Hey you

De zon scheen en brak eindelijk een keertje door de koude winter lucht, meer kon ze niet wensen. Met een opgetogen snoet keek Walnutpaw om haar heen, eindelijk had ze besloot zichzelf in de twolegplace te begeven. Ze was hier nog nooit geweest, en vandaag zou een mooie dag zijn om het allemaal maar eens uit te zoeken. Terwijl ze over de stenen liep die koud aan haar kussentjes voelde, bedacht ze zich dat ze ooit van een andere kat had gehoord dat hier ook de Bloodclan schuilde. Niet dat het haar veel kon schelen, het trok alleen haar aandacht. Natuurlijk wist de poes dat ze geen poot op hun territorium moest wagen, daarvoor waren ze veel te gevaarlijk en dodelijk, maar ze moest en zou de gevaarlijk geur van die 'katten' oppikken. Met een snuit in de lucht probeerde ze een geur op te pikken die ze nog nooit had geroken, maar tevergeefs. In plaats daarvan rook ze opeens een bekende geur, al kon ze er geen kat aankoppelen. Eerst twijfelde ze of ze er wel heen moest gaan, maar haar nieuwsgierigheid won het van haar verstandigheid. In een sluip houding schuifelde de apprentice richting de kat die ze in de verte zag, hij was wit. Wit? De trok haar wenkbrauwen iets op en liep nu in een rusting tempo op de kat af, tot ze naast hem ging zitten. Jep, ze herkende hem meteen, precies wat ze dacht. 'Hey jij,' Miauwde ze met een grijns.

-Eerste post Draco

'hey' Ze was verrast dat de kat iets terug zei, misschien niet op de opgetogen toon zoals het wilde horen, maar het was beter dan een zucht of een grom. Ze liet even snel haar ambere ogen over hem heen glijden en zag tot haar genoegen dat de kat iets was aangekomen, mooi. 'Dus, besloten de Twolegs met een bezoekje te vereren? Een grijns ontstond op haar snoetje terwijl de kater sprak, nog mooier, hij begon een soort gesprek. Misschien alleen omdat hij zich gedwongen voelde maar dat maakte haar momenteel niet veel uit. 'Hm, ik was hier nog nooit geweest, dus ik dacht, moet er maar eens van komen,' Ze zette haar big smile op en sloeg met de punt van haar staart tegen zijn rug aan. 'Jou groep of clan zit hier toch ook ergens?' nieuwsgierig keek ze de kater aan, hopend op een goed antwoord.

Walnut flikte haar staart weg toen ze merkte dat de kat het niet fijn vond. Ze moest niet vergeten dat ze soms iets te hard van stapel liep. Met een nieuwsgierige blik op haar snoet volgde ze de richting die de kater op wees met zijn staart. 'Dus daar zit de hele moordclub,' Miauwde ze zonder er bij na te denken. Wel had de poes gemerkt dat Draco zijn 'clan' niet de Bloodclan noemde maar de Elite. 'Elite...klink wel cooler,' Miauwde ze terwijl ze nog steeds met haar ambere ogen de verte in tuurde. De gehele plek gaf een soort van sfeer af, een sfeer waar ze maar al te lief haar neus in stak, maar misschien nog liever vandaan wilde blijven. Terwijl ze er aan dacht voelde de poes een rilling over haar rug gaan.

'Dat komt omdat we ook gewoon op jullie clankatten lijken. Meer vrijheid, meer moorden. Zoals je al zei, een club met moordenaars.' Ze snoof en rolde haar ogen, die houding van hem was net iets té arrogant. 'Scared?' Ze knikte en tuurde de bossen in. Het had geen zin om zich stoerder voor te doen dan ze was, iedere clankat zou bang zijn als je zo dichtbij een moordclub zat. 'Maar ook nieuwsgierig,' miauwde ze terwijl de poes met een verbeten blik naar de diepte van het bos keek. Na een tijdje de atmosfeer te hebben geproefd keerde ze zich naar Draco. 'Waarom wil je dit? Behandelen ze jou wel goed dan?" Walnut vroeg zich af hoe het daar binnen was, bij een paar sadistische katten kon je je toch niet goed voelen? En toch waren er veel katten en poezen die het waagde, een sprong in een bloedbad.

'Wel, nee, ze behandelen me gewoon niet.' Hij grijnsde. 'Iedere kat doet wat hij wil en afknotte stijd je een rang. Maar in feite boeit het niemand wat je doet. Je bent vrij. Toch is het beter dan rogue, want je hebt in de Elite altijd vrienden die je beschermen en een veilig kamp.' De poes kon het niet helpen om te lachen, dat hele elite gedoe klonk achterlijk, maar ja ze wist niet beter en hij vast ook niet. 'Wauw, wat een feest daar,' Grinnikte ze nog wat na. Walnut besefte wel opeens dat Draco waarschijnlijk ook een vechtersbaasje was, misschien ook wel een sadist. Tot nu toe had hij nog niet veel slechts laten zien, ach ze waren vast niet gemeen tegen iedereen...toch? Met een ietwat onzekere blik keek ze naar de witte kat, zou hij zich opeens tegen haar kunnen keren. Misschien was dit zijn plan wel? Misschien wilde hij haar al verwonden vanaf het begin. 'Ben jij ook zo slecht dan?' Miauwde de poes snel voordat ze liet zien dat ze zo haar twijfels had. Ze had hem liever als vriend dan vijand.

'Nah, niet persé.' Het luchtte haar op, niet heel veel maar het meeste wel. 'Alleen als het moet.' Dit haalde haar laatste twijfels weg en glimlachte dankbaar naar hem. Zijn speelde grijns veraadde dat hij de slechtste niet was, hij was vast wel te vertrouwen. De poes verschoof haar staart wat meer naar achteren zodat hij niet meer om haar poten gekruld was, ze hoefde niet meer zo een verdedigde houding aan te nemen, op dit moment zou niemand haar pijn doen. Of tenminste, niet iemand die ze nu kon zien. 'Als het moet kan iedereen gemeen zijn, oorlog of gevechten halen het slechtste van je naar boven.' Miauwde ze opeens heel wijs. Zelf had ze nooit gevochten, alleen een keer met een das waardoor het puntje van haar staart gevoelloos was geworden, maar gevochten met een kat had ze nog niet. Gelukkig. 'Maar natuurlijk heb je ook altijd de katten waar niks goeds in zit,' Ze grinnikte en gaf hem een speels duwtje. 'Ik hoop dat jij er niet zo eentje bent, want dat zou nog eens lastig kunnen worden.' Grijnsde de kattin breed.

'Vertel mij wat, heb je wel eens een woeste Shadowclanner ontmoet?' De poes schudden haar kopje, 'Wees maar gerust, ik kan aardig zijn.' Ze keek naar de kat en grijnsde, het was een leuk iemand om mee om te gaan, ook al moest je even wennen aan zijn houding. 'Hey Draco, ik weet niks over je, vertel eens heb je een partner?' Met een grote grijns ging ze voor hem staan. Oh wat vond ze het leuk om de sappige verhalen uit andere te krijgen, ook al wist ze dat Draco waarschijnlijk geen partner had kon ze het niet laten. Ook omdat ze van de zelfde leeftijd waren, was ze misschien nog wel nieuwsgieriger. Tot nu toe had zij wel een paar leuke katten ontmoet, maar voor geen eentje had ze gevoelens. Walnut ging weer zitten en keek met een speelse blik de Bloodclanner aan. Hij en een partner? Ze moest bijna lachen terwijl ze er aan dacht. Deze arrogante kat lief en teder? Een zacht gegniffel was hoorbaar terwijl de poes grinnikend de verte in keek wachtend op een antwoord.

Haar mond viel open van verbazing, deze kat had iemand gehad?! Meer dan haar? HIJ!? Snel klapte ze haar mond dicht en keek ze met een lichtelijke verbazing op haar snoet de kat aan. 'Een shadowclanner? In Elite? Wie?' Dat was natuurlijk het belangrijkste, wie en wat en hoe? Ze wilde en zou alles weten, maar haar vraag werd teruggekaatst met een andere vraag. Voordat ze antwoordde dacht de poes na. Wanneer vond je iemand leuk? Ze dacht veel aan haar vrienden, wat vooral katten waren, maar vond je ze dan ook meteen leuk? Dat hoorde toch specialer te zijn? Haar gedachten gingen naar Creamyfrost, de voor haar speciaalste kat op het moment, maar was ze dan ook meteen verliefd? Nee toch? En bovenal hij was van de Riverclan! Dat kon niet en mocht niet! UIteindelijk zuchtte ze maar wat en keek ze Draco vragen aan. 'Weet ik veel,' miauwde ze met een flauw grijnsje. Op het moment had ze geen idee wat ze voelde of wat ze moest voelen. Het zou beter zijn als alles zo bleef, gewoon vrienden. Al was iets anders niet uitgesloten.

'Ex-Shadowclanner, nu in de Elite, Stonepaw is zijn naam.' Zijn? Walnut glimlachte en kon niet anders dan een beetje vertederend naar de kater kijken. Dus hij viel ook nog eens op jongens? Dat was wel het laatste wat ze van hem had verwacht. 'Geen bijzondere kater?' De poes dacht even na en haalde haar schouders op. Ze kon het hem vast wel toevertrouwen, en het was niet zo dat hij hem kende dus wat kon er gebeuren? Met een beschaamde blik keerde ze zich naar de witte kat. 'Misschien...maar het mag niet..' De woorden kwamen er vrolijker uit dan had gemoeten. Het had juist een probleem moeten zijn dat ze degene leuk vond. Gaf ik nou net toe dat ik hem leuk vond? haar beschaamde snoet werd erger en snel legde ze een poot op haar kopje. 'Eh..h-hij zit namelijk niet bij mij in de clan' miauwde ze voorzichtig. Oké ze was dus over het punt heen van ontkenning. De poes voelde haar hart bonzen en kon een glimlach nog maar net onderdrukken, wat was dit?!

'Stel je eens voor, een poes en een kater uit verschillende clans die samen in het geheim afspreken en dan uiteindelijk samen weglopen.' Bij het romantische beeld gleed Walnut even weg in haar gedachten en kwam er een domme grijns op haar snoet te staan, maar dat zou nooit kunnen ze hield veel te veel van haar clan om die te verlaten. Maar kon verraden dan wel? De poes slikte en schoot in de lach bij de volgende woorden van de kater. In de Elite! HAHA! 'Ik vind het een probleem, zie jij mij al een andere kat doden?' Ze lachte nog wat na en slaakte een tevreden zucht. 'Maar ik zou het heel leuk vinden om bij jou in een clan te zitten, ook wil ik je partner ontmoeten,' miauwde ze opgetogen en ze gaf de kater een tik op zijn witte schouders. Met haar kop naar de lucht gericht sloot ze haar ogen en liet de wind haar vacht strijken. 'Ik ben een geboren Windclanner, sorry.' Miauwde de apprentice zachtjes met haar ogen dicht.