[ O P E N ] In the end

Vandaag was de natuur vrij onrustig, iedere kat met een goed verstand kon dat duidelijk merken. De zon hield zichzelf verborgen achter de wolken, weigerend zichzelf zichtbaar te maken. Dat resulteerde in kou, aangezien er geen sprankje warmte van het zonlicht de koele bosgrond kon bereiken. Het wolkendek hield dat immers tegen. Twee paar melkwitte poten kwamen behendig neer op diezelfde bosvloer, klauwen uitgestrekt voor het geval dat de kater zich ergens aan vast zou moeten houden. Serenemind's heldere, blauwe ogen speurden de omgeving af. Geen prooi hier in de buurt, in ieder geval. Dat hield zich in ieder geval schuil in een of ander donker hoekje of holletje. Een zucht verliet de bek van de crème-gekleurde kater, en hij sloot zijn ogen vermoeid. Hij had een pure hekel aan zijn insomnia, soms kon het zijn dagelijkse leven aardig goed in de war schoppen. Zijn reacties waren vertraagd, evenals zijn zintuigen. In een trage pas zette hij zijn reis op zoek naar voedsel voor zijn Clan voort, in de hoop nog iets redelijken te kunnen. Iedereen had het nu eenmaal hard nodig, nu het kouder werd en prooi schaarser begon te worden. Na een half uur gaf hij het op. Absoluut geen spoor van voedsel te vinden in de afgelopen twee uur. Zijn baby-blauwe ogen keken op, en toen pas had hij door dat hij het Thunderpath had bereikt. Hij viel achterover op zijn kont met een luide gaap, en krulde zijn staart om zijn poten heen om ze lekker warm te houden.

De crème-gekleurde kater liet zijn kop vermoeid zakken en hij sloot zijn ogen, besluitend even een korte tijd uit te rusten zodat hij op z'n minst een beetje redelijk kon functioneren. Maar zijn rust duurde niet lang. De stilte werd verstoord door een onbekende stem, die zijn oren deed spitsen. “Verdwaald?” hoorde hij desbetreffende stem vragen, een mannelijke, merkte hij, wat hem deed opkijken. De geur kwam hem maar al te bekend voor, en het sprak hem niet erg aan dat die zich hier bevond. Wat in Starclan's naam deed die nu weer hier? “De ironie. Als RiverClanner vraag jij of ik verdwaald ben, terwijl jij je zelf bevindt op de grens van het ShadowClan en ThunderClan territorium. Zeg mij eens, frogbrain, hoe ben jij hier gekomen? Laatste keer dat ik deze geur rook, behoorde hij nog toe aan de RiverClan. Of is the ThunderClan weer eens dom genoeg om iemand buiten hun Clan in hun groepje op te nemen? Vertel, ik ben geïnteresseerd” Hij trok zijn wenkbrauw op, als een teken dat hij zijn verhaal mocht beginnen. Heel eerlijk, hij deed nu nog vrij rustig en koelbloedig rond de waarschijnlijk verwarde vreemdeling, maar hij zou niet twijfelen de kat aan te vallen indien dat nodig was.