They call it music~

Uch wind, niets hatenlijkers dan wind. Het enige goeder eraan was dat het je geur met wat geluk weg van prooi of ongelukkige slachtoffers waaide. Zijn witte poten waren ondertussen al lang niet wit meer en zijn snuit was in een rimpelende peer veranderde, want de geur van dood en verbrand prikkelde zijn neus verschrikkelijk. De zwart-witte kater was hier gekomen met de intensie een moment voor zich alleen en vooral om uit te zoeken hoe het territorium verder weg dan zijn territorium en zijn buren eruit zag. Je weet maar nooit, misschien kan deze grond nog van pas komen, mochten er geen katten zijn die hier woonden. Maar hij was al enige tijd niet meer alleen, want een minuut of wat geleden had hij een alien gezien. Ze was Naakt, Rimpelig en Verdomd Eng. Een beetje zoals zijn snuit op dit moment, op het rimpelige na dan. Maar anderzijds had ze iets..er zelfverzekerds en elegant. Door haar gladde lichaamsbouw, al zou die kaalheid niet goed vanpas komen in de winter met de koude. Maar nu had ze hem opgemerkt, dus Cyber was zwaarder beginnen lopen en besteedde iets minder aandacht aan stil zijn. Ze wist toch al dat hij hier was, dus waarom zou hij nog proberen te zorgen dat ze hem niet hoorde? Cyber rook even de lucht en keek snel om zich heen. Hij sloot zijn ogen een seconde of wat, zoals Forrest hem had geleerd,..maar nee geen andere katten te bekennen. Hij was hier alleen met deze poes en nog een verhongerde muis en dode vogel. "You don't like the sound of the wind huhn?" mrauwde hij laag en traag, op zijn lippen een klein grijnsje. Traag stapte hij, half in sluiphouding, bereid voor gevaar naar de poes. Als ze hem nu aanviel kon hij vluchten..of meer waarschijnlijker, vechten. En zonder vacht was ze extra gevoelig voor krabben..een wond raakte snel ontstoken als je geen vacht hebt die vuil nog uit de wond kon houden. Maar dat zou voor deze poes minder erg zijn, ze was geen wilde kat. Ze was maar een kittypet.

Cyber wierp de praatgrage poes even een grauw toe voor hij een voslengte voor haar zijn zwarte kont op de vervelende grond zette. De rogue voelde hoe het zwarte, stinkende roet in zijn vacht trok. Mooi, dat zou zijn geur dan toch op z'n minst wat maskeren, al zat en rook het niet bepaald goed..straks kont in de rivier en het vuil zal dan wel verdwenen zijn. Cyber keek de poes nog steeds zwijgend aan, hij monsterde haar. Praatgraag jah, dat had hij al niet graag, maar toch had hij naar enkel woord van de poes met zorg geluisterd. Je weet nooit, het is dan wel een kittypet, het is een rare kittypet die voor hem zat. "Wolf" zei hij zacht, lichtjes met waarschuwende toon. Mocht deze poes het in haar hoofd halen zich met haar gevoelige pelsje op hem te storten. "Je kent me voorlopig als Wolf" Dat kwam door zijn bijnaam, The Wolf Of Territory, de naam sprak wel voor zich. En er zijn zo veel zwart-witte Rogues, zolang  Cyber deze poes niet helemaal vertrouwde kreeg ze zijn echte naam niet te horen. "What's your name miss?" vroeg hij zacht maar krachtig, Cyber wende zijn kilgroene ogen wat van haar af en toverde een soort grijns-lach tevoorschijn.  Alsof hij deze poes al jaren kende en enkel een babbeltje met haar maakte over het weer en de kits.

"Die naam heb je van je rechtlopers gekregen? Of jezelf toegeeigend. Het past bij je." zei de zwart-witte kat traag, het lachje speelde nog steeds om zijn lippen terwijl Cyber even een poot ophief en achteloos wat roet en as tussen zijn nagels vandaan haalde met zijn scherpe tanden. Rechlopers was geen juist woord, dat wist hij wel, het woord dat zowat iedereen gebruikte was 'twolegs' of 'tweebenen'. Maar hem was geleerd rechtlopers te zeggen door zijn ouders en ook nu nog gebruikte hij dat woord, zelfs zijn kits gebruikten dat woord. Wie 'rechtlopers' zei had grote kans uit zijn familie af te stammen of een verband met zijn familie te hebben. "M'n bijnaam, Wolf." herhaalde Cyber na een tijdje met een soort -nep- verontschuldigd lachje alsof hij het alweer vergeten was geweest, "Heb ik te danken aan mijn persoonlijkheid Skin." Cyber gebruikte iets veel makkenlijker dan het lange woord skinny love en momenteel had hij weinig zin om mevrouw te zeggen, dus zei hij maar 'skin' wat toepasselijk voor deze poes was. "Wie weet waar de Wolf woont zal er uit de buurt blijven. The Wolf will kill the weakest honey, je bent je gebiedje direct kwijt als je je met mij en m'n territorium bemoeit." Cyber smaalde, nog even liet hij het gedeelte 'wolf of territory' eruit, dat was nu niet belangrijk. Cyber keek de poes nog steeds onbeweegelijk aan terwijl hij opstond en zijn poten strekte, zorgvuldig keek om zich heen. As, as, as, dode bomen en nog eens as, "Wat doe jij hier op een besneeuwde dag als deze?"

Cyber wierp de poes een stille knik en stak zijn klauwen in een verbrande boom, hij trok met zijn klauwen diepe groeven in de boom en liet hem met die nieuwe littekens achter. "Zo merkwaardig is mijn persoonlijkheid niet, het is dat of sterven. Voor mij, and what would you chose?" Cyber zwierde met zijn zwarte staart met wit puntje. Hij was niet voor niets al 4 geworden, sommige katen hielden het niet eens zo lang vol. En vele van hen die het wel zo lang volhielden waren al lang geestenlijk gestorven of stillaan gek aan het worden op deze leeftijd. Hij was sterk, hij was goed, wist wat hij moest doen en vooral: hij was hard. Nog niet lang geleden toen hij al een paar dagen geen prooi meer vond en hongerig was kwam er een scharminkelige straatkat naar zijn territorium, naar Hem, toe. Cyber kon deze kat niets bieden en stuurde hem vijandig weg. Maar de straatkat drong en drong, tot hij gek werd en vervolgens ging dreigen dat hij Cybers kittens zou komen opeten. Cyber nam geen risico, hij wist hoe gek en vedraaid deze straatkat was geworden..Cyber vermoorde de straatkat en gooide zijn lijk in de rivier. "Mai Oui, Skinny Love. Ik zou erop letten haha" Mrauwde Cyber, met een tikkeltje dreigende sadisme. Deze poes had het misschien niet graag, maar Cyber besloot liever zelf hoe hij iemand noemde, maar omdat ze zo..raar was hield er toch maar een beetje rekening mee. En jah ja, "Alsof jij zo'n goede ziel bent? Zo zie je er niet uit Skinny." siste de kater plagend terwijl hij omkeek naar de poes. Het leek dan misschien dat, wegens hij haar de rug had gekeerd, hij niet op haar had gelet. Maar dat had hij wel degenlijk gedaan, de training van Forest kwam hem steeds weer ten goede uit. "Ik was opzoek naar iets wat de Wolf eer aan doet, territorium. Ik kan maar beter de gebieden verkennen die ik nog niet verkent heb, voor ik voor verassingen kom te staan. Niet?" Hij liep een klein einde een -zwarte- helling af, hij had nu van 1 vossenlenge 3 gemaakt. Maar wist dat dat nog lang niet genoeg was om de poes de schijn te geven dat hij wegging of om te zorgen dat ze hem niet meer hoorde. Cyber sprong op een half verkoolde boom, hier had hij eerder gestaan met een andere Rogue kat..maar hem had Cyber nooit meer teruggezien. "Waar mijn territorium ligt..unavaible information miss." zei Cyber lachend, maar aan zijn stem vol diepe waarschuwing kon je merken dat hij meende dat ze er maar beter weg bleef en niet wist waar het lag.

Cyber draaide zich om, op zijn snoet lag een geïrriteerde uitdrukking. Maar hij meende het niet, hij deed maar alsof want als hij eerlijk was was dit eindenlijke eens een poes die Anders was dan alle andere snobs en snotterwolken die hij kende. Cyber keek van de poes weg terug naar de boomstam onder zijn poten en stak zijn nagel er zo diep in dat er allemaal barstjes in kwamen, nog even..misschien een jaar, en deze boom zou niets meer dan een hoopje as en gebroken hout zijn. "Ik ben het gewoon om te vechten, niet om te praten" zei hij half brommend terwijl hij met zijn kilgroene ogen strak op het hout keek, zijn ogen hield hij tot spleetjes geknepen terwijl hij keek naar een kattenklauw. Die deze keer niet van hem was, maar van een andere kat. Cyber boog voorzichtig door zijn poten en keek wat beter naar de klauw, diep maar niet lang. Verderop waren er nog veel meer, korte klauw-dingen. Een gefrustreerde moederkat of een jonge achtergelaten zoon die uit het nest was geduwd waarschijnlijk. Cyber snoof de lucht, ja je kon de frustratie nog ruiken maar het was niet de geur van een jonge kater. "Kort geleden is hier een gefrustreerde moederkat langsgekomen.. ik denk dat haar mate haar in de steek liet of dat ze haar kits of één van haar kits verloor." maalde hij, ook dit had hij geleerd van Forest. De meeste katten zouden zien 'och gosh kattenklauwen, echt heel interresant *uche uche*' maar door Forest's training keek Cyber precieser naar dingen. Nou jah, als hij op dat moment niet vocht natuurlijk. Dit was in lange tijd ongeveer het enige gesprek dat uit meer dan 3 zinnen bestond.

De zware kater keek pas op van de klauwsporen toen deze meer gewicht naast zich voelde en de oude boomstronk pijnlijk hoorde kreunen. Cyber zette zijn klauwen wat vaster in de bewegende en krakende boomstronk en siste zwaar geïrriteerd -het compliment al vergeten- naar de poes, deze verbrande boomstronk stond op het punt om doormidden te breken en deze poes dacht gewoon even dolleuk naast hem -op het midden van de boomstam dan nog wel- te komen zitten? "Pasop met je gewicht -haarloze haarbal-!" Cyber kon nog net op tijd het laatste scheldwoord inslikken tot een zacht en ingehouden gefluister toen hij merkte dat hij op het punt stond deze poes te gaan uitschelden en aan te vallen. Soms leek ze toch zo dom, ach kittypets! Niets mee aan te vangen! Cyber zette een paar pootstappen achteruit terwijl de poes meer naar voren stapte, minder kans dat de boomstam zou breken. Cyber schudde zachtjes zijn struize kop door de lichte frustratie dat hij op het punt had gestaan deze poes aan te vallen. Ze was interresant, hij kon haar gebruiken en waarom zou hij nu met haar vechten? Hij kon haar beter gebruiken in plaats van afweren. En toen de poes dan ook een soort bondgenootschap voorstelde kon Cyber een brede grijns en wat onvoorspelbare blik niet onderdrukken terwijl hij ietwat nieuwsgierig voorover boog "En waarvoor zou 'Mevrouw' een kat als mij dan nodig hebben?" zei hij beheerst en laag.

Cyber knikte even, zijn vacht stond nog wat dik van de woede van daarnet maar nu was hij een en al oor voor dit poesiecatje. "Zo, dat lijkt me wel een interresante bondgenootschap. Welke kittykatjes zou ik dan in het oog moeten houden en hebt u enige informatie over ze voor me? Zoals mates, kits,.. iets waarmee ik misschien, als u wilt en het nodig is, ik kan dreigen of iets wat ik moet weten?"Alle informatie was welkom.

-flut

"Tuurlijk miss, ik geef met alle plezier een kras over een stoute neus." hij mrauwde het half dreigend, om in zijn woorden de klank te leggen dat hij het echt meende. Wie niet luisterde..must be punished. Zijn klauwen hadden zich al diep in de stam geboord bij de gedachten hoe interresant dit gesprek van vandaag wel niet kon zijn voor zijn hele leven, hoelang dat ook nog maar zal duren. "mmmm" hij dacht goed na over zijn woorden voor Cyber deze laag uitsprak, "Een zekere Draco, witte bloodclankater. Ik zou graag wat meer weten over hem, en specifiek over zijn vriendje.. een zekere Stone. Wat is hun relatie? Wie is Stone? Heeft Stone nog verdere familie? Maar ook over Draco..heeft hij bijvoorbeeld familie, genante dingen, heeft hij wel eens over iets zwaar gelogen of zijn 'clan' veraden? Heeft hij plannen? Die dingen. Maar wees discreet, en laat mijn naam niet vallen." Cyber bekeek de naakte poes, kon hij haar wel zeker vertrouwen? Ach, Draco lag al aan zijn voeten. Als deze erachter kwam dat Cyber hem ging laten bespioneren dan zou hij enkel maar banger van hem worden.

Oké, Cyber knikte weer even en monsterde de kille bries die de verbrande bomen weer liet kraken. "U zegt, dat ik op uw spionnen moet passen." Cyber keek naar de poes "Maar hoe kan ik deze dan herkennen? Om ze in het oog te houden?" Cyber kneep zijn kilgroene ogen tot spleetjes "Want u zegt geen namen, dus ik kan niet weten." Cyber wist dat hij haar spionnen in het oog moest houden en dat hij als vergoeding ook informatie terugkreek, maar hoe kon hij nou weten wie? Of ze nu alle namen gaf, of enkel een paar namen die hij specifiek in het oog moest houden. De naakte poes was nu een bondgenoot, en of ze nu wou of niet. Daar waren risico's aan verbonden.

Cyber knikte terwijl hij duidelijk de namen kreeg, maar geen één van deze katten kende hij. Allewel dat die Ravi bekend in de oren klonk, kon hij verder weinig met de namen. Dat betekende 2 dingen, of hij kon de katten op geur gaan zoeken of hij kon bij tc iemand anders vragen wie het waren en eigenlijk zo zijn eigen spionnen maken die de katten in het oog hielden. Hij vroeg zich nog een ding af "Mogen de katten weten dat ik hen in de gaten houd? Of niet?" dat was toch nog wel belangrijk om te weten. Verder was het hem duidenlijk, dit lokte een grijns uit terwijl hij met zijn ogen in de rare ambere ogen keek en de rare plooien van haar vachtloze huid.