I'm really bored... But hé... Look to my funny ears!

Zuchtend stond een pluizige kit met een beige vacht op en liep de kraamkamer uit. Het was saai om te liggen bij een slapende Dapplekit. Het was saai als hij sliep. Hij was leuker en vrolijker als hij actief meedeed. Skykit bewoog heen en weer met haar oren toen ze iets hoorde. Een kater keek haar recht aan en Skykit's oortjes gingen aan weerszijden omlaag en weer recht. De kater leek even een vragende blik te hebben, maar liep toen door. Skykit piepte verontwaardigd. Niemand vond haar trucje met haar oren leuk! De uniekheid! Ze was uniek met haar oren! Ze kon ze allebei van links naar rechts platleggen, terwijl geen enkele andere kitten uit de kraamkamer dit kon. Skykit grijnsde lichtelijk en keek opzij. Katers, poezen en kits. En de leider, natuurlijk. Met een tikkeltje bewondering keek ze naar de grijze flank naar van haar leider, die naar voren liep, iets van de stapel afpakte en terug wegging. Ook enkele andere katten kwamen voor hun prooi. Moest zij dat ook niet gaan doen? Ze stond op en liep naar de prooistapel. Oh nee, er was niet veel keuze dan vis en een muis. Ze pakte de vis. Ze ging haar vaak gebruikte tactiek om een vis in te slikken maar weer eens proberen. Ze liet de vis omhooggaan, door de lucht zweven, sperde haar bekje wijd open en ving met het volle gemak de vis op, die door haar keel gleed. Skykit grijnsde. Om vervelende graatjes te vermijden deed ze het gewoon zo inslikken. Het zou gevaarlijk zijn als de vis te groot was, maar dit was een kleintje. Ze had nu wel genoeg gehad. Ze besloot om maar eens lekker te gaan liggen. In je jonge jaren als kit mocht je toch niet veel doen, tenminste, niet volgens Crookedstar. Maar of zij zich daar werkelijk nog drie manen aan ging houden, dat was een ander verhaal. Ze was dol op expedities. Vooral naar die plek met die vier grote bomen, alhoewel ze, als ze daarnaartoe ging, wel heel veel moest slapen en moest uitputten om daar te komen. Ze had er Redfang al eens ontmoet. Ze miste de poes nu wel. Skykit zuchtte en keek op naar de blauwe hemel. Het was een prachtige dag. Ze legde zich neer op haar zij en begon haar pluizige flank een beurt te geven. Iets wat ze al een paar dagen geleden had moeten doen. Maar de moederkatten deden niks, dus deed zij ook niks. Alleen... Nu moest het wel. Hè, net nu haar tong naar vis rook! Skykit's oortjes gingen weer naar weerszijden plat en toen weer recht.

(Flameclaw)

Een lichte schrok ging door haar lijfje heen toen ze opeens een stem hoorde. Vernauwd keek ze op, maar toen ze de kater zag zitten - en niet de kater die haar eens een keertje omgeduwd had - keek ze weer een stuk vrolijker. 'Ja, graag!' zei ze en ze liep op de kater af, zodat hij beter bij haar flank kon. Alle hulp was noodzakelijk, mocht ze een hele dag willen doorbrengen zonder erop bekritiseerd te worden dat ze wel heel erg naar vis stonk. Eigenlijk moest je in de vroege morgen nooit een vis eten, want je kon de geur onmogelijk van je tong afwassen. Een riviertje lag buiten het kamp, dus daar mocht ze niet naartoe en in de buurt waren geen plasjes of zo, omdat het niet geregend had. Ja, ze at weer net vis op het goede moment, was haar sarcastische gedachteverklaring. Ze keek naar de kater. Ze kende zijn naam niet en betwijfelde of hij die van haar soms wel kende. Ze schudde alert even haar kopje, om een paar natte druppels kwijl haar hoofd af te krijgen, waarschijnlijk nog van de slapende Dapplekit. Skykit trok zich altijd als een bolletje tegen hem op en helaas lag net haar kopje onder zijn mond, dus het kwijl sijpelde altijd op haar kopje. Ze keek naar de kater en stak fier haar borst in de lucht. 'Dat is gewoon mijn trekje, dat kan ik je helaas niet leren,' zei ze, terwijl ze bedacht hoe je zoiets kon uitleggen. Nee, dat viel gewoon niet uit te leggen. 'Het gebeurt spontaan,' maakte ze hem duidelijk en ze keek fier naar hem. Ze gaf hem een kopje. Of ze hem nu kende of niet, het was altijd leuk als iemand met haar praatte. Het gaf haar het gevoel dat ze echt bij deze Clan hoorde en dat ze niet op een of andere rare planeet was gezet met misschien in de buurt zijne aliens, die haar wouden vermoorden in hun vliegende schotel en... Och, soms had ze veel te veel fantasie. Ze draaide een beetje door. Haar nieuwsgierige kant begon nu op te steken en overtrof het fantaseren over aliens en ufo's helemaal. 'En hoe heet jij? Ben jij al krijger? Heb jij ook zo'n last van jeuk in je pels? Ik wel!' zei Skykit, terwijl ze in haar pels beet als extra nadruk dat ze jeuk had. En die jeuk was heel erg vervelend. Het ging tot diep in haar pels, ook op sommige plaatsjes waar ze niet bij kon of waar ze simpelweg niet wou bijten, omdat dat een beetje pijn deed. Ze keek naar de kater voor zich en glimlachte lichtelijk. Ze moest toegeven dat hij een mooie, glanzende pels had en dat ze, als ze een kater was geweest van zijn leeftijd, er zeker jaloers op zou zijn geweest. Nee... Wacht. Misschien had zij als kater wel een mooiere pels. Ha!

[ik moet werken xD ben er morgen weer]

Met grote ogen keek Skykit naar de kater voor haar, die dus blijkbaar Flameclaw bleek te noemen. Ze keek hem even aan en haar oortjes bewogen weer op en neer, maar deze keer was het een teken van belangstelling voor de oudere kater. Ze snorde zachtjes, terwijl ze naar de grijs-witte flank van de kater bleef kijken. Daarna knikte ze. Ze heette inderdaad Skykit. Skykit stak haar borstje fier in de lucht. Ze was trots op die naam en zou die naam dan ook met eer dragen. Ze keek even naar Flameclaw en snorde zachtjes. Hij was al een oudere kater, net zoals Moonstream en Thunderstorm al oudere poezen waren. En dan te bedenken dat zij nog maar een paar manen oud was. Ze ging naast de kater zitten en keek toen met een schuin hoofd naar hem. Daarna grijnsde ze. 'Dankjewel voor het wassen,' liet ze hem weten, waarna ze wegliep, naar de prooistapel. Ze pakte een visje er vanaf en liep toen terug naar de kater. Ze keek hem sluw aan. 'Kan jij dit?' vroeg ze en ze gooide het visje omhoog, spreidde haar bek wijd open en ving het visje handig in haar mond. Haar krachtige kaken begonnen meteen met het verteren, lieten het stukje los en Skykit voelde hoe het verder naar haar keel gleed. Ze keek Flameclaw geamuseerd en trots aan, terwijl haar oortjes weer op en neer bewogen. Ze keek om en ging toen snel achter Flameclaw staan. De kater die altijd zo'n rare blik op haar wierp in de kraamkamer, stond in de opening van de kraamkamer. Hij keek met gesloten ogen rond en Skykit twijfelde er niet aan of hij opzoek was naar haar. Ze bleef achter Flameclaw staan. 'Hij kijkt altijd zo raar naar mij, die daar bij de kraamkamer,' zeurde Skykit fluisterend, terwijl ze om de rug van Flameclaw keek. De kater keek gelukkig niet haar kant op. Hij keek altijd met zo gesloten ogen en een zachte blik naar haar. Die blik maakte haar zo bang, dat ze het meestal op een lopen wou zetten. Maar op de een of andere manier voelde zij zich ook... aangetrokken tot hem. Hij was knap. Ook al wist ze nog niet goed genoeg wat aangetrokken was om te begrijpen wat het kon zijn. De kater was zeker een of twee manen ouder dan haar, zou misschien straks al leerling worden. Dan waren die blikken in de kraamkamer ook voorbij. Skykit bleef net zolang achter Flameclaw staan totdat de kater wegliep van de kraamkamer. Opgelucht ging Skykit weer voor Flameclaw staan. Ze keek omhoog naar de bladgroene ogen van de kater. Haar kopje ging automatisch schuin.

- Sorry voor late post -

[geeft niet hoor ]

Vol aandacht luisterde ze naar de grote en sterke warrior voor haar. Ze luisterde naar de dingen die hij zei. Haar oren gingen weer omlaag en omhoog. Even gleed haar blik terug naar de nursery, waar ze de jonge kater voor het laatst had gezien. Ze slikte. "Je hebt gelijk! Ik moet met hem erover praten!" Ze keek Flameclaw met fonkelende ogen aan. Volgens haar was hij gewoon wijs en sterk. Skykit snorde vol plezier toen ze hoorde wat de kater aan haar vroeg. "Als ik de kans kreeg om het te kiezen dan zou ik jou, stormtail of crookedstar kiezen!" Haar ogen fonkelden, Flameclaw was gewoon een coole warrior. Ze keek erg tegen hem op, Zeker nu. Hij was gewoon stoer. "Heb je al een apprentice? Denk je dat Crookedstar mij jou als mentor wilt geven als ik het hem vraag?? Zou jij mij als apprentice willen hebben?" Vroeg ze aan hem. Vragend keek ze hem aan, ze wou nu zo graag weten of hij haar mentor kon worden. Als het kon ging ze zelfs naar Crookedstar. Trots keek ze naar de leider den. Leider zijn..dat leek haar wel iets. Dan zou ze de beste leider worden van alle clans! En dan zou iedereen haar waarderen en respecteren! Ze zag het al voor zich. Een stevige poes, vol zelfvertrouwen MET negen levens! Dan zou ze tegen haar clan spreken vanaf de plek waar crookedstar altijd al op had gestaan. Misschien als ze het aan hem voreg..dan had ze misschien een kansje om deputy te worden. Dan zou crookedstar inzien dat zij een deputy moest worden! Nee, Nu moest ze even niet aan dat denken. Dat kon ze later wel uitvoeren. Ze keek terug naar Flameclaw. Had hij al iets terug gezegd? Haar aandacht gleed weer weg, terug naar de gedachtes over het leider zijn. Ze zag zichzelf al staan. Ze had net iets geroepen, waardoor alle katten vol aandacht naar haar keken. Ze riep iets wat iedereen hoorde. Meteen gingen alle blikken naar haar broertje, dapplekit. Dapplekit kwam blij naar voren, en stapte naar haar toe. Ze was ouder geworden, netzoals zij. Nu was zij, skykit, een leider. Iedereen noemde haar nu Skystar, Ze werd gerespecteerd door de hele clan. Kort grijnsde ze, dat zou cool zijn. Als ze dat toch ooit eens werd..een leider! Ze keek terug naar Flameclaw, ditkeer met alle aandacht op hem. Kort glimlachde ze. Het was leuk om eens met een warrior te praten. Misschien dat ze hem kon vragen over hoe het was om een warrior te zijn. En wat je dan allemaal moest doen.