bad luck.. or something bigger

Het was vroeg in de morgen en Dustfang ging al achter een spoor aan van een paar konijnen. Normaal kwam hier niet veel wild maar vandaag had hij geluk. Aangekomen bij een omgevallen boomstam bij een meer zag hij de 2 opgejaagde konijnen. een mannetje en een vrouwtje, met hun vacht heerlijk in de zon om op te warmen. maar in een flits zag hij 2 lichte kattenogen in een bosje verdwijnen en kwam meteen in actie. stil als een luipaard snelde hij zich naar de struik en zag nog net de kat wegspringen achter de bomen. 'Wie was dat?' dacht Dustfang. een vriend, een andere clankat, een rogue of mischien een bloodclan kat. hij zal voortaan meer op z'n hoede zijn als hij op jacht is.

De grens. Cold bleef stil staan, voor een lange tijd. De stilte gaf hem tijd om zich te concentreren. Alle geuren leken redelijk oud. Normaal was de tabby niet dat soort kat die op andermans gebied ging lopen, maar vandaag voelde hij de aandrang daartoe. Stilletjes glipte hij het Shadowclan territorium in. Nog stiller dan normaal. Zijn aandacht werd getrokken door een geur die verser was dan de andere. Het was duidelijk die van Shadowclan. Zijn instinct volgend dook hij naar rechts. Het bleek echter dat de onbekende de stilte ook redelijk beheerste. Cold werd wel gedwongen om te praten. De tabby haalde diep adem en kwam tevoorschijn. "Ik." Meer zei hij niet. In plaats daarvan liet hij stilte de ruimte vullen. Ondertussen gleed zijn blik over de kat. In een gevecht zouden ze gelijk zijn.

Op zijn hoede ging Dustfang in een waarschuwende positie staan. De stem had niets van woede in zich alleen een waarschuwende toon. Dustfang dacht snel hij heeft me nog niet aangevallen, hij was ook niet op jacht en ik merk niks van meerdere katten. Waarschijnlijk was hij gewoon nieuwschierig. 'waarom ben je hier' vroeg dustfang zacht, vertrouwend op zijn goed inschattings vermogen.

Na zijn bekendmaking viel er een stilte. Beide waren elkaar aan het bestuderen. Maakte inschattingen en kwamen uiteindelijk tot een besluit. Zijn houding was kalm, maar zijn staart toonde dat hij zou vechten als het nodig was. "Ik wou hier zijn." Zoals altijd waren zijn sociale skills onder het nulpunt. Cold voelde ook geen behoefte om ze verbeteren. Waarom zou hij ook? Op deze manier redde hij het prima. Zolang hij zijn zussen nog maar had en de clan bleef bestaan. De clan waar hij nauwelijks in thuishoorde maar toch alles voor zou doen. Inschattend keek hij naar de Shadowclanner en stelde toen de verwachtte vraag. "Jij?"

Toen Dustfang merkte dat de andere kater er niet op uit was om te vechten ging zn staart weer iets om laag, natuurlijk niet helemaal want je wist maar nooit. De Windclanner zei'ik wou hier zijn' en daarna 'jij'. Er ging door Dustfang heen 'wees sociaal' en dat deed hij ook (voor zover hij dat kon) . Hij zei gewoonweg 'jagen zoals altijd.' De betere vraag is waarom jij op Shadowclan gebied wilt zijn. En erachteraan 'en of je niet beter weggaat.' Dustfang bedoelde het niet hatelijk maar moest (een beetje) laten zien dat Shadowclan niet iedereen tolereerde op hun territory.

De grijs witte kater gaf antwoord en de tabby luisterde. Jagen was redelijk, helaas moest hij daarna antwoord geven. Om een redelijk iets te krijgen moest hij uitgebreid praten. Cold weigerde echter om dit te doen. "Gewoon en nee." Hoe ging hij de kater uitleggen dat hij er de aandrang toe had gevoeld en het dus gewoon deed? Niet, gewoon niet. In plaats daarvan begon hij zichzelf schoon te maken. Hij dacht er over na om te vertrekken maar voelde daar niet veel voor. Zijn uiteindelijk beslissing was om gewoon te blijven staan. Misschien zou de kater hem wegjagen en misschien ook niet. Het antwoord zou vanzelf duidelijk worden.

Onderwerp: Re: bad luck.. or something bigger