Just saying

Langzaam opende de witte kitten haar ogen. De glimmende blauwe kraaltjes keken rond in de Nursery. Het was er zo vredig, dan te beseffen dat ze hier al snel weer weg zou gaan. Ze kon niet wachten om apprentice te worden, al vond ze het leven als kitten ook wel prima zo. Na zich uitgerekt te hebben trippelde pluizige bolletje naar buiten. Door haar witte vacht leek ze bijna te verdwijnen in de sneeuw. Al snel herkende ze een bekende bruine vacht. "Hey Fawnie!"

{FAWNIE SISSIE}

Al vroeg in de ochtend was Fawn naar buiten geslopen om van de verse sneeuw te genieten. Wanneer er nog niemand overheen gelopen was, was de sneeuw het leukst! In de sneeuw maakte ze de gekste sprongen en bewegingen, waardoor alle sneeuw omhoog spatte en vervolgens als kleine vlokjes in haar vacht terecht kwam. Nu was haar vacht bruin met enkele witte stipjes, net als het dier waar ze naar vernoemd was.
Na een tijdje gespeeld te hebben hoorde ze een bekende stem achter zich vandaan komen. Snel draaide ze zich om en sprintte op haar zusje af. ''Hey Icy! speel je mee?'' Haar zusje's vacht had precies dezelfde kleur als de witte sneeuw. Verstoppertje was daarom misschien wel een leuk spel!

De bruin met witte kitten kwam hard op haar afgerend. Icykit zette zich alvast maar schrap voor het geval dat haar zusje tegen haar aan zou springen. ''Hey Icy! Speel je mee?'' Zei de kitten echter nadat ze vlak voor haar neus was gestopt. Vrolijk zwaaide het witte staartje van de kitten op en neer. "Natuurlijk speel ik mee! Wat wil je spelen dan?" Ze was nieuwsgierig naar wat haar zusje van plan was. Hopelijk had Fawnkit al een leuk idee voor een spelletje in haar kop. Waarschijnlijk wel, zo was haar zusje wel.

Een speelse grijns verscheen op haar gelaat. ''Verstoppertje natuurlijk! Daar ben jij vast super goed in dankzij je witte vacht!'' Ze wachtte niet eens meer op goedkeuring van haar zusje, die vond meestal toch alles wel prima.
Fawn verborg zich achter een hoopje sneeuw en sloot haar oogjes. Enthousiast begon ze met tellen, wachtend tot haar zusje zich had verstopt. Als het haar zou lukken om Icy te vinden, had ze het recht zich de beste zoeker van heel de Clan te noemen!

Icykit hield haar kopje schuin toen er een grijns op de kop vaan haar zusje verscheen. Er was natuurlijk een kans dat die grijns niet veel goeds betekende. ''Verstoppertje natuurlijk! Daar ben jij vast super goed in dankzij je witte vacht!'' Nog voor de witte kattin kon reageren rende Fawnkit al naar een hoopje sneeuw waarachter ze zich verborg. Snel keek de kitten in het rond. Er was niet echt iets om zich achter te verstoppen in het kamp, dan maar haar vachtkleur gebruiken. Snel rende ze een stukje bij haar zusje weg waarna ze met een sprongetje de sneeuw in dook. Door te bewegen groef ze zichzelf een soort van in de sneeuw in. Hopelijk zou Fawnkit haar zo niet vinden.

''8.. 9.. 10.. Wie niet weg is, is gezien! Ik kom!'' Fawn sprong achter het hoopje sneeuw vandaag en liet haar cyaan blauwe kijkers de omgeving afspeuren. Ze probeerde elk kleine detail in zich op te nemen en zich te focussen op het vinden van Icy's helder blauwe kraaloogjes. Hmm, de andere kittens had ze nu al lang gevonden. Misschien was het toch niet zo'n goed idee om zojuist dít spelletje te gaan spelen.
Fawn begon wat rond te trippelen. Als ze zich zou verplaatsen zou ze Icy vast sneller kunnen vinden. Stapje voor stapje maakte ze haar weg door het pak sneeuw, totdat ze iets raars onder haar pootje voelde. Een soort.. bobbel? Voorzichtig begon ze graven, en merkte al snel wat - of wie de bobbel was. ''Gevonden!'' Piepte ze trots.

De sneeuw waar ze onder lag dempte al het geluid. Alles wat ze hoorde was de doffe stappen van de katten in het kamp. Dit hoorde ze dan echter wel een heel stuk beter dan normaal. Plotseling voelde de begraven kitten een druk op haar buik. Het gewicht was te licht voor een volwassen kat of apprentice, dat moest dus een kitten zijn. Ook al was het niet zo veel, de druk perste wel langzaam de lucht uit haar longen. Al snel kwamen de poten van haar zusje haar uitgraven. Zodra haar kop boven de sneeuw was kuchte ze het laatste beetje lucht uit. ''Gevonden!'' Meteen rolde Icykit zo dat haar zusje onder haar lag. "Nu jij verstoppen Fawn!" Zei ze vrolijk waarna ze naar het zelfde hoopje sneeuw trippelde als Fawnkit zich ook achter had verstopt om te tellen.