It makes me sad, daddy

Onderwerp: It makes me sad, daddy vr 9 jan 2015 - 12:55

Een stapje voor het andere stapje, als ze dat maar deed dan kwam ze er wel. Haar pootje voor haar ander pootje, want dan kwam ze vooruit. Ook al hing haar kopje bijna op de grond of zakte ze bijna door haar pootjes, dat moest ze doen. Ze was een doorzetter, dus was ze nog nooit ergens beland om dood te vriezen. Haar lipjes zaten stijf op elkaar terwijl ze door trippelde. Het was hier koud, omdat ze over een open veld liep. De wind had dus vrijspel op haar dunne vacht. Ze wiebelde wat ongemakkelijk met haar oren, omdat er opnieuw iets bijgekomen was wat haar probeerde tegen te houden, wat haar dat stapje niet voor de andere wilde laten zetten. Toch liep ze door, zoals ze altijd deed. Ze was opnieuw weggelopen bij het nest van haar ouders, maar dit keer had het een goede reden gehad, want papa had zo raar gedaan. Hij had haar genegeerd terwijl ze tegen hem aangekropen was en zich omgedraaid, vond papa haar niet lief meer? Het had haar verdrietig gemaakt, dus was ze weg gegaan. Opeens stond ze stil toen ze iets rook, dat lukte haar steeds beter, maar onderscheiden kon ze het nog niet echt. “Ikke iets ruik.” Zei ze daarom ook alleen maar, niet wetend dat het een andere kat was. Nieuwsgierig gleed de blik in haar reebruine ogen over haar omgeving.

[First Venice]

De zwartwitte poes keek verbijsterd naar de sneeuw overal. Ze háátte dit spul! Het was ijskoud! Was ze nou maar nog in Italië, daar was het tenminste warm. Het leek wel alsof ze een van haar kittens hoorde piepen. "Ikke iets ruik." Dat was geen Italiaans! Ergens in deze sneeuw moest er dus een kitten zitten.. Waar? Ze zag twee kleine oortjes boven de sneeuw uitsteken, en meteen sloeg de bicolor zich om het kleine poesje heen. Daarna likte ze over haar kopje en legde haar dichterbij zich. "Ben je oké?" Zei ze zachtjes, haar accent lag nog steeds op haar woorden gedrukt. Ze zuchtte diep, en aande het kleinte met haar zachte, dikke staart.

Verrast en een beetje van haar stuk gebracht liet ze de verzorging van de poes over haar heen komen, wat deed die nou? Ze wist niet zo goed wat ze nou moest doen, maar de rogue bedoelde het vast goed. Ze had in ieder geval niet het idee dat de poes dit deed omdat ze haar iets aan wilde doen. Ze knikte daarom ook voorzichtig toen ze vroeg of het ging. “Ja, ook jij?” Vroeg ze daarna wat aarzelend. “Jij bang ik koud?” Ze staarde de rogue nog steeds wat verbaast aan. “Jij naam?” Vervolgde ze.

Onderwerp: Re: It makes me sad, daddy