Never quiet - Open

Hij was met de ochtend patrol mee geweest om de borders van de clan te checken. Er waren geen problemen geweest met andere clans en alles was normaal. Ravenheart had onderweg een muis gevangen die hij in zijn bek meedroeg naar het kamp. Zijn ogen gleden over het kamp heen en pas iets later merkte hij op dat Aurynight buiten zat. Hij was compleet vergeten om haar nog te feliciteren met de kittens. Met muis en al liep hij op haar af. Ravenheart legde de muis voor haar neer en keek haar met een glimlachje aan. "Nog gefeliciteerd, met je baby's! Ik dacht dat je nog wel een muis kon gebruiken, het niet niet veel maar..." hij wou toch een zorgzame broer zijn. Het was tenslotte wel zijn zusje die kittens had gekregen. Hij was nog steeds - biologisch gezien - geen vader geworden. Wel had hij Blackpaw om voor te zorgen. "Het spijt me dat ik er niet zoveel ben zoals een grote broer hoort te zijn." zei hij toen, zijn kop ging naar zijn poten toe. "Houden die kleintjes je een beetje heel?" vroeg hij toen maar. Hij was benieuwd naar hun kleuren en namen!

”Een maaltijd gaat er altijd wel in.” Gelukkig was ze blij met zijn muis. ”En ik begrijp het, iedereen heeft zijn eigen leven waar je mee bezig bent, maar ik ben blij dat je nu toch langs bent gekomen.” Hij had het de laatste tijd ook behoorlijk druk gehad ja, maar toch voelde hij alsof hij meer tijd vrij moest maken voor zijn familie en vrienden. ”Eerst sliepen ze alleen veel, maar nu wat ouder zijn lopen ze zoveel rond dat je er soms moe van wordt. Toch blijven het schatjes.” Ravenheart moest lachen. "Ja, je weet wel waar je aan begint hé?" Kittens waren zeker twee poten vol, dat wist iedereen wel. De eerste paar moons waren e leuk totdat ze rond gingen lopen en bewegen en praten en vragen stellen. Wat kittens zijn supergoed in alles ondervragen. ”Ze slapen nu, maar ik kan ze anders wel even laten zien.” Een warme lach kwam weer op zijn snuit. "Dat zou ik super vinden om te zien! Ik neem de muis wel mee naar binnen toe." stelde hij voor.

Ravenheart volgde haar naar binnen toe. Er waren meer queens met kittens die hij vriendelijk begroette met een knikje. Toen zag hij een paar kittens in hun eentje liggen tegen elkaar aangedrukt. Dat moesten die van Aury zijn. ”De calicopoes links is Stormkit, zij is de oudste. De rode poes daarnaast is Vixenkit, zij is de jongste. Dan heb je nog de zwarte kater, de enige jongen van het stel, zijn naam is Sliverkit. Als laatste is de grijswitte dame, Icekit.” Hij liet zijn ogen over de kleine dingen glijden. Vixenkit, Silverkit, Stormkit en Icekit. "Een best groot nest voor de eerste keer!" merkte hij op met een kleine wenkbrauwwiebel. ”Kittens zijn lief en leuk, maar veel werk. Begin er dus niet zomaar aan, broer.” Ravenheart grijnsde. "Een hele les van mijn zusje over kittens? Jeetje," Het was sarcastisch, hij wist wel dat Aurynight het beste voor hem wou. Net als hij voor haar. ”Toch zal al het werk het later waard zijn, ik kan niet wachten tot ze zijn uitgegroeid tot sterke warriors, alhoewel ik dan een stuk ouder zal zijn…” Hij knikte. "Eerst maar is een leuke poes zoeken om kittens mee te krijgen denk ik.." mompelde hij toen, iets zachter. Het was allemaal niet zo soepel verlopen met Slenderstep. En hij wist niet zeker of hij haar nog wel onder ogen wou komen.

”Ik weet niet waar je aan denkt, maar je komt vast op je poten terecht, ik weet het zeker.” Hij keek haar eventjes aan. "Ik hoop het wel." Katten kwamen altijd op hun pootjes terecht; zeiden ze altijd. ”Zullen we weer naar buiten gaan, voor we anderen storen?” Hij knikte en liep met Aurynight naar buiten toe. "Het is gewoon lastiger voor me de laatste tijd. Met Slenderstep en Blackpaw." Hij wist niet of dit het moment was om zijn hart uit te stortten. Hij wou niet overkomen als een triest persoon. Maar de enige met wie hij tot nu toe hierover had kunnen praten was Blackpaw en zij was nog maar net een apprentice die zich daar helemaal niet druk om moest maken.

”Je kunt me alles vertellen Raven. We hebben misschien een tijdje niet gesproken, maar wij blijven geboren in hetzelfde nest.” Dat was waar, ze waren altijd nog nestgenootjes geweest. En ze waren dus familie van elkaar. Dan kon je je eigen familie toch wel dingen vertellen? ”Ik mag dan jonger zijn dan jou, ik heb ook al mijn scheut levenskennis.” Hij grijnsde. "Ik ook hoor, ik ook.." lachte hij een beetje. "Nou oké... ik heb - euh had een partner. Slenderstep. En op een dag kwam ze terug met een kitten die ze Blackkit had genoemd. Ik dacht dat het haar kitten was, maar niet veel later bleek ze dus een vondeling te zijn. Nou ja en toen.. er is wat onenigheid geweest rond Blackkit - nu Blackpaw trouwens. Ik gedroeg me als een slechte vader omdat ik het vaderschap helemaal niet kende en Slenderstep was ook niet een super moeder voor haar, dus werd ze boos op ons. Terecht.." Hij dwaalde eventjes af en keek een andere kant op. "Toen ik besloot dat het genoeg was en we tijd moesten gaan steken in onze adoptie kitten heeft Slenderstep me een haal over mijn neus gegeven. Dat is nog steeds wel een beetje te zien," hij grijnsde er een beetje bij om er minder aandacht naar te trekken, maar hij vond het nog steeds heel erg. "Toen ben ik boos weggegaan bij haar. En ik denk dat we nu wel kunnen stellen dat het een beetje over is tussen ons.."