Calls me home

De dagen werden merkbaar korter en de duisternis at het licht op. Leaf-bare liet op zich wachten. Naarmate de tijd vorderde, verdween de zon aan de horizon. Een prachtige rooskleurige gloed schitterde aan de hemel en kondigde een mooie avond aan. In de nursery op Shadowclan territory lag een klein katertje opgerold op een zacht bedje van mos. De kitten werd angstig door de wind die woest tegen de wanden van de nursery sloeg. De stevige wanden van de nursery hielden de kou en de wind dan wel buiten maar het weerstond het geschreeuw van de wind niet. Buiten dat, was het een efficiënte isolatie. De vertrouwde zoete geur van de nursery vulde Rudekit's longen. Het was vertrouwd, de Queen naast hem was dat niet. Zij was volledig onbekend terrein voor de kitten maar hij hield van haar warme pels. Het was bijna net zoals Mistflare...zonder haar vertrouwde zoete geur. Deze vertrouwde geur was overal verdwenen en kwam nooit meer terug. Ondanks dat zijn moeder er niet meer was, was het katertje toch niet volledig aan zijn lot over gelaten. Nee, deze Queen gaf hem melk en warmte. Door haar zorgen, kwam hij erdoor. Zijn zintuigen begonnen zich langzaam te ontwikkelen. Hij kon beter horen en ruiken. Enkel zijn oogjes waren nog steeds dichtgeplakt. Maar hij had alle tijd van de wereld, niet?
{ BLACKWING }

Het katertje lag dicht opgerold op een warm mosbedje terwijl de zoete geuren zijn neus vulde. Zijn buikje ging met regelmaat op een neer en zijn staart omringde zijn lichaampje. De kitten was slechts enkele dagen ontslaan van de medicine cat's den en hij kon zijn slaap goed gebruiken. Maar het lukte hem niet om slaap te vatten. De woeste windvlagen die tegen de nursery sloegen, klonken hem niet als muziek in de oren. Integendeel. Ze hielden hem wakker en maakten hem angstig. Slaap kon hij enkel vatten als het licht in de den scheen en de duisternis verdwenen was.

Een vertrouwde geur vulde zijn neusje en piepend kroop de kitten overeind. De onbekende Queen gaf hem een beetje ruimte. Hij greep zijn kans en gebruikte zijn pootjes. Een mislukte poging deed hem weer op zijn achterste vallen. Een natte tong gleed over zijn lichaampje en hielp hem weer overeind. 'Hey kleintje' sprak een zachte kalme stem. Rudekit herkende de vertrouwde stem en de geur. Hij had hem eerder waargenomen. Oh, die geur. Deze deed hem zowaar aan Mistflare denken. Zo goed als hij kon, kroop de kitten ernaar toe. Eenmaal bereikt drukte hij zijn lichaampje dicht tegen de vacht. Dat voelde vertrouwd.

Toen de warmtebron zich plots bewoog, schrok de kleine kater op. Zijn pluizige staart krulde zich beschermend om zijn nog smalle lichaampje terwijl dezelfde ruwe tong over zijn vachtje gleed. 'Geniet je een beetje?' klonk de stem van Blackwing. Maar de kitten was doof voor wat hij zei en kroop onhandig naar de staart van de warmtebron. Het katertje kroop er gefascineerd naar, op zijn zintuigen afgaand. Het dingetje vloog op en een windvlaag blies in zijn gezicht. Rude sloeg speels naar de richting van de windvlaag, niet wetend welke kant op. Zijn pootjes grepen speels het pluizige ding dat de windvlaag had veroorzaakt. Onhandig greep de kitten er elke keer weer naar terwijl de blik van de Queen nog steeds op de kitten ruste, wakend.

Het kleine katertje was druk bezig met het pluizige ding beet te nemen, terwijl Blackwing's ogen op de kitten ruste. Rudekit vertrouwde volledig op zijn instincten en sloeg in alle richtingen. Hij ging volledig op in het spel. Na een tijdje in het rond kruipen, was de kitten echter al uitgeput. Al zijn energie was opgebruikt. Zijn hartje klopte snel in zijn borstkas en hijgend liet hij de pluizige staat ontsnappen onder zijn pootjes. "Ben je niet moe?" sprak Blackwing's zachte stem, zijn gedachten te lijken lezen. De kitten tilde zijn kopje op ter bevestiging. Hij was doodop. Plots werd de kitten bij zijn nekvel gegrepen en legde de Queen hem terug bij haar buik. Zijn snoetje zakte in haar warme vacht en wel meteen viel de kleine kitten dromerig in slaap.
{ TOPIC UIT C:}