Battles everywhere

Met een snelle beweging haalde het zwart-witte katertje zijn voorpoot over zijn ogen heen en plaatste hem weer naast zijn andere pootje neer. De slaap was nog steeds niet weggegaan. Zijn amberkleurige oogjes rusten op een klein plasje water, even weg van de wereld. Toen een rimpeling over het oppervlak trok, viel zijn aandacht weer naar de echte wereld. Alsof hij uit een nare droom viel. Iemand had zich verraden, zelfs door de kleinste beweging. "Wat mjoet jhe?" Snoof hij wat onverschillig.
{ EERSTE POST HEARTPAW, SPT }

"Hi there little one! I'm heartpaw, nice to meet you!" Lachte een spottende stem. Het zwart-witte katertje priemde zijn oogjes in die van de zilveren poes die voor hem stond. De kitten had hem bijna een knikje gegund, als begroeting, toen de poes hem een duw met haar voorppot gaf. "He!" Bracht hij uit. Een verontwaardigde uitdrukking kwam op zijn gelaat te staan waarna hij naar de grijzige poes toesprong. Algauw schudde de kitten zich uit en maakte hij zich extra groot, proberende om de poes aan te tonen dat hij helemaal niet zo zwak was als hij eruit zag.

De grijzige poes had zijn boodschap duidelijk niet begrepen. Al vorens de kitten de kans kreeg om te reageren, duwde de apprentice hem stuntelig tegen de grond. Waar sloeg dat op? "I'm not scared you little..." Siste de kattin dreigend. "Waht is jhe probleen?" Snauwde hij geïrriteerd opdat ze hem tegen de grond had geduwd. Het katertje kroop weer overeind en liet een beetje afstand. De wereld was niet rooskleurig, tijd voor hem om dat te beseffen.

De kitten staarde wantrouwig naar de grijzige poes. Hij vertrouwde haar voor geen haar. "I'm just checking...how strong you are." Antwoordde Heartpaw, haar ogen in de zijne borende. Het katertje werd er een beetje ongemakkelijk van. Een koude, onprettige rilling kroop over zijn rug. Hij had al aangenamere gesprekken gehad met zogenaamde apprentices. "Ejn wat? Maakt dath jhe stoer, een kitten tegen de grond duwem?" Bracht hij zachtjes uit. Wat vertelde dat over deze poes?

De kitten kreeg geen antwoord op zijn vraag. De grijzige poes zat enkel rustig haar poten te likken, alsof het een doodnormaal gesprek was. Beduusd staarde het kleine katertje haar aan. Wat nu? "Wowo kalm down little one! I'm not going to hurt you, I just wanted to make sure dat je geen luize kit ben die lekker van de prooi zit te genieten die wij binnen brengen." Een glimlach verscheen op Heartpaw's gelaat die de werd ontvangen met een neutrale, misschien boze, blik. Hij hield niet van dit soort grapjes. "Hier hjeb ijk geen tijd vhoor." Mompelde hij kortjes. Kon ze hem niet gewoon met rust laten dan dit soort grapjes?

Zachtjes sprak Heartpaw dat ze hem met rust zou laten. Een ietwat opgeluchte uitdrukking stond op Rudekit's snoetje. Het kleine katertje schonk geen aandacht aan de poes toen deze zich langzaam overeind hees en aanstalten maakte om weg te wandelen. Hij mocht deze oudere poes helemaal niet, ze had iets dat het een koud gevoel gaf. Ze was bovenal erg vreemd. Maar het was zo duidelijk als wat dat de poes enkel medelijden wou opwekken. Er werd verwacht van hem dat ze haar terug riep. Met een bijna norse uitdrukking en een veelzeggende zwiep van zijn staartje, maakte hij duidelijk dat ze terug kon komen. Geen denken aan dat hij hier woorden ging aan vuil maken.