Let's have a talk

Een tikkeltje verward volgde ik mijn zusje. Ik stelde geen vragen, wetend dat ze die toch niet zou beantwoorden. Na een tijdje hield ze halt, en ging ze zitten. Snel volgde ik haar voorbeeld, en ging ik tegenover het poesje dat ik zo goed kende zitten. Wind en ik waren best wel close, ook al had ik het in ieder geval tegenwoordig wel wat drukker en spraken we elkaar minder. "Laten we eens een goed gesprek hebben, tussen broer en zus." Stelde ze subtiel voor. Ik snapte niet helemaal waar ze naartoe wilde. Was er soms iets aan de hand? 'Eeh, okay?' Mauwde ik terwijl ik vragend één wenkbrauw optilde. Wat wilde ze?

De glimlach van Wind sprak boekdelen. En dan haar rare gedrag.. Waarschijnlijk wist ze iets wat ik niet wist. Maar wat dan? Werd Lurking uit de clan getrapt? Met een zuur gezicht bedacht ik me dat ik dat nog fijn zou vinden ook. Maar de band tussen Wind en Lurking was ook wel goed, dus daar zou ze niet blij mee zijn. En dat was ze wel. Toen Wind me suntiel vroeg of ik iemand leuk vond, was ik dan ook wel een beetje overrompeld. Leuk? Als in leuk-leuk? Daar moest ik even over nadenken. Ik vond Wind leuk, maar ik dacht niet dat ze dat bedoelde. Vond ik iemand leuk? Ik ging op zich wel veel met poezen om. De meesten waren ook gewoon aardig. Maar was er eentje die ik echt bijzonder leuk vond? 'Ik vind jou leuk.' Mauwde ik tenslotte eerlijk als altijd, 'Maar ik neem aan dat je dat niet bedoeld?'

Wind legde meteen uit wat ik al dacht; leuk als in leuk-leuk. Ik knokte bedachtzaam, en grijnsde even. Ik trok mijn mond open om wat te zeggen, maar toen Wind een specifieke naam noemde sloot ik deze direct weer, een tikkeltje geschokt. Wilde ze hier iets mee zeggen? Over haar? Black? Nee toch? Ze zei zelf dat ze maar wat zegde, toch? Maar Wind was Wind, en niet de subtielste. 'Heeft Black je gevraagd dit te doen?' Vroeg ik met een klein stemmetje. Als het echt waar was.. Ik wist niet zo goed wat ik er over moest denken. Ik vond Black aardig. Super aardig zelfs. Maar toch.. Ik kon het me nog niet helemaal voorstellen. Black? Ze was lief, vlot, gezellig, sterk. Die kon toch veel beter krijgen? 'Ik wet het niet..' Mompelde ik tenslotte als antwoord, een tikkeltje verlegen naar de grond starend. Maakte ze nou een grapje of .. ?

Toen Wind snel haar kopje schudde, haalde ik weer mijn wenkbrauw op. Sure. Dus Black had het echt aan haar gebraagd? Maar dat zou betekenen dat .. Ik wist nog steeds niet helemaal wat ik er van moest denken. Als je iemand super aardig vond, en je het echt fijn vond om bij die persoon te zijn, betekende dat dan dat je verliefd was? Ik wist het niet. Ik was tenslotte ook nog nooit verliefd geweest. "Voel je vlinders in je buik als je aan een bepaald persoon denkt? Wil je altijd bij iemand zijn? Denk je dat ze beter kan krijgen? Het zijn allemaal tekens" Bam, bam, bam. Alledrie waar. Vooral dat laatste ding was overduidelijk aanwezig. Was ik dan echt .. verliefd? Als kitten vond ik verliefdheid altijd vies, eng. Poesjes waren toen allemaal stom, behalve mijn sibs. 'Ja...' Mompelde ik zachtjes, mijzelf ook verrassend. 'Ja, ik denk het wel ja.' Herhaalde ik, ditmaal iets zelfverzekerder. Plotseling schoot me iets te binnen. 'Maar Wind, hoe weet je dit allemaal zo goed? Moet je me iets vertellen? Voegde ik er plagend aan toe. Deels om het echt te weten te komen, deels km het onderwerp te veranderen. Was Wind soms ook verliefd?

"Tutut, zo makkelijk gaat dat niet. Ik wil detaaails!" Ik lachte even naar mijn bijzondere, lieve, nieuwsgierige, hypere zusje. Ze was zo bijzonder. Als ze iemand leuk-leuk vond, dan bofte die kater maar. En hij als hij haar ooit pijn zou doen, dan zou ik het persoonlijk voor haar opnemen. "Allereerst; wieee?!" Ik schudde zachtjes lachend mijn hoofd. Vervolgens keek ik haar met een plagerige grijns aan. 'En waarom zou ik jou dat vertellen?' Mauwde ik grijnzend. Ik wist ook wel dat ik mijn mond niet voor haar kon houden. Nee, nu ik wist wat er met me was wilde ik het het liefst tegen iedereen schreeuwen. Maar dat leek me niet zon super goed plan. Ik wist natuurlijk nog niet of ze mij ook zo leuk vond. 'Jij eerst.' Stelde ik tenslotte voor. Ja, hij wilde ook wel weten wie bij haar de gelukkige was.

Toen Wind lief naar hem knipperde, en met haar liefste stemmetje beaamde dat het een goede reden was dat ze mijn liefste zusje was, lachte ik even. Ik wilde het haar wel vertellen, maar zij moest eerst. Kennelijk had ze dat er wel voor over, want snel momeplde ze de naam van de bofkont. Hazelpaw? Ik grijnsde naar haar. Ik had hem wel eens gezien, maar nooit echt gesproken. Dat moest dan snel maar eens gebeuren. Vervolgens drong mijn zusje nog eens aan.. 'Okay... Eeh..' Stamelde ik. Nu moest ik het haar wel vertellen. Ze had het ook aan mij verteld. 'Ik denk.. dat ik misschien wel een klein beetje.. verliefd ben op..' Mompelde ik, terwijl ik mijn wangetjes rood voelde worden. 'B-Black?' Maakte ik snel, mompelend af. Dat was eruit.

Ik kreeg direct een lief likje over mijn oor, en ik spon zachtjes. Met mijn herkenbare scheve glimlach keek ik haar aan. Die lach was vriendelijk, en deed het een eetje lijken alsof ik me ergens voor verontschuldigde. "Niet zo verlegen zijn" Mompelde Wind. Ze was ook altijd zo lief. Maar hiermee kon ze me niet gerust stellen. No way, dat Black mij leuk vond. "Black is lief, en wie weet" Ging ze veder met een subtiel wiebelende wenkbrauw. "Wie weet vind ze jou ook leuk.." Ik staarde weer naar de grond, en haalde mijn schoudertjes op. 'Ik denk het niet..' Mompelde ik zachtjes. 'Black .. Black is veel liever, leuker, stoerder en aardiger dan ik.. Ze kan vast wel wat beters krijgen..'

Mijn zus schudde vastbesloten haar kopje, en ik haalde weer mijn schouders op. "Je moet niet zo neerbuigend naar je kijken; je bent één van de liefste, zachtste katers die ik ken. En dat is een compliment" Ik bleef mijn schouders maar ophalen, als teken dat k het niet echt met haar eens was. 'Maar ik wil niet zacht zijn.. Ik wil groot en sterk zijn, zoals opa en papa en iedereen...' Mompelde ik met een klein stemmetje. 'Als het al waar was.. En dan nog, dan kan Black nog steeds beter krijgen..' Voegde ik er zo mogelijk nog kleiner aan toe. 'Misschien moet ik proberen om op iemand anders verliefd te worden..' Om de en of andere reden deden die woorden pijn. Nee!, schreeuwde alles in mijn lijf. Maar misschien was dat wel het beste..

"Nu moet je eens goed luisteren naar me Ember. Ik had verwacht dat jij niet zo snel zou weglopen, gewoon omdat je denkt dat je niet goed genoeg bent. Jij bent de beste in mijn hoofd, net zo goed als Lurking en Dawn. Waarom daaraan twijfelen? Vraag gewoon aan Black of ze je leuk vind? Kies de rechtstreekse weg, zoals zei ook zou doen! Misschien is ze zelf ook wel te onzeker om het je te vragen? Probeer het gewoon in starclansnaam Ember!" Een beetje aarzelend luisterde ik naar Winds preek. Misschien had ze wel gelijk.. Misschien moest ik inderdaad gewoon op haar afstappen. Als het niks werd, jammer dan. Dan was ik weer terug bij af. Maar als het wel zou werken.. Dan zou ik zo verschrikkelijk blij zijn. Misschien was dat het wel waard. 'Misschien heb je wel gelijk..' Mauwde ik bedachtzaam. Maar ik zou het het niet alleen kunnen. 'W-wil je me dan helpen?' Vroeg ik, nog een tikkeltje onzeker. Maar met Winds hulp zou het wel goed komen, daar had ik alle vertrouwen in.

Na Winds positieve antwoord, gaf ik haar vlug een liefkozend kopje. Ik kon haar nu wel fijnknijpen! 'Dankjewel..' Mauwde ik spinnend, en ik ging weer op mijn plaats zitten. Weer met die scheve glimlach keek ik haar aan. 'Ik heb namelijk echt geen idee van hoe ik dit moet aanpakken.. En sowieso nog niet nu. Ik ben nog helemaal niet lang apprentice, en zij is nog een kitten.' Legde ik haar uit. Dit was toch nog wel moeilijk.. Best ingewikkeld. Normaal gesproken zou ik het irritant vinden, maar momenteel voelde het alsof ik op een wolk van eluk zweefde. 'Het voelt zo .. goed.' Mompelde ik een beetje dromerig. Plotseling schoot me iets te binnen. 'Waarom wilde je het hier eigenlijk zo graag met me over hebben?' Vroeg ik nieuwsgierig. Toch wel toevallig.