How was I supposed to know

Ze slikte even voor ze rondkeek in het Twoleg gebied. Ze wou bij de Bloodclan, maar dat was niet allemaal zo makkelijk. Was ik maar gewoon als Bloodlcan kitten geboren, dan had ik deze problemen nu niet, dacht ze. Snakebites liep verder, en sprong op een dak van een twoleg huis. Wat was de beste manier van de Bloodclan joinen? Hen leader vinden. Maar het jammere was, natuurlijk wist niemand wie dat was. Ze strekte zich uit en keek rond, opnieuw.

+Claw

Het leek dat ze geluk had. De geur van Bloodclan vulde haar neus, en al gauw hoorde ze een stem, die ze dus aan een Bloodclan kat kon binden. Ze keek op en zag een zwarte kater voor haar staan met een grijns op zijn gelaat. “Riverclan.” Nog voor hij uitgesproken was begon te al zacht haar kop te schudden. “Ben jij niet een beetje te ver van huis snoes?” Ze fakete een glimlachte, en schudde haar kop opnieuw. "Ex-Riverclan. Ik moet niets meer hebben van zo'n zwakke clan. Ik heb op het momeny geen thuis, dus hoe kan je er te ver van weg zijn?" Haar vraag was retorisch, maar dat weerhield Snakebites er niet van om uitdagend naar de kater te kijken, wachtend op antwoord. "Het komt me wel goed uit dat ik jou hier zie, Bloodclanner. Ik zoek jullie leader om hem of haar te verzoeken mij te laten joinen. Kan je me naar de leader brengen?" Ze kneep haar ogen even samen terwijl ze de zwarte kater bestudeerde, niet wetende dat hij de leader was. "En als je me niet wilt brengen, volg ik je gewoon de hele dag tot je terugkeert naar je kamp, dan vind ik de leader ook wel."

“Een ex-riverclanner hè?" Hij klonk plots 'vriendelijker', als je dat kan zeggen van een Elite lid. "En wat heeft jou doen besluiten dat de Riverclan niet jou thuis is?” Ze trok een wenkbrauw op, en zuchtte. Niet om de kater, maar om de reden dat ze wegging. "Ik weet niet of je de Clan regels kent, maar je mag geen katten vermoorden enzo. Dus als er plots een vijand op je terrein staat, mag je h'm niet vermoorden, enkel verwonden. En dat is niet mijn stijl, snap je? Als iemand iets doet wat die niet hoort te doen, hoort 'ie te boeten, en dan is iemand zijn leven afnemen de beste straf, in mijn ogen", legde de poes uit met een kline grimas. Hij leek geïrriteerd toen ze hem iets bevool. “Ik weet niet hoe je het gewend bent hun, maar dat is niet helemaal onze werkwijze.” Ze wist dat ze niet gehandeld had naar de Bloodclan wijze, simpelweg omdat ze niet wist hoe ze handelden. Snakebites wist net zo veel van de Bloodclan als andere katten uit de lans wisten; niet heel veel dus.  “Je kunt het proberen mij te volgen, maar ik kan je nu al vertellen dat je dan ergens met een doorgebeten keel in de bosjes beland.” Hij keek haar strak aan, en kort trok er een rilling over Snakes rug. Ze was dus niet ontzettend slim geweest.  “En waarom zou ik jou naar onze leider brengen, wat zou mij dat opleveren?” Ze trok een wenkbrauw op, en dacht even na voor ze antwoorde. "Jou zou het niet veel opleveren, vermits het toch niet lijkt of het je boeit dat je een kat meer of minder aan je zijde hebt in een gevecht. Maar ik denk wel dat het ervoor zorgt dat je leader je liever gaat zien, als je van 'graag zien' kan spreken in de Elite. Want welke leader is er nu niet blij met een kat die niet bang is om te moorden en te vechten voor d'r hachje?" Snakebites krulde haar staart om haar poten en keek de kater aan, wachtend op antwoord.

“Ja, dat is een beetje vreemd is het niet? Op die manier leert er nooit iemand, ze doen het de volgende keer net zo hard weer. Je krijgt respectloze katten en die zijn gevaarlijk, katten moeten inderdaad boeten voor hun daden.” Tevreden om wat hij zei knikte ze. Ze had het vaak zelf meegemaakt dat ze moest toekijken hoe een kat hoogstens een schram kreeg terwijl hij meer verdiende. Vervolgens sprak ze en antwoorde hij weer. “Mijn leader zou mij alleen liever gaan zien als ik een kat meebreng die het waard is om lid te zijn van de Bloodclan.” Ze wiebelde kort met haar wenkbrauwen, want ze had hem net toch echt duidelijk gemaakt dat ze het waard was, maar hij deed hoogstwaarschijnlijk moeilijk omdat hij bewijs wou. “Bewijs het maar.” Snakebites had dus gelijk gehad. Zonder zelfs om te hoeven kijken wist ze dat hij op een kittypet knikte. Ze had dat beest al geroken maar vond haar het niet waard om aandacht aan te geven. De moenteel clanloze kat draaide zich om, en kneep haar ogen samen terwijl ze de afstand tussen het dak waar ze op zat en de poes berekende. Snake wachtte, en toen de poes op de stoep nog een stapje had gezet sprong de tabby op haar af. Ze pinde de kittypet tegen de grond, en meteen veranderde de geur van kittypet naar een mengeling van kittypet en angst. De poes liet haar klauw langs de halsband van de kittypet gaan. Een kleine grijsn vormde zich op het gezciht van de ex-Riverclanner. De poes onder haar poten begon te wringen, en Snakebites maakte een sussend geluidje. "Rustig maar." Ze verplaatste haar klauw van de halsband naar de nek van de poes. Ze liet haar nagel in de huid zinken en trok haar poot van rechts naar links. De poes maakte een raar geluid, gorgelend. Snake staarde even naar de kittypet, die nog licht aan het spartelen was. De tabby klauwde nog in de onderbuik van de poes tot ze helemaal stillag. Vervolgens ging ze naast het karkas zitten en likte ze haar pootjes proper. De metaalachtige bloedsmaak bleef echter. Ze wierp een blik op de zwarte Bloodclanner. "Blij met het bewijs?" Ze zag een paar towlegs uit de verte aankomen, en een huilende twoleg kitten. Ze had niet gemerkt dat een kind haar de kat had zien vermoorden. Het maakte haar niet zo veel uit, eigelijk niets, maar ze had geen zin gevangen te worden door towlegs. Ze grauwde naar hen en liet haar klauwen zien, waarna ze via een auto terug naar het dak sprong. Ze ging naast het Elite lid zitten, en keek hem aan.

Ze was na de moord terug naast de zwarte kater gaan zitten en vroeg hem of hij tevreden was met het bewijs. “Redelijk.” was het antwoord van de kater. Hij stond op. “Je bent er nog lang niet, maar je mag jezelf verder bewijzen bij de Elite.” Een grijns vormde zich op zijn gezicht, en ze wou net een wenkbrauw optrekken en vragen hoe hij dat kon zeggen, toen de kater verder ging. “Mijn naam is Claw, leader van de Elite. Volg mij.” Wel dat verklaarde een hele hoop. Een grijns vormde zich op haar gelaat terwijl ze achter de Elite leader aanliep. Ze sprong na hem van het dak af en liep naast hem mee.

Ze volgde de kater een poos, tot hij stil ging staan. Ze keek geïnteresseerd naar de kamp ingang. “Dit is het Bloodclan kamp. Verwacht geen warm welkom en verwacht ook niet dat ik jou in ga dekken.” Ze knikte. Ze had ook niet verwacht dat hij haar ging dekken. En haar klauwen waren scherp genoeg om zichzelf te verdedigen. Claw keek kil, maar de poes keek net zo kil terug. “Voordat je naar binnen loopt wil ik graag jou naam weten. Daarna mag je om een slaapplek gaan vechten.” Ze knikte en keek de zwarte kater in de ogen. "Snakebites", zei ze kort, en verdween met een staartzwiep door de ingang van het kamp. Ze keek rond, en merkte al gauw op waar alle katten sliepen. Met een zucht vol gemengde gevoelens liep ze er heen en liet zich in het eerste het beste kattennest vallen. Pech voor de vorige 'bewoner' van het nest.