It's dead

De bruine tabby liet zijn opvallende, blauwe ogen onderzoekend over het donkergrijze oppervlak glijden. Het thunderpath, ondanks het feit dat hij hier al meermaals was geweest, vond hij het nog altijd facinerend om de voorbijrazende monsters te bekijken. Mazepaw hapte naar adem wanneer hij zag wat er zich aan de rand van het thunderpath bevond. Een monster. Zou het dood zijn? Of gewoon aan het slapen? Het monster bewoog niet, zijn ogen stonden dof en er bevonden zich geen twolegs in zijn buik. Met langzaame en voorzichtige passen kwam hij dichterbij. Het zwarte, glimmende wezen leek zijn aanwezigheid niet op te hebben gemerkt. Misschien was het écht dood. Mazepaw dook ineen en sprong op de glanzende neus van het monster. Het oppervlak voelde glad en koud aan onder zijn poten. Dit monster was dood, daar viel niet over te twijfelen.

-open c:

Ja, eindelijk was het te merken dat Roughpaw een apprentice was, en hard aan het trainen was. Haar spierontwikkeling werd duidelijker, en ze begon eindelijk te groeien. Haar typische Rough-karakter was dus nog wel aanwezig, enkel kon ze eindelijk ook wat serieuzer zijn. Maar nu dus niet, hé! Haar ogen waren gericht op een dode monster en Mazepaw, die op de dode monster sprongen was. De bruin-cyperse poes met haar wilde vacht sloop dichtebij. Deze keer moest haar sluiphouding wel vanpas komen, gezien ze deze eindelijk onder controle had. Letten op waar ze haar poten neer zette, letten op hoe de wind waaide, letten op hoe haar staart zwaaide en waar haar omgeving uit bestrond, en het belangrijkste; letten op haar doelwit en wat haar doelwit deed. Ze zette af met haar achterpoten en sprong naar Mazepaw toe, hopend onverwachts tegen hem aan te knallen. "Booh."

"Booh.", De gestreepte kater sprong geschrokken achteruit en botste tegen het vreemde, doorzichtige gedeelte van het monster. Hij herkende de kat die hem had laten schrikken als Roughpaw. "Waarom deed je dat?", miauwde Mazepaw verontwaardigd.

"Omdat ik wist dat je waarschijnlijk al gespannen was, en mijn actie zou slagen als ik je nu zou laten schrikken," legde Roughpaw nuchter uit, waarna ze in de slag schoot. Dat zij nu ook op een dode monster stond vond zij dus ook al heel spannend. Straks was die nie dood, maar in een diepe slaap, en werd die straks wakker. Oude warriors konden soms ook zo diep slapen dat ze dood leken. Net als de elders. "Maar, ik had je goed te pakken, hé?" Lachte ze met een brede grijns.

"Maar, ik had je goed te pakken, hé?", grijnsde de gestreepte poes. Mazepaw rolde met zijn ogen. "Ja", mompelde hij, waarna hij besloot dat het maar eens tijd werd om van onderwerp te veranderen. "Heb jij ooit al eens een dood monster gezien?", vroeg hij, waarschijnlijk was het antwoord 'nee', als er nog dode monsters in hun territorium waren, zouden ze er waarschijnlijk nog altijd zouden liggen.

Voldaan hief ze haar kopje in de lucht. Ze had hem laten schrikken, en hij bevestigde dat. "Goed," reageerde ze met een grijns. Vervolgens vroeg Mazepaw of zij eerder een dode monster gezien had. Roughpaw knikte. "Ja, nu net," grapte ze. "Nee, eigenlijk niet," zei ze vervolgens alsnog. "En jij?" Vroeg ze vervolgens, nu in beslag genomen door de monster waar ze op stond. Er zat een gat in de voorkant van de auto. "Bluf dat jij daar naar binnen gaat."

"En jij?", hij schudde zijn kop. Dit was voor hem ook de eerste keer. "Bluf dat jij daar naar binnen gaat.", Langzaam trippelde hij richting het gat en snuffelde er even aan. Was het gat een soort wonde waar het monsteraan gestorven was? Best vreemd, aangezien er nergens sporen van bloed zichtbaar. Voorzichtig stak hij zijn voorpoot door het gat. Het leek veilig. Mazepaw stak de rest van zijn lichaam er doorheen. "Jouw beurt", grijnsde de gestreepte kater, waarbij hij naar het gat knikte.

Roughpaw grijnsde breed toen Mazepaw ook daadwerkelijk door het gat heen ging. Hij deed het voorzichtig en stapte er toen helemaal door heen. Roughpaw grijnsde, maar voelde ergens ook een soort spanning. Dít was ook spannend en ze vond het super leuk, gezien ze van het gevoel van spanning hield. "Jouw beurt," daagde de gestreepte kater haar terug uit. Roughpaw hief haar kop op. "Prima," stemde ze er mee in. Ze liep naar voren en snuffelde zelf ook aan de rand van het gat. Ze raakte het voorzichtig aan, maar stak toen haar kop terug. Auwch, dit was scherp! Een klein beetje bloed kwam uit haar neusje, maar ze gaf er niet om. Met een grote stap ging ook zij de monster in, er op lettend dat ze de rand niet aan raakte. "Wat een raar wezen," murmelde ze, terwijl ze licht nerveus om zich heen keek, echter liet ze het niet blijken dat ze er nerveus van werd.

De andere apprentice stemde in. Roughpaw snuffelde ook even aan het gat en sneed haar neusje aan de scherpe rand. "Wat een raar wezen,", Mazepaw knikte. Hij keek nieuwsgierig om zich heen. Zijn blik bleef bij twee identieke dingen steken, dat waren toch de dingen waar de twolegs op zaten? Mazepaw dook een beetje in elkaar vooraleer hij erop sprong. Het was verassend comfortabel. "Denk je dat de twolegs terugkomen om het te begraven?", Dat zou dan wel een gigantisch gat moeten worden.

Smerig, eigenlijk. Roughpaw zat nu gewoon in een dood wezen. De ingewanden daar in tegen waren wel vreemd. Ze waren droog, zacht, en dan weer hard, ze hadden tevens hele rare vormen. Maar Twolegs zaten ook in dit wezen, ze werden opgegeten en weer uitgespuugd. Misschien was dit wezen gewoon super gek gebouwd van zichzelf. "Denk je dat de twolegs terugkomen om het te begraven?" Vroeg Mazepaw toen. Roughpaw prikte ondertussen met haar poot in één van de rare één hoekige dingen. "Ik weet het niet, misschien wel," gokte Roughpaw. "Gek, hé? Dat Twolegs hier ook gewoon in zitten wanneer ze tijdelijk zijn opgegeten," miauwde Roughpaw, helemaal in beslaggenomen door de inhoud van dit wezen. Met haar nagels begon ze aan een klepje te prutsen, die ging open en er vielen allemaal rare Twoleg dingen uit. "Wauw, zijn dit misschien de ingewanden? Wat zijn ze droog en hard! Deze monster moet al heel lang dood zijn... enkel stinkt die niet naar dood," ratelde Roughpaw.

"Gek, hé? Dat Twolegs hier ook gewoon in zitten wanneer ze tijdelijk zijn opgegeten," Mazepaw knikte. Misschien wilde het monster hen niet meer uitspugen en hadden ze het gat gemaakt om te ontsnappen. De gestreepte kater keek op en zag hoe Roughpaw aan een klepje prutste. "Wauw, zijn dit misschien de ingewanden? Wat zijn ze droog en hard! Deze monster moet al heel lang dood zijn... enkel stinkt die niet naar dood," sprak Roughpaw. "Waarschijnlijk, waar denk je waar dit voor is?", Hij knikte naar de redelijk grote cirkel die zich voor zijn zetel bevond. Hij had wel eens gezien hoe de twolegs het vasthielden.

Ze bleef er bij dat ze eigenlijk helemaal niets van deze wezens snapte. Er was geen logica in te vinden. Ze bewogen wel, ze maakte geluid, ze hadden gigantische lichtgevende ogen in verschillende vormen, maar nu ze de inhoud zag, ze begreep het gewoon niet. "Ik weet het niet... Misschien is dat het hart! Of misschien de hersens?" Ze fronste bedenkelijk en stak haar poot uit om het aan te raken. Het deed niets. Ze raakte het steviger aan en stak haar nagels in het harde spul. De wiel draaide wat waardoor Roughpaw een zachte trilling door het monster voelde gaan. "Vreemd," miauwde ze. Ze liet het los en sprong meer naar de achterkant van het monster. Hier lagen ook allemaal spullen. "Gek ding, niet?"

De gestreepte kater trok een vies gezicht wanneer Roughpaw zij dat het misschien het hart of de hersenen waren. Ze zette haar klauwen in het vreemde ding. Ze draaide er wat aan, Mazepaw voelde een schok door het monster gaan. Misschien was het helemaal niet dood. "Vreemd," Mazepaw knikte. Hij zou niet kunnen bedenken hoe het ronde ding ooit handig kon zijn. Roughpaw sprong naar de achterkant van het monster, waar er nog meer spullen vindbaar waren. "Gek ding, niet?", miauwde de gestreepte poes. Mazepaw sprong achter haar aan. "Inderdaad, is dit niet zo'n twoleg vacht?", Twolegs hadden héél vreemde vachten. Hij snuffelde aan het felpaarse ding, aan de grootte ervan gezien, leek het van een twolegkit te zijn.

-voor de duidelijkheid; het is dus een kinderjas xD

Roughpaw schudde met haar poot toen ze ergens in gestapt was. Het was een rond, hol ding waar lekker ruikend spul in zat. Dit was waarschijnlijk twoleg-eten, nou daar ging zij dus écht niet van eten! "Inderdaad, is dit niet zo'n twoleg vacht?" Vroeg Mazepaw toen hij snuffelde aan een fel paars ding. Roughpaw liep er op af. Zij kon het gewoon goed zien, dus het moest wel heel fel zijn, mochten haar ogen er minder moeite bij doen om het te zien. Ze kon het gemakkelijk onderscheiden van de donkere ondergrond. "Oh ja! Wacht... zijn hier twolegs dood gegaan? Gezien ze hun vacht hier hebben achtergelaten. Oh jee, straks komen ze niet alleen terug voor het monster, maar ook de kit! En dit..." Ze was al weer afgeleid door een katachtig ding. "Dit is géén echte kat," grinnikte ze, toen ze aan het ding snuffelde.

"Oh ja! Wacht... zijn hier twolegs dood gegaan? Gezien ze hun vacht hier hebben achtergelaten. Oh jee, straks komen ze niet alleen terug voor het monster, maar ook de kit! En dit...", de twolegs zouden toch zeker terugkomen om hun kit te komen halen? Zij hadden toch zeker ook een manier om afscheid te nemen van de overleden? "Dit is géén echte kat," Mazepaw keek op. Het ding leek wel een beetje op een kat. "Misschien moeten we maar vertrekken...", miauwde de gestreepte apprentice. "Ik wil geen twolegs tegenkomen...",

Roughpaw porde met haar poot tegen het rare ding aan, dat ding dat op een kat lijken moest, maar er totaal niet op leek. Twolegs waren echt raar. "Misschien moeten we maar vertrekken..." klonk het gemiauw van de gestreepte kater. Roughpaw keek hem nog niet aan en porde nog wat harder tegen het rare kat-ding. "Ik wil geen twolegs tegenkomen..." vervolgde Mazepaw. Opdat moment viel het kat-ding om en keek Roughpaw naar de gestreepte kater. "Hoe zo? Ben je bang dan? Het is juist toch super spannend?" Miauwde Roughpaw, licht uitdagend.

"Hoe zo? Ben je bang dan? Het is juist toch super spannend?", miauwde de gestreepte poes uitdagend. Mazepaw rolde met zijn ogen. "Ik ben niet bang, maar wel vrij zeker dat de twolegs niet echt vrolijk zullen zijn als ze ons hier vinden", hij had wel verhalen gehoord over twolegs die clankatten gevangen namen. Mazepaw was nooit zeker geweest of ze wel klopten, en dat zou hij graag zo houden.

Net wanneer het nog spannender begon te worden moest Mazepaw zo nodig angstig worden. Roughpaw hield zich in niet geërgerd te zuchten, ze begreep het ergens ook wel. Voor dit soort avonturen had je de coolste katten nodig van de clan, waar Roughpaw natuurlijk één van was. "Ik ben niet bang, maar wel vrij zeker dat de twolegs niet echt vrolijk zullen zijn als ze ons hier vinden," reageerde Mazepaw. Roughpaw zuchtte. "Zo snel zullen ze toch niet komen? Ze zijn vast eerst aan het zoeken of hun kit buiten het monster is. Ik zie hier namelijk enkel de vacht van de kit en niet het hele lichaam er bij," verklaarde Roughpaw. Ze stak haar neus in de lucht en vernauwde haar ogen om zo helder mogelijk te kunnen zien. Daar ietsjes hoger kon je nog verder naar achteren de monster in. Ze sprong om hoog, en balanceerde op de rand van de zachte muur. "Kijk, je kan nog verder naar achteren en daar liggen nog meer gekke dingen," miauwde Roughpaw enthousiast.

OOC: Roughpaw heeft de kofferbak ontdekt xD

"Zo snel zullen ze toch niet komen? Ze zijn vast eerst aan het zoeken of hun kit buiten het monster is. Ik zie hier namelijk enkel de vacht van de kit en niet het hele lichaam er bij," legde de bruine kattin uit. "Dat hangt er toch van af hoe lang ze al op zoek zijn", merkte Mazepaw op. "Kijk, je kan nog verder naar achteren en daar liggen nog meer gekke dingen,", de gestreepte kater sprong achter Roughpaw aan op de zachte muur. Er lag van alles in de juist ontdekte ruimte. Heel felgekleurde maar dunne twolegvacht en veel vreemde dingen waarvan hij nooit zou begrijpen waarvoor ze dienden. Zijn blik bleef bij de blauwkleurige kittypet kooi steken. Hij rook naar kat, maar het was een oude geur. Nieuwsgierig sprong hij van de zachte muur af en snuffelde aan de kooi. "Het moet toch vreselijk zijn om in zo'n ding te zitten", miauwde de gestreepte apprentice, met afschuw in zijn stem.

Goed, Mazepaw was geen bange kittypet meer, want hij ging achterhaar aan. Dat was goed. Haar ogen gingen over de inhoud van dit stuk van het monster. Mazepaw merkte een kooi op die naar Kittypet rook. Roughpaw vouwde haar oren naar achteren. "Het moet toch vreselijk zijn om in zo'n ding te zitten," miauwde Mazepaw, haar gedachten herhalend. Roughpaw knikte instemmend. "Ja, inderdaad. Afschuwelijk. Starclan zij dank dat ik niet geboren ben als een kittypet," miauwde ze als reactie. Ze raakte de kooi aan, waardoor het deurtje open ging met een naar, krakend geluid. Nieuwsgierig stak ze haar neus naar binnen, waarna ze zelf naar binnen ging. "Help! Ik ben een opgesloten zielige kittypet!" Imiteerde ze een doodsbange kittypet.