Forever a stranger

De kille winterzon brandde in zijn rug en creëerde een donkere plek voor hem. Schaduw. Het licht probeerde de grond waarop hij stond aan te raken, maar hij stond in de weg. Voorzichtig zette hij een stapje opzij om het licht door te laten, maar creëerde zo een schaduw op een andere plek. Een zucht ontsnapte aan Wolfkits lippen. Hij wilde de schaduw weg, maar het was zó vermoeiend. De gevlekte kater keek zoekend om zich heen. Zijn blik bleef bij Smokkit, zijn broer, steken. "Hallo", miauwde hij vrolijk, normaal gezien was sociaal zijn niet zo zijn ding, maar bij zijn siblings voelde hij zich wél op zijn gemak. Toch had hij het gevoel er niet helemaal bij te horen. Ach, wie hield hij voor de gek. Hij voelde zich nooit ergens helemaal thuis. Alsof hij een soort van ewige vreemde was.

eerst Smokekit

Smoke bleef normaal dicht bij zijn broertjes en zusjes om er op te letten dat hun niks gebeurde. Het was best raar, want hij was net zo oud maar voelde zich al snel de oudste. De jonge kat had zich dit keer wat verder neergezet van de groep, hij had ook tijd voor zich zelf nodig natuurlijk. Achter hem zat zijn andere broertje, een stille. Smoke mocht het wel, hij had nog nooit met hem gespeeld maar de gewone broederband was er altijd. 'Hallo', het grijze katertje keek om en was verrast om te zien dat het Wolf was die een gesprek begon. Een vriendelijke glimlach brak door en hij sprong naast zijn broer neer. 'Hey!' miauwde hij opgetogen terug. Hij wist dat Wolf zicht soms wat afgezonderd voelde, al was daar niks van waar, maar Smoke wilde de andere kat het gevoel geven dat hij welkom was. Tenminste bij hem.

"Hey", miauwde de andere kitten. "Hoe gaat het?", vroeg hij vervolgens, meer uit gewoonte dan intresse. Gesprekken met familieleden liepen altijd veel vlotter dan met andere katten. Wolfkit was wat aan de klungelige kant, maar hij wist dat zijn familie het niet veel kon schelen. Misschien wilde Smoke hem wel helpen met de schaduw weg te krijgen. De bruin-witte kater had schaduw omgedoopt tot zijn nieuwe aardsvijand. Hij had geprobeerd om opzij te stappen, om het zonlicht door te laten, maar dat had enkel schaduw op een andere plek gecreëerd.

"Hoe gaat het?", Smoke keek op naar zijn broer die misschien 2 seconden ouder was. 'Prima, met jou?' Het waren standaard vragen, een standaard gesprek. Normaal zou Smoke hier al snel af gehaakt zijn, maar hij wist dat zijn broer wat verlegen was of afstandelijker en dat gaf hem de motivatie om door te gaan met het gesprek. De kitten tikte de schouder van Wolf aan en seinde met zijn hoofd naar een dikke pad die langs passeerde. De twee waren zelfs nauwelijks groter dan het beest, wat het misschien alleen maar interessanter maakte. 'Laten we hem grijpen!' Miauwde het katje zacht terwijl hij al in de sluip houding sloop. Smoke hield van spelen, kat of pad maakte hem niet uit. Zelfs met een tak kon hij zich nog uren lang vermaken.

"Ook goed", miauwde het katertje wanneer zijn broer vroeg hoe het met hem ging. Wolfkits aandacht werd door de dikke pad die voorbij kwam strompelen. Groen slijm droop van zijn glibberige, met wratten bedekte lichaam. Hij was zo groot dat het bijna leek alsof hij elk moment naar hen toe kon strompelen om Wolfkit en zijn broer op te slokken. De bruine kitten kende die verhaaltjes over shadowclan wel, dat ze enkel padden en ratten aten, maar nu begon hij er wel aan te twijfelen, zelfs shadowclanners zouden geen monster als het deze opeten. "Laten we hem grijpen!", er groeide een speelse glimlach om Wolfkits lippen. "Goed plan", miauwde hij, waarna hij op de verontwaardigend kwakende pad sprong.

De kitten was blij om te horen dat zijn broer dezelfde gedachtes deelde als hij, en blijkbaar hetzelfde enthousiasme want Wolf sprong al gelijk op de blubberende huid van de pad. Smoke kon bijna zijn lach niet inhouden bij het zicht van een gillende de kitten op de rug van een kwakende kat. De glibberigheid ging nu ook over op Wolf en Smoke besloot zijn broertje te hulp te schieten. Niet omdat Wolf dat nodig had, meer omdat het goed voelde om te doen. Hij lachte en probeerde op de rug van het beest te krabbelen, wat moeilijk was omdat de kitten binnen no time onder het slijm zat. 'Yuk' kwam er piepend uit terwijl hij naar zijn vacht keek, daar was hun moeder nog wel even mee bezig. Na nog een poging lukte het hem uiteindelijk om houvast te krijgen en op de rug te klimmen. Terwijl de pad sloom vooruit bewoog lifte Smoke een eindje met hem mee. 'Koning der padden!' Kakelde hij vrolijk boven het gekwaak uit.