De grote verhuisdag

Oud moes viel op de rond terwijl Woodpaw het verplaatste van de nursery naar de apprentice den. Hij was ontzettend zenuwachtig, het was dan ook spannend. In de tijd dat Woodpaw in de nursery lag had hij gene vrienden gemaakt. Wel een paar bekende ,maar hij was meer een eigenheimer. Dat was niet erg slim geweest. Als hij meer vrienden had gemaakt in de nursery was hij nu misschien niet zo zenuwachtig geweest. Jammer dan, hij moest het ermee doen met wat hij had. Een spoor van mos liep achter hem terwijl hij de openplaats op ging. Hij liep naar de apprentice den. Hij twijfelde even bij de ingang, maar ging er toch met zekere stappen in. Hij keek om zich heen. Er was nergens een plekje vrij waar hij had willen liggen. Woodpaw zuchtte. Hij trippelde verder de Apprentice den in en smeet het mos ergens neer. Een beetje boos op zichzelf dat hij geen vrienden had gemaakt, wilde hij de den uitlopen. Maar tot zijn verbazing liep hij tegen iets aan. Het was Blackkit...paw. "Sorry Blackpaw, ik zag je even niet." stamelde Woodpaw. "Ben je ook pas verhuisd?" Vroeg hij aan de poes. Misschien dat hij op deze manier vrienden kon maken met iemand.

Vrolijk liep de tabby de den in. Ze wist dat Blackki- nee, Blackpaw en Woodpaw vandaag zouden verhuizen. Vrolijk glimlachte ze toen ze een nieuw hoopje mos zag naast haar eigen nest, dat naast dat van Dawnpaw lag. En de hoop mos rook naar Black! Ze keek om zich heen, zich nu pas realiserend dat ze langs het tweetal was gelopen zonder het te merken. Ze trippelde terug naar hun en gaf ze allebei vrolijk een kopje. "Welkom in de meest geweldige den van het woud!"

De reactie was overweldigend vrolijk. "Woodpaw!" Reageerde ze vrolijk. Niet kort daarna verscheen er ook een stem achter hem, net zo wild enthousiast als Blackpaw. "Welkom in de meest geweldige den van het woud!" Zijn zusje Windpaw was ook van de partij, maar had al een maand eerder van de den moge genieten. De extreem vrolijke reacties moesten bij Woodpaw even verwerken, aangezien hij 3 seconden nog down was. Gelukkig maakte de aanwezigheid van zijn zusje hem al een stuk relaxter. "Wind!" Mauwde Blackpaw daarna verder. "Nu zijn we ook dengenootjes!" Zei Blackpaw. Woodpaw voelde zich als het vijfde wiel bij de poezen. Het was in ieder geval beter dan de nursery waar nooit wat gebeurde. "Ik mag hopen dat het beter is dan de nursery," Vervolgde Woodpaw op Windpaw. "Al gebeurd er nu al meer dan dat er daar gebeurde." zei hij met een grinnik. Eindelijk was hij bij leeftijd genootjes. Dit was het gene wat hij miste in die tijd. Hij had zijn tijd veel beter in de apprentice den kunnen spenderen.

"Dit gaat heel leuk worden. Wood, waar slaap jij?" vroeg Blackpaw nieuwsgierig. Woodpaw keek naar het hoopje mos dat in een hoekje was neer gesmeten. "Uhmm, weet het nog niet." zei hij twijfelend. "Al de goede plekken zijn bezet." zei Woodpaw een tikkeltje somber. De plekjes naast zijn zusjes en broertjes waren bezet en verder geen plekken in hoeken. Dat betekende dat hij midden in de den moest slapen. Dat was nou niet echt ideaal. De wind van de ingang kreeg je vol op je. Daar zat hij nou niet bepaald op te wachten, of hij moest plek nemen naast apprentices die hij niet goed kende. Het kon, maar stond niet op nummer een. Misschien dat hij naast Blackpaw mocht slapen. Hij keek nog een paar keer heen en weer, maar besloot toch om het maar te vragen. "Kan ik naast jou komen liggen, Blackpaw?" Woodpaw beet op zijn lip. Hij kende Blackpaw niet zo goed, maar misschien vond ze het wel okay...?

Ze keek vrolijk toe hoe de twee katten hun nest klaarmaakte. Ze sliepen nu in een rijtje aan de achterzijde van de den. Hier hadden ze niet al te veel last van de wind, maar wel uitzicht op de ingang. Helemaal links lag Woodpaw, daarnaast Black, dan zei, Dawn, Ember lag ook in de buurt, Lurking een eindje van iedereen vandaan; hoewel ze hem kon zien als ze in haar nest lag. De rest van de plaatsen waren ook grotendeels bedekt, alleen in het midden was plek over als er volgende ceremonie nog apprentices bijkwamen. Ze ging in haar nest liggen en gebaarde Black en Wood om erbij te komen liggen, in hun eigen nest. "Ik ben zo blij dat jullie eindelijk ook apprentices zijn!"