Darkness

Onderwerp: Darkness ma 9 feb 2015 - 14:51

You know when you're drowning, you don't actually inhale until right before you black out. It's called voluntary apnea. It's like no matter how much you're freaking out, the instinct to not let any water in is so strong that you won't open your mouth until you feel like your head's exploding. But then when you finally do let it in, that's when it stops hurting. It's not scary anymore. It's actually kind of peaceful.

Nachtmerries. Water. Bloed. Water dat verkleurd in rood bloed. Twee helder blauwe ogen die door het water naar haar staren, een paarse halsband met katten en honden tanden. Verscherpte klauwen met lange nagels eraan. Niets wat er op wees dat dit ooit een lief poesje was geweest. Het beeld schift, de witte kattin wordt kleiner, de halsband verdwijnt. Littekens over haar lichaam heen, geen fysieke littekens, maar mentale littekens. Littekens die andere niet zullen zien. Kruiden om haar heen, sterk ruikende kruiden. In het midden, kleine zwarte besjes. Het poesje haalde moeizaam adem, alsof ze stikte, alsof er een druk op haar lag. De zwarte besjes leken zo aanlokkelijk...

Een fel licht scheen in haar ogen toen ze probeerde haar blauwe ogen open te doen. Een zacht gemompel was te horen, maar ze kon zich niet bewegen. Alles in haar lichaam leek pijn te doen, vooral haar poot en d'r hoofd. Ze herkende maar weinig van wat ze zag, al was haar zicht nog erg wazig. "C-Creamy?" mompelde ze zachtjes, terwijl ze probeerde haar hoofd op te tillen, maar er verschenen zwarte vlekken voor haar ogen en ze liet d'r kop weer terug zakken. Een scherpe pijn door haar lichaam heen, liet d'r zachtjes sissen. Wat was er gebeurd?

[Creamyfrost & event. Whisperwind, pls :'D]

Onderwerp: Re: Darkness ma 9 feb 2015 - 17:18

Hij lag met zijn rug tegen haar aan, opgerold als een balletje. Zijn vacht streek bij elke ademhaling langs die van haar. Hij was in een diepe slaap verzonken, iets wat hij de laatste tijd veel te weinig deed. Hij maakte zich te veel zorgen om in slaap te kunnen vallen, maar als dat dan ook gebeurde dan zonk hij helemaal weg. Normaal was hij een hele lichte slaper, maar alle gebeurtenissen putte hem uit. Dat was ook de reden waarom zijn vacht doffer en de blik in zijn ogen vaak onrustig was. Het brak hem op en dat was aan hem te zien, al deed hij alsof het niet zo was. Hij deed altijd alsof er niets aan de hand was, ook al was het overduidelijk wel het geval. Zijn oren trilden ietsje toen hij opeens zijn naam hoorde, het raakte zijn onderbewustzijn. Toen ging er opeens een schok door hem heen en flitsten zijn oogleden open. Hij tilde slaapdronken zijn kop op en draaide zich om naar Honeypaw. Het was laat, er scheen geen licht naar binnen wat betekende dat het nog donker was. “Honey.” Zijn stem trilde. Voorzichtig krulde hij zijn lijf om die van haar en een zachte snik verliet zijn keel. Ze had wat gezegd, ze had echt wat gezegd. Hij was ook meteen klaarwakker. “Ik…” Hij legde zachtjes zijn kop op die van haar om haar niet nogmaals te laten bewegen. Hij maakte zijn zin niet af, maar begon over iets anders. “Je moet voorzichtig zijn, niet te veel bewegen. Je poot moet rust hebben.” Hij sloot zijn ogen en ademde haar geur in. Het kwam allemaal goed, dat moest gewoon. “Whisperwind.” Riep hij zachtjes, om niet meteen het hele kamp wakker te schudden. “Honeypaw, ze is wakker.” Hij deed zijn ogen weer open en gaf een lik over haar oor, voordat hij zijn kop van die van haar afhaalde. Hij bedankte starclan dat zijn vriendin terug was gekomen en de opluchting overspoelde hem.

Onderwerp: Re: Darkness wo 11 feb 2015 - 23:17

De grote poes had eindelijk even haar moment van rust gevonden en lag nu opgekruld in haar eigen nest te slapen. Ze had haar best gedaan om alles zo snel mogelijk aan te vullen zodat ze niet al te lang weg bleef. Natuurlijk had ze ook warriors of apprentices kunnen vragen om dit voor haar te doen, maar ze moest zelf haar hoofd ook legen. Het zoeken van haar benodigdheden was daarvoor de perfecte optie. Ze had toegestaan dat Creamyfrost bleef slapen, ze kon hem moeilijk wegsturen. Ze wilde het hem niet aandoen om bij de warriors te moeten slapen en zich tegelijkertijd zorgen te moeten maken om het jonge witte poesje dat nog altijd niet wakker was. Bovendien had ze hem toch even van zijn taken laten verlichten zodat ze een oogje op beide kon houden, want ze zou het niet ontkennen. Ze maakte zich zelf ook enorm veel zorgen om beide jonge katten. Bij het horen van haar naam schoten de gele ogen van de poes open en ze hees zich langzaam overeind. Het duurde even voordat de woorden tot haar door waren gedrongen, maar zodra het binnen was bewoog ze zich zo snel als ze kon naar de zijde van de jonge poes. ''Honeypaw,'' Sprak ze zacht, maar zonder twijfel opgelucht. Het was goed dat ze nu wakker was, dat betekende dat haar kansen groter werden. Zacht duwde ze haar neus tegen de wang van de jonge poes en glimlachte. ''Hoe voel jij je op dit moment?'' Vroeg ze zacht, een tamelijk simpele vraag. Zonder op antwoord te wachten bekeek ze even de wonden en bleef haar blik hangen op de poot van het poesje. Ze had het zo goed mogelijk geprobeerd te verstevigen maar het lag allemaal in de poten van haar apprentice. Ze snuffelde er even aan en liet haar neus er op rusten om te controleren of er een vreemde zwelling was.

Onderwerp: Re: Darkness ma 9 maa 2015 - 16:29

Een verschrikkelijke hoofdpijn overviel dr en met een zacht gekreun zakte ze weer terug op het mosbed. De stemmen om haar heen wakkerde nog meer pijn aan en ze kneep haar ogen dicht om alles buiten te sluiten. Wat was er precies gebeurd? Alles was zo wazig om d'r heen. Momenteel had ze toch niet echt veel zin om ergens over na te denken, de warmte die ze had van de crème kleurige kater naast haar was goed genoeg. Een kleine glimlach stond op haar gezicht, terwijl ze een pijnscheut door haar lichaam voelde gaan.
Haar blauwe ogen gingen langzaam open en ze merkte hoe haar zwarte mentor voor haar neus stond. Ze glimlachte zwakjes. "Pijnlijk," mompelde ze zachtjes, waarna ze een schoor gehoest liet horen. "Alles doet pijn." Haar glimlach verdween, toen ze een pijnlijk geklop in haar hoofd voelde. Ze zuchtte voorzichtig en legde haar kopje weer neer. Opeens werd ze overvallen door duisternis en vielen de stemmen om haar heen weg.

[Volgende post van mij zal ze wel weer even wakker worden hoor xD]

Onderwerp: Re: Darkness ma 9 maa 2015 - 16:54

Met een bezorgde blik keek hij toe toen Whisperwind opsprong en Honeypaw begon te inspecteren. Het zat wel goed toch? Ze hoefde alleen maar wakker te worden en dan kwam alles wel weer goed, dat moest gewoon. “Whisperwind?” vroeg hij een beetje ongerust. Hij slikte een keer en keek weer naar Honeypaw die een akelige hoest liet horen. Hij wiebelde gespannen met zijn oren toen de witte kattin zei dat alles pijn deed. Opnieuw keek hij ongerust op naar Whisperwind totdat het gezucht van de medicine cat apprentice hem weer deed opschrikken. “Honeypaw!” Riep hij geschrokken toen hij zag dat ze haar ogen weer dicht had. Paniekerig flitste zijn blik naar die van Whisperwind. “Ze was wakker toch, ze was echt wakker?” Zijn stem trilde, bang dat hij het zich allemaal maar verbeeld had. “Nu komt alles weer goed.” Hij begon onbewust met zijn kop te knikken alsof hij met zichzelf instemde. Eigenlijk was het gewoon een manier om zichzelf gerust te stellen. Het hielp alleen niet echt, want zijn keel werd dichtgeknepen door angst. “Honey?” Voorzichtig drukte hij zijn neus in haar hals. “Toe nou.” Zijn stem trilde nog steeds terwijl er een wanhopige blik in zijn lichtblauwe ogen verscheen. Waarom kon dit alles nou niet gewoon een droom zijn, een droom om hem te pesten. Hij was zich maar al te sterk bewust dat dit de harde werkelijkheid was en dat hij er helemaal niks aan kon veranderen. Dat feit maakte hem paniekerig en wanhopig.

Onderwerp: Re: Darkness ma 16 maa 2015 - 1:44

Haar hart sprong bijna uit haar borstkas zodra de jonge witte poes haar antwoord gaf maar ze knikte enkel even zonder een woord te zeggen. Stilletjes liet ze haar neus tegen het oor van de jonge apprentice zakken om te kijken of ze niet te warm was. ''Het komt wel goed,'' fluisterde ze zacht tegen haar apprentice en ze bad bij starclan dat ze daar gelijk in zou hebben. Het zou haar hart breken als dit een valse hoop zou zijn en het eerste wat ze moest doen, het verliezen van haar apprentice was. Ze had eerst niet op Creamyfrost gereageerd maar tilde langzaam haar kop op om troostend haar neus tegen zijn wang te drukken. ''Rustig aan.'' Sprak ze zacht zonder haar ogen van het witte poesje af te halen. ''Ze was net even bij ons, maar ze heeft een hoop moeten doorstaan, geef haar wat tijd.'' Legde ze uit, hopend dat ze echt gelijk had. Ze had het echt enorm te doen met de jonge kater maar ze kon niet veel meer voor hem nog doen gezien dit nu buiten haar macht stond. Ze had al haar kennis gebruikt en hoopte nu alleen maar dat het jonge poesje er bovenop kwam. ''Rustig aan, kalmeer een beetje.'' Fluisterde ze zacht tegen de jonge kater voor ze hem even aankeek. Dit was echt geen leuke situatie geworden.

Onderwerp: Re: Darkness vr 20 maa 2015 - 14:28

Haar dromen waren gevuld met nachtmerries. Overal om haar heen voelde ze hoe water aan haar vacht trok, hoe lucht uit d'r longen werd geslagen. Ze raakte in paniek, waardoor ze geen lucht meer kreeg. Met een kreet kwam de witte kattin overeind, waarna ze met een zacht en pijnlijk gejammer weer op het mosbed terecht kwam. Ze haalde huiverig adem, blij dat ze überhaupt adem kon halen. Nog zachtjes hoorde ze de stem van Whisperwind en een snik kwam naar boven toe. Haar blauwe ogen werden vochtig, waarna ze haar kop in d'r poten verstopte en het snikken erger werd. Ze kon er niet meer tegen, ze wilde het niet meer. Alles deed pijn, haar dromen werden geplaagd met nachtmerries aan verdrinken. Ze wilde zo niet meer doorgaan. "Help," mompelde ze zachtjes, terwijl ze met betraande oogjes opkeek naar de twee katten bij haar. "Ik kan niet meer," ze was zo moe, zo ontzettend moe. En er vormde zich een pijnlijk gevoel op haar borst.

[Misschien dat Whisperwind al langzaam door kan krijgen dat ze ziek begint te worden? I dunno, maak er maar wat van x'D]

Onderwerp: Re: Darkness ma 23 maa 2015 - 10:57

Hij ontspande wat toen Whisperwind haar neus tegen zijn wang drukte. Er ontstond een waterig glimlachje om zijn lippen en hij knikte langzaam. “Dat is ook zo.” Fluisterde hij daarna zacht. Hij dwong zichzelf de paniek naar de achtergrond te drukken, hij moest rustig blijven. Ze hadden er allemaal niets aan als hij in paniek raakte, dan had Whisperwind hem beter buiten kunnen houden. Hij wilde niet dat ze dacht dat ze de verkeerde keuze had gemaakt om hem bij Honeypaw te laten. Toen Honeypaw weer wakker werd en begon te snikken slikte hij zijn eigen tranen in. “Honeypaw.” Zei hij zachtjes terwijl hij zijn kop tegen die van haar aandrukte. “Je kunt het wel, ik weet dat je het kan.” Zijn stem trilde en hij gaf haar snel een lik over haar wang om het te verdoezelen.

Onderwerp: Re: Darkness zo 29 maa 2015 - 23:21

Haar gele ogen bleven op het witte poesje hangen en de verleiding om in te storten naast haar was groot. Ze had er moeite mee om te blijven staan, dit kon onmogelijk zijn wat Starclan voor haar in petto had. Ze slikte even zodra ze haar hoorde snikken en wilde bijna naast haar gaan liggen om haar te troosten. ''Het is goed lieverdje, we zijn hier om je te helpen.'' Fluisterde ze zacht maar wierp een schuine blik op de kater die naast haar stond voor ze diep ademhaalde en met haar neus zacht tegen haar oor duwde en haar best deed om de schok te verbergen. Zacht gaf ze het witte poesje een lik over haar kop. ''Je kan het, ik geloof in je. Je hebt het nu al zover geschopt, het komt goed.'' Het laatste was eigenlijk meer voor zichzelf gezien ze niet helemaal op haar achterhoofd was gevallen. Ze mocht dan wel wakker zijn maar ze was ver weg van een goede conditie. Ze wist niet wat het was, maar iets aan het poesje was te vreemd. ''Heb je pijn?'' Vroeg ze vervolgens, wetend dat dit haar taak was en ze niet kon verzwakken omdat het nu haar apprentice was. Ze zou niet zo een goede band met haar hebben zoals Nightstream met haar had gehad, maar dat betekende niet dat ze niet haar best zou doen. ''Hoe voel je je in het algemeen?'' Daar had ze beter eerst mee kunnen beginnen maar hopelijk kreeg ze op beide vragen een antwoord dat haar zorgen zou bedaren.

Onderwerp: Re: Darkness ma 20 apr 2015 - 19:43

Een golf van pijn gleed door haar lichaam heen en ze had de neiging om te braken. Een keer slikte ze moeizaam, terwijl ze een gepijnigde zucht slaakte. Alles deed pijn, ze wilde dit niet meer. Maar ze wist dat ze door moest zetten. Starclan had haar een taak gegeven, maar hoe moest ze die uitvoeren als ze zichzelf niet eens kon beschermen. Ze keek op toen ze Creamyfrost hoorde spreken en keek 'm gebroken aan. "Ik weet 't niet meer, Creamy," mompelde ze zachtjes, verslagen. Haar kopje draaide zich naar Whisperwind toe en ze keek verslagen naar de grond. "Mijn poot doet pijn, m'n buik voelt beurs en er zit een pijnlijke druk op m'n borst. Whisperwind, wat is er gebeurd? Nadat ... nadat ik in de rivier ben gevallen?" vroeg ze zachtjes, terwijl haar witte oortjes naar beneden vielen en ze naar de grond keek. Waarom kon ze nou niets goed doen?

Onderwerp: Re: Darkness di 21 apr 2015 - 10:14

Er brak iets in hem toen ze zei dat ze het niet meer wist. Ze moest de hoop niet opgeven, ze kon de hoop niet opgeven. Ze was sterk en hij wist zeker dat StarClan haar bij zou staan. “Ik…Ik had je eerder moeten leren zwemmen.” Mompelde hij zachtjes, zijn stem beefde. “Ik was te laat bij je, maar een ThunderClan warrior had je gevonden en terug gebracht naar het kamp. Het spijt me.” Hij had zichzelf de schuld gegeven, zoals hij dat met alles deed. Er lag een gepijnigde blik in zijn lichtblauwe ogen toen hij haar aankeek, maar daarna keek hij op naar Whisperwind. Hij schrok een beetje van de ernst die de zwarte kattin uitstraalde. “Wat is er Whisperwind?” Hij slikte en probeerde nog steeds verwoed de paniek en de pijn die hij voelde binnen te houden en dat ging hem nog best goed af, maar hij wist niet hoe lang hij het nog vol kon houden. Zijn vriendinnen maakten hem bang, Ooh StarClan waarom was dit ook gebeurd? Hij sloot zijn ogen en richtte zijn aandacht op zijn ademhaling, maar zijn oren waren gespitst. Hij zou niets missen, daar zorgde hij wel voor.

Onderwerp: Re: Darkness wo 22 apr 2015 - 9:44

Silvercloud richtte haar kopje op toen de geur van haar vorige apprentice naar de medicine den leidde. Ze wist dat de kater zich de laatste tijd vaker en vaker zorgen maakte over Honeypaw. De poes volgde het spoor van de kater naar de den, maar bleef zelf op afstand toen ze enkele stemmen hoorde. Was Honeypaw wakker? Ze richtte haar oortjes nieuwsgierig naar voren. Ze was zelf nog nooit in die den geweest of zelfs maar in de buurt geweest. “Wat is er Whisperwind?” Ze hoorde Creamy's stem, die bijna wanhopig klonk, waardoor ze even twijfelde op ze even naar binnen zou gaan. Uiteindelijk besloot ze toch even in de den opening te gaan staan om te zien wat er nu juist gebeurd was en wat er nog aan het gebeuren was. De geur van kruiden kwam haar direct tegemoet, waardoor ze even haar lip ophaalde bij de scherpe geur. Ze liet kort haar staart troostend langs Creamy's zij gaan. Hij stond er niet alleen voor. Hij mocht de schuld ook niet op zichzelf schuiven. De poes liet haar blik even van Honeypaw naar Whisperwind gaan, waarna ze kort knikte naar de Medicine cat. Ze had het volste vertrouwen in haar. Voor de rest hield ze zichzelf stil, ze wilde de korte stilte niet onderbreken.

Onderwerp: Re: Darkness wo 29 apr 2015 - 22:47

De zwarte poes had het volle besef dat ze nu niet mocht afdwalen in haar zorgen om haar apprentice. Ze moest ervoor zorgen dat ze helemaal opknapte en alles weer goed was. Ze luisterde naar de antwoorden die ze kreeg en herhaalde ze in haar hoofd zodat ze nog duidelijker werden voor haar. Ze drukte haar neus, in een poging het jonge poesje te troosten, zacht tegen haar wang. ''Je poot kan ik niet veel aan veranderen, dat kost tijd en je hebt een behoorlijke smak gemaakt.'' Antwoordde ze zacht en controleerde snel of haar spalk nog netjes zat voor ze opkeek. ''Ik weet niet precies wat er is gebeurd liefje. Maar je hebt je poot gebroken en Jaytail van Thunderclan heeft je met dan aan Starclan gered en hierheen gebracht.'' Antwoordde ze zo vriendelijk mogelijk, niet willend dat ze zich teveel zorgen zou gaan maken. Ze draaide haar kop even naar Creamyfrost en schudde haar kop. ''Ik beloof het je dat er niks aan de hand is, ik moet zeker weten wat ze voelt zodat ik daarop precies kan ingaan.'' Legde ze uit en glimlachte even licht voor ze weer naar Honeypaw keek en langzaam even naar haar voorraad liep om wat smeerwortel te pakken. ''Je had gelijk Creamyfrost,'' murmelde ze zacht voor ze hem even weer aankeek. ''Je had gelijk.'' Herhaalde ze voor haar blik viel op Silvercloud en ze als reactie zelf ook even haar kop neeg naar de poes. Ze was blij dat ze niet meteen bestookt werd met verdere vragen waar ze nog geen antwoord voor had. ''Ik durf je nog niks tegen de pijn te geven Honeypaw, het spijt me.'' Zei ze zacht voor ze begon met het verkauwen van de smeerwortel die ze zojuist had gehaald. ''Heb je mij nodig Silvercloud of kom je enkel even kijken hoe het ervoor staat?'' Vroeg ze toch wel even zacht, maar niet onvriendelijk. Ze vond het niet erg dat ze er was gezien ze niet in weg stond en niet teveel zegde zodat ze zich kon richten op haar werk.

My apologies voor het late antwoord

Onderwerp: Re: Darkness wo 20 mei 2015 - 12:16

Honeypaw keek vermoeid op toen ze Creamy hoorde praten en schudde langzaam haar hoofd. Ze kwam moeizaam overeind en drukte d'r kopje onder zijn kin, waarbij ze zachtjes spinde, wat meer als brommen begon te klinken. "Het maakt niet uit, Creamy. Je hebt gedaan wat je kon, ik had niet zo dicht bij de rivier naar kruiden moeten gaan zoeken," miauwde ze zachtjes, waarna ze stevig begon te hoesten. Haar blauwe oogjes waren vochtig, terwijl ze haar kop weer neerlegde op haar pootjes en ze haar blik richtte op de zwarte medicine cat. "Zodra ik beter ben wil ik Jaytail persoonlijk bedanken," zei ze met een hoopvolle stem. Ze wilde graag beter worden, ze wilde weer haar taken op zich nemen. Maar nu voelde ze zich nog te zwak ervoor.
Haar witte oortjes gingen overeind staan toen ze een nieuwe geur opmerkte en al snel zag ze hoe een poes binnen kwam stappen. Silvercloud zei niets, maar Honeypaw voelde zich niet echt goed onder de aanwezigheid van de poes. Snel sloeg ze haar witte staartje over d'r gezicht heen en rolde zichzelf op. Niemand mocht haar zo zien, ze wilde het liefst gewoon wegrotten, zonder dat ze weer kwade blikken over zich heen zou krijgen. Ze kon immers toch helemaal niets ...

Onderwerp: Re: Darkness do 21 mei 2015 - 9:09

Hij schrok een beetje toen Honeypaw haar kopje tegen zijn kin aanlegde. Ze moest niet te veel energie verspillen om hem gerust te stellen, hij moest echt beter op gaan letten wat hij zei. Hij slikte en een waterig glimlachje ontstond om zijn lippen toen ze tegen hem zei dat het niet uitmaakte. Hij dacht daar anders over, maar hij besloot er niet langer over door te gaan. Het zou betekenen dat ze alleen nog maar meer energie aan hem ging besteden en dat wilde hij niet. Hij keek op toen Whisperwind zijn naam zei. Hij had gelijk? Hij hoopte dat ze bedoelde dat hij gelijk had gehad toen hij het gesprek tussen haar en Butterstar had opgevangen. Hij dacht dat ze dat bedoelde en hij knikte haar dankbaar toe. Toen ging zijn aandacht naar Silvercloud, de kattin die hem alles had bijgebracht. Hij spitste nieuwsgierig zijn oren, maar ze zei verder niets. Toen Whisperwind tegen haar begon te praten keek hij weer naar Honeypaw. Hij zag meteen aan haar dat ze het niet fijn vond dat Silvercloud er was. “Honey…” Zei hij zachtjes. “Het komt wel goed, vind je het vervelend dat Silvercloud er is?” Hij gaf een geruststellende lik over haar oor.

Onderwerp: Re: Darkness