Moonhigh Border Patrol {Shadowclan}

Innerghost zwaaide met haar staart en verliet het kamp. Voor deze moonhigh border patrol had ze Sinclaw en Tallshadow uitgekozen. Ze zouden langs de grenzen met Windclan en Rogue gebied gaan. Controleren of er geen geuren op hun territorium te bekennen zijn van katten die hier niet welkom zijn. Innerghost had de snelheid er goed inzitten en naarmate ze dichter bij de grens kwamen waar ze zouden beginnen vertraagde ze haar pas. "Laat het direct weten als je iets opmerkt, en wanneer je een kat betrapt op ons territorium, één keer waarschuwen is genoeg, luistert die dan nog niet, aanvallen," klonk haar stem terwijl ze over haar schouder keek naar haar patrouilleleden. Het was een donker nacht, vele wolken verborgen de sterren, enkel het licht van de maan was te zien.

OOC: Moonhigh Border Patrol 2 (via grens met Windclan en Rogue gebied) eerst.
Daarna is dit topic open voor rogues en Windclan (patrouille)

De jonge warrior hief langzaam haar hoofd zodra de deputy van hun clan haar naam noemde en met een gaap kwam ze overeind en knikte. Natuurlijk had ze zin om mee te gaan op een patrol. Het zou tenminste haar gedachtes afleiden van de constante druk die haar vader op haar leek te leggen en de nachtmerries over haar moeder leken haar elke nacht nog wakker te houden. Het beangstigde haar wetend dat de kattin haar vreselijke dingen leek in te fluisteren niet wetend of het dark forest was zoals haar vader zei of haar eigen stomme gedachtes. Ze wist het niet en ze durfde er niet over te spreken met anderen. De enige met wie ze echt sprak in de clan was Tallshadow geweest maar de laatste tijd leek er een steeds grotere kloof tussen hun te komen. Terwijl ze van de kater hielt durfde ze hem niet zo close bij haar te laten. Ze wou hem geen pijn doen zoals haar vader haar dwong te doen. Met een zucht liep ze naar Innerghost toe beseffend dat de Deputy ook om Tallshadow had gevraagd en ze beet haar kiezen op elkaar. "Hey Tall. jij gaat ook mee?" Mompelde ze zachtjes terwijl ze samen achter Inner aan gingen en focuste haar oren op Inners woorden langzaam knikkend. Natuurlijk zou ze geen enkele outside close bij haar clans territorium laten.

Hij had een rustige dag gehad, en deze patrols waren sowieso altijd al zijn favoriet geweest. Heerlijk om rond te lopen in het holst van de nacht als je een Shadowclanner was, hiervoor waren ze geboren, de nacht als wapen gebruiken. De reden dat anderen het donker eng vonden? Shadowclan, ofwel, dat zou zo moeten zijn. "Laat het direct weten als je iets opmerkt, en wanneer je een kat betrapt op ons territorium, één keer waarschuwen is genoeg, luistert die dan nog niet, aanvallen," Hij knikte eens, met een grijns op zijn gezicht want kom op, wie ging rond middernacht even random op hun territorium rondstruinen? "Hey Tall. jij gaat ook mee?" Zijn blik viel op de zwartwitte poes en de grijns werd zo mogelijk nog breder. "Jazeker, al slapend ben ik toch niet van nut," Grinnikte hij, en sprong opgewonden van de ene op de andere poot. Hij wilde vertrekken, zoveel energie, slapen kon hij toch nog niet.

De maan scheen fel tussen de wolken door, sneeuwvlokken dwarrelden naar beneden en koude windvlagen streelde haar vacht. Ondertussen liep ze met haar patrouille op snel tempo door naar de grens met Windclan. Windclan geur vulde meteen haar neus gaten en vol pure walging stak ze haar neus in de lucht. "Goed, Windclan geur is sterk, nu controleren of we hun geur ook aan onze kant van de grens ruiken en ondertussen onze geur markeren," miauwde Innerghost met een brommende ondertoon waarin haat naar Windclan zeker te bespeuren was.

De brede grijns van Tallshadow had haar een beetje terug doen deinzen en ze sloot haar ogen. Hoe kon de kater toch altijd zo vreselijk vorlijk zijn? Het beangstigde haar lichtelijk. Ze wou hem niet zo close bij zich hebben bang dat ze hem alleen maar meer pijn zou doen. Toch knikte ze zachtjes naar de kater en liep achter Innerghost aan haar neus walgend omhoog trekkend bij de bekende Windclan meur. "Gadverdamme.." Mompelde ze maar knikte naar haar deputy en begon rond te snuffelen zoekend naar een Windclan markering op hun territorium.

Wel, de taak was maar al te duidelijk en het was goed dat de kater inmiddels ietwat gewend was aan de Windclan geur want het meurde nog steeds heel erg. Hoe moest dat wel niet zijn voor katten die het voor het eerst merkten? Hij kon het zich niet eens meer herinneren, zo lang geleden of gewoon verdrongen? Whatever, nu was er werk aan de winkel en hij was vastbesloten een goede indruk te maken op zowel de deputy als Sinclaw. Vandaar dus dat hij vooruit liep, en zijn mond openhield, hier nog niets, iets verder, nog niet. Zo nu en dan liet ook hij een markering achter, en stak dan weer zijn neus in de lucht.

Haar ijsblauwe ogen waren recht naar voren gericht, het territorium van die hazenvreters in. Verdorven clan was dat, een clan vol mislukkingen. Zeker die witte kater die haar tweelingzus zwanger had gemaakt. En dan al die keren dat ze zich op hun territorium bevonden, waarbij ze ook niet moest vergeten dat haar dochter was aangevallen door zo'n Windclan warrior. Wat je een warrior kon noemen. Windclan katten verdiende de titel warrior niet eens. Innerghost liep naar een stel struiken en markeerde haar lucht door haar vacht er langs te strijken. Ondertussen liet ze de stank van Windclan haar neusgaten vullen. Het was aardig vers voor rond deze tijd. "De geuren zijn mij iets te vers," klonk haar stem.

De smerige windclan geur liet haar half haar bovenlip optrekken in een zachte grauw terwijl ze verder stapte. "Het is inderdaad vers Innerghost." Mompelde ze langzaam en snuffelde over de grond dichter naar de border toelopend en staarde rond het territorium in. Ze kon niet snappen hoe de windclanners op zo'n kaal stuk territorium konden leven. HEt leek haar vreselijk om niet de veiligheid van bomen te hebben. Ze waren zo open voor elke dreiging dat het haar even liet trillen. Nee ze koos toch echt liever voor haar dikke bebosde gronden. "Ik kan geen warrior zien tho.." Mompelde ze langzaam en keek naar Tallshadow die een klein stukje verderop liep. Ze zuchtte zacht nog altijd vreemd voelend voor de kater. Ze wou niet zeggen dat ze van hem hielt.. maar ze wist dat ze dat wel deed. Ze hielt van hem..

De geuren waren vers, volgens Inner zelfs té vers, maar gelukkig hoefde hij niet degene te zijn die de ander erop moest wijzen dat er niet echt een Windclanner in de buurt leek te zijn. Het was Sin die die taak op zich nam, en de kater grijnsde naar haar toen ze het deed. Hij stak echter wel de neus in de lucht om het nog eens te checken, zo was hij, altijd alles checken. Het maakte dat hij haast nooit verrast werd, al was er zo nu en dan die uitzondering.

Doveblithe was in een goede bui. Na haar jacht dacht ze dat ze even de borders kon checken. Dat was altijd wel nodig met ShadowClan. Ze zocht geen problemen, maar die kwamen er wel al snel. "Het is inderdaad vers Innerghost." De witte poes spitste haar oortjes. Haar groene ogen vernauwde iets toen een zwart-witte dichterbij kwam dan gewild. "Ik kan geen warrior zien tho.." Het waren 3 katten. Natuurlijk kon zij niet op tegen die drie. Daarom wandelde ze rustig naar de border. Ze kwam niet te dicht bij, maar ook niet ver weg. Alleen haar staart wees erop dat ze de situatie niet helemaal vertrouwde. "Ook de borders aan het checken zie ik.", miauwde ze met een heldere stem.

♥ Isa

De barre winter en het gebrek aan prooi dwong de Windclan warriors en apprentices naar de verste uithoeken van het territorium te gaan. Daar leken de kleine prooien zich naartoe te verplaatsen, omdat ze makkelijk een grens over konden rennen, zodat de achtervolging moest stoppen. Maar voor een ervaren kat was het mogelijk hier nog wat vettige prooien te vangen, en dat was zeker Howl's doel voor vandaag.
Met rustige, maar strakke passen liep ze rond. De sneeuw was hier nauwelijks platgetrapt. Slechts hier en daar waren sporen te bekennen van katten die het territorium hadden afgebakend, net zoals de Shadowclan, die aan de andere kant van de grens lag, flink te ruiken was.
Maar deze keer prikte niet alleen de penetrante geur van urine in Howlpaw's neusgaten. Ze snoof. Ze merkte ook drie volwassen warriors op. Howlpaw was niet uit op ruzie of gevechten, al was ze er goed in, en oorlog stroomde niet door haar aderen. De spanningen tussen de Windclan en Shadowclan liepen flink op, maar elkaar aanvallen als ze beiden partijen op hun eigen territorium stonden zou simpelweg een actie van een dwaas zijn.
Howlpaw stapte achter de kale bosjes vandaan, en stond slechts enkele tientallen meters van het drietal vandaan. Ze knikte, niet vriendelijk, niet onvriendelijk. Simpelweg begroetend. Ze liep door naar Doveblithe, en ging naast haar staan. Met een korte spin begroette ze haar clangenoot.

Windcall was mee gegaan met Doveblithe, maar was halverwege achterwege geraakt toen hij de kans zag om een kleine muisje te vangen. Terwijl de kater druk bezig was met het spoor op te pakken van Dove, rook hij iets heel anders. Zijn passen versnelde zich en hij dook als een speer door de struikjes heen, waar hij vervolgens Howl en Dove zag staan. Tegenover de twee poezen stonden drie Shadowclanners, waarschijnlijk een patrouille. Opgelucht slaakte Wind een zucht, hij had verwacht iets ergers te zien, maar er was niks gaande. Met het muisje slap in zijn bek liep hij met grote passen door de sneeuw richting de groep. Hij begroette Howl door haar een vriendelijk knikje te geven, meteen daarna richtte hij zich op Doveblithe. 'Niks gaande hoop ik?' Miauwde hij kalmpjes. Het laatste wat de twee clans nu nodig hadden was ruzie, beide zouden goed doen aan een moment vrede. Zo moeilijk was dat toch niet?

Innerghost wierp kort haar blik op de donkere, sterren-loze lucht. Ze inhaleerde de frisse nachtgeuren, bedorven door de stank van Windclan. Sinclaw stemde er mee in dat de Windclan geuren hier nogal vers waren, ook benoemde ziij geen warrior te kunnen zien. Innerghost knikte en vernauwde haar ogen. Tallshadow leek alles nog goed na te checken. "Ook de borders aan het checken zie ik." Innerghost spitste haar oren en wierp haar ijzige blik op een Windclan warrior. "Dat klopt, ja." Haar stem was nors en misschien wat vijandig. Dat was nu ook de verhouding tussen Windclan en Shadowclan. 'Niks gaande hoop ik?' Klonk de volgende stem, die verscheen nadat er nog een apprentice bij was gekomen. De rode kater had een muisje in zijn bek. "Zolang Windclan het niet nog eens waagt voet op ons territorium te zetten, is er niks gaande," miauwde ze, doelend op alle andere keren dat er wél Windclan op hun territorium was geweest.

EGeiriteerd trilde ahar neusharen merkend dat Tallshadow haar controleerde en haar staart zwiepte langzaam heen en weer. Toch had ze niet veel tijd om een opmerking naar hem toe te gooien omdat ze ineens een sterke windclan geur rook en ze trok haar bovenlip op. De woorden van de witte warrior lieten haar zachtjes sissen maar voor ook een opmerking naar haar toe kon gooien waren er nog twee warriors. Een patrol geweldig.. Met een strakke blik keek ze naar de gestreepte apprentice en rode warrior zichzelf dwingend niet te strak te kijken terwijl haar lange staart langzaam heen en weer zwiepte uit irritatie. De woorden van Innerghost lieten haar lachen met een donkere ondertoon. "Natuurlijk laten ze dat niet Innerghost het is wel Windclan." Arrogant trok ze haar kop op en staarde naar de windclanners.

De kater zwiepte om zodra de geur zijn neusvleugels binnenkwam, en keek gereserveerd naar de woordwisseling tussen Innerghost en de anderen. De arrogante opmerking van Sin deed hem even waarschuwend naar haar kijken, al zou ze het hem waarschijnlijk kwalijk nemen. Ze waren hier niet om ruzie te zoeken maar om de grenzen te patrouilleren, als ze nu de anderen zou uitlokken was het net zoveel hun schuld als de schuld van hen die ongetwijfeld zouden aanvallen. In plaats van zich dus in het gesprek te mengen bleef de knappe kater ietwat in de schaduwen, en zich zijn twee goudkleurige ogen over de windclanners vallen. Een apprentice en twee warriors. Niet omdat hij het zo goed kon zien, maar omdat hij de geuren herkende van wat apprentices die hij gesproken had, die om de jongere poes heen hingen. Verder was er niet heel veel uit de katten op te maken. Ze zagen er moe uit, maar het was midden in de nacht dus wie niet? Hun buiken waren misschien niet zo geweldig gevuld, maar dan hadden ze het hier natuurlijk over Windclan, wanneer wel? In ieder geval wist Tall dat geen van de katten tegenover hem een echte bedreiging zou vormen mocht dit ooit een gevecht worden, en dat ze ongetwijfeld meer moeite hadden met hun zien, laat staan peilen, dan zij hen. Lang leve het feit dat Shadowclan de nachtclan was.

Howlpaw kwam er ook bij staan en spinde even kort naar haar. Dove knikte, maar keek meteen weer terug naar het gezelschap. Het was moeilijk om hen te zien zo in de nacht. "Dat klopt, ja.", klonk het norse antwoord. 'Niks gaande hoop ik?' Ze keek opzij naar Windcall en begroette hem eventjes. Nu waren ze gelijk. "Zolang Windclan het niet nog eens waagt voet op ons territorium te zetten, is er niks gaande," Ze vouwde haar oren naar achter. Niemand had een voet op hun territorium gewaagd, dat was zeker. "Natuurlijk laten ze dat niet Innerghost het is wel Windclan.", konk het arrogant. Doveblithe siste. "Wij zijn een eervolle clan. Niemand heeft ooit een voet op jullie territorium gezet." Haar ogen vernauwde zich kort. Hopelijk kwam het maanlicht snel, want vooral de deputy was moeilijk te zien.

♥ Isa