To fight or not to fight, that's the question

Gapend werd de apprentice wakker in haar mosnest. Naast haar voelde ze aan de ene kant de slapende gedaante van Dawnpaw, en aan de andere kant Blackpaw, die nog maar recent verhuisd was naar deze den. Niet zo ver van haar vandaan lagen ook Lurkingpaw en Emberpaw -natuurijk zo ver mogelijk van elkaar- en Woodpaw, en een klein eindje verder Slatepaw en Roughpaw. Hier en daar lagen nog wat katten, maar dat kon ze in het donker niet zo makkelijk opmaken wie dat waren. Het was rustig, en alleen haar groene oogjes waren open en keken rond. Door de ingang kwam het eerste zonlicht naar binnen, maar het was erg fris in de den. Ze dacht na over wat Innerghost gezegd had, over het feit dat ze meer zouden moeten trainen. Windpaw geeuwde even en porde haar neusje in de zwarte tabby vacht naast haar, zoals toen ze nog kitten was en nog niets kon zien. De tabby wist niet wie ze gepord had toen ze nog zo klein was, maar ze had wel een vaag vermoeden dat het nogal irritant geweest was. "Black?", fluisterde ze zachtjes, niet willend om de rest van de den ook wakker te maken.

~Eerste post Blackpaw

Blackpaw was nu een paar dagen aan het trainen, en de lange dagen putten haar uit. Iedere avond viel ze als een blok in slaap, en ze had niet zo veel tijd over als eerst om nog leuke dingen te doen. Ze miste het gezellige, maar het was het waard. Ze had zo lang gewacht op haar trainingen, dat ze er nu in volle teugen van genoot.
"Black?" "Wat?" bromde Blackpaw meteen. Ze sliep nog, en reageerde zonder dat ze echt filterde wat ze hoorde. Ze draaide zich om naar Windpaw, want zelfs in haar slaap herkende ze die stem.

De tabby giechelde even toen haar vriendin iets terug bromde. Windpaw porde haar opnieuw. "Black, ik ben het, wind", fluisterde ze zachtjes, terwijl ze koppig bleef porren. "Word nou wakker!" Normaal gezien was ze altijd heel enthousiast, maar misschien was het het vroege uur -of misschien had ze een heel zware training gehad gisteren. hoe dan ook, zo snel gaf Windpaw niet op.

"Ik ben het, Wind!" Ja lieve schat, dat wist Blackpaw ook wel. Maar voor haar gevoel lag ze pas een paar uurtjes in haar nest, en ze had die extra uurtjes hard nodig. De trainingen peigerde haar af, en aan het eind van de dag voelde het alsof ze al haar energie had opgebruikt. "Word nou wakker!" Eh, how about no? Blackpaw bromde iets onverstaanbaars en draaide zich weer om, zodat ze met haar rug naar Windpaw te liggen kwam. "Ik wil slapensfsjdflksjf" mompelde ze half gapend. Als Windpaw haar wakker wilde krijgen, zou ze met zwaarder geschut moeten komen.