You've got a visitor! [Otterkit]

Met een muisje tussen zijn kaken verscheen de jonge apprentice terug in het kamp. Veel training had hij nog niet achter de rug, maar jagen was wel iets wat hij ondertussen al kon. Hazelpaw's blik ging naar de witte sneeuw onder zijn poten. Hij had vroeger meer verwacht van het witte spul, dus was hij niet helemaal onder de indruk. Hij richtte zijn gedachten al snel terug voor zich en liep richting de den van de Elders. Hij bracht zijn vers gevangen prooi rechtstreeks naar de Elders en liep vervolgens direct naar de Nursery. Het was al even geleden dat hij zijn zusje had opgezocht, die door een ziekte jammer genoeg niet samen met hem apprentice was kunnen worden. "Otterpaw." grijnsde hij en sprong direct op haar af. Al vanaf sinds hij apprentice geworden was, sprak hij haar altijd aan met Otterpaw. Otterkit zei hij liever niet tegen haar, omdat hij wist dat ze zich anders weer slecht zou gaan voelen. Hij duwde haar direct tegen de grond en drukte z'n kopje broederlijk tegen haar aan.

Het was Saai saai saai. Zoals gewoonlijk was er niks te doen in de kraamkamer, bovendien zat ze met kits veel jonger dan zij. Het was bijna vernederend, om hier te zitten. Ze wilde ook uit het kamp! Ze wilde ook jagen, en leren! Nu hing ze dus rond in het besneeuwde kamp. Er was niks te doeeeeeeen. Het ergste was nog dat ze tegen niemand kon klagen, Wan Hazel was er niet. Alsof haar gedachten werden gehoord door starclan, hoorde ze een bekende stem. "Otterpaw." Ze werd tegen de grond gesmakt door haar liefste broer, die wist dat ze niet gekleineerd wilde worden. "Hey!" De sneeuw was koud, maar haar lieve broertje was warm. Ze likte hem over zijn neus. Hij was eindelijk terug. Otter was tegen de grond gedrukt, maar wat siblinglief niet wist, was dat ze wat sneeuw had verzameld met haar staart en achterpoten. De bruine poes wurmde zich onder hem vandaan, en sprong op. "Welkom teug!" Riep ze, en gooide een volle laag sneeuw op de kater

-Sibling love <'3

"Hey!" De jonge apprentice snorde kort bij de begroeting van zijn zusje, die hij nu tegen de grond hield. Hij richtte zijn oortjes verrast op toen ze zich onder hem uit wist te werken. Hij moest toegeven dat ze niet zwak was zoals de meeste katten van haar leeftijd. Ze was als kitten zelfs sterker als hem. Natuurlijk had hij nu een kleine voorsprong op haar, maar het zou waarschijnlijk niet lang meer duren voordat ze hem zou kunnen inhalen. "Welkom terug!" Hazelpaw deinsde automatisch naar achteren toen hij een volle laag sneeuw over zich kreeg. Dit was de eerste keer dat hij er volledig mee bedekt was. De jonge kater schudde snel het overige beetje sneeuw van zich af en haalde even vluchtig zijn poot over over z'n snoetje. Een grijnsje sierde zijn gezicht. "Je hebt heel wat gemist zusje." mompelde hij en gaf haar een kort kopje, waarna hij voor haar ging zitten.

Haar broertje schudde het van zich af, en grijnsde kort. "Je hebt heel wat gemist zusje." Hierna volgde een kopje, van zijn -nog ijskoude- kop. "Ach, snel genoeg slaap ik weer met je in een den." Zei Otter optimistisch, Al was het vervelend om haar broertje te zien als een bezoeker, niet als een denmate. Nog even, nog even. "Je hebt toch wel een plekje voor me vrijgehouden he?" Knipoogde ze. Haar bruine pootjes kneedde de sneeuw, terwijl ze kort rilde. Koud! Uit het niets moest de poes ineens niezen, en hard ook. Uch, vervelend. Otter snoof even, en schudde toen haar kopje.

Onderwerp: Re: You've got a visitor! [Otterkit]