Indringer

Onderwerp: Re: Indringer za 24 jan 2015 - 20:07

Zodra de kater bekende dat het pijn deed, zuchtte de poes opgelucht. Niet omdat ze nu wist dat de apprentice pijn leed, maar eerder omdat zijn toekomst als krijger dan nog vaststond. "Je hebt geluk gehad. Hij is enkel gekneusd en niet gebroken. Hij zal binnen de kortste keren weer genezen, maar voor nu moet je rustig aandoen. Zodra de kust veilig is zal ik je kruiden geven tegen de pijn en je poot verzorgen." Miauwde ze rustig, bijna moederlijk. Ze wist hoe erg het was, zeker met het gevaar van die das erbij. Ze gunde de leerling nog een laatste warme blik waarna ze zich tot Blackkit richtte. Haar hart klopte letterlijk in haar keel toen ze zag hoe opgeladen deze er wel niet bijstond. Algauw trippelde ze naar haar toe en blokkeerde haar staart de weg naar de das toe, om te voorkomen dat de bijna-leerling zich met het gevecht zou mengen. "Je moet je er buiten houden. Als je je nu gaan moeien, zul je hen alleen maar in de weg staan." Klonk ze kalm, waarna ze haar groene blik in de hare priemde. "Dauntrose en Tallshadow weten wat ze doen, maak je maar geen zorgen." Vervolgde geruststellend, waarna ze zelf ook snel een blik op Tall wierp. Ze hoopte maar dat hij wist wat hij deed. Het probleem was dat ze hem kende, en dus wist dat hij zijn leven wel eens op het spel zou durven zetten om dat beest te verslaan. Maar ze dan nooit, maar dan ook nooit met het gedacht kunnen leven dat hij stierf terwijl zij toekeek. En daarom wierp ze hem ook een overbezorgde blik toe, zodat hij wist dat hij zichzelf niet moest pushen. Hij was namelijk al zodanig aan het bloeden..!
.

Onderwerp: Re: Indringer za 24 jan 2015 - 20:16

Een gigantisch gevecht tussen Tallshadow en de das was gaande, terwijl Dauntrose haar uiterste best deed te helpen. Ze was duidelijk van grote waarde, maar Tallshadow kreeg alle klappen te verduren van de das. Het was afschuwelijk om aan te zien, maar stiekem was Blackkit blij te zien dat Dauntrose relatief veilig bleef. Littlestream legde haar staart voor Blackkit en vertelde haar dat ze niet mee moest doen. "Ik weet het," zei ze zacht. Ze wist dat ze zichzelf in controle moest houden, maar oh, wat háátte ze het dat ze niet mee kon helpen. Ze wilde in staat zijn zichzelf te beschermen, en om dat beest aan te vallen en mee te vechten. Ze wílde het, ze voelde de drang om te vechten, maar ze wist dat ze de ervaring niet had. Het frustreerde haar zo erg, en ze beet op haar lip om zich in te houden. Uiteindelijk moest ze haar kop wegdraaide van het gevecht om niet verder opgefokt te raken.
Ze liep weer naar Mazepaw, en ging bij hem zitten. "Hoe is je hoofd?" vroeg ze bezorgd. Zolang ze zich op Maze focuste, dacht ze minder aan de gevaren die de twee vechters liepen.

~ Hahaha, Em, I like dat je Black tijger noemt xD

Onderwerp: Re: Indringer za 24 jan 2015 - 20:25

"Je hebt geluk gehad. Hij is enkel gekneusd en niet gebroken. Hij zal binnen de kortste keren weer genezen, maar voor nu moet je rustig aandoen. Zodra de kust veilig is zal ik je kruiden geven tegen de pijn en je poot verzorgen.", Mazepaw knikte. Nu zou ook nog in de medicine cats den mogen gaan liggen, en hij stond al achter met zijn training. "Je moet je er buiten houden. Als je je nu gaan moeien, zul je hen alleen maar in de weg staan.", het duurde even vooraleer de bruine tabby besefte dat het tegen Blackkit was, en ze moest zich er ook uit houden. Mazepaw wilde niet dat ze ook pijn leed. "Dauntrose en Tallshadow weten wat ze doen, maak je maar geen zorgen.", natuurlijk kwam het goed, zij waren een getrainde clan en de das was alleen. "Hoe is je hoofd?", hij herkende de stem van Blackkit. Zijn gedachten waren nog altijd wat wazig van de klap en denken ging dus niet zo snel. "Ik heb wel betere dagen gehad", er groeide een broze glimlach om zijn lippen.

Onderwerp: Re: Indringer za 24 jan 2015 - 20:36

_{Tall knikte. Dauntrose zette haar tanden in de brede voorpoot van het beest, wat het aan de grond hield. Terwijl ze met al haar kracht probeerde om het beest daar te laten blijven deed Tallshadow al het werk. Ze voelde zich nutteloos tegenover hem, maar ze had nu deze job te doen. Hij begon steeds heviger te bloeden en ze wist dat ze iets moest doen. Toen hij de nek losliet liet zij ook de poot los. Ze stapte met haar twee voorpoten op de grond, maar boorde haar achterste klauwen in de poot. Nu kon ze zich uitrekken tot aan de keel. De das keek haar met zijn goede oog gemeen aan. Maar Daunt liet zich niet bang maken. Ze begon te klikken met haar tong, iets wat ze zelf had uitgevonden. Het beest snoof diep en deed een uithaal naar haar met zijn tanden. Verdoofd van de adrenaline voelde ze de pijn in haar wang niet. Nu was het haar kans. Ze zette haar tanden in het vlees van de nek en beet door. De das gromde nu luider.}

Onderwerp: Re: Indringer za 24 jan 2015 - 20:46

Ik heb wel eens betere dagen gehad, antwoordde Mazepaw. Er verscheen een verdrietige maar opgeluchte glimlach op Blackkit's snuit. Hij had in ieder geval zijn humor nog, dus het zou goed met hem komen. Maar het was afschuwelijk om hem zo hulpeloos te zien liggen. Straks zouden ze hem naar de medicines cats den brengen, en dan zou ze was nat mos halen om op zijn hoofd te leggen. Dat zou de pijn vast helpen verminderen. Ze wist niks, maar dan ook niks van kruiden en ze zou vast een waardeloze medicines cat zijn, maar uit ervaring wist ze dat wat sneeuw op je hoofd goed hielp tegen hoofdpijn.
Achter zich hoorde Blackkit het gevecht doorgaan. Ze hoorde de das grommen en over de grond schuifelen. Ze hoorde wat botten kraken, en zelfs het druppen van bloed op de grond. Blackkit kon de verleiding niet weerstaan om achterom te kijken, maar dat had ze niet moeten doen. Ze zag de uithaal van de das naar Dauntrose's wang, en zag hoe ze hard en pijnlijk geraakt werd. Een enorme schram ontstond, en al snel drupte er bloed op Daunt's mooie, lange, pluizige vacht, waar Blackkit zo vaak tegen aan had mogen schreeuwen alsof het een kussen was. "NEE!" brulde ze en ze gromde luid. Het was dat ze Maze's ademhalen naast zich hoorde. Dat was wat haar de kracht gaf om zich niet met het gevecht te bemoeien, wat -zoals iedereen intussen duidelijk gemaakt had- een enorm dom idee zou zijn. Ze beet weer op haar lip en wierp haar blik weer op Maze.

Onderwerp: Re: Indringer za 24 jan 2015 - 22:00

Hij ving de blik van Little, en een weemoedige grijns verscheen op zijn gezicht. Ze wist wel dat hij niet anders kon, dit was waar hij goed in was, zichzelf wegcijferen in gevechten om zijn clan te redden. Het was wat hij graag deed en als het even kon ook vandaag zou doen. Hij had goede hulp aan Daunt, die zodra hij los moest laten naar voren schoot zijn werk verder te zetten. De das gaf het echter nog niet op, en de schreeuw met de blik gepaard maakte dat de kater de poes wegduwde van de das. Dan maar wat harder zijn, een waarschuwende blik werd naar Daunt geschoten. Een van hen was al zo gewond, dan moest zij niet gewond raken, zij had Black die haar duidelijk nodig had. Het was wel duidelijk dat hij de poes voor haar eigen veiligheid wegduwde, het was zo fijn geweest toen ze even de das op de grond had gehouden, zo veilig. Al die verminkingen en doden. "Ze mag je niet verliezen," Mauwde hij haar meelevend toe, aangezien hij wel wist hoe het voelde minder te moeten doen. Ondertussen had hij zijn klauwen in het bijtgat van de nek van de das gezet. "Ik ben nu toch al zoveel bloed verloren, houd hem liever op de grond dan doe ik dit wel," Wist hij er hijgend uit te krijgen, waarbij hij ook de kop van de das van zich moest weren door middel van naar de neus te happen. Toen begon hij met druk zetten, en de wond werd groter. Naarmate Tall de wond verder uit elkaar scheurde begon er ook meer bloed uit zijn wonden te lekken, hij spande zich teveel in. Dit zou Little vast niet leuk vinden, misschien toch hulp dan. Zijn oren flikten naar de kant van de nek van de das die nu onbeschermd was, aangezien het beest druk was met hem, en vragend keek hij naar Daunt. "Als je de poten niet wilt doen kan je ook wel helpen met het doden," Mauwde hij, een ondeugende glimlach op zijn gezicht. Zodra een plan vorm kreeg en begon te werken was het mooi, de wond in de nek was nu echt groot, en als de das ook aan de andere kant een wond zou krijgen zou die het nooit overleven. Misschien zouden alle katten hier het ook wel overleven, en als hij geluk had hij ook.

Onderwerp: Re: Indringer za 24 jan 2015 - 23:02

Mazepaw voelde zich nutteloos. Hij zat maar wat suf aan de rand van het kamp toe te kijken terwijl de twee krijgers daar hun levens voor dat van de clan op het spel zette. Wat moest hij anders doen? Hij zou in het gevecht met de das meer een last dan echt behulpzaam zijn. Stomme gekneusde poot. Waarom had die das juist hùn kamp binnen moeten sluipen? Het luide geschreeuw van de gestreepte poes naast hem trok hem ruw uit zijn gedachte. Even was hij bang dat Blackkit zichzelf in de strijd had geworpen. Al snel begreep hij wat er aan de hand was wanneer hij de rode vlek op Dauntrose's pluizige vacht ontdekte. Waar waren alle andere warriors eigenlijk? Er was een das in het kamp en maar vijf katten hadden hem op gemerkt. Dat kon toch niet? De gestreepte apprentice zocht naar woorden die Blackkit gerust zouden stellen. "Het komt wel goed", op dit moment geloofde hij dat zelf al niet helemaal. Tallshadow zag er ernstig verwond uit. "Beloof me dat je dat je van die das weg blijft", miauwde Mazepaw vervolgens. Hij wilde niet dat ze gewond raakte.

Onderwerp: Re: Indringer za 24 jan 2015 - 23:06

Haar groene blik bleef op Tallshadow geplakt. Iedere beweging die hij maakte ontging haar niet, haar adem stokte ook toen ze de wonde na iedere seconde groter zag worden. Bijna wou ze naar hem toe springen en hem zelf persoonlijk van die das wegsleuren, maar dat kon ze niet. Ze zou het misschien juist gevaarlijker voor hem kunnen maken. En dat was wel het laatste wat ze wou. De omgeving rondom haar heen, en de katten die hierin stonden, verdwenen uit haar ooghoeken. Het leek wel alsof ze als versteend naar het gevecht stond te staren, en stiekem was dat ook hetgeen wat er gaande was. Iedere keer dat de das een poging deed om de kater een kopje kleiner te maken jeukten haar poten en had ze de neiging om zichzelf tussen de twee te werpen. Maar iedere keer opnieuw wist de kater nét te ontsnappen aan de dodelijke klauwen van het beest. Als dit zo doorging kreeg ze straks nog een hartaanval.. De ex- medicine cat sloeg haar staart krampend rond haar lichaam en haakte haar nagels in de grond. Waarom stierf dat beest nou niet!
.

Onderwerp: Re: Indringer zo 25 jan 2015 - 0:29

Het komt wel goed, zei Mazepaw haar, maar ze kon de woorden maar moeilijk geloven. Ondanks dat Tallshadow de meeste klappen opving, zag Dauntrose er intussen ook al behoorlijk gehavend uit. Waarom deden er niet meer warriors mee? Waar bleef de hele den, die vol zat met volledig getrainde warriors?! Beloof me dat je van die das weg blijft. Blackkit beet op haar lip, en wierp nog snel een blik naar achter toen ze Tall en Daunt hoorde overleggen. "Ik beloof het," zei ze, al wist ze niet zeker of dat echt meende, of dat ze Maze gerust wilde stellen. Ze wilde niet dat hij haar actief hier zou willen houden, en daarvoor op zou moeten staan. Littlestream zat nog geen meter van hen tweeën vandaan, en keek angstig en rillend naar Tallshadow. Blackkit liep naar haar toe en trok haar aan haar schouder een kwartslag, waardoor ze niet meer met haar snuit richting het gevecht gericht was. "Je moet er niet naar kijken, dan kijkt Tall alleen maar terug. Hij wil ook niet dat jij hem zo ziet, dus het leidt hem alleen maar af. Straks kan je hem behandelen. Nu kunnen we niks. Focus je nu op andere dingen, waardoor je niet de behoefte voelt om te kijken." Het was raar deze woorden uit te spreken, want zelf voelde ze net zo'n innerlijke drang zich ermee te gaan bemoeien. Maar rationeel gezien wist ze wat beter was, en ook wat beter was voor Littlestream.

Onderwerp: Re: Indringer zo 25 jan 2015 - 13:38

Ze was er enkel op uitgeweest met een grote patrouille om de prooistapel bij te vullen, gezien die leger was dan ooit. Haar warriors waren verzwakt door de honger, en dat mocht niet erger worden. Ze had nooit verwacht dat dit voor problemen zou zorgen. Het kamp was nog redelijk beschermd geweest. Enkele apprentices en enkele warriors waren achter gebleven om een oogje in het zeil te houden, zodat de extra jacht patrouilles hun werk konden doen. Daarbij moesten de grenzen ook goed bewaakt blijven.
Innerghost was direct snel met haar patrouille terug gekeerd naar het kamp toen ze de geur van das had geroken. Wat een das in het barre land van Shadowclan moest, wist ze ook niet. Maar goed, de das was er, en die moest weg gejaagd worden. Het beeld dat ze tezien kreeg toen ze het kamp binnen kwam was vreselijk. Allemaal gewonde katten, Tallshadow, Mazepaw... Ze aarzelde geen momen. Tallshadow leek de kop van de das nog met moeite laag te houden, wat maakte dat de nek open was van de das. Innerghost zette af met haar achterpoten en sprong naar de das toe. Meteen ontblootte ze haar nagels, en sloeg die fel in de nek van de das, om de nek vrijwel meteen zo open mogelijk te halen. Het was moeilijk. Dassen behoorde tot één van de grootste bedreigingen van katten. Een grote patrouille van vijf hadden vaak ak veel moeite met het doden van een das.

OOC: Ik heb alles zo goed mogelijk door gelezen x
Mogelijke spelfouten zijn te danken aan het feit dat dit een iPad post is.

Onderwerp: Re: Indringer zo 25 jan 2015 - 13:50

_{Het lukte, maar ze moest al snel loslaten. Geschreeuw drong vaag haar oren binnen. "Ze mag je niet verliezen," Dauntrose keek Tall eventjes aan. Haar vijandschap verdween nu helemaal. Misschien moest ze stoppen met iedereen op een haatlijstje te zetten. Ze draaide haar kop naar Blackkit die zich nu ontfermd had over Littlestream. "Ik ben nu toch al zoveel bloed verloren, houd hem liever op de grond dan doe ik dit wel," Dauntrose keek hem dankbaar aan, al woedde er een tweestrijd in haar. Ze sprong terug naar de poten. De das gromde nu al zwakker, maar het domme beest wilde niet dood. Ze voelde ogen prikken in haar nek dus keek ze op. Tallshadow keek haar vragend aan. "Als je de poten niet wilt doen kan je ook wel helpen met het doden," Even twijfelde ze. Maar in zijn ogen zag ze een plan. Meteen sprong ze naar het onbeschermd stukje nek. De das bleef door het gewicht van twee katten op de grond, maar nu maalden zijn poten om zich heen. Een zwarte flits kwam naast haar staan. Innerghost. Dauntrose gebruikte nu haar klauwen en haar tanden tegelijk. Doordat ze naar Innerghost keek zag ze op tijd de grote poot op de deputy afrazen. Ze stond te dichtbij om over haar te springen dus zwaaide ze alarmerend met haar staart. "Poot.", gromde ze tussen het vlees en de vacht door.}

Onderwerp: Re: Indringer zo 25 jan 2015 - 13:58

De poes leek hem het niet kwalijk te nemen, en een kleine glimlach verscheen. Toch nog hoop in een interessant moment als dit, altijd fijn als je uitvond wie je vrienden waren in tijden dat je ze nodig had. Daunt was zo slecht nog niet, sterker nog, ze deed precies wat de bedoeling was, en nam de das aan de andere kant van zijn nek te grazen terwijl Tall aan zijn kant het gat steeds groter begon te maken. Het ging steeds makkelijker, en al helemaal toen ze niet meer alleen waren. Een brede grijns verscheen toen de deputy de twee te hulp schoot, en met hernieuwde kracht zette de kater druk. Er was inmiddels een doorgang ontstaan door het vlees in de nek, maar of hij het beest kon doden door domweg zijn klauwen door het gat te halen viel nog te bezien. Eerst die poot maar eens waar Daunt Inner voor waarschuwde. De kater greep het gevaarte beet met zijn klauwen, en duwde het door middel van een sprong weer tegen de grond. Hierna keek hij nog eens naar het groepje katten, waar Little inmiddels afgekeerd van hem stond -was hij zo angstaanjagend?- en stortte zich toen weer op het graven naar het binnenste van de nek van de das. Bijna, bijna.

Onderwerp: Re: Indringer zo 25 jan 2015 - 14:29

Tallshadow hield de as in bedwang, Dauntrose hielp haar met het openrijten van de nek. Dassen waren sterk, en dat was ook zeker te merken. De das leek te worstelen om los te komen, maarwas al aardig vezwakt. maar dit gold niet alleen voor de das, de twee jonge warriors zelf leken ook zeer vezwakt. Innerghost zelf was nog wel op haar sterkst. Ze haalde meerdere keren uit met haar klauwen, en beet in de nek van de das, Bloed begon vrij te komen, en vulde haar bek. Op dat moment waarschuwde Dauntrose voor de poot van de das die op haar afkwam. Innerghost ontweek, en Tallshadow haalde d poot bij haar vandaan. Innerghost sloeg naar de kop van de das, en sprong opnieuw op de das. Ze boorde haar tanden diep in de nek van de das, en sloeg haar poten verder om het lichaam van de das, waarbij ze haar nagels in de huid stak, er moest nu een einde aankomen, want de das begon moeizaam te ademen.

Onderwerp: Re: Indringer zo 25 jan 2015 - 15:47

De zwarte kater had de schreeuw om hulp gehoord. Een indringende geur kwam meteen zijn neus in toen zijn zwarte ogen open schoten. Een das! De kittens moesten veilig gesteld worden! De zwarte kater schoot de warriors den uit om te gaan kijken. Het grote monster viel hem meteen op en Raven keek rond, de kittens leken veilig te zitten. Hij zag Blackkit nog wegglippen. Hij moest ze beschermen, zeker ook om dat Blackkit zijn dochter was. Toen keek hij naar de das. Verschillende katten waren al bezig me de aanval. Tallshadow, Dauntrose, Innerghost! Ravenheart aarzelde geen moment en sprintte naar de vijand toe.
Zowel katten als das waren al verzwakt en moe, hij kon het zich goed voorstellen. Hij beet en krabde overal waar hij bij kon. Even schoten zijn blauwe ogen naar Innerghost en hoopte contact met haar te maken, hij wist niet goed wat het plan was. De das hier ombrengen? Dan kregen ze hem nooit meer het kamp uit. Ravenheart klemde zijn nagels goed in de rug van de das, die nu wild begon te schudden. "Innerghost! Hij moet het kamp uit komen!" schreeuwde hij haar toe. Het schudde werd teveel en Ravenheart werd van de das af geslingerd. Hij veegde een paar pootlengtes over de grond voordat hij weer overeind kwam en voor de das zijn kop ging staan. Misschien kon het domme beest hem het kamp uit volgen?

[Ik heb niet alles gelezen! Sorry voor eventuele foutjes! c:]

Onderwerp: Re: Indringer ma 26 jan 2015 - 19:03

_{Innerghost kon de poot nog ontwijken en Tallshadow sprong erop. Ondertussen vulde Dauntroses mond zich met bloed. Haar wang begon te prikken nu de adrenaline wegzakte. Ze schudde het van zich af en liet los met haar bek. Er was een groot gat ontstaan in de brede kop. De calico poes stak haar klauwen in het gat om het dieper te maken. Innerghost en Tallshadow deden hetzelfde. "Innerghost! Hij moet het kamp uit komen!" Haar ogen flikkerden naar Ravenheart. Hij... Ze vernauwde haar ogen. Nu moest ze niet kleinzerig doen. Met haar poten nog in de nek richtte ze zich tot haar deputy. "Hij heeft gelijk. Dood krijgen we hem sowieso het kamp niet uit."}

Onderwerp: Re: Indringer ma 26 jan 2015 - 21:45

Blackkit bleef zich focussen op Mazepaw en Littlestream, maar volgde intussen het gesprek dat werd gevoerd tussen het grauwen en grommen in. De das het kamp uit krijgen? Dacht ze verbaasd. "Zou het niet handiger zijn om het hier te doden, en het vlees te verdelen onder de gewonden?" fluisterde ze naar Littlestream. "Het vlees is walgelijk, maar het blijft beter dan geen enkel vlees. En ze zullen het straks hard nodig hebben om aan te sterken." Ze keek Littlestream met haar ronde, helderblauwe oogjes aan, wachtend op haar oordeel.

Onderwerp: Re: Indringer di 27 jan 2015 - 19:09

Gelukkig kwamen er steeds meer krijgers bij, en werd de das steeds zwakker. Ravenheart, de kater die hen ook nog te hulp geschoten was riep dat ze het beest het kamp uit moesten krijgen, en Daunt sloot zich zonder te twijfelen bij hem aan. Tall fronste echter, dit beest was niet dik, en voor een das niet al te groot. Ze hadden al vastgesteld dat het een jonge das was, en ook nog eens een uitgemergelde, maar blijkbaar te groot om het kamp uit te krijgen. Dan had je ook nog het argument om hem op te eten, wat nota bene van Blackkit, Blackkit kwam. Vragend keek de kater dus naar Innerghost, zij moest het maar zeggen. In zijn blik lag dat hij het er niet mee eens was het beest het kamp uit te brengen, het was niet gigantisch en als er wat luie warriors van hun kont af kwamen om te helpen kregen ze het heus het kamp wel uit.

Onderwerp: Re: Indringer ma 2 feb 2015 - 11:06

De das was al flink aan het verzwakken, en nu Ravenheart er ook bij was gekomen kreeg de Deputy de indruk het dier nu onder controle te hebben. "Goed, het idee van Ravenheart lijkt mij het beste, we moeten hem het kamp uit zien te krijgen," besloot Innerghost zonder aarzeling. Wie wist wat voor ziektes zo'n uitgemergelde kleine das met zich mee droeg. Tevens was het vlees veel te taai om goed op te eten. Dassen eten was niet iets wat katten gewoon zouden doen en Innerghost werd al misselijk van het idee. De zwarte poes sloeg haar klauwen in het lichaam van de nog levende das, en begon zo druk richting het kamp uitgang te geven. Ze moesten het dier vechtend het kamp uit zien te krijgen, wat er daar met de das gebeurde maakte niet uit.

OOC: Sorry voor mijn late reactie.

Onderwerp: Re: Indringer ma 2 feb 2015 - 20:45

_{"Zou het niet handiger zijn om het hier te doden, en het vlees te verdelen onder de gewonden?" Ze duwde haar klauwen verder in het vlees en draaide haar kop naar Blackkit. Er kwam een kleine glimlach op haar gezicht. "Het vlees is walgelijk, maar het blijft beter dan geen enkel vlees. En ze zullen het straks hard nodig hebben om aan te sterken." Ze probeerde nu met al haar macht naar de keel te grijpen, het bot. "Goed, het idee van Ravenheart lijkt mij het beste, we moeten hem het kamp uit zien te krijgen" De deputy begon het dier te slepen, al vechtend. Dauntrose begon het zelfde te doen. De das was erg verzwakt, waarschijnlijk lukte het hen wel.}

Onderwerp: Re: Indringer wo 4 feb 2015 - 14:11

Zijn idee werd goed gekeurd door zijn moeder, Innerghost. En hij voelde eventjes een momentje van trots. Hij vertrouwde die das niet, hij kon ziektes hebben of het kon andere dassen aantrekken en ervoor zorgen dat die het kamp binnenvielen. Dat was niet iets wat ze moesten riskeren. Als er katten waren die zo graag dassenvlees wouden hebben konden ze het buiten het kamp ook wel halen. Dassen smaakte vast goor. Ravenheart walgde al bij het bijten in zo'n beest.
Innerghost begon al slepend de das weg te trekken en Ravenheart zag dat Dauntrose hetzelfde begon te doen. Goed, dan maar volgen. Er kwam eindelijk beweging in het beest en langzaam maar zeker kwam hij richting de kampuitgang.

Onderwerp: Re: Indringer