Just Try

Een lichte bries over zijn snorharen had de kater opgwekt, en nog voor het goed en wel licht was was het besluit voor hem genomen op te staan. Zijn lichaam wilde niet meer slapen, en dus op weg it was. Het was heerlijk weer, een beetje fris door de bries die er was, maar de zon scheen en verlichtte de takken die scherp aftekenden tegen de nog rode lucht. In het Skyclan gebied was dit altijd zijn favoriete moment van de dag geweest, de zonsopgang. Het nieuwe begin, maar niet voor zijn clan. Die gedachte bracht een zachte zucht over zijn lippen, en Eaglewing streek neer op de rand van de open plek. Hier trainde Thunderclan, zijn clan, de apprentices. Hij niet, op het moment had hij hier niets te zoeken, in deze hele clan eigenlijk niet. Maar zo was het leven gegaan en nu kon hij zich dan maar beter zoveel mogelijk inzetten voor zijn leider en clan. Het was sowieso een fijn gevoel dat Silverstar nu de leiding had, het gaf de katten van de verloren clan een gevoel dat ze geaccepteerd werden. Dat werden ze ook wel, daar was hij optimistischer in dan anderen, en toch had ook hij soms heimwee.

&Dazzlepaw
&Open

De rust mocht dan wel fijn zijn, maar nog fijner was dat je nooit echt alleen was in een clan. Altijd waren er anderen die voor je zorgden en naar je toekwamen, vandaag en nu waren geen uitzonderingen en het was maar goed ook. De kater glimlachte dus ook toen een apprentice naar hem toekwam, en hij respectvol begroet werd. Het deed hem deugd dat dat nog steeds gedaan werd, want sommigen zagen hem als minderwaardig vanwege het feit dat hij niet origineel uit deze clan kwam, anderen vonden hem eerder wat terughoudend en mysterieus omdat hij niet de eerste was om contact te zoeken. Hij kon het wel, maar wanneer de kater er zin in had. Nooit echter zou hij onbeleefd een gesprek uit de weg gaan, maar soms wilde je gewoon even nadenken.
"Wat doe jij hier op de vroege ochtend?" Vroeg hij de apprentice nu, op een aardige nonchalante toon, en met vriendelijke ogen. Hij stond sowieso niet bekend als een kat die je uit de weg moest gaan. Negeer wat hij eerder dacht, hij was wel degelijk heel sociaal, gewoon iets terughoudender in vrienden voor het leven en vertrouwen. Dat waren dingen die verdient moesten worden, net als dat anderen dat zeiden over respect. In Eagle's ogen was respect iets wat je vanaf het begin al hoorde te krijgen, maar wat makkelijk te verliezen was. Vanaf dan was het lastig het weer terug te verdienen. Vandaar dat hij ook niet snel iets zou doen wat hem respect van anderen deed verliezen, waarom zou hij ook? Op het moment diende niets zich aan waarbij hij zich moest misdragen, dus een optie was er ook niet echt.

De scheve glimlach bracht ook even een kleine glimlach op zijn gezicht, al was die al snel weer verdwenen en ingewisseld voor een serieuze blik. "Ik zit nogal in de knoei met die Back Kick. Zo'n trap met beide achterpoten waarbij al het gewicht op je voorpoten komt te staan," Hij knikte eens, ja die kende hij maar al te goed. De skyclanners waren masters geweest in die trap, vooral omdat hun achterpoten zo waanzinnig goed getraind waren. "Als ik 'm doe richt ik verkeerd, had Lostdream me wel gewaarschuwd dat het moeilijk was om te richten als je die trap uitvoerde," Nogmaals werd er geknikt, hij was een kat van weinig woorden. Nu echter zou hij wel praten. "Wil je dat ik je help?" Bood hij aan, en keek vriendelijk naar de jongeling. Hij zou het met alle plezier doen, dan voelde hij zich niet zo nutteloos.