Lost? [Super speed post topic!]

Eerste post voor Littlepaw!

Angstig keek de kleine Fawn om zich heen. Waar was ze nu weer beland? Ze was wel vaker het kamp uitgeglipt, maar nooit eerder was ze zo verdwaald als dat ze nu was. Schuilend achter een van de rotsen begon ze zachtjes om hulp te piepen. Er was hier vast een andere kat in de buurt.

Haar blik was strak op de grond gericht en haar staart tussen haar achterpoten geklemd sloop het poesje over de stenen. Ze vermeed de spleetjes tussen de rotsen zo goed mogelijk. Kortom, ze was doodsbang voor de adders. Toen een zacht piepend geluid klonk kon ze dan ook een klein angstig sprongetje niet vermijden. Wat of wie was daar? Met grote ogen keek ze naar het kleine bolletje tussen de spleet. "He, je liet me schrikken!"

Het kleintje haalde opgelucht adem toen ze een stem van op de rots hoorde komen. Met wat moeite wurmde ze zich tussen de spleet vandaan. ''S-sorry!'' Ze kon maar beter haar excuses aanbieden aan de witte poes, gezien zij degene was die haar gevonden had.

Ze herkende de kitten niet, maar ze droeg de bekende Thunderclan geur met zich mee, dus Littlepaw maakte zich geen zorgen. "S-sorry!" De witte poes glimlachte vriendelijk. "Het geeft niet hoor." Ze ging zitten, het adderprobleem totaal vergeten. "Maarre, wat doe jij hier kittentje?" Ze tikte plagend op het snuitje van de kitten.

Deze poes zag er vriendelijk uit, dat liet Fawn zich al iets meer op haar gemak voelen. ''Om eerlijk te zijn heb ik geen idee wat ik hier precies kwam doen,'' De bruin met witte kitten keek rond naar alle rotsen, kieren en mogelijke plekken waar de zogeheten ''adders'' zich schuil zouden kunnen houden. ''Ik wilde gewoon wat spannends beleven, maar nog veel spannends is er niet gebeurd.'' Het klonk wat teleurgesteld, maar misschien was het wel beter zo. Spannende dingen konden ook gevaarlijk zijn!

Ze vertelde dat ze niet wist wat ze kwam doen, ja iets spannends... Dat verbaasde de apprentice en ze trok een oog wat op. Als je zo'n eind het kamp uit liep wist je toch tenminste wat je kwam doen? "Ik neem aan dat je bekend bent met de 'kittens mogen het kamp niet uit' regel." Ze glimlachte plagerig en legde haar staart over haar klamme pootjes neer.

Tja, zo'n antwoord viel te verwachten. Ze wist heel goed dat kittens het kamp niet uit mochten, maar de verleiding was gewoon zo groot af en toe! ''Sorry,'' zei ze opnieuw. ''Wil je beloven niks tegen Silverstar te vertellen?'' Ze wilde niet extra in de gaten worden gehouden, anders zou haar leventje wel erg saai worden.

Ze dacht even na. "Dat hangt ervan af..." Ze was zelf als kitten ook wel een aantal keer het kamp uit gekropen, dus ze had wel begrip voor de kitten. Maar deze kitten was wel erg ver van het kamp. Tevens zag je dat steeds meer van die kleintjes zich niet op de juiste plek bevonden, blijkbaar was het een soort trend ofzo..

Eerlijk gezegd had ze verwacht dat de poes er een stuk luchtiger over zou zijn. ''Alsjeblieft!'' piepte ze haast smekend terwijl ze zenuwachtig heen en weer trippelde. ''Ik doe alles wat je wilt, beloofd!'' Ze wilde absoluut niet dat Silverstar erachter kwam, alles liever dan dat.

Ze grinnikte toen de kitten begon te smeken. "Alles?" Haar staartje zwiepte nu vrolijk heen en weer, nu pas voelde ze de lol van de katten die haar vroeger als kitten hadden bestraft op haar tripjes. "Weetje, als jij beloofd dat je niet meer het kamp uitgaat." Ze besefte dat dat niet zou gebeuren. "Of in elk geval niet zo ver van het kamp komt. Dan beloof ik niks te zeggen."

Opgelucht slaakte de tabby kitten een zucht. ''Dankjewel!'' Ze kon het niet laten een snel kopje tegen poten van de witte leerling te geven. ''Maar, eh, hoe heet jij eigenlijk?'' Fawn was nooit zo met andere katten bezig, dus veel namen kende ze niet. Enkel die van haar zusjes, Rainbow en enkele andere waar ze nu even niet op kon komen.

"Afgesproken dan hè" Ze glimlachte bij het kopje van de kitten en zag het als bevestiging dat de deal gesloten was. "Maar, eh, hoe heet jij eigenlijk?" Vroeg de kitten. "Littlepaw." Over het algemeen verbaasde katten zich niet over haar naam, ze was immers niet veel groter dan de wat oudere kittens. "En wat is jouw naam?"

''Ik heet Fawnkit,'' miauwde de kitten vrolijk. Fawn keek om zich heen. Deze omgeving was best wel.. vreemd. Er waren vele rotsen met grote spleten en hier en daar wat krassen van kattennagels die zich waarschijnlijk hadden verdedigd tegen de adders die hier te vinden waren. ''Wat was jij hier eigenlijk aan het doen?''

"Aangenaam," Antwoordde het witte poesje. Ze zag Fawnkit nieuwsgierig om zich heen kijken, blijkbaar gefascineerd door de omgeving. Dat deed haar weer denken aan de adders, maar ze duwde die gedachten snel weer weg. Er waren vast nauwelijks adders in de winter, stelde ze zichzelf gerust. ''Wat was jij hier eigenlijk aan het doen?'' Vroeg Fawnkit. "Oh, gewoon een beetje jagen," antwoordde ze zo onverschillig mogelijk. Ze ging echt niet vertellen dat ze hier was om haar angst te overwinnen!

Jagen? Dat zou Fawn ook wel willen. Helaas moest ze nog één maan wachten voor zij ook een mentor toegewezen kreeg die haar alles zou kunnen leren. ''Wow! Ben je daar goed in? Heb je al wat gevangen?'' Ze had veel bewondering voor leerlingen en warriors die joegen. Zelf had ze al moeite met de kleine vlindertjes in het kamp achterna zitten.

Kuch kuch kuch, natuurlijk was ze goed in jagen, kuch. Om eerlijk te zijn was ze bagger, ze kon er helemaal niets van! Ze kon de geur van een muis of konijn nog niet uit elkaar houden! En telkens als ze dan eindelijk iets op het spoor was maakte ze wel weer een verkeerd geluid of onhandige beweging. Waarschijnlijk vond haar mentor haar inmiddels ook al hopeloos. Ze zuchtte bijna onmerkbaar. "Jaaa..." Ze keek schuin omhoog. "Naja, een beetje.." Een deze keer grote zucht verliet haar bekje. "Eigenlijk niet zo.." Sprak ze een beetje beteuterd.

Aan de reactie van de poes te zien had Fawn een gevoelige snaar geraakt, iets wat totaal niet de bedoeling was geweest. ''Oh, sorry..'' Ze dacht even na. Misschien kon ze iets doen om deze poes te helpen? ''We kunnen samen oefenen?'' Bood ze snel aan. ''Niet dat ik er veel verstand van heb, of ervaring, maar ik kan je proberen te helpen?''

En kitten die haar wilde helpen met jagen, oké dat ging nog wel. Maar het trieste was dat die kitten waarschijnlijk nog beter was dan zij ook. Maar ach, oefenen kon nooit kwaad en dus bewoog ze haar kopje op en neer. "Mwja, is goed,"

Aan Little's gezicht te zien was ze nog steeds niet helemaal happy. De kitten voelde zich wat schuldig. Ze moest meer opletten met wat ze vroeg aan anderen. Fawn moest en zal haar weer opvrolijken! ''Oké, laten we maar beginnen!'' Ze sprong van de rots waar ze op zaten naar een van de anderen rotsen. Voor ze verderging keek ze achterom. ''Uh, hoe vind je eigenlijk een prooi?'' Vroeg ze lichtelijk beschaamd, maar giechelend.

Ze sprong achter Fawnkit aan naar de volgende rots. ''Uh, hoe vind je eigenlijk een prooi?'' vroeg deze lichtelijk beschaamd. Littlepaw lachte zachtjes, dit werd nog wat. "Nou," begon ze. "Door te kijken of je er eentje ruikt en dan die geur te volgen." Dat wist ze tenminste, alleen er had gebleken dat het het uitvoeren een stuk moeilijk was.

Onderwerp: Re: Lost? [Super speed post topic!]