Dood met Swift ik weet niks meer met haar en er is ook geen toekomst voor haar. Ik dood haar
___________________________________________________________________________________
Stap voor stap sloop Swiftpaw op een muisje af. Één twee drie! En ze sprong. Met een snelle beet dode ze het diertje. Ze begroef en liep door. Ze had een misselijk gevoel in haar maag. Als of dit haar laatste dag was. Wat boeide het. Vrolijk liep ze door. Ze snoof de lucht op en rook iets vaags. 'Wat is dat?' Murmelde ze tegen zich zelf. Snel rende ze er op af. Tot haar schrik zag ze een das. De das viel haar aan. Van schrik sprong ze op zij, recht het water in, de das viel ook het water in. Er was hier een snelle stroming. Swiftpaw kon super goed zwemmen, maar nu niet. Ze dacht dat de das al weg was, maar toen voelde ze dat ze naar onderen werd ge trokken, ze klauwde wilt met haar pootjes tegen het dier aan. Ze kwam weer met haar kop naar boven en zag een rots ze wouw er naar toe zwemmen maar het lukte niet. 'Help', miauwde ze terwijl haar bek vol water stroomde. Ze ging weer een kop onder. En toen ja hoor, ze bereikte de water val. Ze viel naar beneden en knalde met haar kop op een rots.
Was this the end? Haar lichaam zweefde slap door het water. En na een poosje spoelde ze aan. Deze jonge Apprentice? Was dit haar einde? Ja dit was het, dit was haar einde. Haar dood, nu zal ze een Apprentice zijn in de Starclan. Voor eeuwig en altijd.
This is the end of Swiftpaws live...
*Zielig duintje*