[Tv show] Wie is de Mol? {WIDM}

Een rood scherm… BAM! (In capslock, ja, want zo komt ‘ie binnen.) En ik vlieg er uit. Al in de tweede aflevering!

Als het hoge woord van deelname aan Wie Is De Mol er uit is, stromen de reacties binnen. De meesten denken dat je de mol bent en een andere groep spreekt de wens uit dat ze hopen dat je gaat winnen. Een vriend van me zei zelfs dat het toch vreselijk zou zijn als je er na 2 afleveringen al uit zou liggen! Ik heb als een boer met kiespijn mee gelachen en nam nog een slok van mijn wijntje, terwijl ik diep van binnen schreeuwde: JAAAAAA DAT IS VRESELIJK!!!!

Na het aanzicht van het rode scherm hoop ik op een ‘Tim Haarsje’. Dat ik in een kooi in een prachtig landschap met open armen word ontvangen door mijn mede kandidaten. Maar helaas. Ik moet in het holst van de nacht hup naar het vliegveld om de volgende dag weer in Nederland te zijn. En dan zit je thuis ondergedoken...

In de week voordat ik naar Sri Lanka vertrok was ik verhuisd, dus nog twee weken onderduiken moet wel lukken met de ongeopende verhuisdozen. Ook ben ik heel blij om m’n mannetjes weer te zien. De jongste was uitgerekend in de week dat ik weg was voor het eerst gaan staan. Zul je net zien. Als ik de finale had gehaald kon hij in die tijd vast al een marathon lopen, in volzinnen spreken en zijn eigen billen afvegen. Maar goed dus dat ik thuis ben om dat alles mee te maken. Tenminste dat hield ik de eerste dag nog vol. Het heeft echt een paar weken geduurd voordat De Mol uit mijn systeem was. Wat.Een.Bizar.Avontuur.

Totale gekte op het treinstation. Hilarische taferelen waarbij de Singalezen dachten dat we gek waren met onze foto’s. Met Marlijn en Viktor in de bloedhete zon een veel te zware kar naar de andere kant van de stad brengen. Schots en scheve kunstwerken in het museum. En dat is nog maar een kleine greep van de dingen die ik mee heb mogen maken.

Ik hoop dat mijn lieve mede Mollers een fantastisch tijd zullen beleven in de volgende afleveringen. Dat ze op de mooiste plekken der aarde zullen komen, de meest fantastische spellen mogen spelen en met een voldaan gevoel huiswaarts keren.

M’n tranen slik ik weg als Art aan het einde vraagt hoe het met me gaat. Niet huilen op televisie. En helemaal niet om een spelletje!

Maar dit is niet zomaar een spelletje. Je lééft Wie Is De Mol. Je moet alles onthouden wat de mol doet. Had de mol open schoenen aan of dichte? Welke auto rijdt de mol? Aan welke kant stond de mol op de groepsfoto?

Maar ik wil eigenlijk gewoon eerst even weten met wie ik de komende tijd ga avonturieren. Als ik iemand leer kennen vraag ik vaak welke muziek die persoon luistert. Gewoon uit interesse. Als ik dat hier doe krijg ik gelijk van een ander naar m’n hoofd dat dat wel heel opvallend informatie inwinnen is! Oh ja.. we zitten in Wie Is De Mol en vertrouwen kun je niemand.

Eén iemand heb ik wel vertrouwd. Carolina, mijn vriendinnetje vanaf de basisschool. Heel spannend natuurlijk, want we wisten allebei niet of de ander te vertouwen is, maar fijn is het wel. Even iets van rust in deze gekte. En nou maar hopen dat ze geen ‘Kees – Zaraydatje’ bij me uithaalt tijdens de finale.

Ik had van tevoren eigenlijk maar één grote angst: dat ik in de eerste aflevering zou afvallen. Dat ik maanden zou toeleven naar mijn stiekeme avontuur, een lange vlucht naar een onbekende bestemming zou maken, daar in een prachtig hotel na een koud glas champagne mijn eerste aantekeningen in het molboekje zou maken, de groep een beetje zou leren kennen, me de volgende dag vol enthousiasme op het eerste spectaculaire Mol-spel zou storten, zelfverzekerd de test zou invullen, en vervolgens in m’n eentje de eerste vlucht naar huis zou moeten nemen.

Beduusd binnen drie dagen met een koffer vol nog schone kleren op Schiphol terugkeren, dat was mijn nachtmerrie.

En natuurlijk: die eerste test is een loterij. Je hoort het ze elk jaar zeggen. Je hebt nog geen idee waar je op moet letten, het is gewoon een kwestie van kansen spreiden en er het beste van hopen. Dat klopt. Je hebt echt geen flauw idee. Ik had per tien minuten een andere verdachte: iemand keek naar beneden tijdens de uitleg van Art, iemand schreef te veel of juist te weinig op, iemand nam de leiding, iemand wachtte af, iemand liep ’s nachts nog door het hotel, iemand was wel heel erg stil, iemand zat wel heel erg veel te praten. Als je wil kun je binnen twee dagen gillend gek worden van dit spel.

Ik heb keurig gespreid in de test, op een aantal van mijn meest verdachte kandidaten. Maar ik was ook heel zenuwachtig. Ik wilde door met het spel, meer informatie verzamelen, zodat ik met meer overtuiging de volgende test zou kunnen invullen. Ik hoopte maar gewoon dat ik deze eerste test zou overleven, en dan zou het spel écht kunnen beginnen. En dan zit je daar ineens op die lullige houten stoeltjes, in een Sri Lankese tempel, zonder schoenen, terwijl achter Art iemand doodgemoedereerd een vastgeketende olifant staat te schrobben. Het eerste groene scherm. Het tweede groene scherm. Je schuift een beetje zenuwachtig over je stoel. Het derde groene scherm. Nog steeds jouw naam niet. Het vierde groene scherm. Het vijfde. Nu weet je: gevarenzone. Nog een groen scherm. Tot Art uiteindelijk met dat uitgestreken gezicht van hem (hij geniet er stiekem van, die spanning op tien onschuldige kandidatengezichtjes) jouw naam zegt. En na een paar seconden waarin je hart in je keel klopt verschijnt het rode scherm.


Daarna is het zoals het soms in een film gaat: ineens zie je in een paar flitsen een taxi, een vliegtuig, de zon gaat onder, de zon komt op, Schiphol, nog een taxi, je eigen voordeur, en plotseling zit je weer thuis op de bank alsof je nooit bent weggeweest een beetje wezenloos voor je uit te staren.

Ik wist trouwens binnen een uur na mijn vertrek wie de Mol is. Zodra alle spanning wegviel en ik niet meer hopeloos op zoek hoefde naar aanwijzingen, kwamen er in een soort brainwave ineens drie of vier gebeurtenissen langs die voor mij onmiskenbaar duidelijk maakten dat ik de Mol aan het werk heb gezien. Ik slaakte een korte kreet van euforie, riep een paar keer “zie je wel!” en “hahaaa, ik heb je!”, maar toen ik de geïrriteerde blik van de slaperige Arabier naast me in het vliegtuig zag, en de stewardess kwam vragen of ik  me wel lekker voelde, realiseerde ik me weer dat ik een paar uur te laat was met mijn fenomenale ontmaskering. Ik zal hem tot 5 maart voor me moeten houden.

Zuur is het goede woord. Heel zuur. Maar goed, aan de andere kant: als eerste afvallen is óók een goed verhaal. Ik heb in elk geval meegedaan aan Wie is de Mol, al heb ik dan geen vrijstelling, joker, geld, geheim briefje van de Mol of lasergun in mijn handen gehad. En als eerste afvaller kun je in elk geval nog zeggen: het is een loterij. In die zin zou dit ook een unieke wending in mijn leven kunnen zijn. Tot nu toe won ik in geen enkele loterij welke prijs dan ook. En nu, met een kans van 1 op 9, ga ik er gewoon meteen met een vliegticket vandoor! Hatsekidee. Goed voornemen voor 2015: krasloten kopen. Zoveel mogelijk. Blijkbaar zijn de sterren me goed gezind dit jaar. En zo niet, dan heb ik de komende negen afleveringen in elk geval wat te krassen, terwijl ik me thuis op de bank zit te verbijten.

- Met welk doel openbaart Ajouad zijn vrijstellingen?
- Is er werkelijk niemand met geld in een envelop gezien door een van de kandidaten?
- Wie verschoof de camera op de trap?
- Is de communicatie over de portofoon nou echt zo ingewikkeld of is de mol hier aan het werk?

- Wie keek er eigenlijk het meeste geld uit de pot?
- Sticht Martine bewust verwarring of begrijpt ze de opdracht echt niet?
- Was het team van Viktor, Margriet en Evelien eigenlijk wel blij met de hulp van de lokale bevolking of probeerde één van de drie geld te lozen?
- Neemt Chris het Ajouad kwalijk dat hij de vrijstellingen niet met hem heeft gedeeld? Of heeft hij wellicht geen vrijstelling nodig?

- Was de envelop op de steiger echt zo gemakkelijk over het hoofd te zien? Of liet de Mol hier bewust geld liggen?
- De fanatieke Viktor komt als enige met een envelop over de streep. Kende hij de magere inhoud hiervan?
- Waarom haalde Marlijn een envelop uit de tuktuk met Mol erop?