I didn't knew there was so much badass in you.

Met een grijns volgde ze een bekende geur, de geur van de kater die ze al sommige dingen had geleerd. Ze bleef even doodstil toen ze ongeveer vier meter van de kater afstond, zijn rug naar haar gericht. "Draco." Sprak ze kort, hopend dat het een verassing voor hem zou zijn.

Zuchtend sprong hij van het hek af. In zijn bek hing een muis, een Twolegs muis. Een paar dagen geleden had hij ontdekt dat deze veel dikker waren dan de muizen uit het bos. Hiermee kon hij zichzelf en zijn vriend voeden. Maar de kans om naar het dassenhol te lopen kregen hij niet. Licht geschrokken draaide hij zich om. Het duurde maar een paar seconden voor hij wist wie er tegen hem praatte. 'Raza' antwoordde hij glimlachend.

Ze glimlachte terug, was ze echt gaan geven om deze gast? "Weetje, ik heb nog best veel over je gehoord." Ze nam even een korte pauze, nadenkend over hoe ze het moest zeggen. "Dus je hebt nu hoeveel territoriums betreden?" Ze trok haar wenkbrauwen omhoog, nieuwsgierig naar hoe het met hem stond.

Een grijns verspreide zich over zijn gezicht. Tegenover Raza hoefde hij toch niet arrogant te doen. 'Let's see... Shadowclan, daar gevochten met twee Warriors en een nieuw member van de Bloodclan gevonden. Riverclan.. gevochten en gewonnen. Thunderclan, met zo'n smerig kittypet mormel dat Leopardpaw heet gevochten. En Windclan, om daar te vechten.' Dat beschreef zijn avonturen van de afgelopen dagen wel. Als je de rogue's niet mee telde.'In feite alle dus.'

Met trots luisterde ze naar de kater, waarna ze wat dichter naar hem toe ging zodat ze niet bijna hoeven te schreeuwen. "Zozo, ik moet zeggen dat ik wel trots heb. Wat dacht je ervan een tweebeen huis in te sluipen?" Ze grinnikte, die tweebenen maakten zelf zo'n luik waar je doorheen kon en werden dan ook nog boos als je er doorheen ging, leek haar niet bepaald eerlijk.

Tevreden keek hij op. Draco was best trots op zijn presentaties al was er ook heel wat misgegaan. Maar aan Amare en zo dacht hij nu liever niet. 'Een leeg huis?' Dat had hij wel eens eerder gedaan, vrij lang geleden. Een huis waren in de Twolegs zaten was een heek ander verhaal. Maar Raza zou hem beschermen dus wat maakte het eigenlijk uit. 'Prima.' Grijnzend keek hij naar de poes, enthousiast over hun plan.

Ze lachte kort om zijn woorden, zo makkelijk zou het niet zijn. "Een tweeën huis met kittypets! Hun eten is best lekker, ooit gegeten?" Het was waar, die rare brokken smaakten en vulden goed. En ze lagen altijd op een perfecte onopvallende plek, zodat je eerst je maaltje kon eten voordat je eruit werd geschopt.

Een huis met katten erin? Wel, dat zal hij ook wel overleven. 'Nope, maar de meeste zeggen dat het smerig is.' Draco was dan ook nog nooit überhaupt in de buurt van zo'n bak met voer geweest. Maar de verhalen en de bruinige kleur van de brokken maakte het niet heel aantrekkelijk. 'Welk huis?' Raza wist vast wel waar een paar kittypets zich schuilhielden.

Ze lachte, oh die domme Eliters die de verkeerde brokken aten. "Ja, de brokken zijn vies. Maar sommige krijgen... Vlees." Ze knikte, naar niemand in het algemeen. "Volg mij." Sprak ze, waarna ze opstond en in een erg poezige manier ging lopen. Ze haalde haar neus omhoog waarna ze even diep snoof, en haar pas versnelde. Die katten waren snel, meestal aten ze het gelijk op. Maar anderen waren dom, hadden geen honger genoeg of vonden het niet lekker. Eenmaal voor het huis bekeek ze het goed, het eerste wat ze zag was het kattenluikje. "Oh stupid kittypets." Sprak ze tegen zichzelf, waarna ze verder liep zonder wat tegen Draco te zeggen. Dames eerst, dat was wat ze in haar hoofd had. Zachtjes liep ze naar binnen om vervolgens op Draco te wachten. "Wees wel stil. Die tweebenen horen alles." Fluisterde ze, waarna ze verder op de geur af liep.

Hij deed wat Raza van hem vroeg. Zo stil mogelijk volgde hij haar richting het twoleg huis. Alsof hij een muis besloop, alleen had de muis geen kans op ontsnappen. Zijn blik viel op een soort gat in de deur. Kattenluikje was de naam. Zodat de kittypets naar binnen konden. Zouden de twolegs beseffen dat er wel meer katten naar binnen gingen? Vast niet, daar waren ze te dom voor. Meteen na de bruine poes ging hij door het luikje en kwam neer op een koude vloer. Zijn nagels maakte een ander geluid dan op de bosgrond en het was even wennen. 'Natuurlijk ben ik stil.' Hij volgde de geur en kwam uit bij een bakje met spul d'r in. 'Is dit het?' Onzeker keek hij naar het eten, zo aantrekkelijk zag het er niet uit.

"Ja, raar gezicht hè?" Ze glimlachte, de eerste keer dat zij het zag zag het er afschuwelijk uit. Nu was het iets totaal normaals, als... De eerste sneeuwval? Eerst eng, spannend, koud, stom... Nu gewoon normaal. "Niet zo volwassen, tast toe... Ik wil je koppie zien als je het eet." Ze lachte, wat als hij het hartstikke vies zou vinden?

Wel, raar gezicht beschreef het redelijk goed. Het zag er uit als samengeprakte muis maar dan smeriger. Draco had geen idee wat hij ervan moest vinden. Hij slikte even en boog zich toen voorover na een snelle blik op de twolegs. Hij moest het niet hebben dat hij betrapt werd terwijl hij van de kittypets stal. Onzeker sloot hij zijn mond om een stukje. Genoeg om te proeven, maar zo dat als het smerig was hij het meteen kon uitspugen. Het smaakte raar, heel raar, maar lekker. Zijn blik was nogal onzeker terwijl hij doorslikte. 'Het smaakt... goed... denk ik.'

Ze moest licht lachen toen hij het at, volgens haar was dat precies het gezicht dat zij had getrokken. "Mooi, eet dan hoeveel je nog wilt want jagen moet je ook kunnen. Dan gaan we zo weer weg zodat ik je jaagtechnieken kan leren, oké?" Ze glimlachte tussendoor haar zinnen, ze vond het verschrikkelijk leuk om een young one wat bij te leren. En natuurlijk, om op te scheppen over wat zij allemaal al kon.

SORRY SORRY SORRY! Dat het zo lang duurde! Ik had gewoon NUL procent inspi EN ik moest twee boeken lezen voor school! Maar ik ben terug!! : D