As an old enemy

Voorzichtig lei pze door het onbekende Territory, zich ervan bewust dat dit vijandig Territory was. Ze horde hier niet, maar ze had pas net door dat ze de grens over was, en ze had geen zin om zich om te draaien en terug naar Shadowclan gebied te gaan. Snowleap keek de hele tijd om zich heen, omdat ze zich niet om haar gemak voelde. De Windclan was niet zo moedig als de Shadowclan, maar ze waren net zo gevaarlijk.

»Rainbowpaw als eerste.

Rainbowpaw zuchtte toen de muis haar ontglipte. Alweer niks gevangen. Met de prooischaarste was het al zo moeilijk, en sinds ze nog amper training had gehad, kon ze al helemaal niks vangen. Daarbij wist ze wat dit zou betekenen: als een Apprentice niets gevangen had, kon het zo zijn dat deze geen aandeel zou krijgen van de prooistapel. Dan zou ze weer honger moeten lijden. Terneergeslagen stapte ze door, niet wetend wat ze nu aan moest. En alsof het nog niet erger kon, rook ze een vreemde geur. Ze liep door, nieuwsgierig naar wat het was. Het stond sowieso op haar gebied, en ze wist zeker dat dit geen WindClankat was. Haar ogen vielen op een sneeuwwitte poes, ShadowClan. Ze probeerde zich groter te maken en sprak. "Jij hoort hier niet," wist ze uit te brengen, nog net niet al te bang.

Rainbow kon wel janken toen de poes antwoordde dat ze bewust was van het feit dat ze moest vertrekken, maar dit toen niet deed. Ze ging op haar gemak zitten, en Rainbowpaw keek haar ongelovig aan. Maakte het haar dan niets uit dat ze de Warrior Code had verbroken? Toen begon ze ineens over de sneeuw, en Rainbow keek haar vervreemd aan. Moest ze er nu een andere Warrior bij gaan halen? Het was vast geen toeval dat de poes hier was beland, het WindClangebied was behoorlijk ver van het ShadowClankamp verwijderd. Rainbowpaw staarde naar de sneeuw die de poes zojuist had gecomplimenteerd. Haar naam! Met de naam van de poes kon ze al heel wat. Ze kon haar dan wel niet wegjagen, ze kon de Clanleader wel laten weten dat er een vreemde kat op het gebied was geweest! "Ehm, wat is je naam?" zei Rainbow zachtjes. Misschien zou ze dan toch een keer iets goed doen.

Van de witte poes kreeg ze niet meer te horen dan het voorvoegsel 'Snow', dus daarmee schoot ze alsnog niks op. Snow was niet de meest originele prefix, er waren vast genoeg ShadowClankatten met die naam. De kattin maakte een flauwe opmerking, maar Rainbowpaw had er vrij weinig tegenin te brengen. Ze wilde gewoon alleen zijn, dat was waarvoor ze hier was gekomen. En deze poes verpestte alles. De kat vroeg naar haar naam. "Dat hoef jij niet te weten. Jij bent degene die de Warrior Code breekt," zei ze zo boos als ze maar kon, wat nog steeds niet echt boos klonk. Ze was echter wel helemaal klaar met deze arrogante poes.

Rainbowpaw begon haar geduld zo langzaam aan te verliezen. De poes was nog niet van plan te vertrekken, al wist Rainbowpaw niet echt waarom ze überhaupt wilde blijven. Er was hier niets te zoeken voor haar. Rainbow was dan niet de meest assertieve kat, ook aan haar geduld zat een eind. Ze kon het niet waarderen wanneer er zo met haar gespeeld werd. "Maar je bent wèl de grens over. Voor zover ik weet heb je hier niet zoveel te zoeken," zei ze ongeduldig. Die stomme kat moest nu echt weg, of ze moest ook nog eens hulp gaan halen.

Toen ze de Shadowclangeur geroken had, was ze zo snel mogelijk op de vieze stank afgegaan. Ze konden het niet hebben om de Shadowclan over de vloer te krijgen. Er was prooischaarste, er waren dassen gelokaliseerd en de Windclan had op het moment niet al te veel warriors. De witte warrior zette haar hoogste snelheid in en binnen no-time was ze bij de Shadow- en Windclan grens. Ze zag Rainbowpaw, en Snowyowl kneep haar oogjes samen. Ze was toch niet in het geheim aan het ontmoeten met een Shadowclanner? Maar aan de houding van de apprentice te zien was dat niet het geval. Gelukkig maar! De witte poes stapte het tafereel in en zag nog net een andere witte poes over de grens stappen. "Nu blij? Nu zit ik weer aan een andere kant van de grens." Miauwde zij eigenwijs en met een boze blik in haar ogen keek de normaal-zo-lieve-poes naar de andere clankat. "Dat duurde veel te lang," miauwde ze en ze nam de ander op.