I'm friends with the monsters [Open+Tallshadow]

Het was nog best fris hier, best heel fris, best heel erg fris. Dat zei de kater, die zelf een lange vacht had die hem in de winter nóg groter maakte dan dat hij normaal was. Dus eigenlijk had hij geen recht van spreken maar wat maakte het hem uit, hij mocht in ieder geval wel denken en dat dacht hij dus, het was koud. "Hallo," Mauwde hij dus droogjes tegen de zoveelste voorbijganger die net voor het Thunderpath stond. Een monster racete voorbij, waardoor zijn haar voor de tigste keer meegetrokken werd, en het weer alle kanten uitstond. Natuurlijk, hij was hier omdat hij het zelf prima vond, maar inmiddels was het ook saai. Hij deed namelijk niet zo heel veel op het moment. Zo nu en dan een haas halen die door een monster geraakt was, maar verder? Niets.

Hij fronste bij het horen van het eerste woord. Weer zoeen. Alweer! Wat had hij gedaan dat hij Starclan zo geteisterd had. ''Hallo! Ik ben Brightpaw, wie ben jij? Jij komt toch uit de ShadowClan? Leuk, ik heb nog nooit een ShadowClanner gezien! Ik kom uit de ThunderClan voor als je het nog niet wist. Ik had eigenlijks geen idee dat ik al zo dicht bij de grens was. Dit is ook de eerste keer dat ik het Thunderpath zie! Het stinkt.. maar dat is dan maar zo. De monsters zijn heel snel heb ik gemerkt. Ik ga er maar niet overheen.'' Al snel werd hem duidelijk dat er geen reactie nodig was van hem, sowieso praatte zij al genoeg voor hen tweeën, en voor de verandering beantwoordde ze ook nog eens haar eigen vragen. Hoezo simpel?

De kater rolde met zijn ogen toen de poes wéér begon te praten. ''Praat ik te snel? Dat zeggen sommige wel eens tegen mij. Waarom geef je geen antwoord? Mag ik je naam weten? Of kun je niet praten? Dat kan hoor, ik had een vriendin die kon ook niet praten. Is niet erg want- wacht eens, zo net zei je nog hallo, dus je kan wel praten, toch? Zou je me dan je naam kunnen vertellen? Ik ga er niks ergs mee doen of zo..'' Tall zuchtte, waarom kreeg hij dit zo vaak? "Nee," Mauwde hij enkel, en schudde rustig zijn hoofd. Waarom zou zij het mogen weten? Geen reden tot naar zijn idee.

Help. Wat moest hij met dit beest? Het was zo enorm waanzinnig vreemd en onlogisch. Hoe kon zij alles überhaupt overleven? ''Nee? Waarom niet? Haat je je naam? Hebben ShadowClanners erge namen? Goed dan als je het niet wil vertel.. wacht eens! Is je naam 'Nee?'" Wat? Dat moet het zijn, toch? Dat is niet echt een Clankatten naam.. Dus je zit niet in een Clan? Oh! Dan moet je snel weg van dat gebied! Daar zijn ShadowClanners! De Elders van mijn Clan vertellen mij altijd dat dat de slechtste van de vier zijn.. Geen idee of het waar is, maar zij hebben het meegemaakt, ik nog niet. Dus waarschijnlijk gaan ze je aanvallen! Je kunt beter van hun territorium af dan!'' Kon het erger? In de sneeuw, met.. Dat ding, als company. Gewoon negeren, dan gaan ze vanzelf weg. Please.

Dat ze zoveel praatte kon hij op zijn minst nog mee leven, maar die sukkel wilde nu ook nog eens oversteken?! Waaraan had hij dit ook alweer verdient? De kater sprong op, en vloog haar kant op. Niet al te zachtzinnig schoof hij de poes haar eigen helft weer op, en dook heldhaftig over haar heen om ook ongeschonden te blijven. Holy crap. Not again. "Sukkel," Brieste hij kwaad, en ging toen aan de rand staan om weer weg te komen van deze kant.

Tall gooide zijn poten over zijn oren toen er weer een complete preek kwam, en rolde zijn ogen. Het was misschien zoveel beter geweest voor die arme Thunderclan als hij die poes gewoon aan haar lot overgelaten had. Dat had hij echter niet gedaan en waarschijnlijk was Starclan hem nu dankbaar. Straks zaten zij met haar opgescheept! "Ik hoop echt dat jouw clan een goede medicine cat heeft," Bromde hij tegen haar, en keek een beetje geïrriteerd. Help.

Tall rolde zijn ogen. ''Onze medicine cat heet.. Maskheart toch? Ik denk het. Nou ja, hij is waarschijnlijk heel goed want ik zie weinig gewonde katten! Ik dacht er ooit over om medicine cat te worden - maar dat is niks voor mij. Ben jij soms medicine cat van de ShadowClan?'' Hij schudde zijn hoofd, nee, dat was zijn fluffige schaap vriend. "Ik bedoel gewoon dat hij maar gewoon helemaal alert en erbij moet zijn met katten als jij in de clan," Mauwde hij, "Een vurige leider kan jullie niet altijd redden," Het zou vast niet de eerste keer zijn dat Firestar de hele tijd die katten uit de brand moest helpen.

Tall viel even stil toen ze het zo simpel zei, was het niet goed aangekomen in de clan? Hadden ze dit zo vaak dat het niet meer speciaal en schokkend was? Hij hoopte maar dat hij het niet snel hoefde mee te maken, waar zouden de kinderen van de leider nu doorgaan? "Ga naar huis," Mauwde hij uiteindelijk, rustiger maar gebiedender. Ze moest weg.

''Dit is ThunderClangebied, dus het gebied van mijn Clan! Dus ben ik thuis, logisch hé? Maar, bedoel je het kamp? Ja, daar zou ik wel heen kunnen eigenlijks. Maar eerst moet ik zorgen als apprentice dat jij weer naar je eigen territorium gaat. Ik mag van de code geen vreemden hier laten rondlopen. Dus, ik zie je later..'' Hij knikte, zolang alles wat ze zei maar neerkwam op het gegeven dat ze naar huis zou gaan was het prima. "Doei Brightpaw," Mauwde hij, recht door haar ge-'shadowclanner heen. Waarna hij zich omdraaide, goed heen en weer keek, en toen het pad over rende. Zo, dat was ook weer gedaan.