If I can't have faith in myself, how can you have faith in me? .: Ceremonie :.

Dawnflight

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

Daar zat ze, in haar eentje in een hoek van het kamp, afgeschermd van de andere katten. Vele vragen spookte door haar hoofd, vragen die niet beantwoord konden worden door welke levende kat dan ook. Het waren vragen voor katten die hoger stonden dan hun allemaal, de Starclan. Een zucht ontsnapte zacht uit haar bek. Toch lieten de hogere machten haar in de steek deze keer. Hoe vaak ze ook had gezocht in haar dromen, nergens was ze een Starclan kat tegengekomen. Het enige wat ze vond was een zwarte wereld. Het leek bijna alsof er een zware zwarte mist hing, zo koud en ijzig voelde het aan. Elke ochtend schrok ze wakker, met dezelfde vragen. Ze kon en mocht met niemand hier over praten, ook haar trouwe vriend en deputy Wolfgaze kon ze niet met haar problemen opzadelen.

Dagen lang had ze zich afgevraagd hoe dit kwam, waarom ze Starclan niet meer inkwam. Uiteindelijk kwam ze maar op één antwoord, ze was niet geschikt om leider te zijn. Het was duidelijk dat de Starclan katten haar niet binnenlieten, en in plaats daarvan rond lieten zwerven in een donkere wereld. Ze had het vertrouwen van de Starclan en haar eigen clan ergens langs de weg verloren. Langzaam stond ze op. Er was dus nog maar één oplossing om Starclan weer vertrouwen te geven in de Riverclan, en dat was om op te stappen als leider.

Met lood in haar poten liep ze de highrock op. Haar vacht was duffer geworden, en scheen niet meer zo in het zonlicht als dat het eerst deed. Toch had ze nieuw hervonden zekerheid in haar ogen. Ze had zichzelf ervan kunnen overtuigen dat dit de juiste beslissing was. Zacht schraapte ze haar keel, voordat ze de alom bekende woorden uitriep. “Laat alle katten zich verzamelen bij the Highrock voor een clanmeeting.” Haar stem galmde door het kamp heen. Ze voelden de katten ogen op haar staan, haar bekijken, haar beoordelen. ”In tegenstelling tot wat jullie misschien verwachten, ben ik hier niet voor een ceremonie.” Ze ging zitten op de koude stenen. ”Er is de laatste tijd veel gebeurd, een grote rangenwisseling is gebeurd en natuurlijk het gevecht met Thunderclan.” Haar groene ogen keken rond, de katten keken nieuwsgierig naar haar op. ”Waarschijnlijk hebben jullie wel gemerkt dat ik de laatste tijd minder aanwezig ben, de ceremonies werden geregeld door Wolfgaze, waarvoor ik hem nog wil bedanken.” Ze knikte even naar de kater. ”Dit komt doordat ik het vertrouwen ben kwijtgeraakt, het vertrouwen in mijzelf als de leider van de Riverclan. Ik kan een lang verhaal gaan houden over wat er allemaal is gebeurd, maar dat zal ik jullie besparen. Uiteindelijk komt het erop neer dat ik niet alle taken van een leider kan vervullen. Ik zit met vragen die onbeantwoord blijven, ondanks dat ik zonder het antwoord niet doorkan.” De zon scheen fel en ze voelde hoe de steen onder haar warmer werd. ”Daarom heb ik hier lang over nagedacht, en kies ik wat het beste is voor de clan. Zodat jullie en ikzelf weer meer vertrouwen kunnen krijgen in de Riverclan. Daarom…” Ze slikte even en knipperde even. ”Zou ik met de goedkeuring van de Riverclan en Starclan willen aftreden van mij rol als leider.” Ze boog haar kop voor alle katten voor haar, niet alleen als een verontschuldiging van de laatste tijd, maar ook voor de hoop dat ze haar beslissing zullen accepteren.

Na een tijd wat een eeuwigheid leek in haar kop, maar wat eigenlijk maar een paar seconden waren, keek ze weer op. ”Mijn naam zal weer Dawnflight worden, een normale warrior in de Riverclan.” Eindelijk kwam er een kleine glimlach op haar snuit, de last was eindelijk van haar schouders. ”Nou is het geval dat Riverclan natuurlijk niet zonder leider kan, daarom zal er in deze ceremonie een nieuwe aangesteld worden.” Haar staart zwiepte licht achter haar. ”Nou kennen jullie allemaal Wolfgaze, mijn trouwe vriend en deputy. Ik heb hier lang over na moeten denken, maar ik heb besloten hem nog geen leider te maken. Ik heb gefaald als leider en daardoor ook hem laten zitten als deputy. Ik ben geen voorbeeld geweest waar hij naar toe kon leven, het spijt me erg daarvoor.” Ze zocht Wolfgaze op met haar ogen en gaf een waterig glimlachje, vol spijt. ”Dit betekent dat de volgende leider geen deputy is geweest, maar wel een trouwe vriendin van niet alleen mij, maar van de hele clan.” Ze vond de wit met rode vacht al snel in de menigte. ”Ik wil hierbij vragen of Butterbell naar voren wilt komen.” Ze glimlachte naar de poes en volgde haar de hele weg met haar grasgroene ogen. ”Butterbell, je bent altijd een trouw Riverclanlid geweest, van kitten tot warrior ben jij hier opgegroeid en heb je de Riverclan regels gevolgd. Je bent een echte vriendin van de gehele clan en ik weet zeker dat je alles zou doen wat ik aan je zou vragen. Daardoor weet ik dat je klaar bent voor de volgende stap. Ookal sla je de deputy rang over, Wolfgaze zal altijd klaar staan om je te helpen. Ik loop ook nog rond in het kamp, maar ik weet niet hoeveel ik je van dienst kan zijn.” Ze nam een korte pauze zodat het gehele kamp tot rust kon komen. ”Je zult niet snel hierna de reis naar de Highstones moeten afleggen om je negen levens te ontvangen. De reis kan gevaarlijk en lang zijn, maar ik weet zeker dat je het zult halen en de officiële rang van leider zult ontvangen. Ik geloof in je, veel succes.” Ze knikte naar de poes voor haar, waarna ze zich weer tot de clan draaide. ”Zoals ik al had verteld zal mijn naam weer Dawnflight zijn, maar als je het even vergeet reageer ik ook nog een tijdje op Dawnstar.” Ze glimlachte en boog nogmaals voor de gehele clan. ”Ik weet zeker dat dit het beste is voor de gehele clan, en ik hoop dat jullie mijn laatste beslissing als clanleider nog zullen accepteren.” Ze stond op, beet zacht op haar kaken, en liep van de Highrock af. Ze zou bij de voet blijven zitten voor vragen van de katten. Ze was blij met de beslissing die ze gemaakt had, het was de belangrijkste beslissing in haar leven geweest. Ze had het beste gedaan van wat ze kon doen, en was tevreden. Met een nieuwere glans over haar lichaam zat ze daar, tussen alle andere katten van haar clan, want ondanks dat ze de leider niet meer was, zou ze deze clan nooit in de steek laten.

1.102 words | Clan | Long live Butterstar!| ( © hunter. )

Shademask was deze nacht laat terug gekomen in het kamp. Hij had Dovepath weer opgezocht, de poes waar hij zo gek op was. Nog maar net lag hij te slapen voor zijn gevoel, toen een luide stem hem wekte. Verbaasd draaide hij met zijn oren. “Laat alle katten zich verzamelen bij the Highrock voor een clanmeeting.” Dat was de stem van Dawnstar. Shademask hees zichzelf overeind, met tegenzin. Hij luisterde naar de woorden van Dawnstar. Ze vertelde haar vertrouwen kwijt te zijn in het wezen van een leader. Ze vertelde af te treden als leader, en haar naam Dawnflight terug te nemen. Enkel was het niet Wolfgaze wie haar rang ovenam. Ze vertelde een slecht voorbeeld te zijn geweest, en wees een andere kat aan tot het wezen van een leader. Butterbell. Ja, daar deed Dawnflight goed aan, zij was altijd wel een goede Warrior geweest en was een geboren leader naar zijn idee. Enkel was hij wel verbaasd dat het niet gewoon Wolfgaze was. Wolfgaze was een prima Deputy en zou ook een prima leader zijn naar zijn idee. Maar goed, Shademask had het niet voor het zeggen, al helemaal niet met wat hij allemaal uitspookte. Toch vond hij het ergens ook zwak. Je werd niet gekozen om leader te zijn, en vervolgens gewoon af te treden als je even geen vertrouwen meer had. Maar goed, dit zei genoeg. Riverclan moest een sterke clan zijn en blijven, en daarvoor was een stabiele leader nodig, één die wel kon vallen en weer opstaan. "Butterbell! Je zal het goed doen! Gefeliciteerd!" Klonk zijn stem samen met de rest van de menigte mee.

De grijze langharige kater stapte net het kamp in toen hij Dawnstar hoorde praten. Dat was een tijd geleden, meestal deed Wolfgaze nu de ceremonie's, daarbij was er net nog een geweest. Gingen ze nog meer kittens aanstellen tot apprentices, of apprentices hun warrior naam geven. Als dat zou zijn zou er iets behoorlijk fout zijn. Hij legde zijn prooi op de stapel en keek rond de katten. Hij praatte verder niet tegen ze, dat was niet nodig, ze zagen er niet uit alsof ze hulp nodig hadden en hij zou zometeen weer verdwijnen, hij was gewoon benieuwd naar wat Dawnstar te zeggen had. Rustig zocht hij een plekje in de schaduwen en liet zich daar op zijn kont zakken met zijn staart om zijn poten gebonden. Niemand zou hem hier goed zien, en dat was nou net wat hij het liefst had. Hij keek op naar zijn leider en vriendin en luisterde naar haar woorden, maar na de eerste zin wist hij al wat er ging komen. Dit was waar Butterbell en hij het over hadden gehad.
Het was nu voor hem enkel wachten op welke naam er geroepen zou woorden om het over te nemen. Hij hoefde geen uitleg of wat dan ook. Echter toen ze zei dat Wolfgaze geen leider zou worden keek hij haar verbaast aan, dit was niet hoe het normaal ging. Hij sprak niet, bleef stil zitten maar zat enkel in zijn kop een beetje in de knoop. Wie zou er dan leider worden, was het wel slim op de deputy rol over te slaan. Ze had het zelf meegemaakt van warrior naar meteen leider, en zij kon het niet aan, wie zei dat de nieuwe leider het wel aan kon. Maar de aam die ze sprak bracht al wat verlichting met zich mee. Butterbell, de poed die hij kende en graag nog beter zou willen kennen. Hij had haar beloofd haar te helpen met wat er ook op haar pad kwam, dus ook dit, het zou wel goed komen met haar als leidster. Hij had verwacht meteen weg te lopen nadat hij wist wie het was, maar hij moest zijn vriendin eerst feliciteren voor hij weer verdween. Zijn spieren rekkend stond hij op en stapte uit de schaduwen weer in de richting van de groep katten terwijl hij naar Butter's blauwe ogen bleef kijken. Zijn blik gevuld met vreugde en steun. Wachtend tot ze weer naar beneden zou komen.

Hij zat in zijn nest met zijn staart stilletjes rond zijn poten. Er lag een afwezige blik in zijn lichtblauwe ogen terwijl hij voor hem uitstaarde. Een windvlaag vond zijn weg door de opening van de warrior den en lichtte zijn crèmekleurige vacht ietsje op, daardoor knipperde hij met zijn ogen. Kwaad op zichzelf sprong hij overeind, wat was er de laatste tijd toch met hem aan de hand? Hij liep met een schuldgevoel rond en pijn teisterde zijn gedachten. Er waren veel dingen die hem van zijn stuk gebracht hadden en soms wist hij niet of hij dat wel aankon, maar hij zou wel moeten. Hij had geen andere keus, want de katten om hem heen verwachtte van hem dat hij het vol hield. Geschrokken gleed zijn blik naar de den opening toen de stem van Dawnstar door het kamp schalde. Meteen kwam de vraag in hem op wat er aan de hand zou zijn. Hij hoopte niet nog meer zorgen, want hij moest er al zo veel dragen. Hij stapte uit zijn nest en liep naar de highrock. Hij ging bij de andere katten zitten en keek naar Dawnstar. Hij kon de zorgen in haar gezicht zien en hij keek snel naar zijn voorpoten. Hij keek pas weer op toen ze klaar was met praten en de woorden langzaam tot hem door begonnen te dringen. Zijn tante, Butterbell werd de clanleider. Hij wist niet zo goed wat hij daar van moest denken, want zou ze nog wel tijd voor hem hebben? Opeens voelde hij zich schuldig, omdat hij zo egoïstisch kon zijn. Zo moest hij niet denken, want het was een geweldige kans voor haar. Hij vond het erg voor Dawnstar dat zij haar vertrouwen was kwijt geraakt en aftrad. Verschillende emoties duikelden over elkaar heen en hij stond pas op toen hij zichzelf weer helemaal onder controle had. Hij slikte een keer en zijn blik werd helder en enthousiast, de blik die bij de situatie paste. Zo wilde hij dat zijn tante hem te zien kreeg, dus zorgde hij er voor dat dat ook zo was. Al woedde er een storm in zijn hart en hoorde hij zijn hartslag gonzen in zijn oren. Hij liep naar zijn tante toe en negeerde de andere katten om haar heen, want hij wilde simpelweg bij haar zijn. Als de andere katten hem dan alsnog egoïstisch vonden dan was dat jammer, hij wist dat Butterbell het wel zou begrijpen. Hij duwde zijn neus in de vacht bij haar hals en ging bij haar zitten. “Gefeliciteerd tante, je gaat het geweldig doen.” Hij haalde zijn neus weer uit haar vacht en glimlachte naar haar. Even schoot de pijn door zijn ogen, maar die verdoezelde hij snel weer. Hij hoopte niet dat ze het gezien had, maar hij wist dat haar niet veel ontging. Hij kon wel op zichzelf schelden, maar dat was nou al te laat. Snel gleed zijn blik naar zijn voorpoten, zodat ze in ieder geval de tranen in zijn ogen niet zou zien.

De sneeuw was al een paar centimeter gegroeid sinds een paar dagen geleden. Wolfgaze stapte het kamp binnen met een vis in zijn mond. Hij was niet erg succesvol geweest, maar de vis was wel groot voor de tijd van het jaar. Hij gooide de vis op de prooistapel en hoorde de stem van Dawnstar door het kamp echoën. Er werd een clanmeeting aangekondigd door Dawnstar. Het was best wel gek sinds er laatst nog een ceremonie was geweest. Ze had waarschijnlijk iets ander te vertellen. Normaal werd Wolfgaze vooraf geïnformeerd door Dawnstar, maar dat was dit keer niet zo. Nieuwsgierig ging hij aan het voet van de highrock zitten. Hij wachtte af totdat de clan zich had verzameld en luisterde naar de stem van Dawnstar. ”In tegenstelling tot wat jullie misschien verwachten, ben ik hier niet voor een ceremonie. Er is de laatste tijd veel gebeurd, een grote rangenwisseling is gebeurd en natuurlijk het gevecht met Thunderclan.” Wolfgaze volgde haar gedachte tot nu toe, maar wist nog steeds niet wat ze wilde vertellen.”Waarschijnlijk hebben jullie wel gemerkt dat ik de laatste tijd minder aanwezig ben, de ceremonies werden geregeld door Wolfgaze, waarvoor ik hem nog wil bedanken.” Dawnstar knikte even naar Wolfgaze, waarna hij vriendelijk terug knikte met een vreemd gevoel in zijn maag. ”Dit komt doordat ik het vertrouwen ben kwijtgeraakt, het vertrouwen in mijzelf als de leider van de Riverclan. Ik kan een lang verhaal gaan houden over wat er allemaal is gebeurd, maar dat zal ik jullie besparen. Uiteindelijk komt het erop neer dat ik niet alle taken van een leider kan vervullen. Ik zit met vragen die onbeantwoord blijven, ondanks dat ik zonder het antwoord niet door kan.” Wolfgaze's vreemde gevoel veranderde de in verbazing. "Ze zou toch niet...?!" dacht hij. ”Daarom heb ik hier lang over nagedacht, en kies ik wat het beste is voor de clan. Zodat jullie en ikzelf weer meer vertrouwen kunnen krijgen in de Riverclan. Daarom…” Ze slikte even en knipperde even. ”Zou ik met de goedkeuring van de Riverclan en Starclan willen aftreden van mij rol als leider.” Wolfgaze stond perplex bij de woorden van de leider. Ze kon toch niet nu al weggaan. Ze was er nog maar zo kort. Hij wilde het tegenhouden, maar voelde dat het niets zou helpen. Zo'n beslissing werd niet in een paar minuten genomen. ”Mijn naam zal weer Dawnflight worden, een normale warrior in de Riverclan.” Wolfgaze zag de kleine glimlach die op het gezicht van Dawnstar verscheen. Iets dat hij allang niet meer had gezien. Nee, het was goed zo. Ze deed het niet alleen voor de clan, maar ook voor zichzelf. Het was een zware last geweest voor haar. Vooral om in de voeten te treden van Stormstar, die al heel lang over de Riverclan had geregeerd. ”Nou is het geval dat Riverclan natuurlijk niet zonder leider kan, daarom zal er in deze ceremonie een nieuwe aangesteld worden.” Haar staart zwiepte licht achter haar. ”Nou kennen jullie allemaal Wolfgaze, mijn trouwe vriend en deputy. Ik heb hier lang over na moeten denken, maar ik heb besloten hem nog geen leider te maken. Ik heb gefaald als leider en daardoor ook hem laten zitten als deputy. Ik ben geen voorbeeld geweest waar hij naar toe kon leven, het spijt me erg daarvoor.” Dawnstar glimlachte eve naar hem. Dat hoefde ze niet te doen. Leider zijn was lastig, niemand kon aan haar vragen om een betere leider te zijn dan dat ze was. Een licht schuldgevoel kwam naar boven in Wolfgaze. Misschien had hij kunnen helpen, als ze nou maar naar hem was toegekomen. ”Dit betekent dat de volgende leider geen deputy is geweest, maar wel een trouwe vriendin van niet alleen mij, maar van de hele clan. Ik wil hierbij vragen of Butterbell naar voren wilt komen. Butterbell, je bent altijd een trouw Riverclan lid geweest, van kitten tot warrior ben jij hier opgegroeid en heb je de Riverclan regels gevolgd. Je bent een echte vriendin van de gehele clan en ik weet zeker dat je alles zou doen wat ik aan je zou vragen. Daardoor weet ik dat je klaar bent voor de volgende stap. Ook al sla je de deputy rang over, Wolfgaze zal altijd klaar staan om je te helpen. Ik loop ook nog rond in het kamp, maar ik weet niet hoeveel ik je van dienst kan zijn.” Dawnstar had een goede keuze gemaakt met Butterbell. Ze was de clan altijd al trouw geweest en kende veel katten. Ze was een echte Riverclanner. ”Je zult niet snel hierna de reis naar de Highstones moeten afleggen om je negen levens te ontvangen. De reis kan gevaarlijk en lang zijn, maar ik weet zeker dat je het zult halen en de officiële rang van leider zult ontvangen. Ik geloof in je, veel succes.” Ze knikte naar de poes voor haar, waarna ze zich weer tot de clan draaide. ”Zoals ik al had verteld zal mijn naam weer Dawnflight zijn, maar als je het even vergeet reageer ik ook nog een tijdje op Dawnstar.” Ze glimlachte en boog nogmaals voor de gehele clan. ”Ik weet zeker dat dit het beste is voor de gehele clan, en ik hoop dat jullie mijn laatste beslissing als clanleider nog zullen accepteren.” ze ging van de highrock af en bleef zitten bij de voet van de rots. "Dawnstar.., ik bedoel Dawnflight. Ik zal je missen als leider." zei de kater recht vanuit zijn hart. Hij vond het zwaar om haar zo te zien terwijl ze haar best deed, maar er zelf niet meer in geloofde. Hij ging haar niks verwijten, dat had totaal geen zin. "Als je met me wil praten, geef maar een gil." Hij gaf haar een klein kopje en trok zich terug voor andere katten die met haar wilde praten. Hij zocht met zijn ogen naar een flame-point vacht en zag Butterbell staan. Wolfgaze liep naar haar toen. "Butterbell, gefeliciteerd met je rang! Ik weet zeker dat je en uitstekend leider zal zijn." zei Wolf tegen haar. De clan was er onrustig bij, maar het had gewoon even tijd nodig om te wennen.

"Always Watch The Tail"

Zodra hij Dawnstar's stem hoorde voegde de grote, robuuste kater zich bij de rest en verliet een korte zucht zijn bekje. Zijn donkergekleurde oren hadden zich gespitst naar het rossige gestalte van de langharige poes. Eerst was er nieuwsgierigheid en opwinding te zien in zijn ogen, denkende dat het een Ceremonie was. En ja, ergens was het dat ook. Maar niet bepaald degene die hij verwacht had. Ongelovig keek hij Dawnstar aan, zijn gele blik ook op haar priemende toen ze de grote rots afsprong. Hij wierp Butterbell een goedkeurende blik toe, juichte haar naam net zoals de rest en maakte dan aanstalten om naar de voormalige Clanleader te lopen.
"Hey," Sprak hij begroetend, waarna hij even met zijn staart in de lucht sloeg. "Ik ben er zeker van dat je de juiste keuze gemaakt hebt. Al zal ik jou voor altijd respecteren. In mijn ogen ben en blijf je een hele waardige kat, leider of niet." Vervolgde hij rustig, waarna hij zich liet zakken tot een zithouding.

made by cami of shine!

BUTTERBELL

De dag begon zoals geen ander. Ze was er vroeg op uitgegaan om een patroille te lopen langs de borders en ze had het op een of andere manier weten te flikken om al haar twijfels en gedachten naast haar neer te leggen. Voor even was het rustig in haar hoofd en hoefde ze zich geen zorgen te maken over wat komen ging. Dat was voor de verandering nog eens fijn ook.

Met een zucht liep ze het kamp binnen een miezerige muis uit haar bek hangend. Het was niet het beste wat ze ooit gevangne had maar de sneeuwval van afgelopen nacht had geen genade gehad met het territorium. Ze kwam echter net optijd binnen in het kamp om Dawnstars roep te horen. Verbaast draaide ze haar oortjes naar de leader en legde het muisje weg om plaats te nemen naast enkele andere warriors. Dawnstar had al een tijd geen ceremonie meer gegeven dus haar nu ineens weer op haar den ziend was wellicht een beetje vreemd. Ze verwachtte een normale ceremonie aan te horen maar een vreemd gevoel in haar onderbuik bracht haar onzekerheid toe. Onzekerheid die alleen maar versterkt werd met Dawnstars woorden en langzaam begon ze zich misselijk te voelen. Haar blauwe ogen schoten naar de grote zwart witte kater Snowkiller zodra Dawnstar het over aftreden had. Hetgeen waarvan ze nachten wakker had gelegen. Zat het er aan te komen? Zou Dawnstar of Wolfgaze beslissen hem meer macht te geven..

Ze was compleet gefixeerd geweest op de kater toen ze plots haar naam hoorde en haar ogen schoten naar voren. Haar mond begon langzaam open te zakken en ze kwam naar voren. Haar hoofd schreeuwde dit af te wijzen. Dit was een grap. Dit kon niet. Alle gedachtes dat er dingen aan zaten te komen voor haar. Het vreemde gevoel in haar lichaam. Alle puzzelstukjes vielen op hun plek terwijl ze de highrock op probeerde te klauwen iets wat ze nog nooit had gedaan en zakte drie keer bijna weg maar stond eindelijk naast de riverclan leader die een klein stukje groter was dan zij zelf. "Dawnstar ik weet niet.." Begon ze maar hielt haar mond toen de Leader verder sprak. Een mix van pijn voor haar vriendin en vragen voor de toekomst lag in haar ogen. Hoe moest ze dit ooit gaan doen? Hoe kon Dawnstar haar zo toevertrouwen zonder ook maar iets van deputyschap..

Langzaam knikte ze op de woorden van Dawnstar en haalde diep adem. "Ik zal u niet teleurstellen." Mompelde ze zachtniet beseffend dat de clan dat waarschijnlijk ook had willen horen en haalde diep adem. Haar hele leven leek even aan haar voorbij te schieten en ze kon niet plaatsen dat dit echt aan het gebeuren was. Zodra het lichaam van Dawnflight naast haar van de highrock verdween bleef ze in haar eentje achter. Een vreselijk gevoel van eenzaamheid overkwam haar neerkijkend op alle katten en ze slikte een brok in haar keel weg voor ze naar de hemel staarde. Zo snel ze kon besefte ze wat ze nu moest doen. Right ze moest naar de moonstone ze moest katten meenemen omdat ze onmogelijk alleen kon gaan en.. Ze moest een nieuwe deputy aanstellen. Ze slikte en keek rond. Al snel vond ze enkele bekende gezichten. Katten die al lang net zo trouw waren geweest aan riverclan. Katten die hun leven zouden geven. Namen vlogen door haar hoofd van katten die ze kon vertrouwen maar uiteindelijk bleef haar blik op een kater hangen. "Wolfgaze. Je hebt altijd aan Dawnstars zijde gestaan. Je bent een waardig deputy geweest." Haar stem was vreemd genoeg beheerst terwijl ze diep adem haalde. "Ik vraag onze voorouders neer te kijken op ons en mijn beslissing goed te keuren. Wolfgaze. Ik vraag aan jou om mijn Deputy te zijn net zoals je Dawnflights bent geweest." Ze keek de kater bijna hoopvol aan en nam een pas naar voren niet beseffend dat ze gevaarlijk dicht op de rand stond terwijl ze weer rondkeek. "Vanavond zal ik naar de Highstones vertrekken om mijn negen levens te ontvangen. Creamyfrost jij bent in de laatste ceremonie tot warrior benoemd en moet nog de tocht afleggen naar Highstones. Wil jij mij vergezellen?" Haar blik draaide naar haar neefje en glimlachte voor haar ogen de geheel andere kant opschoten. "En Blizzardstorm. Jou zou ik ook graag naast mij willen hebben op deze tocht." Ze wist dat het een vreemde keuze was haar ex partner mee te nemen maar toch moest ze hem naast haar hebben. Ze waren door zo veel gegaan samen. "Hiermee sluit ik deze clan ceremonie aaaaa." Voordat ze haar woorden kon beantwoorden had ze nog een stap naar voren gedaan midden in de lucht en kwam rollend de highrock af en eindigde op haar kont voor de eerste rij katten.

Met een genegeerde grinnik kwam ze omhoog en likte snel haar vacht af. Oh starclan wat doe je me aan.. Mompelde ze in haar gedachten. Maar werd snel uit die gedachten getrokken door de katten om haar heen. Ze glimlachte en likte Secretvoice's oor. "Ik ben blij dat jij er was voor dit." Fluisterde ze en stapte door de katten heen. "Shademask bedankt. Ik hoop dat ik op kan leven tot de beloftes die ik zal moeten maken." Fluisterde ze een tikkeltje onzeker en duwde met een glimlach haar hoofd tegen Wolfgaze aan. Toch vielen haar ogen op haar neefje en ze slikte de trieste blik opmerkend toen hij haar feliciteerde. "Hey jij wat is er? JE bent toch niet bang dat je grote dikke tante geen tijd meer voor je zal hebben?" Grinnikte ze zacht haar neusje tegen hem aanduwend. Met een zucht keek ze rond naar alle katten om haar heen. Konden ze haar wel vertrouwen met deze taak? Konden ze echt hun vertrouwen in haar leggen terwijl ze niet wist wat ze moest doen. Ze wist nieteens of Starclan haar wel zou accepteren zonder deputyschap te hebben gehad. Met een zucht keek ze naar haar poten en haalde diep adem. Alles zou vanaf nu veranderen. En was Butterbell daar wel klaar voor?

Topic Blizzardstorm & Creamyfrost klikhier

Words: 1016 ||Tag: Riverclan || Note:Thanks you guys <3

from Kíli @ Kickstart

Dawnflight

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

De katten waren onrustig, logisch ook. Vele feliciteerde de nieuwe leidster, die met een nogal opvallende manier haar weg van de highrock afmaakte, iets wat Dawn even liet grinniken. Al snel zag ze Wolfgaze aan komen lopen. "Dawnstar.., ik bedoel Dawnflight. Ik zal je missen als leider." Ze glimlachte, de oprechtheid klonk door in zijn woorden. "Als je met me wil praten, geef maar een gil." Zei hij er nog achteraan. ”Altijd.” Mauwde ze zacht terug, terwijl ze kort zijn kop langs die van haar voelde strijken. Haar groene ogen gingen opnieuw door de menigte heen, ze keek om door een bekende stem. "Hey," Ze keek recht in de gele ogen van Scorpionsting. De bruine kater was ook een goede vriend van haar geworden terwijl ze leider was geweest. "Ik ben er zeker van dat je de juiste keuze gemaakt hebt. Al zal ik jou voor altijd respecteren. In mijn ogen ben en blijf je een hele waardige kat, leider of niet." Ze lachte terug naar de kater. ”Ik wist dat ik altijd op je kon rekenen.” Zei ze terug. ”Nu ik het minder druk zal hebben, moeten we nog een keer samen jagen.” Ze zal inderdaad meer tijd hebben. Ook zal ze weer een plek in de warrior den moeten zoeken. Alle nieuwe taken spookte door haar hoofd, maar ze drukte ze weg. Dat kwam later wel, dit was niet haar moment. Ze glimlachte toen de kater bij haar kwam zitten. Het voelde goed om te weten dat je vrienden je niet zomaar laten zitten.

261 words | Clan | Long live Butterstar!| ( © hunter. )

“Laat alle katten zich verzamelen bij the Highrock voor een clanmeeting.” Het was een vreemde oproep en de kater hief zijn gestreepte kop op, net klaar om te vertrekken met een patrouille. Er was toch net een ceremonie geweest? De warrior mengde zich met de stroom van de andere clankatten en ging zitten om met een luisterende blik op te kijken naar Dawnstar. Ze begon met een verhaal en eindigde met het feit dat ze zou stoppen met haar leven als clanleader.
”Ik wil hierbij vragen of Butterbell naar voren wilt komen.” Zei de rossige poes nadat ze Wolfgaze had gemeld om nog niet de grote rang op te pakken. De kater's ogen werden groot en hij keek naar zijn vorige partner die naar voren werd geroepen om de volgende leader te worden. Wow.. dat had hij niet verwacht. Ja ze was een goede warrior, een doorzetter, maar het was een vreemde weg om leader te worden, niet? De kater zag dat ze vroeg aan Creamyfrost om haar te vergezellen en wilde langzaam weer afdruipen toen hij werd geroepen. "En Blizzardstorm. Jou zou ik ook graag naast mij willen hebben op deze tocht." Hm?
De ceremonie werd afgesloten en hij wilde naar haar toe lopen toen ze haar een katers oor een zacht likje zag geven. Zijn hart leek een muizenlengte dichter naar zijn poten te zinken en hij liet zijn oren tegen zijn kop hangen. Oke, hij zag al in wat voor een situatie ze nu bevond. Waarom nam ze hem dan mee? De warrior gaf nog een knikje met een halfhartige blik in haar richting en draaide zich toen om om het kamp toch te verlaten. Nee, dat aanblik was hem nog wat té.

"Always Watch The Tail"

Het was vaak zo dat katten degene hoger in rang gewoonweg als vriend hielden om zo zelf ook omhoog te klimmen. Bij hem lag dat echter anders. Hij gaf werkelijk om Dawnflight als vriend en medekrijger. Dat betekende dus dat hij nog steeds veel om haar gaf, ook nu ze haar rang als leider had opgegeven. 'Ik wist dat ik altijd op je kon rekenen.' Sprak de poes waardoor hij zijn aandacht terug op haar richtte. Een warme glimlach viel te zien op zijn gelaat bij die woorden. "Wees daar maar zeker van! Zo snel ben je nog niet van me af." Hij knipoogde plagend naar haar en krulde vervolgens zijn dikke staart om zijn poten heen. 'Nu ik het minder druk zal hebben, moeten we nog een keer samen jagen.' Vervolgde hij nadien. Scorpionsting knikte en knipperde even enthousiast met zijn ogen. "Dat zeker! Maar zullen we eerst een nieuw nest voor je uitzoeken? Dan kun je zeker zijn dat je vanavond niet eerst een nieuw plekje moet zoeken." Glimlachte hij.

made by cami of shine!

Vanuit een hoek van het kamp keek hij op zodra hij de stem van Dawnstar hoorde. Hij was dan welliswaar terug gekeerd maar hij had zich wat dat betrof veel meer afgezonderd. Hij mocht gewoon weer op pad volgens gewoonte en het had hem een heel hoop meer rust gebracht maar gefrustreerd was hij nog altijd. Een deel van hem wilde gewoon weer weg, terwijl een ander deel hem influisterde dat hij moest blijven om als voorbeeld te functioneren voor een klein evenbeeld van hem. En moest blijven voor haar... Toch kwam de kater overeind en begon de groep te naderen om zich aan een randje te plaatsen, een plek waar hij snel weer vandaan zou kunnen. Ceremonies interesseerde hem nou eenmaal niet al teveel maar zodra hij de woorden van Dawnstar hoorde schoten zijn ogen open met wat lichte verbazing. Aftreden, hoe zwak kon je jezelf opstellen tegenover de clan. ''Zwakkeling,'' Mompelde hij meer tegen zichzelf voor zijn blik verhardde en hij zonder emotie verder luisterde. Hij zou niet gekozen worden voor een hogere rang, zelfs al had hij het wel verdiend na alles wat hij voor hen had gedaan.

De rest van de ceremonie hoorde hij aan zonder maar enkel een ander gezicht op te zetten. Ze zou vast heel blij zijn nu zij leader was, waarschijnlijk zou ze denken dat alles beter was dan iemand zoals hij. Maar hij had helemaal geen oog op de leiding meer, zolang hij buiten de grenzen kon doen wat hij wilde was het voor hem ook wel best. Zolang hij aar kreeg wat hij wilde kon hij accepteren dat hij buiten zicht zou staan. Iets wat waarschijnlijk nog wel beter zou zijn, zeker met de hoeveelheid 'vrienden' hij buiten de grenzen had gemaakt.

Zodra Iedereen was uitgesproken stond hij op voor hij zich uitrekte en maar een korte blik op Butterbell wierp. Wellicht was hij het er niet mee eens, maar wat kon hij er aan veranderen. Langzaam keerde hij zich om en begon zich een pad te banen richting de uitgang van het kamp, het werd hem nu te druk. Zonder ook maar een woord gesproken te hebben verliet de grote kater het kamp om te vertrekken richting de grenzen.

Haar gele ogen groeiden vol ongeloof met elk woord dat er gesproken werd. Het was voor de gitzwarte poes moeilijk te bevatten nu ook deze woorden tevoorschijn kwamen.
Ze was haar den uit gekomen zodra ze de roep hoorde voor een clanmeeting en was gaan zitten niet ver bij haar vandaan. Maar de schok was van haar gezicht af te lezen. Haar ogen gleden naar de flamepoint poes die genoemd werd als nieuwe leider en neeg kort haar kop zonder een woord te spreken en wachtte de rest van de woorden af. Zodra Butterbell ervoor koos om alleen twee warriors mee te nemen fronste ze toch even. Normaal zou een Medicine cat meekomen en verder niemand. Zuchtend haalde de poes haar schouders op, wellicht zouden alle oude gewoontes uit elkaar vallen deze dagen.
Langzaam stond ze op om naar Butterbell te lopen en neeg haar kop opnieuw. ''Je kunt op mijn steun en advies rekenen.'' Mompelde ze weliswaar plechtig maar verdere woorden had ze ook niet. Ze had zelf nog iets teveel aan haar kop om een hele speech te houden nu voor haar. Na deze woorden keerde ze zich langzaam om zodat ze in haar den de kruiden bij elkaar kon gaan schrapen voor de twee warriors. Gezien ze dat zonder twijfel nodig gingen hebben.

Het grijze katertje hees zich uit zijn nest zodra hij het had gehoord. Stilletjes was hij naar buiten geslopen terwijl hij voor een keer niet hoefde op te letten waar hij zijn poten zou neerzetten. Hij was de enige die binnen was geweest omdat hij even rust nodig had gehad. Het katertje leek al een heel stuk minder slecht en langzaam aan begon hij ook weer wat aan te komen. Zowel in gewicht als in spiermassa, maar hij was nog verre weg van klaar om een warrior te worden. Op een afstandje bleef hij zitten en krulde zijn staart iets op terwijl hij luisterde. Het verbaasde de kater wel dat Dawnstar zelf had besloten af te treden als leader. ''Dawnflight.'' Mompelde hij in zichzelf, proberend haar nieuwe naam in te prenten in zijn hoofd. Maar de rest verbaasde hem alleen maar meer. Blijkbaar was hij nu apprentice van de leader van zijn clan. Hoeveel erger kon ze het nu voor zichzelf maken. Ze zou zich vast dood schamen voor een apprentice zoals hem die als hij een normaal leven had geleden, allang een warrior was geweest.
Toch dwong het katertje zich overeind voor hij doorliep. Hij was niet verbaasd dat hij niet zou meegaan naar Highstones, maar dat betekende niet dat hij niet teleurgesteld was. Waarschijnlijk wilde ze hem niet meenemen omdat de clan dan helemaal zwak zou lijken. Zijn oren zakte iets weg terwijl hij iets dichterbij kwam. ''Gefeliciteerd.'' Mompelde hij enkel zonder op te kijken voor hij zich weer omdraaide om terug te keren naar zijn den. Niemand hoefde de teleurstelling te zien in zijn ogen, dit alles maakte het hem gewoon weer duidelijk. Zijn beste optie zou zijn om te vertrekken en niet meer terug te komen. Het zou de gehele clan een grote zorg schelen en iedereen kon tenminste trots zijn op de clan.

BUTTERBELL

Butter's ogen vlogen heen en weer van verschillende felicitaties tot gesprekken die ze probeerde te voeren maar uiteindelijk sloeg kou rond haar hart toen Blizzardstorm zijn rug naar haar toedraaide en wegliep. Ze sloot haar ogen en zuchtte diep alleen maar meer pijn voelend zodra Snowkiller ook het kamp verliet en staarde omhoog naar de hemel. Oh god.. Wat had ze gedaan.. Zachtjes beet ze op haar lip en keek Whisperwind aan beseffend dat het als een shock had moeten komen dat ze niet samen met de medicine cat zou reizen. Zachtjes zuchtte ze. "Dankje Whisperwind. Ik zal jouw wijsheid zeker nodig gaan hebben." Fluisterde ze zacht. "Het spijt me dat ik deze reis niet met jou zal gaan maken. Maar het is beter als jij hier blijft. Het is ijzig koud buiten en Er light gevaar voor ziektes nu meer op de loer dan ooit. Jij bent hier meer nodig dan aan mijn zijde." Ze glimlachte zacht naar de grote medicine cat en draaide haar hoofd naar haar apprentice en glimlachte warm haar hoofdje even tegen hem aanduwdend en besefte zijn teleurstelling. "Battlepaw wacht!" Ze stapte naar hem toe. "Snap je waarom ik jou niet meeneem?" Vroeg ze zachtjes. "NAtuurlijk zou ik graag mijn apprentice naast me hebben maar het is vreselijk weer en jij bent nogsteeds herstellende. Maar dat betekend niet dat ik je geen opdracht ga geven voor vandaag." Een speelse glimlach lag op haar lippen. "Ik wil dat jij samen met een apprentice en een warrior op jacht gaat. De warrior en apprentice mag jij zelf uitkiezen. En ik wil dat je mij uitgebreid verslag komt brengen van hoe deze jacht is gegaan als ik terug kom oke?" Ze glimlachte warm naar hem en sloot haar ogen. Hopend hem daar wat vrolijker mee te maken.

Words: x ||Tag: Riverclan || Note:-

from Kíli @ Kickstart

Whisperwind
De gitzwarte poes neeg haar kop opnieuw terwijl Butterbell antwoordde op haar simpele woorden. Haar argument had wel een punt, het was koud en sommige in de clan hoestte al zo nu en dan waardoor haar ogen constant in het rond vlogen. Maar ze was niet alleen en had Honeypaw ook nog die het een en ander kon. Maar de medicine cat besloot haar niet tegen te spreken, het er niet helemaal mee ens zijnd. ''Ik begrijp het.'' Antwoordde ze toch en keek de poes kort aan. ''Ik zal zorgen dat alles klaar ligt voor Creamyfrost en Blizzardstorm.'' Vervolgde ze en verdween uit het zicht. Ze wist ook heus wel dat zij de volgende keer als ze leefde mee zou komen. Maar zij had Duststar niet kunnen begeleiden want hij was al leider en daarna viel alles uiteen. Wellicht leefde de gitzwarte poes nog lang genoeg om de volgende leider te vergezellen.

Battlepaw
Terwijl het grijze katertje zo snel mogelijk wilde gaan slapen zodat hij morgen meer energie had gehad werd hij toch tegengehouden door haar stem. Bijna gefrustreerd draaide hij zich om zodat hij haar blik kon ontmoeten. ''Oh ik snap het best.'' Beet hij haar bijna toe voor hij een pas naar achteren zette. Natuurlijk werd het weer afgeschreven op zijn gezondheid. Wie zou dat nou niet doen? ''Je kan ook best zeggen dat je liever niet wilt dat er een risico is dat de andere clans iemand zoals mij zien. Ik zou nou niet echt het voorbeeld zijn van een sterke clan, nietwaar?'' Hij hield zijn stem nog wel zacht zodat niet de hele clan het hoorde. Maar het leek nu alsof ze hem gewoon te zwak noemde om te gaan. ''Want geen zorgen, daar kwets je mij niet meer mee. Ben zo onderhand wel iets gewend. En best, wat jij wil. Ik kan het je nu alvast vertellen, slecht.'' Hij wist ook heus wel dat hij dingen een heel stuk vriendelijker kon zeggen maar hij wilde niet dat iedereen er zo omheen draaide dat maakte hem alleen maar kwader. Als hij een keus had gehad zou hij sowieso een oudere warrior meenemen gezien die hem niet allemaal behandelde als een geval apart. Zoekend keek hij rond naar wie er mee zou kunnen gaan, maar hij zou goed moeten nadenken wilde hij een keus maken. ''Laat mij verder maar gewoon met rust, ik heb mezelf allang aangepast in dit leven.'' Sprak hij nog haar kant op en nu kon het hem niet zoveel meer schelen dat ze zijn leider was. Als ze hem zwak vond moest ze dat zeggen en er niet omheen draaien met smoesjes.

Petalclouds ogen werden groot. Aftreden? Maar Dawnstar was nog niet eens zo lang leider! Petalcloud had er gemengde gevoelens bij. Aan de ene kant leek Dawnstar haar een vriendelijke kat en gunde Petal haar de rol van leider wel, maar ze had ook het idee dat het gevecht met ThunderClan een vergissing was geweest. Het nieuwe gebied had de clan natuurlijk wel wat opgeleverd in de vorm van prooi, maar tegen welke prijs? Firestar had ervoor moeten sterven. Hij was misschien geen RiverClanner, maar hij was nog altijd een kat, een clankat. Misschien was het beter dat Dawnstar haar rang opgaf.
De keus voor Butterbell verraste haar nog meer. Waarom niet Wolfgaze, de deputy? Ze begreep Dawnstars verklaring wel een beetje, maar het bleef vreemd. Ze kende Butterbell niet echt, maar ze maakte een vriendelijke indruk. Maar ook zij ging weer tegen de gebruikelijke procedure in door niet Whisperwind, maar twee warriors mee te nemen naar de Maansteen. Petalcloud grinnikte toen Butterbell van de highrock afviel. Deze nieuwe leider gaf toch wel een iets andere indruk dan Crookedstar en Stormstar, die allebei zo indrukwekkend hadden geleken. Ik ben nog jong en toch is dit al de vierde leider die ik meemaak, dacht ze, wat gaat dat toch snel.
Al met al lieten de toespraken van Dawnstar en haar opvolgster Petalcloud een beetje verward achter en ze keek rond of ze Hawkscream ergens zag. Ze wilde dit natuurlijk meteen met hem bespreken.

'Laat alle katten zich verzamelen bij the Highrock voor een clanmeeting,' klonk het. Fantasypaw trippelde naar de rots. Ze moest toegevend dat ze trots was op haarzelf dat ze nu bij de katten hoorde die daar moesten zijn. Toen Dawn ter sprake bracht dat ze hier niet geroepen waren voor een ceremonie werd haar interesse verhoogd. 'Er is de laatste tijd veel gebeurd, een grote rangenwisseling is gebeurd en natuurlijk het gevecht met Thunderclan,' ging de leader verder. 'Riverclan. Daarom…' zelf Fantasypaw zag dat ze het moeilijk had. 'Zou ik met de goedkeuring van de Riverclan en Starclan willen aftreden van mij rol als leider,' naast haar hoorde ze haar clangenoten naar adem snakken. Ze besefte dat ze het zelf ook deed. De woorden van Dawnflight vlogen haar voorbij met de uitleg waarom ze aftreed. Fantasypaw keek rond of er nog katten even verbaasd waren als haar. Ze was tenslotte nog maar net apprentice. Dawnflight stelde Butterbell aan als leader en weer was er verbazing te merken. De kleine poes vroeg zich af of de Starclan dat wel goedkeurde. Het was toch ongebruikelijk, niet? Ze draaide zich om in de menigte een glimp van de nieuwe Riverclanleader op te vangen. 'Gefeliciteerd!,' riep ze mee met de anderen. Als Dawnflight het zei, was ze vast een goed leader. Er kwam een glimlach op het gezicht van de grijze poes. Butterbell klom op de highrock en stelde Wolfgaze opnieuw aan als deputy. Fantasypaw kreeg een duw en ze strompelde naarachter. Het was een kettingreactie die veroorzaakt was door een vallende nieuwe leader. Ze hoorde iemand grinniken en zelf kon ze ook niet weerstaan haar lach nog een beetje te verbreden. Die poes wist wel hoe het was om niet heel erg elegant te zijn. Fantasypaw mocht haar wel.