Wrong place I guess?

Met lange passen liep de zwart witte apprentice door een gebied waar ze nog nooit was geweest. Er hing een Windclan geur dus vermoedde ze dat of ergens bij een grens liep of de grensmarkering niet had gemerkt en nu dus dwars door het Windclan gebied heen liep. Vroeg of laat zou ze waarschijnlijk wel iemand tegenkomen, dan zou het duidelijk worden. Ze zou een kat tegenkomen die haar vertelde waar ze was en waarschijnlijk zou verzoeken te vertrekken. Of een kat die haar hard handig het gebied uit zou zetten. Ze zou het wel zien, voorlopig liep ze hier door het lange gras. Wat ze wel had bedacht was dat ze beter niet kon gaan jagen op onbekend gebied. Een sterke Windclan geur drong plotseling haar neus binnen. Meteen spitste ze haar oren en keek in het rond.

{eerste post voor Howlpaw}

"Wie ben je," klonk een vriendelijke stem niet al te ver weg. Nieuwsgierig keek de zwart witte kattin om zich heen, zoekend naar de bron van het geluid. "Dawnpaw, en jij?" Vroeg de apprentice terwijl haar cyaan ogen het gras doorzochten. Haar stem klonk net zo vriendelijk als dat die tegen haar clangenoten klonk. Ze hield niet van ruzie en had ook geen problemen met de katten uit andere clans. Liefst zou ze gewoon met iedereen bevriend zijn en die rare oorlog tussen de clans eindigen. De apprentice kreeg de Windclanner niet raak gekeken, dan maar gewoon vragen. "Waar ben je, ik zie je niet?"

"Howlpaw," stelde de kattin zich wat kortaf voor. Nieuwsgierig keek ze hoe de tabby naar haar toe kwam lopen. Door de beweging kon ze de Windclanner wel zien. Haar vacht paste goed bij het lange gras en sneeuw dat in het gebied lag. "Je weet dat je je op windclangrond bevindt?" De stem van Howlpaw klonk behoorlijk streng, het was duidelijk dat de kattin haar weg wilde hebben uit hun gebied. Natuurlijk was dat logisch. Helemaal nu de clans een soort oorlog hadden. "Je ziet me niet?" Het was duidelijk dat de kattin het niet helemaal begreep. "Ik zag je niet door je schutkleur, en ja dat weet ik nú wel. Ik was aan het lopen maar lette niet echt op waar ik naar toe liep en nu kan ik de weg niet bepaalt terug vinden."

"Oke," antwoordde de kattin rustig. "Zal ik je dan maar persoonlijk de uitgang laten zien?" Vervolgde Howlpaw vervolgens. Het was duidelijk dat de tabby geen zin had in problemen maar wel graag wilde dat Dawnpaw het territorium verliet. Logisch ook, er was oorlog tussen meerdere clans. Niemand bleek betrouwbaar te zijn, en je moest altijd op je hoede blijven voor een mogelijke aanval. Dat was tenminste wat ze de warriors had horen zeggen. Behalve dat ene gevecht waar ze zelf niet was had ze er totaal nog niets van gemerkt. "Ja graag, welke kant op?"