euh?

De bruine, gestreepte kattin keek schichtig om zich heen vooraleer ze vaststelde dat er niemand rondom haar was. Owlflight kon niet slapen, iets waar ze de laatste tijd veel last van leek te hebben. Aan haar bloeddoorlopen ogen was duidelijk zichtbaar dat ze last had van een slaaptekort. Haar oren spitste zich, ze hoorde iets. Haar langharige kop draaide zich in de richting waar het geluid vandaan kwam. "Is daar iemand?", vroeg de gestreepte warrior.

{{Eerste post voor Dawnpaw}}

De jonge kater plaatste zijn poten één voor één voorzichtig neer, en hij merkte dat hij steeds korter bij de open plek kwam die ze als Fourtrees kenden. Nee, eigelijk was het niet letterlijk een open plek want vier grote, elegante eiken sierden het veldje. Hij keek strak voor zich uit, en rook, al kon hij de geuren nog niet allemaal onderscheiden. Rook hij Rogues? Of nee, WindClan? De kater drong de struiken in, toen hij een stem van een poes hoorde. Dawn keek door de struiken heen naar war de stem vandaan kwam. "Is daar iemand?", De kater kwam langzaam naar voren, en knikte. "Ja, precies wel," zei hij, met een neutrale uidrukking op zijn gezicht.

"Ja, precies wel", Owlflight besefte al snel dat de andere kat niet zo'n grote bedrijging vormde, het was een apprentice, niet ouder dan zes moons. "Hallo", miauwde de gestreepte windclanner, waarbij ze haar kopje een beetje scheef hield. "Wie ben jij?", vroeg Owlflight vervolgens nieuwsgierig.

De kater zag een gestreepte poes toen hij tussen de struiken uitkwam. "Hallo", zei ze, en hield haar hoofd een beetje schuin. "Wie ben jij?", vervolgde de poes, en Dawn glimlachte heel kort. "Dawnpaw. En u?" Hij keek de pies nieuwsgierig aan, maar probeerde er nog steeds beleefd uit te zien.

Lightleaf sprintte tussen de bomen. De koude wind suisde met haar mee. Ze kwam hijgend tot stilstand en keek om zich heen. Bijna aan de Fourtrees, dat was voorspelbaar, ze liep hier altijd heen. Met een hongerige blik zocht ze naar prooi. Dat ze er weer geen vond deed geen goed aan haar zelfvertrouwen. Ze wandelde naar de bijna kale bomen. Eronder lag een deken van gekleurde blaadjes. Hoopvol trippelde de warrior naar de grote eiken. Lightleaf was nog niet in de helft en ze wist al dat hij er niet zou zijn. Het was een bepaald gevoel dat deze keer niet rond de bomen hing, de aura van een bepaald soort hoop en misschien ook omdat de wind stemmen van andere katten meevoerde. Voorzichtiger zette ze haar laatste stappen. De laatste tijd was de stemming tussen de verschillende clans beneden pijl. 'Hallo!' riep ze vrolijk.

-voor als ik welkom ben~

De gestreepte kater stelde zichzelf beleefd voor als Dawnpaw en vroeg de gestreepte windclanner naar haar naam. "Ik ben Owlflight", stelde de bruine tabby zichzelf voor. Net op het moment waarop Owlflight de grijze shadowclan apprentice wou vragen waarom hij zich zo alleen bij de fourtrees bevond, werd haar aandacht getrokken door een gestreepte kattin die zich tussen de bomen naar hen toe begaf. "Hallo!", riep de kattin vrolijk. "Hallo", miauwde de gestreepte warrior rustig, nadat ze geïrriteerd iets had gemompeld over het feit dat het geschreeuw van de onbekende thunderclanner prooi tot zelfs aan de rand van het windclan territorium had weggejaagd.

Lightleaf hielt haar kopje scheef. Die poes moest echt eens duidelijker beginnen praten. 'Hallo,' zei ze een stuk meer verstaanbaar. Lightleaf glimlachte en keek naar de apprentice die erbij stond. Ze zaten niet in dezelfde clan, rook ze. Dat was mooi, dan waren ze allemaal nieuw. Het leek er althans niet op dat ze een diepere band hadden. 'Sorry? Ik hoorde niet wat je nog zei,' sprak de bruin gestreepte poes, duidend op het gemompel van de Windclan warrior. Haar blik werd weer getrokken naar de apprentice, misschien was het meer tegen hem geweest dan tegen haar. Of ze babbelde tegen haarzelf. Lightleaf had het eens gezien bij een elder, de poes had zich doodgeschrokken toen ze doorhad dat het niet tegen haar was.

"Sorry? Ik hoorde niet wat je nog zei", miauwde de jonge thunderclanner. Owlflight schudde met haar kop. "Maakt niets uit", miauwde ze, mompelen was haar manier van katten beledigen wanneer ze niet echt zin had om tegen hen te praten, soms deed ze het in gedachten, maar de laatste tijd begon ze meer en meer hardop te praten. Onbewust, natuurlijk. De bruine tabby maakte haar blik los van de andere kattin en begon haar voorpoot te wassen.

'Maakt niets uit,' het gegrinnik van de jonge kater er nog eens bovenop deed haar geen goed. Het was grappig én ze mocht het niet weten, dat was bijna altijd gemeen, zoveel wist ze toch nog wel. 'Hallo, en hoe heet jij?" stoorde hij haar gedachten. 'Lightleaf', mompelde ze met een snelle blik op de apprentice. Haar hoofd zat nog steeds bij de woorden, of wat het ook was, van de warrior.  Normaal dacht ze er niet zo veel over na, maar blijkbaar was het deze keer anders. 'Weet je het zeker?' vroeg de bruine poes om het gespreksonderwerp niet zomaar te laten liggen. Lightleaf glimlachte de vriendelijkheid die ze kon opbrengen erbij.

"Hallo, en hoe heet jij?", vroeg de grijze apprentice. "Lightleaf", was het antwoord van de thunderclanner die dus blijkbaar de naam Lightleaf met zich mee droeg. "Weet je het zeker?", Owlflight keek op en besefte dat het over haar gemompel ging en knikte. "Heel zeker",

'Heel zeker' antwoordde ze. Lightleaf probeerde het gevoel van onmacht te verbijten. Ze keek naar de apprentice, misschien wou die het wel zeggen. 'Oke, dan,' zei ze zo luchtig mogelijk. Blijkbaar zat veel contacten leggen bij de fourtrees er niet in vandaag. Ze waren tenslotte van een andere clan, ze mocht niet altijd verwachten dat het tof ging zijn. Lightleaf schraapte haar keel. 'Dus...Stoorde ik?' vroeg ze om de ongemakkelijke stilte te verbreken.

"Oke, dan", miauwde de gestreepte thunderclanner luchtig. "Dus...Stoorde ik?", vroeg ze vervolgens. Owlflight schudde haar kop. "Ik denk het niet", haar zin werd deels afgebroken door een geeuw die aan haar lippen ontsnapte. "En, hoe is het in Thunderclan?",

'Nee hoor,' en 'Denk ik niet,' zweefden haar tegemoet. Lightleaf's humeur klaarde toch een beetje op. 'En, hoe is het in Thunderclan?' zei de fluisteraar. Ze liet haar tong langs haar lippen glijden. 'Wel goed, voor zover...Bij jullie,' vroeg ze dan maar. Het begon meer en meer op een vragenrondje te lijken. Eigenlijk ging het nu ook weer niet zo goed, nu ze erover nadacht. Ze bedacht zich dat het misschien toch beter was dat ze haar woorden niet terugnam. Overlaatst had ze gefluister gehoord dat het tussen de clans niet zo goed ging. Toch zat ze hier mooi met een Shadow- en Windclanners te praten.