Verdwaald.
Het perfecte woord om zijn situatie te omschrijven. Je hoefde er niets meer aan toe te voegen of weg te laten. Zeker het perfecte woord, maar niet bepaald de perfecte situatie. Hoewel de zwarte kater het niet snel toe zou geven, was hij best wel behoorlijk verdwaald in het gebied van een clan die-naar wat hij had gehoord- niet al te vriendelijk was. Ijdel als hij was, was hij maar doorgelopen. Waardoor hij zich nu best wel behoorlijk diep in het territorium van de zogeheten Shadowclanners bevond. Inmiddels had hij het geniale plan opgedaan om zijn geurspoor terug te volgen, maar hij was nog niet halverwege toen hij een kat opmerkte. De zwarte kater liet een duidelijke zucht horen. "Ja ik ben in je oh zo geliefde territorium! Ik ga al weg!"Hij spuugde de woorden bijna uit en draaide zijn kop wat vijandelijk naar de jonge, andere kat. "Ik ga verder met me leven, jij met de jouwe. Beide blij, niet?" Zijn toon was alles behalve vriendelijk, en of dat de andere kat beviel wist de kater niet. Maar eigenlijk, boeide het hem vrij weinig.
Dawnpaw