Tought enought, there must be a battle in a song

Bonepaw was eindelijk apprentices en voelde zich nog al trots op zijn rank, hij stond altijd vrolijk op en jaagde veel. Hij hielt van het leven, van vechten en bij zijn vrienden zijn. Ook lachen vond hij geweldig, hij was al klaar op. Hij wilde wel eens trainen met zijn mentor Snowstorm, alleen had hij deze kat nog nooit gezien. Onderzoeken, werd het dus. Hij liep het apprentices hol uit en liep met rustige stappen naar buiten, er lag elke dag steeds meer sneeuw. Te veel sneeuw, hij voelde zijn poten al nat worden. Hij zuchtte even, het duurde al lang om ze te laten drogen. Hij liep door de bakken met sneeuw heen en zocht naar een paar katten, misschien zou hij dan daar mee een gesprek kunnen voeren. Hij had een glimlach, eerder een grimmas. Hij vond het namelijk ook leuk om andere hun dagen te verpesten, grotere katten plagen kon ook. De kleintjes kon hij ook plagen, hij had best wel veel zin om weer is de Bone uit te hangen.

Eerste post voor Battlesong

Geïrriteerd schudde hij de sneeuw van zijn poten. In het begin was de witte laag wel oké geweest, maar nu lag het er al te lang. Het was moeilijk om aan eten te komen en katten werden sneller ziek. Gelukkig had de grote kater een redelijk goed afweersysteem. Toch was hij magerder geworden. Ookal eiste hij meestal al het betere eten op zonder er zelf iets voor terug te doen. Nu zat hij hier vlak bij de Warrior den zich te vervelen. Hij had geen idee wat zijn familie uithing en was al op jacht geweest. Zijn blik viel op een apprentice die Door de sneeuw heen liep. Bonepaw dacht hij dat de naam was. Geduldig wachtte hij af tot de kater een gesprek zou starten.

Bonepaw liep vrolijk door het sneeuw heen, alleen waren zijn poten nat en doorweekt. Hij merkte dat weinig katten echt wakke maken door deze witte deken, hij keek eens goed. Hij merkte een krijger op, vlug probeerde hij zich naar de krijger toe te banen. Hij voelde meer delen van zijn lichaam nat worden, vlug haaste hij zich verder. Hij kwam uiteindelijk naar de starende krijger aan, het was wel nogal creepy als een krijger je bleef aan staren. "Hey" Hijgde hij naar de krijger, zijn ambere ogen staarde in de ogen van de krijger. Hij wist zijn naam niet echt, hij dacht dat het met een B begon. Misschien heten hij wel Buttersong, nee vast niet. Hij glimlachte naar de geïriteerde kater, hij was wel altijd in een vrolijke bui. Hij wiebelde kort met zijn oren en hoopte niet dat hij te laat was, hij had graag zin in gesprekken. Even gaapte Bone, hij vroeg zich af waarom deze krijger zo vroeg was opgestaan. Hij had ook meerdere vragen, hij opende net zijn mond om het te vragen. Alleen waaide het, de takken waaide mee. Het duurde niet echt lang of een dikke laag sneeuw landde op hem, hij was begraven onder een laag sneeuw. Hij wilde niet eens nat worden, wel een van ze enige keren dat hij dat niet wilden maar toch. Bone stak vlug zijn hoofd uit de berg sneeuw, hij schudde met zijn kop om het sneeuw meer van hem af te krijgen. Alleen zou er ook wat sneeuw op de krijger zijn geland of hij had een paar stappen naar achter gedaan, "Maar Butterfly, hoe ist?' Vroeg hij nog steeds hijgend. Hij had nu al een rot geweldige dag, alleen dacht hij de laaste tijd veel aan Dawn en Scar.

Even ontmoetten hun blikken elkaar. Hij keek recht in de ambere ogen van de apprentice en zag een litteken over zijn gezicht lopen. Ook zag hij dat de later glimlachte. Hij glimlachte niet terug. Zijn blik was geïrriteerd door de koude sneeuw. Zijn staart zwiepte over het witte tapijt en liet een aantal vlokken op dwarrelen. 'Hey, Bonepaw.' Door de gaap van de kater begon hij ook automatisch te gapen. Battle klapte zijn mond weer dicht en keek weer naar de kater voor zich. Het was vrij vroeg en dat was duidelijk zichtbaar in het kamp. Zelf was hij aardig moe doordat hij de hele nacht aan het jagen was geweest. Dat had hem slim geleken omdat er dan meer dieren actief waren, maar het had niet meer opgebracht dan normale jacht overdag. Sneeuw viel naar beneden en bedekte zijn tabby vacht. Met een lage grom begon hij zich uit te schudden. Toen hij zichzelf weer acceptabel vond gaf hij antwoord. 'Met 'Butterfly' gaat het vast goed.' Antwoordde hij sarcastisch. 'Ben je ook nog geïnteresseerd in hoe het met mij, Battlesong gaat? Of doet dat er niet toe.'

Bonepaw zat naast een geïrriteerde kater, ook deze kater was in de sneeuw beland. Hij glimlachtte naar de kater alleen leek de andere het niet terug te doen, dit zou dus een leuke dag worden. Dus niet, zo leek de krijger tegenover hem dan. Bonepaw haalde zijn schouders op, er was niks beters dan het verpesten van levens. Wacht, zelf was hij niet slecht. Hij zou een trotse krijger worden, hij zou de beste van de Thunderclan worden. 'Met 'Butterfly' gaat het vast goed.' Antwoordde de kater sarcastisch, zei de kater dat nu in de derde persoon. 'Ben je ook nog geïnteresseerd in hoe het met mij, Battlesong gaat? Of doet dat er niet toe.' Snauwde de kater kwaad, hij staarde hem aan. Bone keek naar hem, hij leek het nog even niet te snappen. Hij wiebelde kort met zijn oor en staarde de kater stil aan, "Oké hoe gaat het dan met Battlesong?" Vroeg hij rustig en trots. Hij staarde de kater aan, hij voelde zich als een leider die hij nog niet was. Hij staarde de kater aan met een glimlach, deze kater heten ook Battlesong. Battlesong de kater, het klonk grappig in zijn hoofd alleen was het een geïriteerde kater waarbij hij alleen wanhoop kon voorstellen. Alleen niet iedereen kon je vriend zijn, dus deze kater ook niet. Hij kon er wel mee praten, "Nog wat gevangen Battle?" Vroeg hij daarna en gaf de oude kater een stootje.