Nothing to say {& Caraphernelia}

Rustig liep de grote, grijze kater door de stenen heen. Het voelde goed om hier te zijn, rustig en koud. Door de wind die een flinke kou met zich mee bracht waagde veel katten zich hier niet in deze tijd van het jaar. Maar Owyn vond het juist fijn om hier te komen, gaf hem een stuk rust. Even weg van alles, de drukte in het kamp, zijn kittens en Rai. De grijze kater was graag alleen en had het zo af en toe ook nodig. Langzaam zakte hij door zijn achterbenen heen en keken zijn ijsblauwe kijkers over de andere stenen heen. Hij sloot zijn ogen, dwaalde even helemaal weg. Diep in zijn gedachtes verzonken, zijn ademhaling rustig en beheerst. Maar echt lang was het niet rustig, want de aanwezigheid van een andere kat stoorde hem. Geïrriteerd draaide Owyn zich om, zijn oren in zijn nek. De kat keek hem wat verwonderd aan, waarschijnlijk een verdwaalde Rogue. De kat was inderdaad verdwaald en wat onzeker vroeg hij Owyn de weg. De kater grauwde, haalde een paar keer flink met zijn klauwen uit en duwde de kat fors op de grond. De Rogue was een stuk jonger dan de Bloodclanner en het was dan eigenlijk ook helemaal niet eerlijk, maar zonder enige moeite had Owyn hem vermoord. Hij haalde de scherpste tand van de kat uit zijn mond en legde die voor hem neer, waarna hij weer ging zitten. Mooi voor zijn verzameling. Een zucht ontsnapte uit zijn keel en rustig sloot hij zijn ogen. Maar echt rust kreeg de kater niet, want het leek er op alsof hij weer gezeldschap kreeg.

{&Caraphernelia}

De poes had haar twee kittens even achtergelaten in de boomstam waar ze zich even thuis hielden, voor ze terug zouden keren naar het Bloodclan kamp. Ze had de ingang van de boom dichtgestopt met sneeuw, maar had eerst een hoop mos, hooi, gras en spinnenwebben in de stam gepropt, zoudat Flutter en Ermine het niet koud zouden krijgen. De tabby poes liep nu rond aan de highstones, waar ze een bekende geur en een grijze pels zag. Het zou dom zijn om om te keren en weg te gaan, want de kater zou haar vast al geroken hebben. Ach, pech, als hij vroeg waarom ze al even niet meer in het kamp was, kon ze toch zeker uitleggen waarom, niet? De poes liep verder, en ging naast Owyn zitten. "Goededag, Owyn." zei ze, en haar blik viel op de rogue, en diens tand die voor de grijze katr lag. "Mooi slachtoffer."

De grijze kater draaide zijn vorse kop toen een andere kat hem kwam vergezellen. Een wat geirriteerde zucht was te horen. Was de dode Rogue geen teken dat hij liever alleen wilde zijn? Leek hem toch rede genoeg. Maar de geur die de kat met zich mee droeg vertelde hem dat het wel goed zat en haar uiterlijk herkende hij. Cara.. Cara nog wattes. Cara was voor de grijze kater genoeg, hij hoefde haar hele naam niet uit te spreken. De poes ging naast hem zitten, waarna ze hem begroette. "Hallo, Cara." Sprak hij terug, zijn stem zwaar en kil. De ijsblauwe kijkers van Owyn gleden kort over de poes heen, waarna ze bij de hare bleven hangen. "Mooi slachtoffer." Kort grijnsde de kater. "Well, het was niet echt een eerlijke strijd. Maar goed, de kat vroeger om." Wat nonchalant draaide hij zich meer naar haar toe. "Wat brengt jou dan hier? Dit is niet echt een omgeving voor een poes als jou." Owyn vond het altijd leuk om duidelijk te maken dat hij een kater was. Dat katers simpelweg beter en sterker waren. In vele gevallen bleek dat andersom te zijn, maar niet iets dat Owyn ooit had gezien. En hij wist wel dat Cara waarschijnlijk geen zielig poesje was, ze zat niet voor niets bij BC.

"Hallo, Cara." Ze had altijd al gevonden dat de kater een uniek stemgeluid had, door de eeuwige kilte die erin leek te zitten, en een kleine glimlach vormde zich om haar lippen. Ze complimenteerde hem over zijn prooi, wat een grijns opleverde. "Well, het was niet echt een eerlijke strijd. Maar goed, de kat vroeger om." Ze ving zijn blik op van zodra hij zich wat naar haar toe keerde. "Wat brengt jou dan hier? Dit is niet echt een omgeving voor een poes als jou." Ze keek hem even aan voor de poes sprak. "Wel, sinds ik al even niet meer in het kamp ben geweest hang ik hier in de buurt rond, en ik had niets te doen. Ik volgde gewoon een beetje mijn poten, denk ik." zei ze. "Maar jou kan ik die vraag ook stellen, dit is ook niet echt de plaats waar de meeste Bloodclan katers komen, toch?"