Tell me about the heroes from the past

Al een tijdje staarde Lizard naar de ingang van de nursery, wachtend op iets wat nooit zou komen. De laatste tijd leek ze zich te vervelen. Ze kon nu al rond paraderen en simpele zinnen zeggen, maar toch leek ze niets te willen doen. Wat viel er ook meer te doen dan je siblings lastig vallen en 'gesprekken' voeren met je mama? Lizard sprong met een opgewekte mauw recht toen ze een idee had. Ze leek even haar evenwicht te verliezen, maar herpakte zich gelukkig sneller dan de vorige keren. De kitten zat nu vlak voor de opening in de nursery. Toen er een kat langs de nursery liep, schraapte ze kort haar keel. "Tell me about the heroes from the past." mauwde ze luid, hopend dat de kat op haar verzoek in zou gaan. Niemand kon kittens weerstaan, right? Ze was dan ook de kitten van Whitelion, niemand kon haar verzoek weigeren. Deze gedachten waren misschien wel wat overdreven, maar dat hield haar tenminste sterk. En als de kat gewoon door zou lopen, zou ze wel direct iemand anders aanspreken.

Open

Dinleap

Dinleap zuchtte diep. Ze liep heen en weer te ijsberen voor de Nusery. Er was niets te doen nadat ze had gejaagd. Er was nog kort geleden een ceremonie geweest waar zij niet aan deel mocht nemen. Ze wist zelf niet waarom, maar soms zag ze katten een vreemde blik op haar werpen. Vooral als ze zichzelf aanbied voor jacht- en andere patrols. "Tell me about the heroes from the past." Dinleap stopte en wierp een blik opzij. Lizardkit zat voor de Nusery. Ze vond die kittens van Icy en White maar arrogant, zonder regeltjes. Maar ze kon deze niet weerstaan. Ze ging zitten en wierp een koude blik op de kitten. "Heb je wel eens gehoord van Lizardstar?", vroeg ze kil, maar geheimzinnig.

_{© Isa}

Het glimlachje op Lizard's snoetje werd alleen maar groter toen ze Dinleap opzij zag kijken. Enkele tellen later stapte ze al dichter naar de Nursery toe. Zelf bleef ze in de nursery zitten, wetend dat de Nursery een veilige haven was. "Heb je wel eens gehoord van Lizardstar?" Haar oogjes werden groot bij de woorden van de poes. Was er ooit een Lizardstar? Ze werd al enthousiast bij de gedachten. "Nee." fluisterde ze bijna. Het puntje van haar staart zwiepte afwachtend heen en weer. Hier wilde ze alles over weten.

Dinleap

De kitten trok grote ogen op. "Nee." Een kleine kille glimlach vormde rond haar lippen. "Lizardstar en Foxhowl waren de leader en de deputy van de clan..." Ze liet een stilte hangen voordat ze weer verder ging. "Lizardstar was de machtigste van de heide en het woud en Foxhowl de snelste. Samen vormden ze een ijzersterk duo."

_{© Isa}

Ondertussen was de kitten gaan zitten, luisterend naar wat de warrior te vertellen had. Een glimlach stond stond op haar gezicht dat Lizardstar de leader was en ene Foxhowl de deputy. "Lizardstar was de machtigste van de heide en het woud en Foxhowl de snelste. Samen vormden ze een ijzersterk duo." Lizardkit trok zich al snel terug recht. Ze was dan ook iemand die niet lang stil kon blijven zitten. "Waren ze de deputy en leader van Windclan?" vroeg ze nieuwsgierig. Er waren nog veel vragen die op het puntje van haar tong lagen maar deze hield ze, voorlopig, nog achter.

Dinleap

De kitten sprong terug recht. Dinleap schudde even haar kop, dit ging moeilijk worden. "Waren ze de deputy en leader van Windclan?" Dinleap grijnsde. "Ja. Lizardkit was zwart met witte vlekjes net zoals jij... En Foxhowl was zo rood als bloed." Ze keek even naar de hemel... O StarClan, waar was ze toch aan begonnen? Ze keek weer naar de kitten. "Zoals ik al zei waren ze een ijzersterk duo. En samen wilde ze een nieuwe clan maken." Ze zwiepte haar staart dreigend heen en weer. Jup, ze ging het lekker spannend houden.

_{© Isa}

Een grijnsje sierde haar snoetje toen ze hoorde dat Lizardstar net dezelfde vacht als haar had. Misschien lag er wel ,ook voor haar, een grote toekomst in het verschiet. "Zoals ik al zei waren ze een ijzersterk duo. En samen wilde ze een nieuwe clan maken." Haar oogjes werden weer groter, wetend dat er iets spannends achter zou komen, maar Dinleap hield het achter. Spannings vond ze maar vervelend. Het gaf je zo'n vreemd gevoel. "Vertel verder." piepte ze snel.

De grote witte kater keek het camp rond. Bij de nursery zag hij een van zijn jongste dochters, Lizardkit, samen met de reïncarnatie van zijn allereerste liefde. Hij glimlachte, en met een air die niets met minachting, trots, woede, verdriet of wat dan ook te maken had, liep hij naar de twee toe. De enige emotie die hij uitstraalde was geluk bij het zien van die twee samen. Hij gaf Lizardkit een likje over haar hoofd en keek naar Dinfur-nee, Dinleap. Ze had een nieuwe naam aangenomen. Een klein glimlachje lach om zijn lippen, maa rhij zei geen woord. Blijkbaar was de poes een verhaal aan het vertellen voor de kitten, en hij wou het moment niet verbreken.

~Ik ga ervan uit dat dit na het moment dat ze elkaar tegenkwamen is (a) En, White's oude, vriendelijke karakter komt naar boven c:

Onderwerp: Re: Tell me about the heroes from the past