We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Description: (Just as a normal cat) Littlestream is eigenlijk een zeer lieve poes, dus niet bepaald hoe een Shadowclan kat hoort te zijn. Echter, kan er wel eens iets knappen in haar waardoor ze iets scherper uit de bocht kan komen. Maar dan moet je echt al wel je best doen voordat dat gebeurd. Daarnaast is ze best wel goed beïnvloedbaar, ze vat alles te persoonlijk op en zal haarzelf dus gauw veranderen wanneer iemand dat wilt. Soms speelt dit in haar nadeel, maar beetje bij beetje leert ze zichzelf te vermannen. Er is wel een tijd geweest dat ze zich als een echte duivel heeft gedragen. Dat was toen ze nog een lichte crush op Ashdrizzle had. Wetend dat ze nooit iets met hem kon beginnen door het feit dat ze Medicine cat in wording was, groeide haar jaloezie voor Snowynight op een razendsnel tempo. Jaloers omdat de kattin een normaal leven kon leiden, zelfs kits van Ashdrizzle mócht krijgen, iets wat Littlestream nooit zelf kon meemaken. Maar na verloop van tijd sloot ze zichzelf op in de Medicine den, zich focussende op haar werk en alles wat ze nog moest leren. Na een periode van drie manen had ze het eindelijk weten te aanvaren, en probeert ze sindsdien vriendschap te sluiten met Snowynight, proberende haar vroegere daden terug goed te maken. Echter is de relatie die ze had met Snowynight nooit echt beter geworden, totdat de kattin zich terug beter begon te voelen en terug vaker naar buiten kwam. Wegens het ontmoeten van diverse katten begon ze zich vrolijker en gelukkiger te voelen. (Former Medicine cat) Wanneer ze ooit iemand zal moeten redden die in levensgevaar is, zal ze altijd haar uiterste best doen diegene te redden. Het zal haar dan ook niks uitmaken wat voor afkomst die kat heeft. En omdat ze zo beïnvloedbaar is, zal ze dus ook alles op haarzelf steken wanneer het haar niet lukt iemand te redden, en diegene sterft. Ze weet dat ze dat later ooit eens zal meemaken, dus probeert ze zich mentaal daar al voor klaar te stomen. Echter kan ze niet ontkennen dat ze er echt dwars mee zit dat ze ooit katten zal los moeten laten. Ze zal dan ook zo professioneel mogelijk te reageren in lastige situaties, en geen banden met de zieke katten proberen te krijgen. Want als ze faalt, en haar patiënt overlijdt, weet ze dat ze mentaal zou instorten. Ze kan met andere woorden niet goed om met de dood, en is dan ook bang omdat ze weet dat uiteindelijk ook StarClan haar van de wereld zal komen ophalen. Likes: Spelen, rust, warmte, sneeuwgevechten, kruiden zoeken. Dislikes: Vechten, water, oorlog tussen de Clans, een kat niet kunnen redden, ruzie. Character traits: Koppig, dapper, trouw, zorgzaam, soms venijnig, onstabiel, vergeeflijk, vriendelijk
Appearance
Fur color: Donkergrijs Fur pattern: Solid Fur length: Halflang Eye color: Olijfgroen Pawpads and nose: Lichtgrijze pootkussentjes en een zwarte neus. Scars: 1: onder haar oor, doordat een paard haar bijna had omvergelopen. 2: door een gevecht met Whitelion aan de borders is ze een enorm litteken opgelopen die zich een weg baant over haar borstkas. Echter is deze niet altijd evengoed te zien vanwege haar vacht die er overheen groeit. Description: Ze is een opvallend kleine poes met asgrijze vacht welke halflang tot kort is. Haar ogen hebben een olijfgroene kleur, en haar pootkussens kleuren lichtgrijs terwijl haar neus juist een zwarte tint heeft.
History
Als kleine Littlekit werd ze ter wereld gebracht, echter alles behalve kerngezond. Er bleek iets mis te zijn met de kleine kit, echter wisten ze niet goed wat en werd ze dus meteen naar de Medicine cat den gebracht. Het duurde niet lang of ze liep daar ook nog eens een ziekte op. Innerghost, haar moeder, welke hier blijkbaar niet goed mee overweg kon verbande haar uit het nestje, en bracht haar nooit een bezoek op één zeldzame keer na. En dat was toen ze al Littlepaw heette. De grijze poes had een Mentor gekregen, maar zelfs deze was nooit naar haar komen kijken. Moed sijpelde stilletjes aan uit haar lichaam, totdat er weer een Ceremonie kwam en ze een nieuwe Mentor toegewezen kreeg. Echter herhaalde geschiedenis zichzelf. De kater die haar hoorde te trainen keek niet naar haar om, hij was zelfs niet komen opdagen tijdens de Ceremonie zelf. De poes had niemand, op één iemand na dan; Ashpaw. Een lichtere grijze kater die ze had ontmoet in de Medicine cat den toen hij zijn pootje had bezeerd. De twee konden het goed met elkaar vinden, echter bleef niks in haar leven gespaard. Er kwam even een knak in de barstloze vriendschap van de twee, echter werd die algauw weer gefixt toen de kater haar had gered toen iemand haar op het donderpad had gesmeten. Maar wat de poes niet weet is dat hij juist diegene was die dat had gedaan. En toen kwam de dag. Ze had afgesproken met Shrewstar om een klein gesprek te houden. Ze wou het hebben over haar trainingen die ze maar niet kreeg. Echter liep het gesprek anders af dan ze had gedacht. De Clanleader bood haar aan om Medicine cat apprentice te worden, en dit aanbod accepteerde ze maar al te graag, wel met enige twijfeling natuurlijk. Iedereen in de Clan wist hoe'n grote brombeer Smokebreath, hun Medicine cat, wel niet kon zijn op bepaalde momenten. En ze wist dus niet goed hoe dat zou aflopen.
Nog voordat ze officieel medicine cat apprentice was verklaard en samen met haar vriend Ashpaw naar WindClan territorium ging om te zien of de wezens genaamd 'schapen' echt bestonden. Plezier hadden ze, totdat Windclan's deputy Lionroar hen van het gebied kwam afjagen. Zelfs op de dag van vandaag ziet ze de verwarde blik van Ashpaw nog voor zich. De blik die was veroorzaakt door de manier waarop Littlepaw had gereageerd. Ze had zichzelf beloofd om vanaf de dag dat Shrewstar had voorgesteld of ze een ander levenspad wou bewandelen altijd wijs en kalm te reageren. Maar gezien Ashpaw nog niks van die beslissing die ze had genomen afwist, wist hij dus ook niet hoe het kwam dat de poes zo reageerde en kalm het gebied verliet. Op de dag van de Ceremonie zelf gebeurde iets geheel anders dan ze had verwacht. In plaats van dat haar beste vriend haar steunde, keerde hij zich totaal tegen haar besluit. Je kon bijna zeggen dat hij hen als vijanden verklaarde. Totaal gebroken dat ze was omdat haar beste vriend - stiekem zelfs enige vriend - haar in de steek liet keek ze hem na. De kater die net warrior was geworden, Ashdrizzle. Smokebreath had haar komen redden van zijn woedebui door haar meteen van het groepje katten weg te plukken, zeggende dat ze direct begonnen met de lessen. Met hangende kop volgde de poes haar nieuwe mentor, meer dan ooit tevoren spijt hebbende van haar besluit.
Na één maan Medicine cat apprentice te zijn, de maan die ze eenzamer dan ooit tevoren had doorbracht, kwam ze haar ex- beste vriend weer tegen. Na een tijd hadden ze het bijgelegd, en waren ze naar de vierboom gegaan om daar te doen alsof ze Clanleaders waren. Ook andere katten kwamen zich bij hen voegen. Dan, na een tijdje kwam ze ook haar nestgenoot Fawnpaw tegen. Maar inplaats van dat de poes blij was haar te zien, kwam ze het tegengestelde tegen. Ook zij was het niet eens met Littlepaw's nieuwe levensweg. De kattin verklaarde dat Littlepaw alles had, maar helaas wist Fawnpaw niet wat Littlepaw echt voelde. Totaal niet. Voor het eerst in haar leven voelde de poes woede. Haar verdriet was omgestuitert naar een eeuwig wakkerend vuur van woede. En het werd alleen maar erger toen haar zwarte sibling zei dat Littlepaw geen zuster meer van haar was. Pas na enkele maanden legden de twee het terug bij.
Het begon haar steeds meer en meer op te vallen dat een sneeuwwitte poes genaamd Snowynight nogal vaak rondhing bij Ashdrizzle. Er ging dan ook een belletje bij haar rinkelen toen ze de twee samen zagen praten tijdens de grote vergadering. Op een avond had hij Ashdrizzle mee naar buiten genomen, en hem gevraagd of er iets speelde tussen hem en de poes. De kater ontkende dit, maar Littlepaw wist wel beter. Ze vroeg uiteindelijk dat als hij moest kiezen tussen haar en Littlepaw, wie het dan ging worden. De krijger stelde vast dat hij niet zou kiezen, omdat ze beide even geweldig waren. Dit koesterde Little's haat jegens de witte poes dan ook, voor een korte periode dan... Nog in diezelfde levensfase kwam ze haar mentor tegen in het woud, en anders dan normaal sloeg ze een praatje met hem aan. In één klap kwam ze meer over hem te weten, en hoe het kwam dat hij vaak zo zuur was. En vreemd genoeg zag ze een vergelijkenis tussen haar mentor en haarzelf. Beide waren ze veranderd door het feit dat ze uit elkaar werden getrokken van hun geliefde, door het feit dat ze Medicine cat waren geworden. Beide hadden ze geen andere keus gehad dan die levensweg in te slaan. Want ook Littlepaw wist dat als ze dit niet deed, ze sowieso elder had moeten worden door haar te zwakke lichaam. In een gevecht zou ze in één twee drie uitgeschakeld zijn. Ook jagen was niet iets wat ze kon, en ook nooit onder de knie zou kunnen krijgen. Met deze kennis kon ze weer even verder, wetende dat ze dus niet de enige was die zo gekwetst was geweest door degene waar ze iets voor voelde. Maar dat veranderde op de dag dat ze Snowynight als patiënt op bezoek kreeg. Vreemd genoeg kon ze zich niet inhouden. Niet dat er iets verkeerds gebeurde. Het enige wat ze zowat deed was de poes de grond inboren, erg genoeg dus.
Op één dag veranderde heel haar leven. Zoals op andere dagen ging ze opzoek naar kruiden, maar onderweg kwam ze Ashdrizzle tegen die toevallig praatte met Snowynight. Ze hoorde hem zeggen dat de poes meer voor hem betekende dan Littlepaw, en dat deed haar koken van woede. Meteen schreeuwde ze naar de kater dat hun vriendschap over was, en dat hij zich maar moest bezig houden met dat hondenbraaksel van een Snowynight. Ook haar pissigheid op Snowy werd hier niet beter op. Meer dan genoeg wierp ze vurige en bijna moordlustige blikken op de poes in het kamp. Hier kwam pas een einde aan toen ze eens praatte met Snowynight. Sindsdien kon ze de poes iets meer verdragen, al kon je ook weer niet zeggen dat ze haar nu graag zag. Dat gebeurde pas toen ze eens met de poes ging praten, midden in het kamp. De witte kattin had ruzie gekregen met Ashdrizzle, welke de vriendschap dan ook had beëindigd omdat hij haar met een andere kater zag praten, toevallig zijn aardsvijand. Littlepaw stopte pas met de poes te treiteren toen ze zag hoe erg ze er wel niet mee inzat. Twijfelend vroeg ze of ze mee even naar buiten ging, om 't een en 't ander bij te praten. Al huilend verklaarde ze waarom ze al die tijd zo jaloers was geweest. Omdat ze wist dat Snowynight wel een gewoon leven kon leiden, wel gewoon partners met iemand kon worden en kits kon krijgen. Alles waar Littlepaw ooit van had gedroomd, waar niets waar van was geworden. En andersom gebeurde hetzelfde, ook zij kwam haar hart bij haar luchten. Sinds dien bezag ze de poes als iemand totaal anders. Ze was dankbaar dat ze haar kende, en probeerde dan ook de gebroken vriendschap van die van haar en Ashdrizzle terug te helen, in de hoop de witte poes terug te zien lachen...
Vlak nadat ze zich had voorgehouden om Snowynight's wat fijner te maken kwam ze de poes tegen bij het donderpad. Littlepaw kon niet geloven wat ze zag. Snowynight die haar poot op het stinkende pad zette, net toen een monster aantrede. Zo snel als ze kon nam ze haar beet bij haar nekvel en trok ze haar terug, waarna ze totaal geschokt de poes een preek gaf. Nadien sleurde ze haar terug mee naar de medicine den, waar ze nog even moest blijven tot haar gewonde poot genezen zou zijn. In die tijd maakte haar vriend Ashdrizzle haar eens midden in de nacht wakker, afkomend met het idee om bloemen te gaan halen voor de witte poes zodat deze wat vrolijker zou worden. Natuurlijk stemde Littlepaw in, en vertrok ze samen met Ashdrizzle op pad om bloemen voor haar patiënt te gaan halen.
Toen ze twaalf manen oud was, ergens vroeg in de ochtend, maakte haar mentor Smokebreath haar wakker. Hij zei dat ze naar de moonstone zouden gaan, en terwijl hij een kruidenpakket naar Littlepaw toeschoof keek de grijze poes hem totaal verward aan. Het was de eerste keer in haar training dat ze naar daar zouden gaan, het was meer dan normaal dat ze verder dacht. Maar ze begreep de situatie niet, en luisterde dus gewoon maar naar de kater. Deze ondervraagde haar op de weg naar de moedermuil. Eenmaal daar aangekomen legde hij uit wat ze moest doen, en dat ze haar snorharen moest gebruiken om haar weg te kunnen vinden in de donkere grot. Pas toen ze werkelijk bij de glimmende steen waren gearriveerd deelde Smokebreath mee dat ze haar volledige naam zou krijgen, en dat dit de ceremonie was om volleerde medicine cat apprentice te worden. Geschokt als ze was probeerde ze zich zo gewoon mogelijk op te stellen, met een ongeslaagd resultaat. Haar mentor zag zo door haar schild heen en wist dat ze vol zenuwen zat. Sinds dien heette ze Littlestream. Zodra ze terug in het kamp was contacteerde ze Ashdrizzle en maakte ze het hem bekend dat ze vanaf nu Littlestream heette. Hij was de eerste, naast haar mentor, die van haar nieuwe naam afwist. Om te voorkomen dat hij weer kwaad zou worden wanneer Shrewstar het zou aankondigen.
De ceremonie waarin werd aangekondigd dat ze vanaf dan Littlestream heette, bracht nog een grote verrassing met zich mee. Wat bleek was dat Smokebreath niet langer meer medicine cat zou zijn, maar dat hij zijn oude krijgers leven terug oppakte. En dus zou zij vanaf dan ook bekend staan als de nieuwe medicine cat van Shadowclan. Zelf was ze hier heel verbaasd om, en ze was niet de enige. Heel het kamp leek wel geschokt te zijn door de verandering, maar Littlestream liet haar hierdoor niet van de slag slaan. Algauw nam ze al Smokebreath's taken op zich en stapte ze nogmaals de medicijn den in, deze keer als vaste medicine cat. Niet veel later, toen ze nog maar net een moon haar rang had, ontmoette ze een nachtzwarte kater welke de naam Nightspark had. Al vanaf dat ze hem gezien had voelde ze iets voor hem, hetzelfde wat ze voor Ashdrizzle toenertijd had gevoeld. Echter ging het deze keer niet over, al hoopte ze met heel haar hart dat het niet meer lang zou duren of ze voelde weer niks. In die tijd gingen Snowynight en Thrushdive ook samen, wat ervoor zorgde dat haar zus Fawnstep vreselijk verdrietig werd en zelfs zelfmoord pogingen had. Op een nacht toen ze kruiden gaan zoeken was, hoorde ze ergens in de verte de kreet van een bekende stem. Zo snel als ze toen had kunnen lopen liep ze in de richting waarvan het geluid afkomstig was geweest. Wat ze daar aantrof had ze nooit verwacht; Fawnstep die aangereden was door een monster, waaronder Nightspark en Brightsoul haar ook al hadden aangetroffen. Ook al voelde ze toen iets voor de kater, het verdriet dat zich aan haar hart had vast geklampt zorgde er even voor dat ze ijzig was, kil omdat ze niet wou dat haar zus zulke dingen moest meemaken. Een pure haat jegens Snowynight borrelde toen weer in haar op, omdat ze wist dat maar één ding dit had kunnen veroorzaken. De relatie van Thrushdive en Snowynight. Dat haar zwarte zuster een crush had op Thrushdive had niemand kunnen ontkennen, en nu hij gelukkig was met de witte poes voelde zij zich dus eenzaam, gekwetst, alleen gelaten. Littlestream kon het allemaal opnoemen, aangezien ze zich ook zo had gevoeld toen Ashpaw, Snowypaw leuker vond toen ze nog apprentice waren.
Na enkele manen dat ze Fawnstep in haar den had gehouden, kwam ze Ashdrizzle nog eens tegen. Het had lang geduurd voordat ze hem nog eens had kunnen zien, wegens de drukte en alle verantwoordelijkheden die ze erbij had gekregen sinds ze medicine cat was geworden. Echter trof ze hem anders aan dan ze verwacht had; Uitgemergeld, zwak, en alles behalve gezond. Hij had het gewaagd een doodsbes in zijn mond te proppen. En ook dit kwam door Snowynight, aangezien ook Ashdrizzle leed onder het feit dat de witte kattin en Thrushdive een koppel waren geworden. Hopeloos probeerde ze de kater te helpen, wat haar lukte, maar niet echt effect had op zijn karakter. Want enkele dagen nadien viel hij nogmaals flauw in het kamp. Na deze gebeurtenissen had ze het gewaagd om een gesprek aan te gaan met haar zus, vastberaden om erachter te komen wat er nu allemaal aan de hand was. Deze beweerde dat Thrushdive niet eens haar vriend meer wou zijn, maar echt kwaad op de kater kon ze niet worden. Aangezien ze niet wist wat er tussen hen gebeurd was. Wat Snowynight betrof, was een heel ander verhaal. Al kon ze toen ook niet meer zeggen dat ze echt nog woedend op haar was. Als zij haar hart volgde, en gelukkiger was bij Thrushdive dan bij Ashdrizzle, dan accepteerde ze dat.
Op een dag dat ze naar het kleine meertje ging dat zich ergens bevond in het Shadowclan territorium, om haar poten die vol hingen met muizengal, terug proper te krijgen kwam ze Nightspark nog eens tegen. Deze keer omdat ze per ongeluk in het water was gevallen, en nog net om hulp had kunnen roepen. De zwarte kater was de eerste die haar toen had komen helpen, en was zonder pardon haar achterna gesprongen in het water. Dankbaar was ze, echter voelde ze zich ook schuldig omdat net hij waarschijnlijk een koude had gevangen wegens haar. En ze was eerlijk voor zichzelf, hij was wel de laatste die ze een ziekte zou toewensen. Ze wist dat ze gevoelens had voor de kater, maar weigerde om eraan toe te geven. De laatste keer dat ze dat had gedaan had ze ruzie gekregen met degene die ze juist liefhad...
Al het geluk in de wereld leek haar bij te staan nu ze opnieuw het gevoel van verliefdheid voelde. Echter kwam ook aan deze vrolijke periode algauw een einde. In de tijd dat ze zich op wolken voelde zweven, had ze tal van patiënten zien voorbij komen. Waaronder Tallpaw. Deze keer nam de poes het slimmer aan dan voorheen, aangezien hun laatste ontmoeting nogal slecht was afgelopen. Ze had een grapje gemaakt, en daar had de kater niet mee kunnen lachen. En om het dus terug goed te maken, was ze van plan om deze keer gewoon vriendelijk te zijn, in de hoop dat ze zijn vertrouwen zou kunnen winnen. En dat lukte haar tot dan goed. Zijn bezoekje was probleemloos afgerond, en opnieuw had ze een gewonde kat kunnen helpen. Maar hoe goed de poes zich ook mocht gedragen, ze kreeg er niks voor terug.
Toen ze van plan was om de zwarte kater genaamd Nightspark te bedanken voor wat hij had gedaan, kreeg ze het deksel op de neus. Hij wees haar af, nog voordat ze haar gevoelens eigenlijk echt verklaard had. Natuurlijk was de poes hier kapot van, en zei ze dingen tegen hem waarvan ze hoopte die nooit gezegd te hebben. Hoe gebroken ze ook was, hoe snel ze ook het kamp had verlaten nadien. Al stormend, en met tranen in haar ogen liep ze weg, liefst zo ver mogelijk van het kamp waarin haar nachtmerrie zich bevond, namelijk Nightspark. Maar onderweg botste ze op tegen een maar al te bekende kater; Smokebreath, haar ex- mentor. De kater had haar weten te troosten, en maar goed ook. Als hij er niet was geweest, wie weet wat er nu van Littlestream was geworden. Ze hoopte dat hij de nacht zwarte kater geen pijn ging doen, want naast alles wat er gebeurd was voelde ze nog steeds iets voor hem. Echter waren deze gevoelens nu verscholen onder een dikke laag woede en haat.
Niet kort nadien vond de Gathering plaats, eentje om nooit te vergeten. De spanningen die waren opgelopen tussen de Clans baarde haar zorgen, aangezien ze sowieso nog steeds geen al te grote kruidenvoorraad in bezit had. En als er nu een oorlog zou uitbreken, wou ze er niet met een mond vol tanden bijstaan. Door alle zorgen werd de poes steeds magerder, totdat al haar ribben telbaar waren. En het akelige gevoel dat ze voelde werd alleen maar erger en erger, vooral toen ze er achter kwam dat haar zuster Fawnstep in verwachting was van een nestje. Opnieuw kon de poes het even niet aan, en verliet ze haar den vluchtig, haar zuster erin achter latende. Onderweg kwam ze Ashdrizzle, wat in haar voordeel speelde aangezien ze bij hem haar hart wel kon luchten. De kater verzekerde haar, en voor het eerst in haar leven voelde ze niet de drang om geliefd te worden. Zolang ze maar hem had, een goede vriend waarop ze altijd kon rekenen. Echter werd ook dat gevoel uit haar poten weggegrist. Want zodra de bevalling plaatsvond, bleek het dat hij de vader was. Niet dat ze zich slecht voelde omdat hij kittens kreeg, maar eerder omdat ze zich verraden en vernederd voelde. Het liep dan ook geheel fout, en Smokebreath had zich er met moeten komen moeien. Nog steeds op de dag van vandaag voelde ze zich er slecht over, maar als ze er soms over nadacht vond ze alsnog dat zij het recht had om te overreageren. Ashdrizzle had gelogen, en vooral de waarheid voor haar weggehouden. En dat gebeurde er als iemand er zelf hardhandig moest achter komen..
Ondertussen was ze Nightspark nog eens tegen gekomen, en niet zoals de vorige keren was hij redelijk ijzig. Ze had beter van hem verwacht, maar de kater bleef kil tegen haar doen. Ze had op z'n minst verwacht dat 'ie neutraal ging doen, aangezien ze nog steeds zijn medicine cat bleef, maar dit deed hij niet. Verraden voelde ze zich uiteraard, en dus had ze zichzelf beloofd nooit meer opnieuw verliefd te worden. Of ze deed toch een poging ertoe.
En alsof de afgelopen gebeurtenis nog niet erg genoeg was voor haar, kwam het volgende nieuw opnieuw aan als een klap in het gezicht. Snowynight. Ze bleek zwanger te zijn van Thrushdive. Om de een of de andere reden voelde het aan alsof iedereen verder ging met hun leven, en zij als enige achterbleef met het gevoel van nutteloosheid. Alsof haar oude vrienden in een tijdperk na haar leefden, en dat zij als enige achterbleef in de geschiedenis. Maar wat nog raarder was, was dat de sneeuwwitte poes haar om iets vreemds vroeg. De vraag was of zij peettante wou zijn van de kittens die in aankomst waren. Eerst leek haar dit allemaal maar raar te zijn, en dacht ze dat de poes dit vroeg om het er nog extra in te wrijven dat zij kittens kon krijgen en Littlestream niet. Maar na een korte discussie besloot ze het toch te doen, en was ze vanaf dan peettante van de toekomstige kittens die Snowynight in haar buik droeg. Ook haar bevalling verliep goed. Ze had een nestje van zes prachtige kittens gekregen, die stuk voor stuk mooi waren op hun eigen manier.
Aangezien de poes ruzie had gemaakt met Ashdrizzle, was de kater haar op een zekere avond eens komen opzoeken. Littlestream stuurde hem eerst weg, aangezien ze alles behalve zin had in een ruzie. Maar de kater weigerde, en de vermoeidheid eiste zijn tol. Al de slapeloze nachten waren haar teveel geworden, wat er dus voor zorgde dat ze neerviel vlak voor de krijger. Hij was zo charmant genoeg geweest om haar op te tillen en haar in d'r nest te leggen. Wat er precies gebeurd was wist ze niet meer goed, het enige wat wel duidelijk was, was dat de twee het terug hadden bijgelegd. Als de kater het nu nog eens waagde om haar de bedriegen, dan was het voorbij. Maar voor dat had hij nog wel één laatste kans nodig.
Na verloop van tijd dacht de poes dat het ergste voorbij was, maar alles keerde terug toen ze erachter kwam dat Nightspark en Ashdrizzle plots een koppel vormde. Niet alleen vragen, maar ook twijfels aan haarzelf gingen toen door haar hoofd heen. Hoe kon dat gebeuren? Waarom? Om haar te pesten? Omdat ze wraak wilden nemen? Maar geen van deze bleek waar te zijn, aangezien de waarheid als volgt ging: Ze hielden blijkbaar van elkaar. Iets wat niet vaak voorkwam aangezien ze beide katers waren. In deze tijd had de poes ook een apprentice genaamd Frostpaw gekregen, echter verdween deze alweer algauw nog voor haar ceremonie plaatsgevonden had. Blijkbaar kon niet iedereen het medicine catschap aan. Veel zat de poes er niet mee in, aangezien ze wist dat dit veel vaker voorkwam. Voor haar waren ook nog vele medicine cat apprentice's geweest die het na verloop van tijd opgaven aangezien ze de druk niet aankonden. Littlestream zelf voelde echter niet de grote druk altijd, slechts op belangrijke momenten zoals een bevalling. Aangezien ze dan wist dat de levens van die katten in haar poten lagen. Een verantwoordelijkheid waar niet mee te sollen viel.
Manen slopen traag voorbij, echter kwamen er toch momenten waarin alles heel snel verliep. En hier bedoelde ze dan mee dat ze zich vermaakte. Tallpaw was degene die hiervoor zorgde. Ze wist nog goed hoe de twee elkaar vroeger niet mochten, aangezien ze ooit een grapje had uitgehaald met zijn vriendin. Maar toen was zij nog een jonge poes geweest en Tallpaw nog een kitten, dus dat was allemaal verleden tijd. En nu ze toch met elkaar overweg konden, besloot de kattin er maar van te genieten. Aangezien ze niet vaak vrije tijd kregen, maar als ze deze toch had zat ze er niet mee in om deze te besteden met hem. Zo kwamen ze ook ooit eens terecht in een stormbui, waardoor ze vervolgens samen gingen schuilen in een soort van den dat de kater snel in elkaar gezet had. Deze nacht was zij in slaap gevallen, en had de apprentice de hele tijd over haar liggen waken. Sindsdien voelde ze zich soort van veilig bij hem, wetende dat als hij in haar buurt was er haar niets overkomen kon. Echter was dat niet altijd zo. Al kon Tallpaw het volgende ongeval onmogelijk voorkomen hebben.
Toen ze samen met Tallshadow, Acefray en haar zuster Fawnstep op patrouille ging zodat zij kruiden kon gaan verzamelen, en hun de grens konden nakijken, gebeurde er iets wat beter niet gebeurd was. Net toen ze opgesplitst waren hoorde de poes zeker gestalte dat op een vreselijk snel tempo op haar af kwam gelopen. Maar net toen ze kon zien wie of wat het was, was het al te laat. Aangezien het haar moeder was, Innerghost, welke achtervolgd werd door een vos. Samen waren de deputy en de vos het donderpad opgelopen, echter liet het rode beest haar moeder algauw achter, en bleef Innerghost als versteend op het donderpad liggen. Maar net op dat moment kwam er een monster aangereden, en zonder er nog bij na te denken schoot de poes in actie. Nooit zou ze het over haar hart krijgen om de zwarte kattin doodgereden te laten worden. En dus duwde ze de deputy weg, en nam zij de klap op. Als een vis die het water uitgetrokken werd met een vislijn, werd zij weggesmeten. Algauw belande haar lichaam in de berm van het pad, om eenmaal daar te liggen weg te vallen in een diepe slaap. Dood was ze niet, maar wel voor een zekere tijd bewusteloos. Pas een halve moon later ontwaakte ze weer, om er toen achter te komen dat ze haar geheugen deels verloren was. Maar Innerghost en Tallshadow hadden er voor gezorgd dat er vage stukken terug kwamen, wat als gevolg had dat ze zich steeds meer begon te herinneren. Echter kwam er geen einde aan al de miserie, en kreeg ze algauw een droom van Starclan waarin deze haar vertelde dat ze haar rang moest afstaan aan Acefray. Met tegenzin deed de poes dit, het enige probleem was dat de kater net vader werd.
Ze voelde zich niet enkel schuldig, nee, ze voelde zich een herrieschopper. Zij was degene die roet in het eten van Acefray en Runningvole had gegooid. Dankzij haar konden de twee katten nooit van elkaar houden zoals een gewoon koppel dat deed. Hun kittens moesten opgroeien zonder dat ze beseften wie eigenlijk hun vader was. Littlestream voelde zich hier schuldig om. Als zij beter haar best had gedaan en niet zo'n nutteloze kat was geweest, dan had Starclan haar nooit van haar rang ontnomen. Maar het was al te laat. Terwijl haar geheugen steeds sneller terugkwam en ze zich steeds meer begon te herinneren, kwam ook het lage niveau aan eigenwaarde terug. Opnieuw was alles donker in haar leven en zag ze niet meer in waarom ze zich nog eigenlijk tussen de levenden bevond. In deze tijd werd ze ook tot apprentice benoemd, met Innerghost als mentor. Echter was niet de zwarte poes de enige die haar trainde, maar Tallshadow ook. Hij was dan ook de kat die ervoor gezorgd heeft dat de glimlach op haar gezicht terugkeerde. Steeds vaker trokken ze met elkaar op en begon de poes zich veilig bij hem te voelen. Geruchten gingen al rond in het kamp, maar hoe eigenwijs ze ook was had ze deze nooit opgemerkt. Pas na verloop van tijd begonnen de starende blikken van jaloerse kattinnen haar op te vallen. En het duurde dan ook niet lang vooraleer één haar slag toediende.
Sinclaw. Het was de zwart met witte kattin die daadwerkelijk door het lint ging omdat Littlestream met de populaire Tallshadow omging. Net wanneer de kleine grijze poes meer zelfvertrouwen begon te krijgen en wat meer in haarzelf geloofde, vertrappelde de sterkere krijger al deze hoop in één simpele opvlieging. Het duurde lang voordat ze al de woorden van Sinclaw kon wegstoppen in haar brein. De wonden die de valse poes haar had gegeven waren eindelijk genezen. Ze wist dan ook maar al te goed dat als Innerghost, haar moeder en eveneens de deputy, niet was komen opdagen haar toekomst onzeker was geweest. Maar het feit dat Sinclaw haar onheilspellende dingen had verteld, bleef nog lang rondspoken in haar hoofd. De ander had niet enkel gezegd dat ze niet goed genoeg was voor zowel de Clan als Tallshadow, maar ook bekende ze dat ze haar eigen kitten genaamd Beekit uit de weg had geruimd. Nog steeds weet ze niet of de poes de waarheid sprak of dat de kattin gewoon onzin uitkraamde.
Niet lang daarna was ze samen met Tallshadow naar de hoge stenen gereisd. De bruine tabby had haar meegevraagd, waarschijnlijk omdat hij alleen niet wou gaan. Echter maakte het haar niet veel uit wat de reden nu precies was, aangezien ze gewoon al blij was dat hij net haar had uitgekozen als compagnon. De weg ernaartoe hadden ze .. nogal traag afgelegd. Na de ene race kwam een serieus gesprek. Na dat gesprek volgde een jacht en na die jacht kwam dan ook nog de zoektocht naar Tall die verdwenen was. De kater had zijn weg kwijt gespeeld. Met een beetje geluk wist ze hem terug te vinden, waarna ze een ruime struik als overnachtingsplek hadden gebruikt. Nooit zou ze de warmte van zijn vacht vergeten. Dat ene moment waarin geen woord gesproken. Algauw vielen ze beiden in slaap, zich voorbereidende op de dag die nog zou komen.
In deze periode van haar leven zaten de vier Clans ook opgescheept met het dassenprobleem. De dassen bevonden zich in Windclan territorium en omdat die er niets aan deden hadden Riverclan en Shadowclan besloten om de vieze beesten zelf uit de weg te ruimen. Na een beetje veel gezaagd te hebben bij haar moeder mocht ze uiteindelijk dan toch meegaan. Voor het eerst in har leven mocht ze meevechten met haar Clan! Eindelijk kon ze zichzelf bewijzen! Of misschien zou ze juist het tegenovergestelde doen.. Zenuwen waren zeker weten één van de gevoelens die door haar lichaam raasde. Echter verdwenen al haar twijfels toen ze ook echt aan het vechten was. Alhoewel ze wel met Sinclaw in het team zat, werd ze ook vergezeld door Tallshadow en Creamyfrost. Vooral Tallshadow's aanwezigheid zorgde ervoor dat Littlestream zich niet al te veel zorgen maakte. Uiteindelijk begaf de das die aan hun toegewezen werd het en splitste het team zich op. Tall had besloten om zich bij het team van zijn moeder te voegen, net zoals Sinclaw. Zij daarentegen had gekozen om Innerghost een handje te helpen. Veel kwam hier echter niet van in huis. Algauw verwondde de tweede das haar zodanig hard dat ze niet langer voort kon vechten. Als ze nu maar niet afgleden was geweest! Dan zou ze waardiger zijn geweest! Echter zat de kleine grijze poes hier niet zo héél veel mee in. Uiteindelijk was ze toch deel geweest van het team dat als eerste hun das had weten te verslagen! En deze gedachte zorgde er vooral voor dat ze niet veel inzat met het feit dat ze de tweede das niet zodanig hard had kunnen toetakelen. Maar haar geluk werd algauw bedorven door de dood van twee dappere krijgers; Thrushdive en Frostlake. Niet enkel en alleen omdat net hun tweeën gestorven waren, maar merendeels omdat Tallshadow hierdoor begon aan een lang proces van rouwen. De twee hadden elkaar nog een keer gesproken na het gevecht, maar hun gesprek eindigde doordat Tallshadow kwaad van haar wegliep. Zo verward als maar kon zijn bleef ze achter, niet goed wetende wat ze nu eigenlijk verkeerd had gedaan. Maar blijkbaar had de kater gedacht dat ze liever met Ashdrizzle voort wou. Littlestream had hier geen idee van, en dacht dat Tallshadow simpelweg kwaad en teleurgesteld was door de dood van zijn broer en voormalige mentor. Zo dus had ze besloten er niet al te veel woorden meer aan vuil te maken, en de kater gewoon te laten bekomen van het slechte nieuws.
Alles werd haar een beetje teveel. Ze had ruzie met Tallshadow, Arcanewish was gestorven in haar bijzijn terwijl Little haar probeerde te helpen.. En alsof dat alles nog niet genoeg was kwam haar beste vriend, Ashdrizzle, aangetrippeld met een kitten die blijkbaar afkomstig was van hem en Futuresong. Het feit dat de deputy van Riverclan kittens had gekregen van háár beste vriend wekte argwaan in haar op. Maar uiteindelijk, de goedzak die ze toch was, had ze besloten de grijze kater te helpen. Ze zou zijn geheimpje veilig bewaren en voorkomen dat het opgemerkt zou worden in de Clan. Echter zorgde deze plotse kitten er wel voor dat Tallshadow dacht dat Littlestream hier iets mee te maken had. Al een tijdje gedroeg hij zich anders tegenover haar, afgezien het feit dat hij haar en Ashdrizzle de kans wou geven om samen gelukkig te worden. Echter had de bruine tabby alles verkeerd geïnterpreteerd. Little wou helemaal niet met Ashdrizzle zijn! Integendeel zelfs, de kater waarvoor haar hart sneller klopte was Tallshadow. En toen de kater erachter was gekomen dat zij en Ashdrizzle enkel beste vrienden waren, kwam hij algauw weer op Little afgelopen. Beiden gaven ze hun fouten toe en tegelijkertijd ook wat ze voor elkaar voelden. Echte mates waren ze nog niet. Nee, dat was net een iets té grote stap, voor beiden. Een prille relaties, dat was de juiste benaming. Ze hadden niets gepland, geen toekomst uitgestippeld en hadden zelfs niet gesproken over de dingen die ze hierna zouden doen. Nee, ze gingen gewoon zien wat de toekomst voor hen in petto had, en deze al glimlachende tegemoet lopen.
Love life
Crush: These Tall shadows have surrounded my heart Partner: What's so hard about love? You simply grab the other person's hand and refuse to let go. Kittens: -
Onderwerp: Littlestream > Little me 
zo 4 jan 2015 - 16:03
