Hello Lightheart

(dit eerste is een droom!)
Met zijn ogen scherp op de niets vermoedende spitsmuis voor hem en zijn oren gespitst kwam de bruine kater langzaam in beweging, hij sprong met zijn vluimscherpe nagels uit op het niet vermoedende slachtoffer af, maar, hij kam niet neer, hij bleef maar vallen! Wat gebeurde er? Hij siste en sloeg met zijn klauwen naar plekken waar hij dan dacht dat houvast was maar dast was er niet, één enkele keur bleef hij héél even met zijn poten hangen maar vervolgens stortte hij met een rauwe kreet verder naar bendenen, en werd wakker.

Een rauwe kreet klonk in de warriors den en de bruine kater werd bezweet wakker, waar was hij? Honestheart keek om zich heen en zag tot zijn geruststelling dat hij gewoon in de Warriors den lag, eregsn keken een paar lichtgevende ogen hem vragend aan 'Sorry' mompelde hij om vervolgens weer te gaan liggen en opnieuw in een onrustige slaap te vallen.

Opnieuw was hij opjacht, een eeekhoorn zat vlak voor hem aan iets te knabbelen, hij maakte zich klaar om aantevallen maar plotseling rende de eekhoorn peiepend weg en Honestheart keek verbaasd op, recht in het gezicht van een woest uitziende hond(kan niet maar het is een droom!) Hij draaide zich vliegensvlug om en begon te rennen maar de hond was natuurlijk sneller en plotseling voelde hij de sterke kaken van het beest in zijn nek en hij werd weggesmeten, met een pijnlijke klap belandde hij een paar meter verder op de grond en sprong hij snel weer op. De hond kwam opnieuw op hem afgerent en Honestheart zette zijn klauwen uit, het beest kwam dichter bij en hij bleef doodstil staan totdat het beest slecht een vossenlengte van hem af was. Met grote krachtinspanning sprong Honestheart de lucht in en belande op de rug van de verbaasde hond, hij sloeg zijn klauwen in de rug van het beest en het beest piepte pijnlijk en probeerde van hem af te komen maar hij hielkd stevigbeet totdat hij plotseling zijn hou vast kwijt was en van de rug afgeworpen werd en met een misselijkmakende klap tegen een boom belande, hij schreeuwde en alles werd zwaard voor zijn ogen.

Met een schreeuw werd Honestheart opnieuw wakker vlug keek hij op zich heen en kwam opgelucht tot de ontdekking dat de hele warriors den al leeg was en het licht was. Opgelucht zuchtte hij terwijl hij opstond en zich uitrekte, lichteijk voelde hij zich wel schuldig want hij had allang op jacht moeten zijn maar hij voelde zich niet volledig lekker, even overwegde hij om naar de medicine cat te gaan maar hij besloot dat het niet nodig was. In gedachten verzonken leip hij de warriors den uit en het daglicht binnen, boven alles hield hij toch van het stralende licht en van de zon die het hun schonk. Langzaam slenterde hij over de binneplaats(zo noen ik het maar even) en merkte daarna dat zijn poten hem naar de elders den hadden gebracht, wat moest hij hier? Er waren toch zoiezo geen elders? Of wel, bedacht hij ineens, die poes die pasgeleden warrior was geworden was toch gelijk benoemd tot elder door verwondingen of zo? Hoe heete ze ook alweer? O ja, Lightheart! Nieuwsgierig keek hij de den rond en miauwde vriendelijk tegen de poes toen hij die plotseling zag 'Hallo Lightheart'

Lopen lopen naar een rivier. Lightheart liep naar een rivier, waar ze het water in keek, het water was duister, en Lighthearts ogen ook, ze keek leven loos naar het water. 'Als dit het is, hoe ik leven moet, dan...' Ze keek met op getrokken lippen naar het water, 'Dan word mijn keuze Suicide!' was het vervolg. Net toen ze de sprong wilde maken werd ze onder beroken door verschillende miauwen. 'Lightheart niet doen', het waren stemen van haar vader en moeder. 'Als je blieft Light', Mousefur was er ook. 'We kunnen niet zonder je', Moonstream en Thunderstorm. 'Met jou heb ik alles beleefd en dat wil ik meer', Silverflower haar eerste vriendin. 'mijn liefde voor jou is zo sterk ga niet', het was een gezicht loze kater, niks te zien alleen maar een zwarte schim, wie was dat? Haar ogen gleden weer naar het water. Ze sloot haar ogen. Lightheart opende har ogen en keken verward rond. Wat was dat? Haar ogen staarden dof naar haar poten. 'Hallo Lightheart', het was de zelfde stem uit haar dromen, alleen wist ze het niet zeker. Het was de stem van Honestheart. 'oow hallo Honestheart', ze keek vriendelijk naar de cyperse bruine kater. Lightheart ging recht op zitten. Haar ogen stonden nu gewoon aardig, alle dof heid en leven loos heid waren verdwenen, ze wouw het geheim houden hoe ze zich voelden al had Crookedstar vast al genoeg in de gaten over hoe weinig ze at, en hoe weinig ze haar hol uit kwam en hoe ze met haar kop laag het kamp verliet. Soms voelde ze een zweer die zei, zou ze wel terug komen? 'Hoe is het',besloot ze te vragen.

Honestheart voelde zich ongemakkelijk, hij stond hier zomaar, in de ingang van de Elders den, nou ja, eigenlijk net erna, te praten met een poes met wie hij nog nooiteeerder gesproken had! Maar voordat hij verder kon denken wekte de heldere stem van Lightheart hem uit zijn gedachten 'oow hallo Honestheart' zei de poes, en het klonk vrij vrolijk, vrolijker dan je van iemand die met veertien manen al elder was zou verwachten. Hij knikte haar vriendelijk toe terwijl zij rechtop ging zitten, rustig deed Honestheart ook een paar passen naar voren en ging rustig zitten, nu kon hij niet meer zomaar weg lopen. 'Hoe is het' vroeg Lightheart plotseling en Honestheart antwoorde rustig maar vriendelijk 'Met mij vast beter dan het met jou is' Hij glimlacvhde en keek heel even in haar goud achtige ogen.

[Clan katten zijn nooit vreemd voor me kaar ]

'Met mij vast beter dan het met jou is' Antwoorden Honestheart. Hij had gelijk, Lightheart acteerde haar vrolijkheid maar. Ag, ze laat nooit graag zien hoe ze zich zelf werkelijk voelt, dat durft ze niet. Maar nu zou het toch best leuk kunnen worden, misschien kon Honestheart met haar mee het kamp uit jagen, dan kon ze ook aan hem bewijzen dat ze al weer aardig goed terecht was op haar drie poten. 'Tja, je hebt eigenlijk best wel geleik ja,' grinnikte ze. 'Zin om samen wat te doen?' Zei Lightheart aardig. 'Jagen of zo?' Vroeg ze vriendelijk. Jagen, lenig bewegen in de wind en prooi vangen, dat klonk als leven. Wat ze nu deed was dood gaan van ongelukkigheid. Maar ja. Ze was ook helemaal alleen! Ze wouw ooit ook een Apprentice. Ze moest eens gaan praten met Crookedstar en de medicine cat. Ja dat zou ze doen! Ze glimlachtte naar Honestheart.

Rustig stond de donkere kater vlak voor de poes die rustig antwoord gaf 'Tja, je hebt eigenlijk best wel geleik ja,' zei Lightheart maar Honestheart schudde ligt zijn kop maar zei niks. 'Zin om samen wat te doen?' Zei Lightheart en Honestheart keek haar strak in haar ogen 'Jagen of zo?' ging ze daarna verder en Honestheart verbrak de oog verbinding en liet zijn blik over zijn eigen voorpoten gaan, de een wit, de ander donker bruin als de rest van zijn vacht. 'Doe niet alsof je goed vind Lightheart' zei hij zonder enige emotie te tonen en zijn blik vloog in een enkele seconde van zijn poten naar Lightheart 'Je voelt je helemaal niet goed' hij keek haar strak en neutraal aan, maar wel doordringend 'Je moet niet liegen' zijn stem verzachte iets en zijn blik werd minder strak en begon over de want van de elders den te dwalen. 'Maar als jij wenst te gaan jagen' zijn stem klonk nu gewoon vriendelijk 'Vind ik dat prima' hij lachte even emotie loos, maar toch vriendelijk.

'Doe niet alsof je goed voeld Lightheart' Lighthearts blik veranderde naar verbaasd. 'Je voelt je helemaal niet goed' Lightheart zei niks. Ze keek nu alleen naar haar poten. 'Je moet niet liegen' vervolgde Honestheart. 'Het spijt me, ik wil gewoon niet dat anderen weten hoe ik me werkelijk voel', zei ze kalm en rustig. 'Maar als jij wenst te gaan jagen', Lightheart keek op toen Honestheart dat zei. 'Vind ik dat prima', vervolgde Honestheart. 'Dankje', zei ze terwijl ze op stond en naar Honestheart toe hinkte en hem een kopje gaf.

'Het spijt me, ik wil gewoon niet dat anderen weten hoe ik me werkelijk voel' zei Lightheart treurig en een steek van medelijden raakte hem in zijn hart maar hij kon zichzelf er niet toe brengen deze poes te gaan troosten of iets dergelijks, hij kende haar nauwelijks! 'Dankje', zei Lightheart daarna en hij knikte haar vriendelijk toe terwijl ze opstond. Rustig draaide hij zich naar de uitgang om toen Lightheart hem plotseling een kopje gaf, een beetje van zijn stuk geslagen keek hij naar haar maar liep daarna achter haar aan de elders den uit.

Buiten de Elders den wachtte ze tot Honestheart er ook uit was. 'Waar zullen we gaan jagen? En lol maken...' dat ik in geen tijden meer heb gedaan plakte ze er aan vast in stilte. Lighthearts ogen stonden nu iets vrolijk da normaal. Ze keek het kamp rond en zag dat anderen een beetje verbaasd naar haar keken, en ze hoorde sommigen murmelen waar ze naar toe ging, of wat ze ging doen. Ag ja dat maakte haar niets uit. Ze glimalchtte naar Honestheart.

(Sorry, Hollypaw, ik zal er op letten)
'Waar zullen we gaan jagen? En lol maken...' vroeg Lightheart en Honestheart haalde zijn schouders op en zei "Er zijn vele plaatsen waar we naar toe zouden kunnen gaan" hij keek even naar Lightheart "Maar de rivier lijkt mij wel een geschikte plek deze dag" hij glimalchte naar haar, hij had expres de rivier gezegd, niet dat hij zo van hield maar door Lightheart's poot, hij dacht dat ze daar het beste zou kunnen jagen, vissen was namelijk niet bijzonder actief, je zou het makkelijk kunnen doen met een poot. Hij keek even het kamp rond en zag dat sommige krijgers naar hen keken mara hij haalde zijn schouders op en liep rustig het kamp uit, Lightheart zou hem vanzelf wel volgen. Buiten het kamp ging hij naast de ingang zitten en knikte een voorbijgaande warrior toe en wachte daarna geduldig op Lightheart.

"Er zijn vele plaatsen waar we naar toe zouden kunnen gaan" antwoordde Honestheart. Lightheart knikte, het klopte, maar waar zouden ze naar toe gaan? Ze luisterde veder naar wat Honestheart te zeggen had. "Maar de rivier lijkt mij wel een geschikte plek deze dag", zei Honestheart. De rivier, agja. 'Dat lijkt me ook wel een goede plek', was het voor haar poot om daar te jagen? Het boeide haar niet, ze ging tenminste uit het kamp. Honestheart stond ope n verliet de hol. Ligtheart keek even rond en achtervolgde de kater, ze werden een beetje bekeken, vast om dat ze misschien weer eens een glimlach op haar gezicht had. Mooi toch? Misschien kon ze binnen kort Warrior worden. Ze sloot kort haar ogen. Jagen, vechten voor de clan, patrouillieren voor de clan om de clan te beschermen, samen slapen in de Warriors den met heer vrienden en vriendinnen en haar mede warriors. Ze opende haar ogen, en zag dat Honestheart al bij de opening was van het kamp. Ze sprinte de open plek over naar hem toe. Ze zag dat hij nog een patrouille begroette, en zij begroette hen ook. 'Laten we gaan', spinde ze.

[sorry als deze post een beetje vaag is]

Toen Lightheart het kamp uit kwam lopen stond Honestheart rustig op 'Laten we gaan' zei de elder en hij knikte en liep rustig achter haar aan, hij lette er vooral op dat hij zich aan haar tempo aan paste, ook al lag dat ver onder zijn eigen tempo maar daar kon zei toch niks aan doen? Rustig liepen ze door het riverclan territorium, zijn vacht raakte heel soms even de hare. Na een poosje waren ze bij de rivier aangekomen en liep Honestheart ernaartoe, hij nam een paar slokken om zijn dorst te lessen maar ging er daarna naast staan en zei vriendelijk en vrolijk tegen Lightheart 'Zullen we eens kijken of de vissen willen bijten?' heel even stak hij zijn ppot in het water wat al warmer was dan het de afgelopen manen was geweest maar het was dan ook nieuwblad, het seizoen waarin alle bloemen en bomen weer gingen bloeien en het ook weer warmer werd, geen wonder dus dat het water ook warmer was. Rustig haalde hij zijn poot weer uit het water maar sloeg hem er na enkele seconden weer in en haalde er daarna met zijn poot een gespietste vis uit die hij triomfantelijk op de kant legde.