apprentice na. Was dat een bevel of een mededeling? Was het zo van ga-nu-jagen-jij of ik-ga-nu-jagen? Toch trippelde Foxpaw de ander maar achterna, ze was bang dat hij haar anders aan haar staart naar buiten zou trekken. Haar oortje schoot van achteren naar voor toen ze hem zag uitrekken, en wat twijfelend stond ze bij de uitgang van de den. Het was koud buiten, maar toch zette ze door en stapte ze de koude sneeuw in. Vrijwel meteen begon ze te rillen. "Waar gaan we heen?" Miauwde ze met haar hoge stem en ze keek verwachtingsvol naar de ander.

Chivepaw hoorde hoe een kat achter hem aan de den uit kwam gelopen. Hij had zo'n gevoel dat die kat Foxpaw zou zijn. "Waar gaan we heen?" Hoorde hij de kattin ook zeggen. Zodra hij omdraaide zag hij ook de kattin hem verwachtingsvol aankijken. Even zuchtte de kater, ze wilde blijkbaar graag met hem mee. Het zou waarschijnlijk wel wat beter voor zijn reputatie zijn als hij wat meer met andere katten om zou gaan. "Eerst een eind het gebied in," zei de tabby kortaf waarna hij het kamp uit liep. De rode kattin zou zelf maar moeten bepalen of ze echt met hem mee zou gaan of niet.