When I was, a young boy

Hij was een Apprentice. Sarcastische yay. De kater wou niets liever als gewoon bij z'n moeder kunnen liggen, of kuist een Warrior zijn. Apprentice zijn was de stomste Rank. Het achtervoegsel, -paw, klonk ook vreselijk in zijn oren. Dawnpaw. Hij walgde ervan. Terwijl Windpaw, zijn zusje, er zo blij over leek, zwierf hij zelf in stilte rond in het Territory. Misschien was het verstandiger geweest om te wachten op een training met zijn Mentor Runningvole, maar hij dacht het Territory al genoeg te kennen. Cyber had hem immers al eens weggehaald hier, en Dawn herkende de weg nog steeds. Een zucht verliet zijn mond en hij ging tegen een boom zitten, terwijl hij naar de ondergaande zon keek met opgezette vacht tegen de wind. Hij vond een Clanleven allesbehalve leuk op dat moment.

+1ste post Slenderstep

Ze had net een goede jacht gehad, toen de zwarte poes weer terug wandelde naar het kamp. Terwijl de twee kraaien en een rat tussen haar kaken heen en weer bungelden gooide ze de drie prooien in een mooie worp op de prooistapel. Haar blik liet zich rusten op een clangenoot die haar nogal bekend voor kwam. Slender greens even en sloop geruisloos op de apprentice af. De tabby apprentice verscheen vlak voor haar zichtveld. Haar poot tikte de kater zijn schouder stevig aan. "Hey Dawn. Mag ik?" Ze gebaarde met haar snuit naar de plek naast hem terwijl ze op zijn antwoord wachtte. Als de kater liever geen gezelschap had begreep ze dat volkomen.

><

Hij was zo in gedachten verzonken, over van alles en nog wat. Hij besefte ook dat alles er mooier uitzag buiten het Camp. Zijn teleurstelling was groot geweest toen hij zijn igen het eerst opende. Alles was minder mooi als hij hoopte. Dawn's gedachten gleden verder, naar vroeger. Was hij wel een goede kitten geweest? 'Tuurlijk wel, natuurlijk was hij een goede kitten. Was hij lief geweest geweest voor Snowynight? Had hij vaker om moeten gaan met Thrushdive? Dear StarClan, doe niet alsof ze dood zijn, zei hij in gedachten tegen zichzelf. Een tik op zijn schouder, en de nieuwe Apprentice keek op, in de donkere ogen van een poes die hij kende. Ze had hem ooit een paar jachthoudingen geleerd toen hij erom vroeg, als kitten. Slenderstep. Hij mocht haar wel, ze was altijd vriendelijk voor hem geweest, en hij vond in haar gezelschap zijn ook best oké. "Hey Dawn. Mag ik?" Ze gebaarde naar de plaats naast hem, en de tabby kater keek van de poes naar de plaats, en daarna terug naar de poes. "Natuurlijk," antwoorde hij, en glimlachte kort eventjes, voor hij zijn staart om zijn poten heen sloeg. "Alles oké met .. U?" De 'u' was wat vragend, want hij wist niet of hij beleefd moest zijn, of met 'jou' mocht spreken.

De zwarte poes liet een tevreden glimlach zien toen de kater haar nog leek te kennen. 'Natuurlijk,' Antwoordde hij op haar vraag. Slender nam plaats recht tegenover hem, op gelijke ooghoogte zodat het gemakkelijk was voor elkaar om in elkander's ogen te kijken. 'Alles oké met .. U?' Slender grinnikte en knikte toen lichtjes. "Gaat wel. Hoe gaat het met jou? Nieuwe apprentice?" Het was niet dat ze extra nadruk op het woord 'apprentice' legde, maar toch leek het alsof ze het woord wat langzamer uitsprak dan de rest. Ze probeerde de gedachte aan de apprentice die ze had zien sterven door een Thunderclanner te verbergen. Tot nu toe ging het best goed.

"Gaat wel. Hoe gaat het met jou? Nieuwe apprentice?" Bij het laatste woord keerde zijn maag om, en keek hij lichtelijk weg. "Goed om te horen. En uh, goed, denk ik." De kater had plots geen zin meer om te praten, en hij was kwaad op zichzelf dat hij zo flauw deed over Apprentice zijn. Het was niet alsof het een straf was! Er waren Apprentices die Elder waren omdat ze blind waren, of doof, of iets anders, en hij zat te klagen over Apprentice zijn. Beschamend gewoon. Ze had 'Apprentice' anders uitgesproken, en het bracht een wrang gevoel in zijn maag. Als het kon, klom hij in een boom en sliep hij zes manen lang, tot hij een Warrior kon worden. Zes manen gaan sneller om als je tegen andere praat, bedacht hij, met een grimas op zijn gezicht. "En ja, een nieuwe .. A -." Hij slikte even. "Apprentice." Het lukte beter met de keer, om de Rank uit te spreken. Misschien dat het nog wel wende.

De poes keek benieuwd op en lachte wat schuins toen de kater haar toesprak. 'Goed om te horen. En uh, goed, denk ik.' Ze gaf er niet voldoende aandacht aan om te weten dat de kater het niet zo fijn vond. Daarentegen lachte ze naar hem. "Bevalt je mentor je al?" Vroeg ze maar voorzichtig. Ze had het gevoel dat ze weer eens teveel vragen stelde. 'En ja, een nieuwe .. A -.' Slender keek de kater aan. 'Apprentice.' Ze hield haar kop wat schuin, maar besloot om er maar niet naar te vragen. Als hij iets wilde vertellen, liet ze het hem zelf maar zeggen. "Weet je de jachttechnieken, die ik je al geleerd had, nog?" Ze besloot maar dat ze het gesprek liever gaande hield. De stilte was niet zo gewenst bij haar.

De e stem van de poes trok hem weer naar de realiteit. "Bevalt je mentor je al?" Hij hoorde dat ze was voorzichter sprak als eerst, en hij rolde kort met zijn ogen, maar liet het niet merken. "Je hoeft niet voorzichtig te doen, het is gewoon wennen aan het Apprentice zijn." grimaste hij. "Ja, ze is heel vriendelijk. Ze heet Runningvole, kent u haar? Ze is nog een beetje paniekerig, want ik ben haar eerste Apprentice, maar ik vind dat ze het goed doet," De rollen werden omgekeerd, besefte hij grijnzend, hij was trots op zijn Mentor, normaal warn Mentoren trots op hen Apprentice's. "Weet je de jachttechnieken, die ik je al geleerd had, nog?" Hij grijsde breed, en knikte. "Ohja! Danzkij u ben ik sneller mee," grinnikte hij vriendelijk. Moodswings? Neeh hoor ..

Slender drapeerde haar staart om haar poten heen. 'Je hoeft niet voorzichtig te doen, het is gewoon wennen aan het Apprentice zijn.' De poes keek verbaasd op toen de apprentice dat zei maar lachte toen. "Dan, excuseer me. Ik dacht namelijk dat ik je verveelde met m'n geklets." Ze lachde zwak terwijl ze naar de grond keek. 'Ja, ze is heel vriendelijk. Ze heet Runningvole, kent u haar? Ze is nog een beetje paniekerig, want ik ben haar eerste Apprentice, maar ik vind dat ze het goed doet,' De zwarte poes luisterde aandachtig maar schudde toen haar kop lichtjes. "Niet persoonlijk. We kwamen elkaar vast wel eens tegen in het kamp geloof ik," Ze snoof even. Ze kende de poes vast wel van horen, maar elkaar echt gesproken heeft ze nog niet echt gedaan. 'Ohja! Danzkij u ben ik sneller mee,' Slender lachte tevreden haar tanden bloot. "Da's fijn. Hebben ze al van pas gekomen?" Ze kon de kater altijd nog eens vragen om mee te gaan op jacht. Dan had hij dat ook al eens gehad, en met z'n tweetjes ging jagen nu eenmaal beter. Zolang de ander maar geen kabaal maakte.

De apprentie sprak over zijn mentor Runningvole en of ze die kende. Slender dacht even na maar antwoorde toen. "Niet persoonlijk. We kwamen elkaar vast wel eens tegen in het Camp geloof ik," Ze keek weer naar haar poten. Nadenkend. 

'Ja, ik heb laatst houdingen moeten voordoen, en ook vertellen waarom ik zo stond, wat het voordeel was aan die houdingen.' Slender lachte. "Dus is onze jager al klaar om echt op pad te gaan?" Ze wenkte naar het bos naast hen. Als hij wilde kon ze hem al enkele houdingen aanleren tijdens het jagen op echt voedsel. Persoonlijk vond ze dit gemakkelijker dan op een ingebeelde prooi te jagen.