Die, Mossbal-Lítill

De witte poes was het kamp uitgekomen om te jagen en was dan ook niet met lege handen thuis gekomen. Een klein konijntje hing uit haar bek. Om haar heen was alles wit van de sneeuw. Rain hield er niet van om opgesloten te zitten in de nursery en ze had de kitten dan ook even kort alleen gelaten. Het jagen had haar zeker goed gedaan. Nu was ze weer op weg terug. Haar witte pootjes waren nat van de sneeuw. Het nette drafje van de poes was moeilijk vol te houden in de sneeuw waarin je steeds naar beneden zakte. Al snel zag ze ingang van het kamp. Daar ging ze gelijk naar de prooistapel waar ze haar konijn neerlegde en zelf twee muisjes meenam. De twee muisjes waren niet heel groot, en ze besloot ze in de nursery neer te leggen. Voorzichtig ging ze over de slapende moeder en kittens naar haar plekje. Waar ze zag dat Snowykit weer op avontuur was gegaan. Met een zucht rende ze snel de nursery uit. Ze vond het leuk hoe haar kittens altijd op avontuur gingen, maar gevaarlijk kon het wel zijn. Haar ogen gingen over het kamp. De winterzon zorgde voor een mooie gloed over het kamp. En ze zag het kleine witte kittentje op een afstand ergens staan. Een glimlach kwam op haar gezicht toen ze zag hoe ze in gevecht was met een klein balletje. Voorzichtig liep ze haar richting in. Ze wou het poesje niet uit haar heldhaftige gevecht halen. Haar schaduw gleed over de poes en als snel keek ze achterom."Mama"", piepte ze. Rainbow keek haar vrolijk en blij aan."Hallo kleine warrior van me.", zei ze terwijl ze haar een kopje gaf en een lik over haar kop."Ik zie dat je hard in gevecht bent geweest.", zei ze met haar zachte stem. Met haar neus seinde ze naar het kleine balletje die door helft was gebroken een eindje verderop."Knap werk meid. Zullen we een nieuw slachtoffer zoeken?", daarna keek ze naar de kleine poes.

"Oké", hoorde je de kleine zeggen. Ze glimlachte naar haar en gaf haar een kleine duwtje naar een grote boom. Een groot stuk schors iets groter dan het mosballetje lag naast de boom."Wie hebben we hier Snow?"zei ze op een speels toontje. Rain probeerde mee te spelen met haar spelletje. En sprong op de schors. Met haar voorpoten duwde ze het richting de kleine kitten. De grote poes ging liggen in de sneeuw en probeerde met haar voorpoten het schors te pakken. Ze zou er met wat draaien wel bij kunnen komen, maar ze liet het stuk even aan haar meisje over. Haar staart sloeg heen en weer over de sneeuwen in één beweging draaide ze zich om. Nu lag ze op haar andere zij en ze sprong op. De Thunderclan poes vond het geweldig om zo te doen met haar kittens. Ze rekte zich uit en stond op.