Let's have a talk.. [&Blackkit]

Een zwarte kater kwam rustig door het kamp gelopen. Met een lijster en een merel in zijn bek die hij op de prooistapel gooide. Hij moest nog meer dingen doen. Hij liep naar de kittenden en drukte zich naar binnen. "Blackkit, ga je eventjes mee?" vroeg hij aan haar en nam toen aan de kitten hem volgde. Hij ging met haar door de tunnel heen die naar buiten leidde en toen nog een stukje naar rechts. Hij ging haar niet ver uit het kamp nemen, maar wel ver genoeg om niet overhoord te worden door andere katten. Het was een gesprek die hij alleen wou hebben met Blackkit. "Wil je me alsjeblieft vertellen wat er tussen jou en Slender gebeurd is?" begon hij. "Ik heb haar al gesproken en ik weet dat je nu weet dat ik en Slenderstep niet je echte ouders zijn. Maar ik wil wel dat je weet dat wat Slender ook gezegd heeft tegen je, ik nooit zal stoppen met van je te houden alsof ik je vader ben. Voor wie je dan ook kiest." Hij legde zijn staart om de kitten heen, die al snel een apprentice zou worden. Hij voelde zich trots, net als een echte vader zich zou voelen.

Blackkit was de laatste dingetjes in het nest aan het opruimen. Veel nog schoon en bruikbaar mos had ze aan een queen gegeven, die haar dankbaar had aangegeven en een lik over haar kop had gegeven. Het was een van haar laatste nachten in de nursery, dus veel meer dan een klein beetje moe om haar warm te houden, had ze niet nodig. En afgelopen nacht had Dauntrose bij haar geslapen, en toen was het vele moes zelfs te veel geweest. Het was snikheet geweest met Daunt's wollige vacht erbij.
Plots prikte een bekende geur in haar neus. Ze keek op, en zag Ravenheart naar binnen komen. Meteen vroeg hij haar mee naar buiten. Een beetje overdonderd liep ze maar wel braaf achter hem aan. Ze kon wel raden waar het over zou gaan, maar ze wist niet of ze al klaar was voor dat gesprek. Gisteravond had ze nog huilend bij Daunt, Wind en Ember gelegen, en nu wilde Ravenheart al met haar praten. Maar misschien was het ook wel beter; dan was ze er vanaf.
Ze stonden net buiten het kamp, op een plaats waar niemand anders te bekennen was. Wil je me asjeblieft vertellen wat er tussen jou en Slender gebeurd is? Blackkit keek naar de grond, niet wetend wat voor een houding ze aan moest nemen als ze hem aan zou kijken. Ik zal nooit stoppen met van je te houden alsof ik je vader ben. Blackkit slikte. "Ze dumpte me," zei ze kort en mompelend. "Ze gaf de rang van haar als moeder op." Daarmee was het meeste gezegd. Dat was hetgeen dat haar het meest pijn had gedaan. "Dauntrose vertelde me dat ik niet écht van jullie ben - wat overigens wel een heel hoop vragen van mij beantwoord. Vragen die ik nooit aan een van jullie heb kunnen stellen omdat jullie echt nooit in de buurt waren of me op kwamen zoeken." Ravenheart klonk oprecht, maar Blackkit had het recht om kwaad te zijn. Hij zou van haar houden? Daar geloofde ze hem in. Maar waar was hij dan geweest om haar dat te laten zien?

"Ze dumpte me," Kwam er kort en mompelend uit de kitten. "Ze gaf de rang van haar als moeder op." Ravenheart ademde diep in. Het was lastig. "Dauntrose vertelde me dat ik niet écht van jullie ben - wat overigens wel een heel hoop vragen van mij beantwoord. Vragen die ik nooit aan een van jullie heb kunnen stellen omdat jullie echt nooit in de buurt waren of me op kwamen zoeken." Hij knikte. Dat was volledig te begrijpen. "Ik snap heel goed dat je boos bent," zei hij tegen haar, zijn blauwe ogen op de kitten gericht. "En Slender zit ook zeker fout dat ze zomaar zegt dat ze niet meer jouw moeder is." Het was niet dat ze het niet kon doen, maar het was fout. Je kon niet zomaar iemand adopteren en ze later wegsmijten alsof het niks was. "Wij hebben jou geadopteerd en wij moeten verantwoordelijkheid nemen voor je. Het spijt me dat we er zo weinig zijn voor je en dat jij opzoek moest naar andere clangenoten om je aan vast te houden. Dat was fout." hij voelde zich zo schuldig tegenover haar. Ravenheart ging door zijn poten heen en ging liggen. "Maar je moet wel weten, Blackkit. Dat als jij het wilt, ik nog steeds je vader wil zijn en beter mijn best ga doen om me te gedragen als eentje. Zelfs als Slenderstep schreeuwt dat zij jouw moeder niet meer is. vertelde hij rustig. Het was zijn eerste kitten, soortvan. Hij wist niet zo goed wat het ouderschap inhield, en het viel hem zwaarder dan hij dacht. Maar fouten waren om van te leren en dat was wat hij met Blackkit wou doen.

Ravenheart reageerde heel rustig en rationeel, en dat maakte het lastiger voor Blackkit om echt boos te worden. Intussen waren haar emoties niet meer zo overweldigend, en kon ze beter duidelijk uitleggen waar ze kwaad over was. Ravenheart gaf toe dat hij fout zat, en dat hij er meer had moeten zijn. Ik wil nog steeds je vader zijn en ik ga beter m'n best doen om me te gedragen als eentje. Blackkit raakte compleet in de war. Ze wist niet wat ze wilde. Natuurlijk had ze het liefst een vader om zich heen, en misschien kon Ravenheart er eentje zijn als hij zich aan zijn belofte hield. Maar op dit moment voelde het raar en onwennig. "Ik.. Ik weet het niet.." mompelde ze daarom. "Als ik eerlijk ben.. Je voelt nu niet als een vader, dus het is raar om te zeggen dat ik je als vader wil houden." Ze hoopte dat hij zou snappen wat ze bedoelde. "Ik kan je niet het label 'vader' geven. Je bent geen vader door dat label. Je bent een vader door er te zijn. Dus ik kan er nu niet voor kiezen je als vader te zien. Zoiets moet opgebouwd worden. Dus misschien.. Als je je aan je belofte houdt en er vaak gaat zijn, dan kan ik je als vader gaan zien. Maar dat is niet en beslissing die ik nu kan maken; dat moet blijken."

"Ik.. Ik weet het niet.." Hij knikte. Het voelde ook vast wel raar voor Blackkit om opeens dit allemaal te horen te krijgen. "Als ik eerlijk ben.. Je voelt nu niet als een vader, dus het is raar om te zeggen dat ik je als vader wil houden." Hij snapte wel wat ze probeerde te zeggen tegen hem. "Ik snap wat je probeert te zeggen," hij hoopte dat zij ook snapte wat hij probeerde te zeggen. "Ik hoop alleen dat jij me een tweede kans wilt geven om me te laten bewijzen dat ik wel een vader voor je kan zijn." Hierna ging hij wel van onderwerp wisselen. Want hij was wel benieuwd naar wat dingen. "Hoe is het met Dauntrose en jou eigenlijk?" vroeg hij toen maar. "Ik hoorde dat je het heel gezellig had met haar laatst!" Hij was oprecht enthousiast erover. Hij vond het heel goed dat Blackkit steeds meer vrienden maakte in de clan, ook met andere kitten.

Blackkit zuchtte. "Ik wil je wel een kans geven," zei ze uiteindelijk. "Maar Slender niet.. Sorry. Je houdt vast ongelofelijk veel van haar, maar ik niet. Ze is de enige kat die me ooit heeft laten huilen, die me ooit zo veel pijn heeft gedaan." Ze wilde afstand van Slenderstep. Ze zou haar zelfs de komende tijd willen ontlopen in het kamp.
Maar een klein glimlachje verscheen op haar gezicht toen ze over Dauntrose begonnen te praten. "Hmm hmm," knikte ze. "Ja. Zij is ehm.." Hoe kon ze dit zo pijnloos mogelijk zeggen. "Ze zorgt voor me."

Hem wou ze wel een kans geven. Slender niet meer. Dat kon hij eigenlijk goed begrijpen. Slender had een foute stap gezet door het wegdoen van Blackkit. "Ik hou van Slender, maar haar keuze was fout. Daar zal ze me ook nog zeker over horen." zei hij tegen Blackkit, die daarna een beetje oplichtte toen hij over Dauntrose begon. Gelukkig maar. "Ja. Zij is ehm.." Het kwam er maar moeilijk uit. "Ze zorgt voor me." Ravenheart grijnsde. "Zoiets had ik al meegekregen ja. Ze is wel heel lief voor je hé? Heb je ook al vrienden gemaakt?" Hij moest toch wel is beginnen met dingen te weten komen over Blackkit. "Eet je eigenlijk ook al prooi? Wat heb je al geprobeerd." Hij vond vogels vaak het lekkerste. Muizen smaakte hem meestal wat te muf, maar het kon er mee door. Kikkers en hagedissen - die veel leefde in Shadowclan - vond hij pas echt goor.

Blackkit knikte, blij dat Ravenheart Slenderstep nog zou spreken over de situatie. "Wil je me ervan op de hoogte houden?" vroeg ze. Ze wilde graag weten hoe dat gesprek af zou lopen. "En ja, Daunt is een schat." Blackkit zei maar niet dat ze haar in gedachte soms haar moeder noemde; dat was nu nog een beetje pijnlijk. "Ik ga vooral heel veel om met Windpaw, Emberpaw, Dawnpaw en Mazepaw. En Wolfkit heb ik laatst ook weer gesproken. En Tallshadow spreek ik ook," noemde ze snel wat namen op, al had ze het idee dat ze er nog een paar vergat. "Ik word bijna apprentice, he," grijnsde Blackkit. "Dan eet je over het algemeen wel al prooi. Ik eet op dit moment gewoon alles wat ik kan vinden. Het eten is nogal schaars, dus ik wil niet kieskeurig zijn. Alles is nu toch wel taai en goor."

"Wil je me ervan op de hoogte houden?" Hij knikte naar haar. Hij vond het toch wel bijzonder dat ondanks Slender haar acties ze nog wel geïnteresseerd was in de uitkomst van hun gesprek. Al was dat vast normaal. Toen begon Blackkit over Dauntrose. Een schat, vertelde ze. Dat geloofde hij wel. Ondanks de blikken die hij de laatste tijd van haar had ontvangen, maar ook dat viel te verklaren. "Ik ga vooral heel veel om met Windpaw, Emberpaw, Dauntpaw en Mazepaw. En Wolfkit heb ik laatst ook weer gesproken. En Tallshadow spreek ik ook," Tallshadow en een aantal andere namen kwamen hem bekend voor. Ravenheart glimlachte naar haar. "Klinkt alsof je een hele hoop vrienden hebt gelukkig! En binnenkort kunnen veel van jullie gezellig met z'n allen de apprentice den in!" begon hij enthousiast. Nieuw leven en nieuwe apprentices maakte hem gelukkig. Het betekende dat de clan het goed had en er sterke Warriors in de maak aankwamen. "Wie hoop je als mentor te krijgen?"
"Ik word bijna apprentice, he," grijnsde ze naar hem. Ja, dat was ook wel een beetje een domme vraag geweest. "Dan eet je over het algemeen wel al prooi. Ik eet op dit moment gewoon alles wat ik kan vinden. Het eten is nogal schaars, dus ik wil niet kieskeurig zijn. Alles is nu toch wel taai en goor." Ravenheart moest lachen. "Dat klopt wel ja. Wacht maar tot newleaf er is! Dan is alles een stuk lekkerder. Behalve kikkers, kikkers zijn nooit lekker." een rilling trok door hem heen. Kikkers waren eng glad en smaakte vies.

Blackkit knikte trots en langzaam haar hoofd. Ja, ze had best wel wat vrienden gemaakt. Gelukkig maar, want ze had hen de afgelopen dagen hard nodig gehad. "Ja, eindelijk kan ik dan bij m'n vrienden intrekken." Over de vraag wie ze als mentor wilde, moest ze even nadenken. Mazepaw had haar dezelfde vraag gesteld, en ook toen had ze er niet goed antwoord op kunnen geven. "Zolang het maar geen watje is, denk ik dat het wel goed kom. Ik ben wel van plan zo veel mogelijk te leren in de zes moons die ik heb als apprentice, dus ik wil niet iemand die er maar half werk van maakt." Dat leek een duidelijk boodschap. "En ja klopt! Ik heb nog wel de tijd meegemaakt dat vlees nog lekker was, dus ik weet hoe het smaakt," grinnikte ze.

Ja, bij je vrienden intrekken en samen door de apprentice tijd gaan was wel een van de leukere dingen. "Zolang het maar geen watje is, denk ik dat het wel goed kom. Ik ben wel van plan zo veel mogelijk te leren in de zes moons die ik heb als apprentice, dus ik wil niet iemand die er maar half werk van maakt." Dat was duidelijk. "Shadowclan heeft helemaal geen watjes!" Nouja, misschien een of twee. Maar niet veel. "En ja klopt! Ik heb nog wel de tijd meegemaakt dat vlees nog lekker was, dus ik weet hoe het smaakt," Ohja, ze wist hoe het smaakte. Hehe. Oeps. "Vroeger.. toen vlees nog lekker was." zuchtte hij, alsof hij een elder was. Ravenheart was nog lang niet in de buurt van het elder zijn. Ravenheart twijfelde eventjes en drukte toen toch liefdevol zijn kop tegen de kitten. "Ik ben trots op je." klonk er op zachte toon. Het was zo wel tijd om terug te gaan naar het kamp voordat iemand hun miste. Raven zou nog wel meemoeten op een patrol.

Blackkit trok een wenkbrauw op. "Ehh, daar ben ik het niet mee eens," lachte ze. "Je hebt altijd katten die meer en minder geschikt zijn als warrior. Sommigen lopen nou eenmaal.. Eh.. Wat meer in de weg." Dat klonk heel lullig, maar sprak ze niet de waarheid?
Plots kreeg ze Ravenheart's kop tegen de hare aangedrukt. Hij zei dat hij trots op haar was. Blackkit schrok, en deinsde terug. Het kwam gewoon allemaal zo onverwacht. En wat dacht Ravenheart wel niet? Dat hij zijn vaderrol terug kon claimen na één leuk gesprek, waarbij hij achter de basics van haar leven kwam? Ze keek hem even geschrokken in de ogen aan, en begon plots ook te zien hoe zij qua uiterlijk niet op elkaar leken. Vielen haar de verschillen nu pas op?
Het was lastig. Ze wilde Ravenheart niet wegduwen, maar ook niet zo snel weer binnenlaten. "Sorry," mompelde ze. Ze drukte even snel haar eigen kop tegen die van Ravenheart aan om aan te geven dat het goed was. Maar hij zou vast ook hebben begrepen dat dit iets te snel ging.

"Ehh, daar ben ik het niet mee eens," Goed, misschien waren er meer dan een paar watjes in Shadowclan. Maar die vielen snel genoeg buiten de boot als warrior. "Je hebt altijd katten die meer en minder geschikt zijn als warrior. Sommigen lopen nou eenmaal.. Eh.. Wat meer in de weg." Hij moest lachen, al klopte het wel. Sommige katten waren niet geschikt voor het warrior leven. Hij dacht aan de verhaaltjes die hij had gehoord als kitten. Over dat als je geen goede warrior was, je naar de tweebeners werd gestuurd om een kittypet te worden.
Blackkit leek echter niet gecharmeerd van zijn acties. Wat had hij ook verwacht? Hij kon ook niet verwachten dat alles zo goed was. Maar het stak wel een beetje. Zijn nalatigheid begon hij nu pas te voelen. "Het is niet erg. Ik snap het hoor," zijn stem stierf een beetje weg in de stilte die viel. Gelukkig liet Blackkit nog wel weten dat het oké was. "Laten we maar terug gaan naar het kamp. Shrewstar zal niet al te blij zijn dat ik een kitten buiten het kamp vasthou." lachte hij een beetje.

Blackkit glimlachte weemoedig terug. "Ja, dat lijkt me wel beter ja," antwoordde ze. Ze keek achterom, naar de ingang van het kamp, en weer terug naar Ravenheart. "Ik.. vond het wel fijn je even te spreken," zei ze nog kort, waarna ze kleine stappen richting het kamp begon te zetten. Ze keek nog achterom of Ravenheart haar volgde.

Ravenheart liep achter Blackkit aan, terug het kamp in. Het was een goed gesprek geweest. Ondanks de awkward momentjes. Nu zag hij alleen nog op tegen het praten met Slenderstep. Het ging de laatste tijd neit zo goed met haar, dat merkte hij wel. Maar hij zou het met eigen ogen moeten ondervinden. "Ik.. vond het wel fijn je even te spreken," Hij grijnsde. "Ik vond het ook fijn." stelde hij toen vast en liep met haar terug het kamp in, terug het drukke clanleven weer in.

Onderwerp: Re: Let's have a talk.. [&Blackkit]