Like my Father

Hij had al over het kleine kruipsel gehoord, nog niet gezien nog niet gesproken. Dat was redelijk zeldzaam want deze kater kwam nogal vaak in de nursery, en toch had hij de kleine Wolf blijkbaar nog niet met een bezoekje vereerd. Vandaar dus dat de grote kater hier stond, bij de kleine, aan het wachten tot hij zich zou omdraaien.

- Wolfkit 1st

De kitten draaide zich niet echt om. Wel lastig als je geen gedachten kon lezen want nu liep de kitten naar achteren en stootte hij per ongeluk tegen hem aan. Tall had eerst sorry willen zeggen maar bedacht zich toen hij zag dat de kitten zich enorm aanstelde, werd dat ooit een warrior? De kitten had zich al omgedraaid en zijn gejammer was verstomd. Ingeruild door grote ogen en een open mond, Tall prefereerde het gejammer. "Bwen jij de Clanleawder?" De kater wilde gaan lachen, had wel zin in een lolletje. Helaas voor hem wist hij dat het algemeen niet echt geaccepteerd zou worden als hij de kitten wijs zou maken dat hij de leader was. Straks dachten anderen nog dat hij zijn moeder af wilde zetten! Daarom schudde hij zijn hoofd, maar bleef glimlachen. "Nee, ik ben Tallshadow, een warrior," Mauwde hij in plaats daarvan, en ging zitten. "En wie ben jij?" Hij liet maar niet weten dat hij de naam van de kitten allang wist.

De kater grinnikte toen de ander even teleurgesteld leek, jaja, hij was inderdaad geen leader. Zou de kleine nu nog met hem willen praten of zou hij standaard genegeerd worden? Het leek sowieso alsof die minibol daarover aan het nadenken was, en blijkbaar had hij besloten dat Tall nog wel interessant genoeg was. Want de kater werd luidkeels beantwoord "Wolfkit!" Schreeuwde die kleine, en de kater knikte eens. Hij liet niet zien dat hij onder de indruk was van de vrolijkheid of de hyperheid want die kleine leek al ego genoeg. In plaats daarvan bleef hij lichtjes glimlachen. "Weet jij iets leuwks om te doeen?" De warrior hield zijn hoofd schuin, maar werd afgeleid door de vlieg. Het beest ging op de neus van de kitten zitten. "Ik wed dat je die er nooit afkrijgt," Mauwde de kater ineens fier, duidelijk een uitdaging voor de kleine.

De kater moest het de kleine nageven, hij was zeker erg goed in het wegkrijgen van vliegjes, en nam ook zeker allesbehalve halve maatregelen. Eerlijk gezegd was het een soort kernramp voor die arme vlieg, en een kleine glimlach wist zich dan ook naar Tall's gezicht te werken. Natuurlijk was het zo dat die mini gast nu ging beweren dat hij geweldig was, terwijl hij in feite zojuist een zielige vlieg had vermoord. Dat was best erg, maar misschien niet echt iets om hem op af te straffen. Zoveel om over na te denken altijd. Toen de kater echter gevraagd werd wat te doen werd zijn mind blanco. Dit was lekker, geen enkel idee voor hem. Vandaar dat hij maar naar beneden keek naar 'Wolfkit' en hem besloot een wedervraag te stellen. "Waar ben je goed in?"

De kater keek toe naar hoe de ander eerst niet echt blij leek met zijn vraag, en toen besloot om maar gewoon antwoord te geven. Het antwoord deed hem een wenkbrauw optrekken en sceptisch kijken. "Dus als we nu aangevallen zouden worden zou ik jou wel alleen kunnen laten tussen al die grote Windclanners omdat je ze toch wel aan zou kunnen?" Vroeg hij toen, duidelijk vermanend. Een kat moest niet denken dat hij alles kon, dat was arrogant en allesbehalve handig.

Hij keek op de kleine neer, en zag toen dat die zijn opmerking niet geweldig vond. Hard voor hem, zo was het leven en Tall sprak niets dan de waarheid. "Ja ja! Het ish al goewd, betweter." De wenkbrauw schoot weer omhoog bij de oudere kater. "Hoe noemde je me?" Mauwde hij vervaarlijk, als die mini daar nu al begon met brutaal zijn zou Tall ook nu al beginnen met het afstraffen. "Als jij me om die redewn alleen laat krijg jij toch straf van de Clanleawder!" Hierbij moest de kater toch even lachen, want ergens zou hij het niet zo bedenken. Misschien ook wel, maar echt zin in de kleine beschermen kreeg hij niet. "Ik weet het niet hoor," Mauwde hij dus, er zogenaamd niet zeker van. "Wat denk je? Bewijs ik de clan een dienst door je mee te geven aan Windclanners?" Legit vraag.

Tall was er niet geheel verbaasd over dat de kleine kitten zomaar besloot dat hij het niet meer waard was om tegen te praten, en heel veel maakte het hem ook niet uit. Hij was goed in dit soort zaken, deze kater was namelijk master in het mosballetjes gooien zonder dat katten doorhadden dat hij het was. Lurking was al victim geweest, en Wolf was de volgende. No way dat de kater dit namelijk zomaar over zijn kant zou laten gaan. Veel te leuk. Vandaar dat hij wat mos pakte, niet perse zijn best doende om stil te doen. Wolfkit zat met zijn rug naar hem toe, en van wat hij van die kit had meegekregen was hij misschien ook nog wel nieuwsgierig, zou mooi uitkomen. Tall maakte een mooi rond balletje, en wipte die toen heel simpel zo, recht op het hoofd van de kit. Daarna zette hij zijn poten neer en begon met het wassen van de linker. Master.

Hij had gelijk gehad, die kleine wist niet dat hij het had gedaan en dat was het mooie. Lang leve zijn stealth moves. Helaas voor hem echter vermoedde de kleine natuurlijk wel wat, wat wilde je, waarom zou een queen mosballen gooien? Dus bleef Tall stoïcijns zijn poten wassen en keek niet op of om naar de kit. Uiteindelijk deed hij het wel, anders werd het heel awkward, en toen fronste hij, keek nog eens, en fronste dieper. Hellep zeg, die kit was Wolftail een op een. Was zijn vader vreemdgegaan? Had Tall een bastaardbroer? Hopelijk niet, als dat ding familie was, dan was Tall een peer. Laten we hopen dat het geen familie is dus.

De kater zat zo te staren dat hem heus wel de plotselinge verandering opviel op het gezicht van de kit. Hoe snel die hem ook weer in de plooi had, het was haast onmisbaar. Even glimlachte hij plagend, om te laten zien dat hij die mini doorhad, en keek toen weer serieus. De boodschap was duidelijk, een staarwedstrijd, hij had ze ook zo enorm vaak gedaan als een kit. Grappig, misschien waren hij en die arrogante kwast een klein eindje verderop niet zo heel verschillend. Correctie, dat waren ze wel, duidelijk toch? Hopelijk wel ja. Zijn amberen ogen priemden rustig terug in die van de kit, ook amber? Help, hij moest nu stoppen met overeenkomsten zoeken want dit werd creepy.

Nou zeg, hij was diep onder de indruk van de kitten. Not. No way dat hij zou verliezen van een daddy look-a-like, dat werd hem dus echt niet. Nou leek het ook niet echt lang te hoeven duren, want ook al was het inderdaad wel knap hoe enorm uitdrukkingsloos dat beestje kon kijken, de kater kende kittens. Inderdaad, even later lag het beestje plat, letterlijk. Dus was het veilig om triomfantelijk naar hem toe te lopen met een 'I told you so' gezicht zodra de kater zag dat de ander echt gestopt was met de wedstrijd. "Wil je een verhaal?" Oh mensen, waarom probeerde hij het überhaupt bij deze kitten? Well, omdat hij de slechtste niet was, daarom, en dat was dan ook de reden dat hij naast het nest ging zitten en wachtte op antwoord.