Fix Me in 45

Onderwerp: Fix Me in 45 ma 9 feb 2015 - 16:27

De blonde kater paradeerde tussen de rotsen door, op zoek naar prooi. Hij had ontelbare keren gejaagd de laatste tijd, maar het had niet gek veel opgeleverd tot zijn grote spijt. Vandaag wilde hij het bij de Snakerocks proberen, al was hij niet erg gesteld op het gebied. Hij had nog nooit gehoord van iemand die was gestorven aan een slangenbeet, maar hij stelde het zich op vreselijke wijze voor. Vooral in de winter was het tricky hier, de slangen vonden het fijn om in warme, verborgen plekjes te kruipen. Je hoefde maar verkeerd te stappen en ze dachten dat je hun territorium betrad. Zijn bladgroene ogen scanden de omgeving zorgvuldig voor hij een stap nam. De laag sneeuw maakte het nog moeilijker om te zien. Met een geïrriteerde uitdrukking op zijn gezicht, veegde hij hier en daar wat sneeuw weg, maar geen enkel geur van prooi doemde op. Hij werd er zo onderhand een beetje moe van nergens prooi te kunnen vinden. Geagiteerd trapte hij met zijn achterpoot een hoop sneeuw van zich af. Grote fout. Blijkbaar was er sprake van een addertje onder de sneeuw. Briarleaf draaide zich snel om, fixeerde zijn ogen op de slang en siste toen van de pijn. Een scherpe steek trok door zijn achterpoot. De adder kroop snel weer terug onder de rots, de warmte weer in. Briarleaf probeerde zoveel mogelijk afstand tussen de slang en hijzelf te creëren, maar zijn achterpoot vroeg teveel van hem. "Oh shit," mompelde hij, terwijl hij verder probeerde te hinken. Een bekende geur kwam dichterbij, en hij hoopte zo hard dat het een vriendelijk gezicht zou zijn. StarClan knew he could use it.

&Sinclaw

Onderwerp: Re: Fix Me in 45 di 10 feb 2015 - 16:23

Haar poten droegen haar verder terwijl haar staart laag bij de grond bleef. Ze moest de plek zelf nog een keer zien.. nog een laatste keer kijken naarwaar haar moeder overleden was. Waar haar vader de oversteek had gemaakt naar zijn nieuwe leven met hen.. nog een keer kijken. Haar ogen stonden emotieloos ondanks het verdriet in haar hart. ZE zou het nooit laten zien dat was wel de eerste regel die ze geleerd had van haar ouders van wie ze de vachtkleuren had geerft terwijl ze haar vaders ogen draagde. Nooit had ze echt met een Thunderclanner gesproken. Meer omdat het niet had gemogen van haar vader. Hij wou niet dat ze die lowlifes kende zoals hij het had gezegd. Maar haar vader was er niet meer. En ze wou weten of er iemand van Thunderclan de dood van haar moeder had gezien simpelweg haar zusje niet vertrouwend.

Uiteindelijk kwam ze aan bij het donkere pad en staarde over het zwarte monsterlijke spul dat haar nekharen omhoog brachten. Ze haatte dit pad. De plek waar haar moeder was overleden. Gevangen door een monster zo veel manen geleden.. Met een zucht wou ze zich omdraaien maar iets dwong haar toch over te steken. Waarom.. Ze wist het niet maar in stilte stak ze het pad over en liep langzaam door. Waarom wou ze.. Ze kon haar eigen vraag niet beantwoorde en staarde met grote ogen toe hoe een slang naar de thunderclanner schoot en de warrior beet. Voor twee seconden stond ze als verdoofd toe te kijken maar snelde toen naar hem toe. "Hey gaat het!" Haar ogen waren bezorgd. "Kan je er op staan?"

Onderwerp: Re: Fix Me in 45 di 10 feb 2015 - 17:31

Briarleaf hinkte zo ver mogelijk van de rots vandaan, hopend dat zijn geluk niet zo slecht gesteld was dat hij een tweede maal gebeten zou worden. Hij probeerde zijn lichaam bij te draaien, misschien viel de beet wel te zien. Al zou hij daar vrij weinig aan hebben. Hij was nou eenmaal geen Medicine Cat, al had hij deze met grote spoed nodig. Waar was Jayfeather als je hem nodig had? Zijn poot begon echt verschrikkelijk te steken, en voelde daarbij ook nog eens dik en warm aan. Zou zijn laatste uur geslagen hebben? Hij was amper een jaar oud, dit kon het niet al zijn. De geur! Het was een bekende geur, maar zodra Briarleaf deze als ShadowClan identificeerde, wist hij dat het spelletje afgelopen zou zijn voor hem. Hij had tot zover bijna geen vriendelijke ShadowClankat ontmoet. In tegendeel, de meesten wilden zijn strot maar al te graag doorbijten, had hij het gevoel. Deze vroeg echter of het wel ging. Nee, natuurlijk niet, was hetgeen dat hij wilde zeggen. Maar in zijn laatste momenten wilde hij graag beleefd blijven. Voor de plechtigheid. Hij schudde zijn kop. "Nee," stamelde hij. Hij keek aan zijn zijde. Een mooie ShadowClanpoes, met felgele ogen. Had ze hem gehoord? "Ik moet naar de Medicine Cat," bracht hij moeizaam uit. Hij wist niet hoe lang het duurde voor het gif om hem te vloeren, maar hij wist wel dat het redelijk snel bergafwaarts met hem ging. Die paniek maakte het alleen maar erger.

Onderwerp: Re: Fix Me in 45 di 10 feb 2015 - 21:59

Een bezorgde blik lag in haar ogen terwijl ze naar de Thunderclan warrior keek. Hij leek duidelijk niet blij met het zien van haar maar ze negeerde het voor nu. Ze beet de harde woorden die in haar opkwamen weg. Waarom zou deze kat van bijna haar leeftijd ook maar iets van haar vader kennen. Sure hij kende de verhalen van de grote gevreesde Darkfire maar waarom zou het hem iets uitmaken? Ze haalde diep adem en schudde haar hoofd. Darkfire was in Thunderclan slechts een schaduw van een hele slechte herinnering. Tenminste dat hielt ze zichzelf vol. Zodra hij sprak schoten haar ogen terug naar de kater en ze knikte zachtjes en duwde haar schouder tegen de zijne en glimlachte warm. "Leun maar op mij, ik heb jou nodig om me naar jouw kamp te brengen dus blijf alsjeblieft wakker. Als het echt moet kan ik je ook op mijn rug dragen denk ik maar dan blijf je minder goed wakker." Fluisterde ze zachtjes en keek hem aan. "Alles komt goed dat beloof ik je." Fluisterde ze zachtjes tegen hem willen blijven praten zodat hij niet weg zou zakken. "Mijn naam is Sinclaw trouwens."

Onderwerp: Re: Fix Me in 45 wo 11 feb 2015 - 14:29

Hij kon het zich haast niet voorstellen: een ShadowClankat die hem hielp? De laatste die hem ontmoet had, had hem behoorlijk graag de keel door willen bijten. Misschien waren ze niet allemaal zo erg, en was zijn haat voor die Clan gewoon een resultaat van onjuiste generalisatie. Iedere groep had een paar rotte appels, en hij had het ongenoegen gehad om die nou precies te ontmoeten. Of juist niet, en de ShadowClan bestond nog steeds uit hooghartige en gevoelloze katten, en deze was slechts een uitzondering. Zo onderhand begon het te voelen alsof zijn poot er op ieder moment spontaan af kon vallen. Als hij het al overleefde, bestond er een kans dat hij voorgoed in de Elder's Den zou moeten liggen. Hij stierf nog liever. Hij voelde de schouder van de poes tegen de zijne aanduwen. Hij keek even opzij, en een lieflijke glimlach sierde haar lippen. Ze gaf aan dat hij wel op haar kon leunen, dus dat deed hij. Hij voelde de druk al van zijn poot afgaan, maar de pijn bleef. Ach ja, het was tenminste iets. En hij moest bij bewustzijn zijn, anders lieten ze deze kat het kamp nooit in. Ze praatte zachtjes, maar verstaanbaar. De woorden dreven door zijn kop terwijl hij er informatie uit probeerde te halen. "Alles komt goed," sprak de poes, en hij probeerde te knikken als signaal dat hij er nog was. Hij wilde zich concentreren op haar woorden, zodat hij niet weg zou zinken. Ze zei haar naam, Sinclaw. En hij vroeg zich meteen af waarom ze die prefix had gekregen. "Briarleaf," siste hij door zijn stevig op elkaar geduwde tanden. Als dit allemaal goed zou komen, zou hij wel bij haar in het krijt moeten staan. Hij zou zijn leven schuldig zijn aan een ShadowClankat...

Onderwerp: Re: Fix Me in 45 ma 23 feb 2015 - 15:43

Een bezorgde blik lag in zijn ogen terwijl ze naar de jonge kater keek en duwde zichzelf ietsje dichter tegen hem aan bang dat hij zou vallen als ze hem iets van los liet. Natuurlijk was ze niet blij met de gedachte van de Thunderclan kater aanraken maar ze moest wel. Ze kon hem niet achterlaten. Zij was verdorie hier degene geweest die niet zoals haar vader wou worden. Zij was degene geweest die.. Meer wou worden al was dat waarschijnlijk nooit een mogelijkheid maar dat maakte niet uit. Het betekende niet dat ze geen goede warriorzou zijn als ze haar vader neit zou volgen. Het zou alleen maar betekenen dat ze geen monster wou zijn geen vreselijk beest.. Zachtjes zuchtte ze en glimlachte zijn naam horend. "Well Briarleaf it's your lucky day." Mompelde ze zachtjes en liep met hem mee zichzelf tegen hem aangeduwd houdend.

Onderwerp: Re: Fix Me in 45