Please, just hold that Claw on the ground and not in my face S.V.P.

Please, just hold that Claw on the ground and not in
my face S.V.P.

Met een zucht hees de poes zich overeind nadat een witte kater zijn staart op haar rug had gelegd en vreselijk macho gedrag begon te vertonen. Hij was een member met een enkele tand op zijn halsband, dus schepte hij op over hoe hij zijn eerste moord had gepleegd. "Je eerste, en je laatste als je je kop niet houd." Siste de zwarte poes chagrijnig, waarna ze haar klauw in zijn gezicht sloeg en de kater die zojuist zijn crush op haar had bekend staarde haar beduusd na. Met haar oren plat in haar nek beende de kleine poes naar de ingang van het kamp, waar ze een bekende tegenkwam: Claw.
Haar felle zilveren ogen staarde angstig in zijn geelgroene, en haar zwarte vacht was een stukje omhoog gerezen, zou hij nu wraak nemen op het incident met Mary en hem?

Words: ### ||Tag: Only Claw || Note: REVENGE

from Kíli @ Kickstart

Met een zelfvoldane glimlach liep Claw een paar Members van zijn Clan voorbij. Ze konden zeggen wat ze wilden, maar zij hadden in elk geval géén Apprentice. Hij had een Apprentice toegekend gekregen van Lítill zelf en had daarmee aangetoond dat hij een waardige kater was voor de BloodClan. Hij had echter één zwakte: Moon en zijn kittens. En één van die kittens moest hij hoogstens eens bijleren hoe hij op vijanden moest reageren. Hij had het natuurlijk over kleine Cloud, welke nog altijd bang reageerde als hij niet wist wat op hem afkwam. Yinyang had dat probleem ook, maar daar reageerde hij iets milder op omdat ze de jongste van het nest was. Van Cobra kon hij zich niet voorstellen dat de kater bang zou worden van een aanwezigheid van een vreemde kat, maar ook Cobra was nog vrij jong en Claw wist dat hij nog niet te veel van zijn kittens moest verwachten. De kater keek geërgerd op toen hij een bekende geur rook en verstijfde toen hij Sunset zag. Zijn voldoening groeide echter toen hij de angstige blik van de poes zag. Hij had echter aan zichzelf gezworen dat hij de poes er niet mee ging laten wegkomen en liep dus zonder genade op haar af. 'Wel wel,' sprak hij spottend, 'is dat angst dat ik daar in je ogen bespeur, Sunset? Je zou toch beter moeten weten dan mij bijna verraden aan een Rogue die er niks mee te maken heeft.' Nee, hij was het voorval met Mary en Sunset nog altijd niet vergeten. Katten die hem iets aandeden, konden ook iets terug verwachten en Claw keek de Young One onheilspellend aan, wachtend op antwoord.

"Ik heb dr niet meer informatie gegeven dan dat je naar je liefje ging, wat erruugh zeg." siste de zwarte poes als antwoord. Wat kon die kater haar schelen. Nonchalant liep ze een paar stappen dichterbij de kater, en siste. "Moet ik nu op de grond liggen smeken voor vergiffenis?" Beet ze sarcastisch, en draaide met een ruk om waarna ze een paar stapjes verder van de kater was gelopen. Als hij haar aan zou vallen was ze binnen no-time weg, en veel sneller dan de zwarte kater. Chagrijnig sloeg ze haar staart voor haar poten en schenen haar mooie zilveren ogen geïrriteerd in de zon.

Srry voor short en laat!!

Zijn oren gingen steeds een tikkeltje verder in zijn nek. Deze poes had duidelijk de rangorde niet in de gaten. Ze was kaatsbrutaal en misschien dat ze dat bij een ander kon doen, maar niet bij hem. Haar gedrag beviel hem totaal niet, wat ze gedaan had stond nog vers in zijn geheugen. “Luister eens Sunset.” Zijn stem klonk gevaarlijk donker. “Als je wil blijven leven zal ik toch een iets andere toon aanslaan.” Zijn groengele ogen fonkelden woedend. Wat dacht deze Young one wel niet? Toen ze bij hem vandaan liep, liep hij achter haar aan. Hij ging weer pal voor haar staan en staarde haar doordringend aan. “Ik sleur je zo mee naar een donker plekje en vermoord je zonder dat iemand er ook maar op zou reageren.” Hij bleef haar strak aanstaren. “En draai nooit naar iemand je rug toe.” Hij zat vlak voor haar dus het koste hem geen moeite om zijn nagels uit te slaan en die op haar voorpoten te zetten. Hij drukte nog niet, waardoor ze alleen maar een lichte druk zou voelen. “Je hebt een fout gemaakt Young one en daar kom je niet zomaar mee weg.” Er lag een klein kwaadaardig grijnsje om zijn lippen. Hij hield zich in voor Moonwhite en de kittens, maar er was een grens. Daar was Sunset ver overheen gegaan, dus dat mocht ze voelen ook.

Voordat hij ook maar zijn grote, zwarte klauwen op haar kleine pootjes kon drukken trok ze ze al weg, en huiverde kort bij de woorden waarmee de kater haar bedreigde. "Ik heb niet meer informatie gegeven dan dat je een vriendin hebt!" Sprak ze, stiekem wanhopig. Maar zo makkelijk ging haar meeslepen en vermoorden niet, daar zou hij heel erg veel moeite voor moeten gaan doen. “En draai nooit naar iemand je rug toe.” Geërgerd rolde ze met haar ogen, en staarde hem geïrriteerd aan. "O, meinst du das."Kon het niet laten, Duits klinkt gewoon te sarcastisch xD Ze liep een pas achteruit waarna ze hem boos aan keek. "Als je denkt, dat ik helemaal niets kan, dan zit je er mooi naast." Siste ze boos. "Ik heb meer, langer en betere training gehad dan ij ooit hebt durven dromen, rogues, bloodclanners, noem maar op." Ze kwam gevaarlijk dichtbij, totaal geen angst tonend. "Bovendien kom ik van Skyclan, dus heel erg gemakkelijk sleep je mij niet weg en vermoord je me." Ze dacht terug aan die keer dat ze bijna een twoleg had vermoord, mooi moment was dat geweest als hij daar bij zou zijn geweest. "Heel veel succes gewenst."

"Ik heb niet meer informatie gegeven dan dat je een vriendin hebt!" Hij staarde haar strak aan terwijl ze dat zei. Hij liet een korte stilte vallen, waarin hij de dreiging nog wat vergrootte. “Dat is al te veel.” Siste hij toen. “Denk je niet dat ze het gek vinden dat wanneer ik een vriendin heb, dat niemand uit Bloodclan blijkt te zijn?” Opnieuw fonkelden zijn ogen gevaarlijk. “Dat is wel een beetje vreemd, is het niet?” Hij boorde steeds zijn nagels in de grond, nou ze haar poten weggetrokken had. Hij trok ze in en sloeg ze dan weer uit, een teken dat ze hem op de zenuwen werkte. “Ik zeg niet dat je niets kan, maar ik kan meer. Vergeleken bij mij ben je maar een miezerige kitten.” Hij wende zijn blik geen moment van haar af. Ze hoefde niet te denken dat ze hem aankon, want dan zat ze er toch flink naast. Ze was wel heel dom als ze dat niet doorhad. “Je bent jonger Sunset en het nog niet waardig om een leerling te hebben, denk je dan echt dat ik je serieus neem? Want dat heb je dan goed mis.” Hij trok zijn lip wat omhoog waardoor je zijn tanden kon zien. “Je bent echt een zielig hoopje kat dat je dat zelf niet door hebt.” Hij zwiepte kalm met zijn staart. Hij daagde haar uit, want als zij de eerste klap uitdeelde had hij een goede reden om terug te slaan. Dan zou het niet vreemd meer zijn dat hij haar aan zou vallen. Hij hoopte dat ze hem zou aanvallen, want dan kon hij haar terugpakken. Hij zou ook zeker niet aarzelen om dat te doen.

“Je bent echt een zielig hoopje kat dat je dat zelf niet door hebt.” Ging hij het zo spelen? Was hij haar nou aan het uitdagen? Ze was bijna zeker dat er een gevecht zou komen, dus sloeg ze haar klauwen uit en stak ze vlak voor de katers poten in de grond. Ze bewoog haar hoofd heel erg dichtbij. "Leuk geprobeerd, kater," Siste ze, haar staart zwaaide ze heen en weer, haar oren plat naar achteren. De brandwond op haar flank negeerde ze. Sunset was ongeveer net zo sterk als een member, op de halsband en de moord ervaring na dan. Bovendien was ze veel sneller dan deze kater, maar hij had zijn halsband. De poes kwam op een idee, en haakte haar nagel onder de halsband van de kater. "Zo, nu is het eerlijk." Met een harde ruk trok ze het ding van zijn nek af, waarbij het noodslot dat de meeste kittypets hadden opensprong, en ze de halsband de bosjes in lanceerde. Ze stapte naar achteren en ging weer op dezelfde plaats zitten als eerst.

OCC: Zo'n noodslot is zo'n ding op een halsband die openspringt zodra er teveel druk op komt.

Hij staarde haar geïrriteerd aan toen ze zijn halsband afdeed. Hij hechtte niet zo’n grote waarde aan dat ding, wanneer hij Moonwhite op ging zoeken deed hij hem ook altijd af. Toch was het behoorlijk irritant wat ze deed. Nou moest hij de halsband op gaan zoeken, omdat hij hem normaal gesproken wel om had. Ze zouden hem raar aankijken en misschien zelfs wel de Clan uitzetten wanneer hij hem niet om zou hebben. “Bitch.” Siste hij. Hij ging zich niet verlagen tot haar manier van doen, dus staarde hij haar alleen maar strak aan. Ze had hem nog steeds niet aangevallen, dus deed hij ook niks. Dat was niet omdat hij het niet wilde, maar omdat er dan geen logische reden zou zijn waarom hij haar aanviel. Hij zou dan moeten uitleggen waarom hij het gedaan had en dat zou hij niet kunnen. Dat was haar voordeel, anders was hij haar allang naar haar strot gevlogen. Hij bleef op de plek staan en verroerde zich niet. “En voel je je al veilig?” Vervolgde hij sarcastisch terwijl hij naar haar bleef kijken.

"Jep, heel veilig." Ze haalde haar schouder op, waarbij ze van hem weg liep, richting het kamp. Als de kater haar nu zou aanvallen, zou een member het zien. En dan werd het een niet zo leuk feestje voor Claw. Ze had ondertussen haar rug naar hem toe gekeerd toen ze aan het weglopen was, en kwam al aardig in de buurt toen ze even stilstond. De poes staarde omhoog, naar een tak waar een dik vogeltje op zat, en met een enorme sprong kwam ze op die tak terecht en plette het vogeltje. "Honger?" Grinnikte ze naar Claw, en ze nam het beestje in haar bek en sprong de boom uit.

Een sarcastische lach verliet zijn bek toen ze zei dat ze zich veilig voelde. “Wat fijn voor je.” Vervolgde hij sarcastisch. Hij vond haar echt heel erg irritant, eigenlijk wilde hij haar het liefst uit de weg ruimen. Het was maar goed voor haar dat er andere katten toe konden kijken, anders had hij haar allang aangevallen. Toen werd hij uit zijn gedachten gehaald, omdat ze opeens op een tak sprong. "Honger?" Hij keek naar haar toen ze weer uit de boom kwam. “Ja.” Hij scheurde het deel van het vogeltje waar hij bij kon uit haar bek zonder te vragen en schrokte het op. Daarna likte hij theatraal zijn lippen af voordat hij haar weer strak aanstaarde. Hij vroeg zich af waarom ze opeens die vogel gegrepen had, maar hij vond het best. Niet dat hij haar er voor ging bedanken. Hij keek haar alleen maar aan benieuwd of ze nog wat te zeggen had, anders had hij wel wat beters te doen. Dan zou hij wel zorgen dat ze een keer alleen met elkaar waren en dan zou hij haar alsnog naar haar strot vliegen.

"Dankjewel Sunset. Graag gedaan Claw, geen probleem." Ze smeet de rest van het vogeltje in zijn gezicht en mepte triomfantelijk haar staart tegen zijn neus aan. Vervolgens draaide ze haar rug naar hem om, maar op de manier dat ze zijn schaduw zou kunnen zien als hij eraan kwam. "So, how's life?" Normaal was ze enorm vriendelijk tegen elke kat die ze tegenkwam, maar nooit van haar leven zal ze vriendelijk zijn tegen Claw.

Zo laat! Sorry sorry sorry! ._.

Hij staarde haar enkel droogjes aan toen ze de rest van het vogeltje in zijn gezicht smeet en daarna haar staart in zijn neus duwde. Toen ze zich omdraaide at hij ook de rest van het vogeltje op en smeet de botjes van zich af. Hij nam niet de moeite om die op te ruimen. “Prima.” Zei hij enkel toen ze vroeg hoe het ging. “Het zou nog beter gaan als jij niet aan mijn kop stond te zeuren,” Dus liep hij van haar vandaan zonder te vragen hoe het met haar ging, dat interesseerde hem niet. Hij sjouwde het bos in en verdween uit het zicht. Hij had inderdaad wel wat beters te doen.

[Topic uit]