Looking for some adventure! (Test)

Goldenkit huppelde het kamp rond. Ze had zichzelf al aangeleerd da niemand het haar zou beletten, dus was ze vrij om te gaan. Het rode poesje stuiterde langs de apprentice's den, en keek naar de uitgang. Dromerig zat ze te denken aan de grote buitenwereld, en met een verlangen dat aan haar poten trok ging ze zitten. Als ze nou eens wegsloop.. Dan zou ze alles kunnen gaan verkennen! Misschien zou ze zelfs haar eerste prooi vangen! Goldenkit keek het kamp rond. Door het gure weer waren niet veel katten buiten. En degenen die wel buiten waren zaten te eten. Stil kroop de kleine kitten naar de uitgang, en liep toen met kleine pasjes het kamp uit. Ze stond nu met al haar vier poten buiten het kamp! Snel spurtte Goldenkit weg. Het kon haar niet schelen waar. Ze was uit het kamp! Vrij om te gaan waar ze maar wou! De kitten stopte even en keek om. Achter haar lag het kamp. Maar eerst zou ze een prooi vangen. En dan zou ze het naar het kamp brengen. Wat zouden ze trots op haar zijn! Ze keek weer naar voren. Ze was in de richting van de rivier gerend, en dat lag nu best wel dichtbij. Het kleine poesje besloot om bij de oever te gaan kijken. Met kleine sprongetjes huppelde ze ernaartoe. Bij het riet bleef ze staan. Ze zag een magere waterrat op een steen dicht bij het water zitten. Hij knabbelde aan een zaadje. Goldenkit liet zich op haar poten zakken, en sloop zonder een geluid te maken naar voren. Vlak bij de steen stopte ze, en richtte zich op de prooi. Toen wierp ze zich in de lucht. Net voordat ze zich op de waterrat zou landen en haar prooi daar zou  doden, zag het beestje haar en vluchtte weg. Goldenkit viel in het water. Haar fragiele lijfje werd meteen meegesleurd in de stroming en ze werd bijna verlamd van de kou.


.. Is dit een beetje goed?

Code:

<blockquote>

Code:

[justify][/justify]

Code:

<blockquote>

Code:

[justify][/justify]

Zonlicht filterde door de bomen. Ze speelden een vlekkenpatroon af op de grond en op haar gevlekte vacht. De takken van de bomen wiegden heen en weer bij de koude leaf-bare wind. Dauntrose verhoogde haar tempo tot een drafje. Je kon het uren aanhouden zonder moe te worden. Een plons deed haar oortjes wiebelen. Ze draaide zich naar de richting van de rivier. Een slecht voorgevoel bekroop haar. Uit het riet aan de andere kant van de rivier schoot een waterrat weg. Haar blauwe ogen volgde hem en dan zag ze het. Een klein ros vachtje dat in de rivier meegesleurd werd. Zonder erbij na te denken sprong ze in de woeste rivier. Ze hapte naar adem toen ze weer boven kwam. Het was ijzig koud. Verwoed keek ze om zich heen. Water klotste tegen haar op en over haar heen. Ze tuurde naar de rivier tot ze de kitten weer zag. Haar gevlekte poten trapte onregelmatig tegen het water. Stukje voor stukje zwom ze naar de kitten. Op nog geen muizenlengte reikte ze haar poot ernaar. Met haar nagels trok ze het kleintje naar haar toe. Ze trappelde angstig naar de oever.

Door de schok van het water was Goldenkit zowat verlamd. Ze probeerde nog wel een beetje te trappelen, maar de stroming was te sterk. Doordat ze haar hoofd boven water probeerde te houden, hoorde ze niet dat er iets in het water plonsde. Toen het kleine rode poesje het net wou opgeven, voelde ze nagels in haar zij. Ze werd meegetrokken door een poot. Nietwetend wat voor poot dat was, ook niet van wie die was, klampte Goldenkit zich eraan vast. Ze was doodsbang.


Bedankt voor de tips!

Ze bereikte de oever van de rivier. Helemaal nat hees ze zich recht. De doodsbange kitten aan haar poot hing er nog steeds. Dauntrose hijgde zwaar en schudde zich uit. De zilveren druppels vlogen in het rond. Ze zette haar gevlekte poot op de grond. Haar tanden pakte zachtjes het nekvel van de super kleine kitten. Ze zette de kitten op de grond en begon het stevig te likken. "Gaat het een beetje.", mompelde ze zachtjes tussen twee likken door.

Langzaam maar zeker bereikten Goldenkit en de andere poes de oever. Daar aangekomen liet Goldenkit zich hijgend op de grond vallen. De andere poes begon haar te likken. "Gaat het een beetje." Mompelde de poes zacht. Nu kon het kleine rode poesje de andere poes goed zien. Ze had een gevlekte vacht, en helderblauwe ogen. "jawel."zei Goldenkit schor en hoestte daarna nog wat water op. Toen schoot haar de gedachte binnen dat de clan nu niet trots op haar kon zijn, en al zeker niet omdat de gevlekte poes die haar had gered zo te ruiken uit een andere clan kwam.