I'm so sorry..

Onderwerp: I'm so sorry.. wo 4 mei 2011 - 21:07

Overal bloed, overal bloed, haar adem die door haar longen schuurde. Niet opgeven, blijven vechten, vechten voor de clan. Haar normaal spierwitte vacht was nu allang niet wit meer, want helrood bloed had alle wit verborgen. Blijven vechten, niet opgeven , ze kon niet anders denken. Maar toen een sterke kater op haar rug sprong voelde ze niets meer, alleen nog zijn vlijmscherpe tanden die zich in haar nekvel boorde. Al het lawaai van de strijd die nog steeds bezig was klonk nu zover weg, was dit echt het einde ? Nee dat kon niet, ze mocht niet opgeven. Maar ze had het gevoel dat het al lang te laat was, blijven vechten niet opgeven! dacht ze nog snel ookal kon ze niets meer doen . Maar toen zag ze een gestalte opdoemen uit het duister . "je hebt gefaald domme Songbird" mauwde de spierwitte kater die ze maar al te goed kende , maar verder zij haar vader niets ze zag alleen nog hoe hij met uitgestrekte klauwen op haar afsprong.
Met het angstzweer dat op haar vel lag, werd songbird snel ademend wakker, "het was maar een nachtmerrie" mauwde ze sussend tegen zichzelf maar toch kon ze niet kalmeren maar het hielp niet echt.Toen ze naar buiten keek zag ze dat de hemel al zachtjes roze gebon te kleuren dus de zon zou over een tijdje wel opkomen. "Ik moet gewoon een beetje frisse lucht hebben" dacht ze bij zichzelf , en rustig baande ze zich een weg naar de uitgang van de warriors den . Maar blijkbaar had ze niet zo goed opgelet want opeens voelde ze iets zacht onder haar poot, en toen ze naar beneden keek zag ze dat ze op een pluizige staart van een mede clangenoot was gestapt. "Oh, het spijt me zo !" fluisterde ze gemeend

Onderwerp: Re: I'm so sorry.. do 5 mei 2011 - 13:11

Kittyheart rolde zich wat om in haar slaap en raakte met haar poot haar neus. Dat maakte haar niet wakker en haar droom ging gewoon door. De droom bestond uit allerlei kleurige flitsen die niet echt iets leken te betekenen, maar zo natuurlijk en gemaakt tegelijk waren dat ze er alleen maar naar kon staren. Kittyheart had geluk dat ze niet zo groot was en daardoor niemand raakte; anders had haar gewoel allang iemand gewekt. Haar kleine, grijze lichaam lag eindelijk stil toen de droom wat af begon te nemen en ze terug begon te drijven naar de toestand tussen waken en slapen. Rust overspoelde haar opnieuw en haar ademhaling werd rustiger. Ze werd zich steeds meer bewust van de omgeving, al had ze haar ogen nog gesloten. Kon ze weer terugzakken in een slaap? Het zou vanzelf wel een drukke dag worden..
'Auw!' miauwde ze geschrokken, maar gelukkig wel zacht. Verward keek ze op, recht in Songbirds ogen. Die verontschuldigde zich snel. 'O, geeft niet,' glimlachte Kittyheart, die haar staart een beetje likte. 'Wat doe jij al zo vroeg op? Gewekt door de vogels of door een droom of iets dergelijks?' vroeg Kittyheart met een glimlach. Nu ze toch wakker was, kon ze net zo goed een gesprek met Songbird beginnen. 'Zullen we naar buiten gaan? Dan praat ik de rest niet wakker,' stelde Kittyheart voor, die steeds meer wakker en daardoor steeds energieker begon te worden. Ze had altijd al veel energie gehad, maar dat moest nu nog opbouwen. Beter, bleef ze nog even rustig.

Onderwerp: Re: I'm so sorry.. do 5 mei 2011 - 20:24

'Auw!' miauwde kittyheart geschrokken, maar zacht genoeg om niet iemand wakker te maken. Verward keek ze even naar songbird, maar blijkbaar was ze niet zo boos. 'O, geeft niet,' glimlachte Kittyheart,Die snel een beetje over haar staart likte. 'Wat doe jij al zo vroeg op? Gewekt door de vogels of door een droom of iets dergelijks?' vroeg Kittyheart met een glimlach. Songbird legde beschaamd haar oren plat, "Ik had een nachtmerrie" mompelde ze zacht maar daar wouw ze nu niet meer aan denken. 'Zullen we naar buiten gaan? Dan praat ik de rest niet wakker,' stelde Kittyheart voor, en Sonbird sprong opgewekt op. "Goed idee , het heeft nu toch geen zin meer om te slapen de zon komt bijna op." mauwde ze vriendelijk en ze waande zich een weg door de slapende katten , de den uit. Eenmaal buiten ging ze zitten en keek naar de lucht die nu al oranje begon te kleuren, "Ik denk dat het een mooie dag wordt" lachte ze blij tegen kittyheart. Songbird hield van de gezellige nieuwbladochtends , het was fantastisch om de zon te zien opkomen.
_________________

Onderwerp: Re: I'm so sorry.. vr 6 mei 2011 - 13:19

Songbird zag er niet zo vrolijk uit als Kittyheart. Hoe zou dat komen? Al snel bleek waarom; ze had een nachtmerrie gehad. Kittyheart fronste bezorgd. Nachtmerries waren nooit leuk! Vooral niet als je er zo van in paniek raakte dat je naar buiten wilde. Gelukkig had zij er al een tijdje geen last meer van. Songbird keek alweer opgewekter toen Kittyheart voorstelde om naar buiten te gaan en ging snel de Den uit. Kittyheart volgde haar en lette goed op dat ze haar poten goed neerzette. Stel je voor dat ze de helft van de Den wakker maakte! Kittyheart duwde eerst haar kopje naar buiten en de rest volgde erna. Het was een mooi gezicht om de zon op te zien komen. Kittyheart ging naast Songbird zitten en volgde haar blik, keek naar de hemel. Het zag er zo mooi uit.. 'Ik geloof dat je gelijk hebt,' verzuchtte Kittyheart. Ze zweeg daarna een tijdje. De stilte was te mooi om te verbreken, alsof hij dan alle kleuren met zich mee zou nemen. Kittyheart sloeg haar staart om zich heen en keek even opzij naar Songbird. 'Als je over je nachtmerrie wil praten, je kan altijd bij mij terecht,' glimlachte ze. Ze meende het; Kittyheart wilde er graag zijn voor haar Clangenoten. Als iedereen blij was, kon zij ook blij zijn, niet? 'Maar het hoeft niet als je niet wil,' voegde ze er snel aan toe, om Songbird niet het idee te geven dat ze gedwongen zou zijn iets te vertellen.

Onderwerp: Re: I'm so sorry.. di 10 mei 2011 - 20:53

Gezellig zaten ze buiten , genietend van de zon. En even daalde er een stilte op hen neer, geen onwennige stilte want het was nog steeds gezellig. 'Als je over je nachtmerrie wil praten, je kan altijd bij mij terecht,' glimlachte Kittyheart vriendelijk naar songbird. Weer zakte Songbirds oren naar beneden van schaamte , liever zou ze er niet over praten maar ze wist dat ze Kittyheart kon vertrouwen. "Tja, Ik ging dood in een belangrijk gevecht. En daarna zag ik mijn vader.... maar hij is al lang dood" mauwde Songbird met een gigantische brok in haar keel. "Hij zei me dat ik gefaald had en daarna viel hij me aan" mauwde Songbird en ze voelde hoe haar ogen nat werden. Schaamte golfde door haar kleine lichaam , en ze wouw liever niet dat iemand haar zo zag. "Ik weet dat het belachelijk is dat ik nog steeds nachtmerries heb" zuchte ze terwijl die brok nog steeds in haar keel zat," Maar ik kan er ook weinig aan doen"mauwde ze er triest achterna

( sorry vr het late antwoord )

Onderwerp: Re: I'm so sorry.. wo 11 mei 2011 - 16:15

[Geeft niet ^^ Maar nu gaat het lang duren voor ik weer antwoord; ben vanaf vrijdag weg]

Kittyheart keek even voor zich uit en toen weer naar Songbird, die beschaamd en ongemakkelijk keek. Deed ze opdringerig? Dat was niet haar bedoeling geweest! Kittyheart wilde zich net gaan verontschuldigen tegen de poes die er niet zo vrolijk uitzag toen deze begon te praten. Kittyheart klapte haar bekje weer dicht en was stil, om Songbirds verhaal te volgen. Dood in een belangrijk gevecht? Dat was.. heftig! In haar grijze ogen stond begrip en medeleven te lezen; Kittyheart maakte zich altijd zorgen om haar Clangenoten. Haar vader..? Kittyheart was heel klein, maar toch slim genoeg om te zien dat dit Songbird heel veel pijn deed. Het zag eruit alsof ze ieder moment kon gaan huilen. Voorzichtig gaf Kittyheart Songbird een lik, om haar gerust te stellen, en bleef naast haar zitten, hopend dat haar lichaamswarmte wat afleidend werkte. 'Natuurlijk is het niet belachelijk! Zo leer je juist dingen verwerken,' wilde Kittyheart haar duidelijk maken. Ze rilde heel kort. 'Ik heb ook nog steeds nachtmerries.. en soms kun je er inderdaad niets aan doen, zelfs denken aan leuke dingen helpt dan niet..' was Kittyheart het met haar eens. 'Ik heb wel eens gedroomd dat Bluewave op een verschrikkelijke manier doodging.. Maar dat is nog niet zo erg als dat van jou..' Ze zweeg weer toen ze terug dacht aan die droom. Ze zou Bluewave, haar liefde, haar hart, nooit kunnen missen. Hij was alles voor haar. Zelfs de droom had haar al gillend wakker laten worden. 'Heb je heel vaak van dat soort dromen?'

Onderwerp: Re: I'm so sorry..