{Open} Days fly by

In plaats van dat ze weer eens buiten het kamp was, werd haar bevolen om de nursery maar eens te gaan doen. Ze mocht niet buiten rond hangen. Ze mocht dus ook geen mos gaan zoeken, want dat hadden twee andere apprentices al gedaan. Zij mocht lekker de nursery uitruimen.
Roughpaw stapte de nursery binnen en keek even om zich heen, terwijl ze de lucht inhaleerde. Het rook hier en daar nog vertrouwd. Maar de geuren van haar moeder, siblings en zichzelf waren zo goed als verdwenen. De tijd ging echt snel.

Het waren een paar van haar laatste weken in de nursery, en Blackkit kon niet wachten tot ze apprentice zou worden. Ze was het hier wel zat; de bedompen sfeer, de slaperige lucht, het gehuil van nieuwe kittens, en de oneindige controle van de warriors die er zeker van moesten zijn dat de kittens veilig in de nursery zouden blijven.
De momenten dat er een nieuwe snoet - of een zeldzame snoet - in de nursery kwam kijken, waren dan ook Blackkit's favoriete momenten. Ze merkte hoe ze het vaak beter kon vinden met apprentices, en in enkele gevallen ook met de warriors - al moest ze toegeven dat de verschillen tussen warriors en kittens wel erg groot waren.
Zo ook nu. Blackkit sprong op toen ze Roughpaw de nursery binnen zag lopen. Ze stormde op haar af, maar bleef op een veilige afstand om te bekijken of haar begroeting gewenst was - want dat had ze intussen wel ook geleerd van opa Lovetear; respect was belangrijk.

Roughpaw was nog geen hele seconde in de nursery of ze zag al een nieuwsgierig kopje van één van de oudere kittens. Blackkit, die zou bijna apprentice worden. Ze had zeker vier en een halve moon met de kitten door gebracht in de nursery, maar haar kende ze minder goed. Gezien ze meer met haar leeftijdsgenoten om was gegaan. Zoals Lurkingpaw en Dawnpaw. "Hé! Zei ze met een grijns rond haar lippen. Nieuwe vrienden maken was nooit verkeerd. En was gezelschap nu was ook zeker niet verkeerd.

Naarmate Blackkit dichterbij kwam, herkende ze Roughpaw; een jonge apprentice die ze voor de ceremonie nog in de nursery had gezien. Ze hadden elkaar nooit echt gesproken, maar ze herkende een paar van haar vrienden van snuit, en het had altijd een leuk groepje geleken. Omdat Blackkit toch het liefst met wat oudere katten omging, en ze zich vaak ouder voelde en gedroeg dan ze werkelijk was, klikte het vaak met apprentices. "Hee Roughpaw," glimlachte Blackkit vrolijk, en stapte dichterbij toen ze merkte dat ze welkom was. "Hoe is het?"

Blackkit begroette haar terug, en kwam dichterbij. Vervolgens vroeg de oudere kitten hoe het met haar ging. "Het gaat wel, ik moet de nursery uitruimen en de nieuwe nesten er in leggen," miauwde ze, terwijl ze haar lippen op elkaar perste en de nursery bekeek. Ze had hier totaal geen zin in. In de nursery zijn was niet vervelend, enkel waren de jongere kittens vervelend. De kittens die haar sowieso in de weg zouden zitten. "Zin om me te helpen?" Vroeg ze vervolgens. Blackkit werd toch bijna apprentice, en wat gezelschap was niet verkeerd.

Zoals elke dag in de nursery was er niks te doen. Woodkit lag met zijn kop op het mos en keek een beetje verveeld om zich heen. Een jonge poes kwam de nursery binnen. Woodkit volgde haar stappen. Ze leek nog een apprentice, maar waarom zou ze in de nursery komen? Als Woodkit apprentice zou zijn, zou hij voor als lang als hij leefde niet meer in dit levenloze hol willen terugkomen. Nou ja, behalve als hij ooit op een dag zelf een familie zou hebben. Dan wel natuurlijk. Blackkit begroette de onbekende poes. "Roughpaw" was de naam van de apprentice. Best wel origineel voor zover Woodkit wist. Ze vertelde aan Blackkit dat ze de nursery moest schoonmaken. Blackkit bood aan om te helpen. Woodkit liftte zijn kop van het mos. Misschien dat hij ook wel mocht helpen, dat was beter dan niks doen. Hij strekte zijn korte pootjes uit en stapte dichterbij de twee poezen. "Hi, kan ik helpen?" vroeg hij beleefd.

Note: Mind if I join? ^^

~ Super leuk juist ^^

Blackkit trok een beetje een vies gezicht. "De nursery uitruimen? Yikes. Lijkt me niet het leukste van apprentice zijn." Ze hoopte maar dat haar mentor haar niet dit soort taakjes zou laten doen later. "Maar ja, graag!" Niet dat Blackkit écht graag wilde helpen met dit specifiek, maar ze wilde zo veel mogelijk tijd doorbrengen met verschillende apprentices. Dan had ze meer katten om mee om te gaan als het haar tijd was om apprentice te zijn.
Een andere kitten stapte op hen af; Woodkit. Blackkit herkende hem, maar had nog nooit echt met hem gesproken. "Ja!" riep Blackkit enthousiast. Hij zou vast ook bij de volgende ceremonie zijn -paw krijgen. "Toch?" vroeg ze toch nog even voor de zekerheid aan Roughpaw.

De witte kitten kwam uit een hoekje van de nursery zetten toen er plots wat leven in de eerst stille den begon te komen. Met haar ijsblauwe oogjes op nieuwsgierig liep ze naar voren en keek naar de andere twee kittens, waarvan ze de naam zo snel eventjes niet meer wist. Haar geheugen kon soms een zeef zijn, zeker als het over iets ging wat haar aandacht niet helemaal trok. Ze hoorde dat de apprentice de nursery uit ging ruimen. "Kan ik ook helpen?" vroeg ze toen voorzichtig en met een kleine glimlach.

Met om hulp vragen was vast niks mis. Tevens verwachtte ze ergens wel dat Blackkit helpen zou, ze verlangde vast naar het worden van een apprentice. Net als Roughpaw gedaan had. Al had ze niet verlangd naar deze taken. "De nursery uitruimen? Yikes. Lijkt me niet het leukste van apprentice zijn." Roughpaw grinnikte. "Je kan er maar beter aan gaan wennen, élke apprentice moet dit doen," miauwde ze. "Maar ja, graag!" Antwoordde ze uiteindelijk toch. Roughpaw grijnsde. "Top, dankjewel!" Reageerde ze met een grijns.
Woodkit, broer van Lurkingpaw kwam er ook bij. "Ik vind het goed!" Antwoordde ze toen Blackkit om bevestiging vroeg. Hoe meer zielen, hoe meer vreugde. "Maar, hé, Woodkit, waarom ben jij nog geen apprentice?" Vroeg ze terwijl ze al naar het eerste nest liep. Echter kwam er nog een kitten bij, Shiverkit, een wat jongere kitten. "Kan ik ook helpen?" Vroeg de jongere kitten. Ach, waarom ook niet? "Natuurlijk, jij mag ook helpen!" Miauwde ze met een grijns. "Laten we het vieze mos dan maar uitzoeken en buiten de nursery leggen," miauwde ze terwijl ze het vieze mos van het eerste nest al bij één begon te rapen.

Zijn hulp werd positief ontvangen door Roughpaw. Nog geen seconde later bood ook Shiverkit aan om te helpen, het werd een gezellige boel. "Maar, hé, Woodkit, waarom ben jij nog geen apprentice?" vroeg ze. "Tja, ben nog aan de kleine kant voor mijn leeftijd. Ze vonden dat ik er nog niet klaar voor was, helaas." Woodkit had geleerd dit soort dingen te accepteren. De volwassenen hadden het zo bepaalt en zo was het dus ook. Al dacht hij wel dat het mede kwam door de knak in zijn staart. Hij wist niet waarom, maar hij vond het er zwak uit zien. Hij was teleurgesteld, want hij was graag apprentice geworden, kon hij eindelijk eens uit het kamp en de natuur in. Maar zo was het niet gegaan. Woodkit raapte het vieze mos bijeen van zijn eigen nest, dat vond hij wel zo netjes.

Nog een kitten kwam erbij, Shiverkit. Blackkit kende haar niet persoonlijk, maar had haar vaak genoeg door de nursery zien huppelen. "Geen probleem," glimlachte Black naar Rough toen ze haar bedankte. Ze vond het fijn dat ze iemand kon helpen, en Woodkit zou vast ook bij de volgende ceremonie apprentice worden, als ze haar dan wel groot genoeg vonden. "Laten ze je soms kitten blijven als je niet groot genoeg bent?!" zei Blackkit geschrokken. Ze keek bang naar haar eigen buik. Was zij wel groot genoeg? Ze keek naar Roughpaw, zoekend naar bevestiging dat zij uit de gevarenzone was.

"Laten ze je soms kitten blijven als je niet groot genoeg bent?!" Reageerde Blackkit geschrokken. "Alleen als ze vinden dat je er nog niet klaar voor bent," zei Woodkit. "Zeker weten doe ik het ook niet." zei hij erachteraan. Hij wist het fijne er toen niet van, wel dat hij naar zijn Apprentice rang kon fluiten. Het grootst deel had hij ondertussen van zijn nest afgeschraapt. Maar "Ik denk dat je je niet zorgen hoeft te maken Blackkit." zei hij geruststellend. Binnen kort zou hij alsnog apprentice worden en kon hij eindelijk de geur van vrijheid reuken. Nou ja, nog niet helemaal natuurlijk.