It's cold {{Ermine, Caraphernelia}}

De kleine witte poes stond op. Haar oogjes gingen open en ze zag de boomstam waar ze in hadden geslapen voor de laatste paar dagen, zij noemde het thuis. Maar moeder had haar verteld dat dit niet thuis was, maar Flutter wist niet beter. Voorzichtig stond ze op en keek door het gat naar buiten. Buiten was het helemaal wit. Ze wist nog niet wat het was daarbuiten, maar de koude lucht had haar weggehouden. De zachte kitten-vacht hield de kou niet goed tegen. Het was vroeg in de ochtend, en er leek geen beweging in de boom te zijn. Voorzichtig stond ze op. Haar dunne breekbare beentjes leken haar net overeind te kunnen houden, maar Flutter bleef het proberen. Lopen was best goed gegaan, ze had al vaker met Ermine geprobeerd te spelen. Het licht deed pijn aan haar ogen. De witte kop stak ze uit het gat van de boom. De snijdende wind kwam sneed gelijk door haar vacht. Toch ging ze verder. En al snel sprong ze een klein stukje naar beneden in het witte spul. Ze zakte met de helft van haar poten in de sneeuw. Het kleine lijfje begon gelijk te trillen. Ze beet erin en het werd gelijk water, het was raar. Speels begon ze in het spul te rollen. De kitten was helemaal nat geworden, ze had het koud toch bleef ze door gaan. Luid mauwde ze naar het spul, ze bleef slaan met haar pootjes.

Het was nog maar net licht, de kitten was vroeg naar buiten gegaan. Inmiddels was ze al een tijdje buiten en helemaal doorweekt. Alles aan haar lichaam rilde van de kou, erg vond ze het echter niet. Zodra ze had gezien dat er een soort vaag wit spul buiten de boom was, was ze op onderzoek uit gegaan. Ze had ontdekt dat het witte spul in water veranderde als je het lang aanraakte. Ze had er al in gebeten, tegen geslagen, en door heen gerold. Dat was leuk om te doen, ook al was het koud en nat. Op een gegeven moment zag ze een wit bolletje uit de boomstam komen. Het was Flutter haar zusje. Deze reageerde vrijwel precies het zelfde als dat zij eerder had gedaan. Zo stil als ze kon sloop Ermine op haar zusje af. Ze zou deze eens flink laten schrikken. Zodra ze dichtbij genoeg was maakte ze een onhandig sprongetje en belande half op haar zusje. "Boe!"

Een groot gewicht kwam neer op haar rug."Boe!" Geschrokken rolde ze op haar rug. Wat zou het zijn vroeg ze zich af. Een hond, een andere kat? Maar toen ze het gezicht zag van de ander ontspande ze zich. Ermine haar zus lag bovenop haar."Ermine!"riep ze hard. Daarna begon ze hard te lachen. Zachtjes duwde ze haar voorpoot tegen haar borstkas aan om zo onder haar uit te komen."Rustig, dat kan ik nog niet allemaal."zei ze eerlijk. Flutter was minder actief geweest in har korte leventje dan haar zus Ermine, en dat kon je hier dan ook wel zien."Wat doe jij zo vroeg buiten?"zei haar zachte lieve stemmetje.

-kort en laat >.<-

De poes werd wakker door een hard geluid, niet te ver van haar vandaan. Moe opende ze lui haar ogen, en zag twee kittens. Haar kittens. Meteen werd een glimlach op haar gezicht getoverd, zodra ze Ermine en Flutter samen zag spelen. "Goedemorgen, meisjes." zei ze, en gaf beide een lik. Ze was niet zo'n ochtend persoon, en ze sloot dus ook weer even haar ogen, voor ze zich recht hees. "Goed geslapen?"

"Ermine!" Riep Flutter hard genoeg om hun moeder wakker te maken. Hierna begon ze hard te lachen. Achter haar merkte de grijze tabby dat haar moeder begon te bewegen. Flutter duwde met haar voorpoot tegen haar borstkas. "Rustig, dat kan ik nog niet allemaal." Meteen maakte Ermine wat ruimte zodat haar zusje meer ruimte kreeg om te bewegen en ademen. "Wat doe jij zo vroeg buiten?" Vroeg haar zusje vervolgens, dat zou ze ook aan haar kunnen vragen. "Spelen met het witte spul," antwoordde ze waarna ze ineens een ruwe tong over haar kopje voelde gaan. Hierna zag ze de tong van haar moeder ook over Flutter's kopje gaan. "Goedemorgen, meisjes." Zei Caraphernelia waarna ze haar ogen sloot, de kitten wist ondertussen wel dat haar moeder niet zo van ochtenden hield. "Goed geslapen?" Vroeg ze aan hun. "Goeie morgen mam, ja hoor!"

Ermine was hard gaan lachen bij haar commentaar, waarbij ze haar kop schuin had gezet en daarna giechelde. Ermine ging achteruit en Flutter stond op. Zachtjes sloeg ze tegen het gezicht van Ermine."Spelen met het witte spul,"antwoordde ze op haar vraag. Flutter knikte en keek naar het witte spul. Voorzichtig liep ze een klein stukje om haar evenwicht weer goed te krijgen. Toen ze het dacht weer te hebben ging ze stilstaan. "Goedemorgen, meisjes." Een lik ging over haar kop, en de kleine witte poes viel gelijk weer op haar zij. Het witte spul was glad, en dat vond ze niet fijn."Goed geslapen?" Haar moeder stond ineens naast haar. Ermine kreeg ook nog een lik over haar kop. Flutter keek toe naar wat er gebeurde vanaf de grond natuurlijk. De kleine poes had het opgegeven en had besloten te blijven liggen. Elke keer viel ze als ze ging staan."Goede morgen mam!"zei ze met haar vrolijke stemmetje. Haar kop lag op de grond, en haar zij was koud en nat.