Cause I am a wolf born from things you cannot be {Weaselfang}

Zijn witte poten waren gericht naar de witte grond onder hem, de takken boven zijn hoofd kraakten vermoeid en zwiepten zachtjes in een kile breeze. Het getik van de bevroren poten van een meesje dat wekker werd in deze koude schelde in zijn zwarte oren, vergezeld door schille kreten van een stervende vogel in het bos. Wat is het hier een mooi stukje territorium, jammer dat het niet dat van hem was. Maar ach, misschien op een dag niet? Cyber zette zijn tanden weer in de dikke eekhoorn die hij voor zich op de dikke tak had liggen. Het vlees was heerlijk warm, mals en eindenlijk in deze prooischaarse tijd was het nog lekker ook. Als het prooi in zijn territorium zo dik en voedzaam was hadden hij en zijn kits nooit honger gehad. Maar genoeg gepieker, Cyber zag een kat onder zich langs de boom wandelen. Hij leek op een elder, en nog geen slimme ook. De kat stopte even en snoof om zich heen, zijn gekreukelde oren zwiepten schichtig heen en wweer. Sukkel, de kat liep al weer verder. Een koude wind en een stel pijnlijke vermoeide poten waren blijkbaar genoeg voor een -oude-'warrior' om het af te bollen eens het erop aan kwam dat deze moeite moest doen om een indringer te vinden. Deze clan kittypets trok op niets.

Cyber zette zijn tanden weer in de eekhoorn en zag een rode druppel naar beneden vallen dat zo een kleine rode, eenzame vlek op de verder totaal witte sneeuw achterliet. Ach, deze katten waren te dom om dat op te merken.

Een jonge poes zette haar witte poten neer in de diepe witte sneeuw. Haar ambergele ogen priemden om haar heen. De meeste warriors waren niet ver weg van het kamp te vinden. Prooischaarste was de reden dat warriors de hele dag op pad waren, in de hoop tenminste een prooi te vinden. Vaak waren het te dunne muisjes, die misschien net een heel jonge kit konden voeden, toch was het beter dan niks. Daarom was Weaselfang met een flink ochtendhumeur maar weer opgestaan. Haar haren waren al opgezet tegen de flinke kou en wind die onder de boomtakken door waaide.
De koude dagen waren begonnen. Het was dan ook nog eens sneller donker, minder tijd om prooi in het licht te kunnen vinden, hard werken op een lege maag, was dan vaak het geval. Zo ging het vandaag dus weer. Het was nog niet eens zonhoog en de waterige zonnestralen verlichtte het eeuwige witte pad voor de neus van de Warrior. Ergens in de verte liep een van de Elders. Ze begreep niet waarom hij vrijwillig in deze kou het kamp had verlaten. Hij kon toch niet meer jagen, het was gewoon een verspilling van tijd en energie. Vooral energie, hij kwam vast doodmoe en uitgehongerd in het kamp aan, dat zou weer een prooi minder zijn voor de hardwerkende Warriors en Apprentices.
Een paar dunnere takken kraakten onder de eerst volgende windvlaag. Weaselfang drukte haar oren in haar nek, wat een vreselijke dag was het toch! Kon het nog..erger?! Ze rook een geur van een Rogue, die wilde katten hadden de gewoonte om met prooischaarste naar clangebied te komen. Haar tanden ontblootte ze al met die gedachte. Die katten hadden pech gehad! Zij moest voor een clan jagen. De Queens, Kittens, en Elders voedden, voordat ze zelf iets kon eten! Haar nagels schoten uit hun hulzen diep in de koude witte grond en ze zocht met haar gele kijkers naar de kat die zich op dit terrein gewaagd had.
De eeuwige stille kattin vond een rode druppel, diep bloedrood, voor zich op de grond. Met nijdige gele kijkers, die als ze eens boos konden kijken, een dodende blik naar de zwart-witte kater hadden gegooid, keek de jonge Warrior hem aan. Haar oren schoten nog verder achter in haar nek en haar tanden waren flink ontbloot. Haar prachtige zachte, bruine en gestreepte staart, zwiepte sterk heen en weer. Die rotkater! Een sissend geluid verliet haar mond terwijl haar nagels nog verder in de grond werden geplant. Haar witte poten zette zich schrap in de te witte ondergrond.

Cyber keek de poes onder zich grijnzend aan, in zijn kilgroene ogen was een spottende blik te lezen. Cyber zette een klauw in zijn prooi zodat deze niet af de tak kon vallen en boog wat voorover om de poes recht in de ogen te kijken. Even was er niets dan stilte, de kille wind die je zacht over de sneeuw hoorde ruisen en de bomen die kreunden onder het gewicht van de sneeuw. "Wat is er? Ben je te dom om te klimmen kittypet?" mrauwde hij met zijn diepe, uitlokkende stem.

De grijns van de zwart-witte kat was duidelijk te zien, doordat er geen blad meer aan de bomen zat. Zijn kille ogen stonden spottend. Ze besloot die maar te negeren. Ze had geen zin om naar een kat te gaan snauwen. Waarom zou ze zich uit de tent laten lokken door een verrotte Rogue? De Rogue had duidelijk prooi van de Thunderclan gestolen. Ze keek hem kalm aan, ze kon toch niet boos kijken, haar ambergele ogen stonden altijd veel te rustig. Dit keer maakte ze zich daar geen zorgen over, ze maakte zich alleen zorgen over het feit dat er nog kittens waren die te eten nodig hadden. Niet dat ze veel met kittens had, had ze überhaupt iets met andere katten?! Wrongedheart haar moeder was dan ook een vreselijke opvoedster geweest. Haar nagels trok ze heel even in voordat ze, haar nagels weer uit haar hulzen liet schieten. Haar oren bewogen rustig verder haar nek in en haar neus snoof, precies op het moment dat de kater besloot te praten. "Wat is er? Ben je te dom om te klimmen kittypet?" Wat een watje! Daar hoog in de boom blijven zitten. Ze besloot er niet in te kimmen, gewoon om het feit dat hij dan waarschijnlijk naar beneden zou springen en het hazenpad zou kunnen verkiezen. Die opmerking was het minst uitlokkend dat ze ooit had gehoord. Weaselfang keek kalm naar de boom, en luisterde naar de kreunende takken die het zware gewicht van de kat en de sneeuw droegen. Ze zwiepte haar staart nog eens, veelste kalm heen en weer. Haar haren waren langzaam weer wat platter gaan liggen, om de kat de schijn te geven dat ze zich niet in hem interesseerde, veel hielp het niet. Ze zou hem eens krijgen als hij van plan was voor haar poten te lopen. Een beetje sneeuw viel van de takken af op haar kop. Ze schudde die kalm en hield haar mond wijselijk dicht. Die kater zou vanzelf wel verveeld raken van haar rustige gedrag. Hopelijk hoefde ze niet te vechten, haar litteken op haar linkerschouder verkrampte sommige spieren met fikse kou.

Cyber keek verveeld naar de kat, de grijns op z'n snuit aanhoudend. Meende ze dat nou echt? Wat dit eekhoornbruin nou echt zo saai? Man, dat noemt zich dan een warrior he. Beschamend voor deze wereld. Neem zo'n warrior weg van zijn vijfhonderd vriendjes en zette hem in het leven van een rogue, deze kat zou snel gaan janken om zijn mammie. "Je bent een pracht warrior, wat vinden je clansmaten van je?" mrauwde hij dan maar monotoom, met een klein trekje om zijn lippen. Toen er een vogel besloot, zo dom als ze konden zijn, om zich op de tak vlak voor zijn neus te nestelen mepte Cyber hard tegen het dier. Hij deed niet eens moeite het te pakken en te doden om op te eten. Nee, gewoon een harde slag en de vogel viel bewusteloos of dood van de tak..wat jammer nou pahah.

Haar rustige ambergele ogen, die haast nooit boos konden staan, staarden de kater aan. Dat zwart witte beest, dacht echt dat haar uitdagen hem ging helpen! Een kleine minachtende grijns vormde al om haar lippen zodra ze dat doorhad. De zwart witte kat was nu duidelijk verveeld. Weaselfang grijnsde nu oprecht. Ha, die kittypet wist duidelijk niet wat ze zou kunnen uithalen. De witte sneeuw onder haar poten voelde nu behoorlijk koud aan. Ze stond redelijk lang stil. "Je bent een pracht warrior, wat vinden je clansmaten van je?" Mauwde de robuuste kater kalm, en monotoon. Weaselfang rechtte haar schouders iets voordat ze antwoorde. "Dat gaat je niks aan Kittypet!" Ze kon hem best wel uitdagen als hij dat zo graag wou. Ze zwaaide haar zachte staart weer heen en weer. Een rustige, gele blik bleef op de kater gericht. Hij zou uiteindelijk toch wel weg moeten. Het vogeltje dat geslagen was met zijn poot lag stil in de buurd van haar, ze wist beter dan er achter aan te gaan. Ze sloeg haar nagels nog eens uit. "Kitty Kitty Kitty..." Zei ze lachend.

Cyber keek de vervelende poes nog steeds even grijzend aan, "Niet veel goeds dan veronderstel ik, je bent waarschijnlijk of te laf het te zeggen of te beschaamd schat" siste hij met een halve lach. De poes bleek een standvastige te zijn. "Nou ik kom niet hoor boterbloempje, ik ben geen kittypet. Voor de duidenlijkheid, je lijkt namenlijk zowel je zicht al reukvermogen te zijn verloren in die clan van je." Cyber kerfde ondertussen totaal ontspannen met zijn nagel in de dikke schors van de boom en met een tikje van zijn achterpoot liet hij de takken van de boom wild zwaaien. Er viel een pak sneeuw vanaf, recht naar de grond onder de boom. Had hij die poes geraakt?

De Rogue grijnsde nog steeds naar haar."Niet veel goeds dan veronderstel ik, je bent waarschijnlijk of te laf het te zeggen of te beschaamd schat" siste hij met een halve lach. De poes bleek een standvastige te zijn. "Nou ik kom niet hoor boterbloempje, ik ben geen kittypet. Voor de duidenlijkheid, je lijkt namenlijk zowel je zicht al reukvermogen te zijn verloren in die clan van je." De kater kerfde met zijn nagels in het dikke schors. Hij leek enorm ontspannen maar Weaselfang wist beter dan nu in de boom te klimmen, als het gevecht in de boom begon, kon ze naar landen, of hij zou er snel uit springen en zich uit de poten maken. Haar ambergele ogen keken kalm maar nog steeds vredig naar de Rogue. Een pak sneeuw belandde door hem net naast haar op de grond. Ze sprong nauwelijks op en gromde iets tussen haar tanden door. "Oh, dus de kittypet is te laf om uit de boom te komen, mormel, ik heb alle tijd!" Zei ze rustig. Ze trok zich niets aan van wat hij zei, ze was dat toch al gewend van haar moeder, dat ze geen blik waardig gekeurd kreeg, maar nee ze zou altijd voor haar clan blijven vechten. Haar bruin en witte vacht stond langzaam aan alweer hoog op haar rug, wat haar er groter uit liet zien dan ze eigenlijk was.

Wow wow dit poesje dacht echt dat ze alles was, "Zoo..." zei hij laag wat met de takjes voor zijn ogen 'spelend' "Wat zou je dan doen als ik beneden was miss?" Cyber grijnsde wat en overwoog om naar beneden te springen voor een goed gevecht of de poes met wat felle woorden naar d'r mammie te laten vluchten. Maar hij wachte liever wat af, en deze poes nog wat langer te irriteren.