Met een rustige tred liep ze de helling van zijn territorium af. Zo nu en dan schoven haar klauwen uit zijn poten, maar dat was alleen maar opdat hij niet slipte in het nogal natte gras. Het miezerde al de hele dag en haar zwart witte pels hing druipend langs zijn flanken naar beneden. Ales was nat. Dat had je vaak met motregen en miezerregen. Het waren kleine druppels, maar je werd er wel zeiknat van. De rouge rilde eens toen een koude windvlaag haar vacht door blies. Ze was al zo nat, en nu blies deze wind ook nog alles extra hard tegen haar vacht. Opeens hoorde ze iets. Langzaam draaide ze kop. Daar zat, op de perfecte plaats, tegen de wind in te koekeloeren, een lijster. Het was geen klein vogeltje, hij zat op de juiste plek en rook en hoorde de zwarte witte poes dus niet. Meteen zakte deze ineen. Hij hoefde niet veel passen te sluipen voor hij dichtbij genoeg was. Met zijn achterpoten zetten hij zich af. Helaas slipte zijn rechterpoot onder hem vandaan, en verloor hij bijna zijn evenwicht. De vogel merkte hem op en spreidde zijn vleugels. Het vloog op, Geen zin om er achter aan te gaan ging de kattin zitten,Rustig keek ze om zich heen,Een beetje veder op zat nog een kattin die had haar al opgemerkt,Kalm liep de kattin er naar toe 'Morning' sprak ze kill
sorry flut